ลำดับตอนที่ #73
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : [Y] When I know
(เนื้อเรื่องขัดกับความเป็นจริงนะคะ)
"ผมน่ะ ... รักคินนะครับ"
ฉันเบิกตากว้างกับคำพูดที่ได้ยิน...
อาคิระบอกรักฉันในฤดูใบไม้ผลิก่อนจบภาคเรียน...
เขาคือเพื่อนที่แสนดีสำหรับฉัน
แต่การรับรู้ความในใจจากเขาทำให้ฉันตกใจและสับสน...
ถึงเขาจะทำดีกับฉันมากแค่ไหน...
แต่ฉันก็ไม่สามารถมองเขาในฐานะ 'คนรัก' ได้เลยสักครั้ง
"ฉันว่า... เราเป็นเพื่อนกันต่อดีกว่านะ"
ฉันตอบออกไปด้วยเสียแผ่วเบา
เขาจึงแค่ยิ้มแห้งกลับมา ... และจากนั้น
เราต่างแกล้งแสดงว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้....
----------------------------------------
และในฤดูหนาวปีนั้น...
ฉันก็เจอใครบางคนที่ทำให้หลงรักเข้าเต็มอก
เขามีชื่อว่า [ชาร์ต] ...
คนที่สามารถทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะได้เสมอ
คนที่ทำให้ฉันมีความสุขได้ตลอด คนที่ฉันยอมจัดเวลาตัวเอง
เพื่อให้ใช้เวลาร่วมกับเขา...
และแน่นอนว่าฉันไม่สามารถเก็บความรู้สึกนี้ได้
จึงตัดสินใจที่จะบอกความรู้สึกออกไป...
พวกเราจึงเริ่มคบกัน
เป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขสุดๆ
แต่ว่า ... ช่วงเวลาความสุขกลับไม่ยืนยาว
เขาบอกเลิกฉันด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ... มีแค่คำพูดส่งท้าย
"ขอโทษนะ ... แต่ฉันไม่อยากทำร้ายใครไปมากกว่านี้แล้ว... "
--------------------------------------------------
และด้วยเหตุนี้ทำให้เราต้องเลิกกัน...
ตอนนั้นคนที่คอยปลอบและให้กำลังใจฉันก็คือ
[อาคิระ] คนเดิม ...
ตอนที่ฉันดื่มเหล้าร้องไห้ครำครวญ คนที่ช่วยอุ้มฉัน
กลับบ้านเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงเต็มก็ยังเป็นอาคิระ ...
ไม่ว่าจะตอนไหน
จะดึกดื่นค่ำคืน หรือ ตอนเช้าเริ่มวันใหม่
หาฉันเรียกหาใครสักคน
คนที่วิ่งมาหาฉันคนแรก ก็ยังคงเป็นอาคิระ
และ ในวันคริสมาร์ต
เขาจึงพาฉันที่ยังอยู่ในสภาพศพเดินได้ออกไปข้างนอก
แต่เพราะฉันพร่ำปฏิเสธ เขาจึงชวนฉันออกไปเดินเล่นแทน
ด้วยเหตุนี้ ... พวกเราจึงออกมาเดินเล่นในสวนสาธราณะใกล้ๆ
ขณะที่หิมะขาวเริ่มโปรยปราย เขานิ่งเงียบไป...
ก่อนที่จะหันมาพูดกับฉันอีกครั้ง
"อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ... โลกอาจจะถล่มนะครับ ...
แต่ผมคงไม่เสียดายถ้าหากตายไปพร้อมกับคิน"
ฉันจึงแค่หันสบตากับเขาอย่างไม่เข้าใจ
... ส่วนเขานิ่งเงียบเหมือนรวบรวมความกล้า
"แต่ ... ถ้าหากคินยังไม่รับรู้ความในใจผมอีก...
สำหรับผมแล้ว คงเหมือนกับโลกถล่มจริงๆแหละครับ ... ผมขอให้คินฟัง
คำนี้อีกรอบนะครับ ... 'ผมรักคิน' "
ทันทีที่เขาพูดจบ ฉันจึงหัวเราะ...
