นทีราชัน

“ไม่กินข้าวเช้าสักหน่อยเหรอครับ ผมทำต้มจืดไว้เยอะเลย”

“ไม่หละ ผมยังไม่หิว”

นทียืนมองสามีเร่งรีบออกจากบ้านด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนเบนสายตาไปมองตัวเลขบนผนังที่แสดงเวลา 6.30 น.

ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ ช่วงเวลา 6.30 น. สามีของเขายังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ 

แต่ระยะหลังคือ ไม่เกิน 6 โมงก็ตื่นขึ้นมาแล้ว และจะรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อให้ทันออกจากบ้านในเวลา 6.30 น.

นทีถอนหายใจ มองต้มจืดตำลึงในหม้อ “...กินเองก็ได้” คนอย่างเขา ไม่ทิ้งขว้างอาหารที่บรรจงทำขึ้นมาเองกับมือหรอก 

เสียดายของ...

ส่วนสามี ในเมื่อรีบร้อนออกไป ก็ให้ไปหากินเองละกัน และนทีเชื่อว่า คนอย่างสามีของเขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหิวแน่นอน...