::^::POISON ROSE::^::

Part intro

คุณเคยได้ยินนิยามสำหรับดอกกุหลาบบ้างมั้ย?...

หลายคนกล่าวกันว่า...กุหลาบงามเปรียบได้ดั่งสาวสวย

บางคนกล่าวกันว่า...กุหลาบงามเพราะหนามคม...

สวยงาม...แต่อันตราย...


แล้วกุหลาบดอกนี้ล่ะ...สวยงาม น่าหลงใหล...พอรึยัง?...


ผมไม่ยอม!!!...ยังไงผมก็ไม่มีวันยอมรับมันมาเป็นพี่สะใภ้ของผมเด็ดขาด!!!! เด็กเกรี้ยวกราดตวาดกร้าวด้วยโทสะอย่างไม่ไว้หน้าใคร...ไม่สนแม้ว่าคนที่กล่าวถึงจะยืนอยู่ตรงหน้าก็ตาม

แต่พี่ทำเค้าเสียหายไปแล้วนะชางมิน... ผู้เป็นพี่เอ่ยอย่างอ่อนใจในความอารมณ์ร้ายของผู้เป็นน้อง...ถึงไม่ได้คลานตามกันออกมา...แต่เราก็เหลือกันแค่สองคนพี่น้อง

เสียหายอะไร!!!...เสียหายตรงไหนกัน...มาให้ท่าเค้าถึงที่...อยากให้เค้าฟัน!! สมใจอยากแล้วก็ไปเซ่!!! ไม่พูดเปล่าสองมือยังผลักร่างบอบบางจนล้มลงกับพื้นอย่างแรงด้วยความจงใจ

โอ๊ย!!!...ผมเจ็บนะคุณชางมิน!! แสร้งบีบน้ำตาและล้มลงไปให้แรงยิ่งขึ้นแม้จะต้องทำให้ตัวเองเจ็บตัว...แต่มันก็สะใจดี

แจจุง!!!...ชางมิน นายทำเกินไปแล้วนะ!!!

พี่ยุนโฮ!!!

ยุนโฮไม่สนใจฟังเสียงของน้องชายอีกต่อไป รีบช้อนร่างบอบบางขึ้นไปยังห้องนอนทันที...พลางคิดไปว่าร่างกายเล็กๆ นี้ที่เพิ่งจะผ่านคืนแรกมาด้วยกันจะชอกช้ำไปสักแค่ไหนในเมื่อเค้าทำอะไรไปด้วยความเมา...สติในการยับยั้งช่างใจคงลดต่ำจนทำให้แจจุงแม้แต่ยืนก็ยังขาสั่นแบบนี้ ซ้ำร้ายยังมาถูกน้องชายของเค้าผลักล้มอีก...โดยไม่รู้เลยว่าลับหลังยุนโฮ...แจจุงยิ้มเยาะใส่ชางมินยังไง

ฝากไว้ก่อนเถอะนังตัวดี...มารยา!!! เอ่ยกัดฟันกรอดมองตามร่างบางที่ถูกอุ้มขึ้นไปด้วยความโกรธจัด...ที่พูดอะไรไปก็กลายเป็นแค่ลมปาก...นอกจากพี่ชายที่แสนดีของเค้าจะไม่ยอมฟัง...หนำซ้ำยังยืนยันจะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นอีกด้วย...

อย่าหวังเลยว่าชั้นจะยอม...คิมแจจุง!!

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*::...Poison Rose::*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

เป็นไงล่ะแจจุง...บอกแล้วก็ไม่เชื่อว่าน้องชายของชองยุนโฮน่ะ...ร้ายจะตาย เสียงแหลมปนแหบนิดๆ เอ่ยขึ้นด้วยคำพูดราวกับจะซ้ำเติม...แต่แจจุงที่รู้ดีว่าเพื่อนรักเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วงก็แค่ยิ้มอย่างกำชัยชนะในขั้นแรกได้สำเร็จด้วยความสะใจ

นายคอยดูนะจุนซู...ชั้นจะทำให้สองพี่น้องมันกัดกันเอง...ตระกูลชองมันต้องย่อยยับมันเหลืออะไรเลย ดวงตาสีนิลฉายวาวโรจน์ด้วยความร้ายกาจเหลือประมาณจนคนเป็นเพื่อนยังต้องระอา

