บุษบาเวียงอินทร์

ธันวา จันทร์โภคิน

เเพทย์หนุ่มที่มาทำงานไกลบ้านเกิดเมืองนอน เนื่องด้วยตนเป็นลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนของอินทร์ถาผู้เป็นผู้ใหญ่บ้านเเห่งเวียงอินทร์ ความกดดันเเละความหวังของครอบครัวเป็นเเรงผลักดันให้ธันวามาทำงานไกลถึงเมืองกรุง

บางสิ่งจึงจำเป็นต้องละทิ้งไปเพื่อหน้าที่การงาน..

เวลาผ่านไปถึงสี่ปีไม่ได้ทำให้ความคิดถึงใครบางคนนั้นเจือจางไปเเม้เเต่น้อย ความรู้สึกทุกอย่างยังมั่นคงเหมือนคราวก่อนไม่ได้เลือนหายไปไหน

ดอกไม้ดอกนั้นเป็นอย่างไรบ้าง มีใครมาปองร้ายให้กลีบดอกนั้นบอบช้ำหรือไม่ก็ไม่อาจหยั่งรู้ กลิ่นหอมหวานที่เคยตราตรึงนั้นยังคงซึ่งเกสรอยู่หรือไม่ หรืออาจจะเลือนลางหายไปจนไม่อาจคืนกลับ

"ครั้งนี้พี่กลับมาเเก้ไขทุกอย่าง"

"..."

"ขอแค่เธออย่าหนีพี่ไปไหนเลย"

...

นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากมโนจิตมโนใจของไรท์เอง ทุกอย่างในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด

ไม่ว่าจะชื่อตัวละคร ชื่อสถานที่ ล้วนแต่เป็นสิ่งที่จินตนาการขึ้นมาทั้งหมด

เพราะฉะนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายบรรยาย original เรื่องแรกของไรท์ อาจจะมีการบรรยายไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่นัก อาจจะมีอ่านงงๆ บ้าง ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ หากใครอ่านแล้วมีความคิดเห็นอย่างไรก็สามารถคอมเม้นบอกกันได้

Enjoy reading