ปริศนาราชาที่สาปสูญ

              "ในอดีตมีประเทศขนาดกลางประเทศหนึ่งมีนามว่า 'ประเทศรูเนร่า' แม้จะเป็นประเทศขนาดกลางแต่กลับมีความน่าเกรงขรามอย่างมากจนทำให้ประเทศขนาดใหญ่บางประเทศยังไม่กล้าหยาม และต่อมาองค์ราชาและองค์ราชินีได้ให้กำเนิดราชธิดาฝาแฝดออกมา สองพระองค์ทั้งสองนั้นมีพลังเวทที่มหาศาลและสติปัญญาที่ปราชน์เปรื่องอย่างมาก ในวันที่ทั้งสองอายุครบ8ปีทั้งสองได้ขอออกเดินทางไปในทวีปต่างๆเพื่อศึกษาความรู้ในด้านต่างๆ เป็นเวลานานถึง4ปี แต่หลังจากที่ทั้งสองกลับมาก็ต้องตกใจเพราะ ประเทศรูเนร่า ถูกประเทศแกรสเทร่า ที่เป็นประเทศใกล้เคียงเข้าโจมตีอย่างกระทันหัน จนทำให้เกิดสงครามขึ้น และที่ทำให้ทั้งสองตกใจมากกว่าก็คือการที่องค์หญิงลำดับที่3 นั้นถูกจับไปเป็นเชลยศึกพร้อมกับทหารและประชาชนอีกจำนวนหนึ่ง เมื่อฟังจบทั้งสองไม่รอช้ารีบออกเดินทางทันที ด้วยแผนการที่ชาญฉลาดนั้นก็คือ เดินไปหน้าประตูของเมืองแกรสเทร่าและระเบิดประตูทิ้งแล้วพุ่งเข้าสู้ทันที ด้วยพลังเวทที่มีอย่างมากมายมหาศาลทำให้การบุกไปช่วยตัวประกันนั้นง่ายมาก เมืาอทั้งสองวาปตัวประกันกลับไปที่รูเนร่าเสร็จ ก็ทำการสั่งสอน(กระทืบ)พวกแกรสเทร่าต่อ และเมื่อทุกสิ่งจบลงทั้งสองจึงกลับไปที่เมือง และสิ่งที่พบต่อไปคือน้ำตาของประชาชน มีประชาชนหลายคนที่สูญเสียครอบครัวไปในสงครามครั้งนี้ และมีบางคนที่วิ่งเข้ามาระบายอารมณ์ใส่พวกท่าน และตวาดพวกท่านอย่ารุนแรงว่า 'ทำไมพวกท่านถึงมาช้าถ้าท่านมาเร็วกว่านี้สามีของข้าคงไม่ต้อง..เค้าคงไม่ต้องตาย'หรือบางคนก็พูดถึงลูกของตน บางคนพูดถึงภารยา เมื่อทั้งสองเห็นและได้ยินสิ่งเหล่านี้ น้ำตาของทั้งสองก็ไหลออกมาคนที่กำลังจับทั้งสองพระองค์อยู่ก็ปล่อยมือออกทันทีและตนักได้ว่าสิ่งที่พวกตนทำนั้นไม่ใช่สิ่งที่ถูกเพราะถึงทั้งสองจะมีพลังมากเพียงใดแต่ก็ยังเป็นเพียงเเค่เด็ก จึงชงักไปและได้สติเมื่อทั้งสองพระองค์พูดว่า "นั้นสินะ เราขอโทษ พวกเราขอโทษพวกเจ้าจริงๆถ้าพวกเรามาให้เร็วกว่านี้พวกเจ้าก็จะไม่ต้องสูญเสียสิ่งสำคัญไป ถ้าพวกเรามาเร็วกว่านี้บ้านพวกเจ้าก็คงไม่ถูกทำลาย''แม้น้ำเสียงจะเรียบและไม่กะตุกสักนิดแต่ใบหน้าทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา และเมื่อมองดีๆเหมือนทั้งสองจะแต่สลายได้ทุกเมื่อ สิ่งนั้นยิ่งทำให้คนที่พูดว่าร้ายทั้งสองยิ่งรู้สึกผิด "พวกเราผิดเอง เราขอโทษเราจะไปจากที่นี่ทันที เมื่อเราทำธุระเสร็จ ลาก่อนนะประชาชนที่เรารัก"เมื่อพูดจบทั้งสองก็ได้หายไปทันที พวกที่เผลอพูดออกไปต่างเสียใจ และทำอะไรไม่ถูกต่อมา ประชาชนทุกคนที่ครอบครัวเสียชีวิตและบ้านเรือนเสียหายได้รับเงินชดเชยมาอย่างมาก และมาทราบทีหลังว่าเงินพวกนั้นคือเงินขององหญิงลำดับ1และลำดับ2ที่พวกตนด่าไป บ้านเมืองถูกซ่อมแซมอย่างรวดเร็วเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ที่แรกทุกคนต่างดีใจแม้จะเศร้าจากการจากไปของคนที่ตนรักแต่เพราะถูกดูเเลทางด้านต่างจนในที่สุดก็ทำใจได้ และอยากจะขอบคุณและขอโทษองค์หญิงทั้งสองอย่างมาก แต่ข่าวต่อไปที่พวกเขารู้ก็คือ ทั้งสองพระองค์นั้นได้หายตัวไปแล้ว โดยที่แม้แต่องค์ราชายังไม่ทราบ ทิ้งไว้เพียงจดหมาย2ฉบับและหนังสืออีก6เล่นที่หน้าปกเขียนไว้ว่าสิ่งที่จะสามารถทำให้ประเทศและประชาชนมีความสุข และเเน่นอนหนังสือเล่นนั้นคือหนังสือที่ทั้งสองเขียนไว้ตอนออกเดินทางตลอด4ปี เนื้อความในจดหมายนั้นสรุปได้ว่า' แด่ประชาชนที่เรารัก พวกเราเหนื่อยจากการเดินทางนิดหน่อยเลยขอลาพักแบบยาวๆ แต่เราน่ะอยู่ในประเทศนี้แหละไม่ต้องห่วงนะ แล้วก็พวกเราไม่ได้โกรธพวกเจ้าหรอกอย่าห่วงเลย พวกเรารักพวกเจ้าเสมอนะ 'ส่วนจดหมายอีกฉบับมีเนื้อหาเป็นความลับ---จบ"

