ฆาตกรรมหรรษา - นิยาย ฆาตกรรมหรรษา : Dek-D.com - Writer
×

    ฆาตกรรมหรรษา

    หากการฆ่าคนคือการทำผิด เเล้วใครเป็นคนผิด?

    ผู้เข้าชมรวม

    108

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    108

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  หักมุม
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 ก.พ. 67 / 20:02 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มีเด็กกลุ่มหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทกัน เรียนอยู่ชั้นปีที่4 มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะไบรท์และเกมอยู่คณะวิทยาศาสตร์
    การแพทย์ด้วยกัน ส่วนที่เหลือก็แยกตามคณะออกไป ทั้งสองต้องทำโปรเจกต์จบ จึงตัดสินใจช่วยกันคิด
    “ นี่แก โปรเจกต์จบท าอะไรกันดี “ ไบรท์ถามด้วยความกังวล
    “ อืมมม ขอคิดดูก่อน ” เกมกล่าว
    “ ... “
    “ อ๋อ นึกออกแล้ว ช่วงนี้มหาลัยเรามีโรคระบาด ทำยารักษากันเถอะ “ น้ำเสียงภูมิใจ
    “ จริงด้วย ได้ๆๆ “ ตาลุกวาว
    ทั้งสองช่วยกันทดลองทำจนเสร็จ แต่ติดปัญหาตรงที่จะต้องทดลองกับคนจริงๆ แต่ไม่มีใครมาเป็นคนทดลองให้
    “ แก ไม่มีใครมาเป็นคนทดลองให้เลยอ่ะ “ สีหน้าเศร้า
    “ เอางี้มั้ย เดี๋ยวเราเป็นคนลองให้ “ ไบรท์พูดขึ้นหลังจากเห็นเกมมีสีหน้าที่เศร้าไป
    “ จะดีหรอ “ ถามเพื่อความแน่ใจ
    “ ดีสิ ลองเลยๆๆ “ น้ำเสียงเชิญชวน
    เกมก็ได้ลองฉีดยานั้นให้ไบรท์
    “ เห็นมั้ย ไม่เห็นเป็นอะไรซะหน่อย “ ไม่นานหน้าไบรท์เริ่มซีด แขนขาเริ่มอ่อนแรง และล้มลงไป
    “ ไบรท์ๆๆๆ “ เกมเรียกไบรท์ที่นอนแน่นิ่งอยู่
    เกมเขย่าตัวไบรท์แล้วเริ่มกังวล เขาจึงเก็บของและวิ่งหนีไป ไม่นานนัก ก็มีข่าวออกมาว่าไบรท์เสียชีวิต เพื่อนๆก็ได้ไป
    แสดงความเสียใจที่งานศพ และได้นั่งคุยกัน
    “ ผลตรวจออกแล้ว เหมือนไบรท์โดนฉีดสารอะไรสักอย่าง น่าจะต้องเป็นคนที่ฉลาดๆทำ “ พอลพูดด้วยน้ำเสียงที่สงสัย
    “ เกมรึเปล่า เพราะทำแลปด้วยกันหนิ 5555 “ ตาลพูดออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร
    “ เป็นไปได้ๆ 5555 “ กัสพูดสมทบ
    ทุกคนหัวเราะกัน ส่วนเกมก็ขำกลบเกลื่อนความกังวล
    ตกดึก ไบรท์มาเข้าฝันเกม ว่าจะทำอย่างไรต่อ แต่เกมได้แต่คิดในใจว่าจะต้องฆ่าทุกคน จึงหยิบเข็มและวิ่งออกไป
    เป็นเวลาเดียวกับที่ตาลเดินสลึมสลือออกมาจากห้องพอดี เกมจึงฉีดยานั้นใส่ตาลแล้ววิ่งกลับเข้าห้องตัวเองไป
