you are mine!

     "ติณ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" ฉันผลักมือใหญ่ออกจาะการเกาะกุม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะแรงเยอะกว่ามาก เมื่อเทียบกับฉัน กระจอกงอกง่อยไปเลยล่ะ แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เขาลากฉันมาที่ห้องนอนของเขา เพราะฉันไปคุยกับเขตแดน เพื่อนสนิทสมัยอยู่มัธยมก็แค่นั้นเอง เค้าจะโกรธไปทำไม ในเมื่อ'ตอนนั้น' เขาบอกว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันแล้วนี่..หรือว่าเขาจะรู้สึกแล้ว...

    "เอ....ฉันว่าฉันย้ำเงื่อนไขแล้วนะ ว่าเธอ ไม่ มี สิทธิ์ ป ฏิ เสธ "

เขาย้ำเงื่อนไขอย่างชัดเจนก่อนจะไม่รอช้าสอดมือเข้าไปในเสื้อของฉันจนถึงหน้าท้องแบนราบ ฉันขนลุกไปทั้งตัว ด้วยที่เป็นครั้งแรก ทำให้ไม่ชิน แค่นึกถึงอนาคตที่กำลังจะมาถึงก็กลัวแทบจะตายแล้ว ขอเถอะ ใครก็ได้ช่วยที ......เหมือนฟ้าดอนจะรับฟังฉัน เมื่อบอร์ดี้การ์ดคนหนึ่งของเขารีบเปิดประตูเข้ามาอย่างตื่นตระหนก "นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!" จากนั้นเขาก็พอนหายใจอย่างอารมณ์เสีย แต่เหมือนเขาจะค่อยๆ ปล่อยฉันแล้ว รอดล้าววววววว แต่ภาพที่ไม่อยากเห็นก็เกิดขึ้น เข้าค่อยๆ เดินไปต่อยหน้าลูกน้องคนนั้นพร้อมกับพูดว่า "แกบังอาจมาขัดขวางเวลาการ'กินอาหาร'ของฉัน!ได้ยังไง" หน้าของผู้ชายคนนั้นสะบัดไปตามแรงต่อย แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกระซิบที่ข้างหูของผู้เป็นนาย จากนั้นเขาก็หยิบปืนที่หัวเตียงแล้วรียออกจากห้องไป   "ฮู่ววว"  รอดซักที อ๋อ อยากรู้เรื่องราวน่ะหรอว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ได้ ฉันจะเล่าให้ฟัง......