เมื่ออาจารย์พูดจบเด็กสาวคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า 

"แล้วอาจารย์คิดว่าพวกท่านอยู่ที่ไหนหรอคะ"

เมื่ออาจารย์ได้ยินก็ยิ้มเล็กน้อยและตอบออกไปว่า

"ไม่รู้สิก็นี่มันผ่านไป50ปีแล้วนี้นา"

และเด็กสาวอีกคนก็ถามต่อว่า

"อาจารย์คิดว่าเนื้อหาในจดหมายฉบับที่สองคืออะไรหรอคะ"

"อาจารย์คิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกลับครอบครัวของพวกท่านน่ะเช่นเขียนให้องค์ราชาอะไรแบบนั้นน่ะ"

[กิ้ง กิ่ง กิ้ง ก่อง~] เสียงระฆังดังขึ้นสื่อว่าถึงเวลากลับบ้านแล้ว

''เอาล่ะกลับบ้านได้วันนี้ไม่มีการบ้าน"

เมื่ออาจารย์พูดจบก็เดินจากไปทันที เพราะกับเสียงดีใจของนักเรียน ดังตามหลังมา

_____________________________________________

ก็อยากเขียนใหม่น่ะครับพอดีมาอ่านใหม่แล้วรู้สึกแปลกๆ งั้นฝากกดติดตามด้วนนะครับ บาย---