    เช้าของวันถัดไป กัสเห็นว่าตาลหายไป ทุกคนเริ่มกลัวว่าต้องเป็นคนใกล้ตัวแน่ๆ เกมก็ขอตัวออกไปคุยกับพอล “
    พอลเราว่าเป็นกัสแน่เลย เพราะกัสนอนห้องเดียวกับตาล
    “ เราก็ว่างั้น “ พอลตอบกลับอย่างเห็นด้วย
    คืนถัดมานั้น เกมเริ่มรู้สึกเครียดมากกว่าเดิมจึงคิดที่จะฆ่าทุกคนให้หมดภายในคืนนี้ เกมเลยเดินไปที่ห้องของกัส
    และฆ่ากัส
    “ เหลือคนเดียวแล้วสินะ “ เกมพูด พร้อมถอนหายใจและหันไปเห็นพอล
    “... “ พอลที่เห็นเหตุการณ์ มีสีหน้าเศร้าลง และนั่งร้องไห้
    “ ขอโทษนะ “ เกมได้ฆ่าพอล และนั่งร้องไห้
    เกมนั่งร้องไห้อยู่นาน
    “ แปะ แปะ แปะ ” เสียงปรบมือดังขึ้น
    เกมเงยหน้าขึ้นมาเจอตาลยืนปรบมือพร้อมสแยะยิ้ม
    “ เก่งหนิ ฆ่าเพื่อนเราได้ทุกคนเลย“ เขาเดินเข้ามาแล้วพูด
    “ ห้ะ แกอยู่นี่ได้ยังไง ทำไมยังไม่ตาย แกเป็นผีหรอ “ เกมสงสัย
    “ ไม่ เป็นคนนี่แหละ “ ตาลตอบกลับนิ่งๆ
    “ แล้วทำไมถึงยังไม่ตายหล่ะ ” เอ่ยถามด้วยความอยากรู้
    “ จะตายได้ยังไงหล่ะ ก็ยาที่เธอฉีดมา ฉันมียารักษา “ พูดเย้ยเกม
    “ ห้ะ มีได้ไง แล้วทำไมฉันถึงคิดสูตรไม่ได้ ” เหม่อลอย
    “ ที่คิดได้ เพราะฉันนี่แหละเป็นคนปล่อยเชื้อ ” สีหน้าโรคจิต
    “ ห้ะเทอเองหรอ ฉันไม่เข้าใจ เทอจะทำไปทำไม “ ยังคงสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น
    —-5ปีที่แล้ว—-
    ตาลแอบชอบไบรท์มานาน และวันนี้ตาลกำลังจะไปสารภาพรักกับไบรท์กลางโรงอาหาร
    “ ไบรท์ “ ตาลเรียกไบรท์ที่นั่งอยู่
    “ ว่าไงตาล ” ไบรท์ตอบ
    “ คือเรา แอบชอบเธอมานานแล้วอะ เป็นแฟนกันมั้ย ” ตาลพูดด้วยเสียงที่สั่น เพราะความตื่นตระหนก และกังวล
    “ ขอโทษนะ เราไม่ได้ชอบเธออ่ะ “ ไบรท์พูดขึ้นและหลบหน้า
    ทุกคนที่อยู่ในโรงอาหารหยุดทุกอย่างที่ทำอยู่และขำเยาะเย้ยตาล ทำให้ตาลทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้ออกไป
    —-ปัจจุบัน—-
    ”ฉันขอโทษ ผิดไปแล้วจริงๆ ขอโทษ “ เกมร้องไห้หนัก
    “ ขอโทษตอนนี้แล้วมันจะไปได้อะไรล่ะ “ สีหน้าแววตาที่เรียบนิ่ง ไร้ความรู้สึก
    ตาลได้เดินเข้าไปฆ่าเกมในที่สุด เขายืนมองศพเพื่อนทุกคนของตนเองและขำสะใจออกมา สักพักก็ได้ยินเสียง
    โทรศัพท์ดังขึ้น
    ตาลตื่นขึ้นจากฝันด้วยท่าทีตกใจ และรับโทรศัพท์ๆ
    “ ตาลๆๆๆๆ มาทำโปรเจกต์จบกับเรากับไบรท์กันเถอะ “ เกมโทรมาหาเขา
    ——The End——

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น