เพราะถ้าไม่หัวเราะ ... บางทีน้ำตาอาจไหลออกมาแทน
เขาเป็นคนที่พิเศษสำหรับฉัน
แต่ฉันกลับไม่สามารถมองเขาในฐานะคนรักคนหนึ่งได้เลย...
"ถ้าเราเลิกกันคงเข้าหน้ากันไม่ติดแน่ ... ขอโทษนะ"
ฉันจึงปฏิเสธออกไปอย่างเรียบง่าย
เขาจึงยิ้มออกมาแบบปรกติแล้วกล่าวคำขอโทษ
ก่อนที่จะเบือนสายตาออกไปทางอื่น...
นัยน์ตาสีนิลของเขากลับฉายแววเจ็บปวดอย่างชัดเจน
ทำไมฉันถึงได้แต่ทำเขาเสียใจตลอดเลยนะ ?
พวกเราจึงต่างนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีกครั้ง
--------------------------------------------------
แล้ววันหนึ่ง...
เขาก็พาใครบางคนมาแนะนำว่าเป็นคนรักของเขา...
และเธอคนนั้นกลับไม่ใช่ใครอื่นไกล ... มิสชง
ฉันจึงแสดงความยินดีแล้วกล่าวคำอวยพร
แต่ ... ใจฉันกลับรู้สึกว่างเปล่าอย่างน่าประหลาด
ราวกลับว่าใครมาแย่งชิงของสำคัญไป...
เมื่อก่อนเขามักจะโทรหาฉันเสมอ ... และฉันก็ตัดสายเขาทุกครั้ง...
แต่ว่าตอนนี้ฉันกลับจ้องมองโทรศัพท์ที่ว่าเปล่านี้อย่างเดียวดาย
ในใจยังคงคิดให้เขาโทรมา...
หลังจากเรื่องวันนั้น... เขาแทบจะไม่มาหาฉันอีกเลย...
ฉันไม่สามารถปฏืเสธได้ว่า คิดถึง... โหยหา... เขามากแค่ไหน
จึงเริ่มมีความคิดเลวร้ายที่อยากจะทำลายความสัมพันธ์ของทั้งคู่...
ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองมีความคิดช่ั่วร้ายแบบนี้
ยิ่งความคิดสับสนมากเท่าไหร่...
ฉันก็เริ่มจะรู้ตัวว่ามองเขาในฐานะคนรักมากขึ้นเรื่อยๆ ...
แต่ทำไมฉันต้องมารู้ตัวว่าเขาคือ'คนรัก' ... ในวันที่เขากลายเป็น 'คนอื่น'ด้วยล่ะ
----------------------------------------------------------
วันหนึ่งฉันจึงเผลอโทรหาเขาในสภาพเมา...
แต่สติยังคงติดตัวอยู่นิดหน่อย
ทันทีที่เขาได้ยินเสียงฉัน น้ำเสียงเขาดูจะตกใจสุดๆ
... ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ
"เน่ ... ฉันขอโทษน้า ... ถึงจารู้ว่า ม่ายควรพูดไป... ก็เถอะ
แต่ว่า... ฉันคิดว่าฉัน 'รัก' นายแล้วล่ะ "
ทันทีที่ฉันไปพูดไป เขาจึงนิ่งเงียบไปสักพัก...
ก่อนที่จะเริ่มพูด...
"ตั้งแต่ครั้งแรกที่เรารู้จักกัน ... ไม่มีวันไหนที่ผมไม่เคยหยุดรักคิน...
ตอนนี้ผมก็ยังรักคิน ... และต่อจากนี้ก็ยังรักคินเสมอครับ ... แต่ว่าตอนนี้
ผมเจอคนที่มี 'แค่ผม' แล้ว ผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจ ขอโทษนะครับ... "
ก่อนที่เขาจะตัดสายไป ...
ฉันยิ่งไร้เรียวแรงกว่าเดิมเสียอีก ... จึงทำได้เพียงร้องไห้ออกมา
แล้วพยายามประคองร่างที่โซซัดโซเซกลับบ้าน
ได้แต่เฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ
... ทำไมฉันถึงรู้ตัวตอนนี้ ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น