เกมวิวาห์ท้ารัก

นนท์ปวิธ เกริกธนบดินทร์  (นนท์)

หลานสาว เอ้ย! หลานชายเพียงคนเดียวของตระกูลเกริกธนบดินทร์

วิศวกรหน้าหวาน ผู้มีเสน่ห์ปลายจวักเข้าขั้นเทพ

ตั้งกติกาให้ผมต้องนอนกอดยัยไม้กระดานนั่นทุกคืนเผื่อว่าผมจะหวั่นไหวบ้างอย่างนั้นเหรอ

ฝันไปเถอะครับคุณปู่!

สัตวแพทย์หญิงวิรัลยุภา อวัศยกุล  (ลูกพีช)

หลานสาวคนกลางของตระกูลอวัศยกุลที่แทบไม่เคยมีใครเห็นหน้ามาก่อน

เพราะวันๆเธอเอาแต่บุกป่าฝ่าดงไปทำวิจัยสารพัด

อยากให้เธอแต่งหน้าแต่งตัวสวยๆออกงานสังคมเสียบ้างอย่างที่คุณตาขอร้องน่ะเหรอ

บอกให้เธอไปล้มวัวล้มควายกลางทุ่งยังจะง่ายเสียกว่า!

------------------------------------------------------------------------

    “ผมไม่ได้เยอะนะ ทำอาหารแค่ไม่กี่มื้อแค่นี้น่ะจิ้บจ้อยมากเลยขอบอก จะให้ทำเช้ากลางวันเย็น เสริมด้วยอาหารว่างสายบ่ายมื้อดึกผมก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ได้ ตกลงครับ ผมจะทำ!”  

คอยดูเถอะพอแม่ตัวดีได้กินอาหารฝีมือเขาเข้าสักคำ พาลจะต้องกราบกรานขอให้เขาทำให้กินทั้งกลางวันทั้งเย็นแทบไม่ทัน ไม่รู้จักเชฟกระทะทองคำอย่างนนท์ปวิธเสียแล้ว

“ก็ได้ งั้นฉันก็จะยอมนอนกอดบ้าๆอะไรนั่นก็ได้ ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร”  

จะเสี่ยงเสียตัวไหมก็ช่าง แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีให้กับเกย์หนุ่มที่ส่งสายตาเยาะเย้ยเธออย่างกับว่าเขาเหนือกว่านี่เด็ดขาด  พวกผู้ใหญ่บ้า! คิดว่าแค่นอนกอดกันทุกคืนไปหนึ่งปีแค่นี้จะทำให้เธอใจอ่อนตกหลุมรักนายนนท์ปวิธวิปริตผิดเพศคนนี้เข้าให้หรือ ไม่มีทาง!

สองหนุ่มสาวจ้องตากันอย่างไม่ลดละ ก่อนจะแย่งกันจรดชื่อตัวเองในข้อตกลงประหลาดนั่นโดยที่อัครเดชและบรมฤทธิ์ได้แต่ยืนมองตาปริบๆ  รวมถึงทะเบียนสมรสสองฉบับที่แนบมาด้วยก็เช่นกัน วิรัลยุภาและนนท์ปวิธแทบไม่ได้มองมันด้วยซ้ำตอนที่ปากกาในมือเคลื่อนไหว

“หนึ่งปีนี้อย่าเผลอหลงรักฉันก่อนแล้วกัน เพราะฉันยังอยากกินข้าวฝีมือคุณไปนานๆ”  หญิงสาวพูดเสียงลอดไรฟันให้ได้ยินกันแค่สองคน   นนท์ปวิธยกยิ้มปีศาจให้อย่างไม่แยแส

“คุณนั่นแหล่ะระวังหัวใจตัวเองไว้ดีๆ ผมยังไม่อยากเห็นคนร้องไห้ขี้มูกโป่งแพ้กลับบ้านไปก่อนเหมือนกัน”

-----------------------------------------------------------------------------

นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเรานะคะ 

แต่งจบเรียบร้อยแล้ว จะทยอยลงให้อ่านทุกวัน 

ไม่มีดองแน่นอนค่ะ

มีคำติชมประการใดยินดีรับฟังทั้งหมด

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ :)

- วิรัลยุภา -