แล้วทำไมต้องเอาตัวเข้าแลกแบบนี้ด้วยล่ะ...ลงทุนเกินไปรึเปล่า? น้ำเสียงแผ่วๆ ที่ดังออกมาจากริมฝีปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายแท้ๆ แต่กลับทำให้แจจุงหงุดหงิดขึ้นมาได้ทันที

ก็เพราะว่าชั้นมีพี่แย่ๆ อย่างนายนี่ไง!!!...ช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง...ไม่ได้เรื่อง!! หันมาแหวใส่อย่างไม่มีความเกรงอกเกรงใจ...ความเคารพใดๆ ก็ไม่มีให้เห็น

นี่แจจุง...ยองเจเค้าหวังดีกับนายนะ...ชั้นเองก็ใช่ว่าจะเห็นด้วยสักหน่อย จุนซูพยายามจะไกล่เกลี่ย แต่ก็ถูกแจจุงค้อนขวับเข้าให้ทันทีจนต้องสงบปากสงบคำไปไม่พูดอะไรอีก

ทั้งสองคนช่วยกันทายาตามเนื้อตัวที่มีแต่รอยช้ำเป็นรอยนิ้วมือตามแขนและข้อมือ...เดาได้ไม่ยากสักนิดเลยว่าเจอว่าที่น้องสามีแผลงฤทธิ์อะไรมาบ้าง...ช่องทางคับแคบก็แดงจนช้ำอย่างไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืน...ศึกหนักแค่ไหน

โอ๊ย!!!...เบาๆ สิยองเจ!!! ตวาดแวดทันทีเมื่อยองเจแตะยาเบาๆ ที่ช่องทางบวมช้ำ

พี่ขอโทษ ขอโทษเสียงเบาก้มหน้าก้มตาพยายามทาให้เบาที่สุด...แต่คนเป็นน้องกลับปัดมือออกไปอย่างรำคาญ พลางลุกขึ้นแต่งตัวเดินกลับเข้านอนโดยปล่อยทิ้งให้ยองเจกับจุนซูอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างไม่ขอบใจสักคำ
.
.
.
อย่าร้องสิยองเจ...แจจุงไม่เป็นไรหรอก เอ่ยปลอบเพื่อนอีกคนที่นั่งร้องไห้เป็นเผาเต่าไปซะแล้ว

ชั้นสงสารน้อง...จุนซู นายหยุดเค้าทีสิ บอกเค้าให้เลิกทำอะไรบ้าๆ แบบนี้สักที เอ่ยฟูมฟาย กอดคอเพื่อนรักแน่นอย่างจนใจจะห้ามปรามแล้ว

ยองเจ...นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นนะ...คนอย่างแจจุงน่ะ ถ้าได้ลองเดินหน้าแล้ว...เค้าไม่มีวันหยุดอยู่แค่นี้หรอก

ลูบหลังปลอบใจไปก็เท่านั้น...แต่ในเมื่อคิมจุนซูทำได้เท่านี้...ก็คงต้องสุดแล้วแต่โชคชะตาจะชักนำไป...

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*::...Poison Rose::*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

พิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนถัดมาอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะ...ยุนโฮและแจจุงยืนยิ้มต้อนรับแขกที่มาร่วมงานด้วยความอิ่มเอมใจ...ยุนโฮดีใจที่ได้แต่งงานกับคนที่เค้าเห็นและแอบพึงใจมานาน...แต่แจจุงดีใจที่ได้มีวันนี้สักที

วันที่ทุกสิ่งทุกอย่างของชองยุนโฮจะมาอยู่ในมือของคิมแจจุง

ชางมินที่มาร่วมงานด้วยความอึดอัดจ้องมองร่างบางราวกับจะกินเลือดกินเนื้ออยู่ไกลๆ...ในใจดั่งมีไฟลุกโชนอยู่ตลอดเวลา...เห็นมาตลอดว่าคนคนนี้มารยาสาไถแค่ไหน...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อพี่ชายของตัวเองรักเค้าไปหมดแล้วทั้งใจ

ทำหน้าดีๆ หน่อยสิชางมิน...นี่มันงานแต่งงานพี่ชายนายนะเว้ย ชายหนุ่มเจ้าของเสียงแหบทุ้มมหาเสน่ห์ที่หญิงสาวต่างพากันหลงใหลทุกครั้งที่ได้ยิน กลับไม่ทำให้ร่างโปร่งสดับรับฟังลงรูหูแต่อย่างใด

พี่ยูชอน...พี่ช่วยเล่นเปียโนให้ผมหน่อยสิ...ผมอยากร้องเพลงอวยพรพี่สะใภ้สุดที่รักนี่สักหน่อย เอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายที่ยูชอนเห็นแล้วต้องยอมรับจากใจจริงเลยว่า...กลัว

พี่น้องอะไรต่างกันสุดขั้วราวฟ้ากับเหว...ยุนโฮเพื่อนรักของเค้าช่างแสนดี เป็นผู้ชายที่อ่อนโยน เพรียบพร้อมด้วยคุณสมบัติทั้งชาติตระกูลและรูปโฉม...ผิดกับชางมินลูกชายของน้องสาวของพ่อยุนโฮที่เอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ อารมณ์ร้ายก็ที่หนึ่ง...มาเจอพี่สะใภ้แบบนี้คงสนุกดีพึลึก

ยูชอนได้แต่คิดในใจไปเรื่อยจนชางมินกล่าวแก่ท่านผู้มีเกียรติทั้งหลายเรียบร้อยด้วยท่าทางเมาๆ มึนๆ ยังไงชอบกลจนเค้าเองยังแอบหวั่นใจว่าเจ้าตัวยุ่งมันจะก่อเหตุอะไรอีก

ชางมินหันมาส่งสัญญาณให้ยูชอนเล่นเพลงแต่งงานที่มีแต่ท่วงทำนอง...ไม่เคยมีใครแต่งเนื้อร้องเลยสักครั้ง...แม้จะงงว่าน้องชายเพื่อนจะเล่นพิเรนทร์อะไรอีก แต่ยูชอนก็หลวมตัวร่วมมือกับชางมินไปซะแล้ว

~แต่งกันทำไม แต่งเพื่ออะไร แต่งงานกันแล้ว~~...เดี๋ยวก็ต้องเลิกกัน~ เสียงสูงแบบแปร่งๆ ตามประสาคนเริ่มขาดสติด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำเอายูชอนสะดุ้งจนต้องหยุดดีดเปียโนแล้วจับล็อคคอลากชางมินลงมาก่อนที่แขกระดับห้าดาวจะพากันอิ่มเอมในบทเพลงสมรสเพี้ยนๆ ไปมากกว่านี้

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*::...Poison Rose::*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

แม้งานแต่งอาจมีสะดุดขลุกขลักไปบ้าง...แต่จนแล้วจนรอดก็ผ่านพ้นมาจนถึงเวลาเข้าห้องหอ...ชางมินก็ยังตามมากวนประสาทไม่เลิก

ยูชอน...ช่วยพาชางมินไปพักผ่อนให้ทีนะ...ชั้นฝากน้องด้วยล่ะ นอกจากจะไม่ดุไม่ด่าไม่ว่าแล้วยังกลับเอ่ยด้วยวาจาอ่อนโยนอีก...ฟังแล้วมันขัดใจแจจุงจริงๆ

ยุนโฮ~...แจจุงกลัวคุณชางมินจังเลย... แสร้งทำเป็นกลัวจนตัวสั่นมาหลบอยู่ข้างหลังยุนโฮได้อย่างแนบเนียน...

ตอแหล!!!! ชางมินสวนกลับทันควันให้แจจุงต้องเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อข่มอารมณ์ไม่ให้หลุดพฤติกรรมร้ายๆ ต่อหน้าคนที่เค้าต้องการให้รักให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น

พูดไม่เพราะอีกแล้วนะชางมิน...นายเมามากแล้วไปพักผ่อนเถอะ เอ่ยเรียบๆ ง่ายๆ จนจุนซูและยองเจที่ยังยืนอยู่ด้วยแทบไม่อยากจะเชื่อว่าทนความประพฤติแบบนี้ได้ยังไง

ไปเถอะชางมิน...อย่าทำให้พี่นายต้องลำบากใจอีกเลย ยูชอนเอ่ยขอด้วยความระอาในโทสะของชางมินที่ไม่จบไม่สิ้นสักที...ชางมินสะบัดแขนออกจากการเหนี่ยวรั้งของยูชอนอย่างแรง...ก่อนจะจ้องหน้าแจจุงด้วยความอาฆาตมาดร้ายแล้วจากไป

ผมต้องขอโทษแทนชางมินด้วยนะครับ...เค้ายังเด็ก...คุณอย่าถือสาได้มั้ย? หันมาเอ่ยกับคนข้างกายที่ไม่รู้ว่าจะขวัญเสียไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ไม่เป็นไร...แจจุงเข้าใจว่าเค้ายังเด็ก เอ่ยเสียงอ่อนหวานตามแบบฉบับของคนดีที่พึงกระทำ...แต่ในเนื้อความหากตีความให้ลึกซึ้งก็คงจะเดาได้ไม่ยากว่าร่างบางก็แฝงความไม่พอใจไว้เหมือนกัน...หากแต่ยุนโฮกลับไม่เอะใจเลยสักนิด

คุณดีออกขนาดนี้ ทำไมชางมินถึงอคติกับไม่เลิกสักทีก็ไม่รู้

เอ่อ...ส่งตัวเข้าหอแล้ว...พวกผมคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วนะครับ จุนซูเอ่ยขัดจังหวะอย่างเกร็งๆ

ยอมรับในฝีมือการแสดงของแจจุงเลยทีเดียว...แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าแจจุงจะไม่เล่นละครต่อหน้าเค้า

พี่กลับนะแจจุง... เอ่ยกับน้องด้วยแววตาเศร้าสร้อย...แม้ปกติจะถูกน้องข่มเหงซะส่วนใหญ่...แต่ด้วยความที่ไม่เหลือใครอีกแล้วยองเจก็ได้แต่ยอม...ยังไงก็มีกันแค่นี้

แล้วแจจุงจะกลับไปเยี่ยมที่บ้านบ่อยๆ นะพี่ยองเจ เอ่ยเสียงหวานใส โผเข้ามากอดซะแน่นก่อนจะแอบกระซิบที่ใบหูให้ได้ยินกันแค่สองคน แล้วอย่ามาทำแผนชั้นเสียล่ะ...ไม่งั้นล่ะน่าดู!!!

ยองเจหน้าซีดเผือดไปทันทีเมื่อต้องเดินตามเกมของน้องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...แจจุงละอ้อมกอดออกมาด้วยใบหน้าแช่มชื่น

ไม่ต้องห่วงนะยองเจ...ผมจะดูแลแจจุงอย่างดีเลย ยุนโฮที่ตีความจากสีหน้าของยองเจไปเองว่า...คนเป็นพี่คงใจหายที่จู่ๆ น้องชายเพียงคนเดียวที่เติบโตมาด้วยกันต้องแยกบ้านกันนอนเสียแล้วคงจะเป็นใจหายน่าดูเลย...

ครับ...ขอตัวกลับก่อนนะครับ...แล้วพรุ่งนี้เช้าผมจะเอาเอกสารมาให้เซ็นนะครับ เอ่ยลาด้วยควานอบน้อม แม้ในขณะนี้เจ้านายที่ตนเป็นเลขาให้จะกลายมาเป็นน้องเขยแล้วก็ตาม...แต่คนเจียมตัวเสมออย่างยองเจก็ยังคงให้ความเคารพอยู่เช่นเดิม

ขอบคุณมาก...รบกวนด้วยนะ

เมื่อกล่าวลากันเรียบร้อยจุนซูและยองเจก็เดินออกมาเพื่อเดินทางกลับ...โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่...ชิมชางมินที่แต่ก่อนวันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่ไม่สนใจงานการ...ก็เพิ่งจะมารู้วันนี้นี่เองว่าพี่ชายของคิมแจจุงคือเลขาส่วนตัวคนปัจจุบันของพี่ชายเค้า...ถ้าปาร์คยูชอนไม่เล่าให้ฟัง...ชางมินคงตามเกมคิมแจจุงไม่ทันอีกแน่!

เอาน่าชางมิน...โบราณว่าไว้...กุหลาบงามเพราะหนามคมนะไอ้น้อง... ยูชอนตบบ่าชางมินเบาๆ เป็นเชิงให้ปลอบใจว่าให้ปลงเสียเถอะ...เพราะถึงยังไงเรื่องมันก็เลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว

เห๊อะ!!...กุหลาบพิษชัดๆ ชางมินมองตามยองเจและจุนซูจนลับสายตาด้วยแววตาที่คาดโทษเอาไว้ในใจ...

ในเมื่อมีแนวหลังคอยสนับสนุนแบบนี้...ชั้นก็จะทำลายพวกมันไม่ให้เหลือเหมือนกัน!!!

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*::...Poison Rose::*.*.*.*.*.*.*.*.*.*