เดือนคณะภาระที่รัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สิ่งที่สาวๆทุกคนใฝ่ฝันคือการได้ควงคู่หรือใกล้ชิดหนุ่มเดือนคณะของมหาลัย ที่หน้าตาบอกเลยว่ากินขาด หล่อเเบบระเนระนาด เรียนต้องเก่ง กีฬาต้องเด่น กิจกรรมต้องดี ขอเเค่ได้เดินผ่านก็เเทบจะล้มชักไปกับพื้น ไม่ว่าจะสาวน้อยสาวใหญ่ ตุ๊ด เกย์ ก็อาจจะตกหลุมพรางของมันได้

     เเต่คงไม่ใช่กับผมที่เป็นรูมเมทมันว่ะ

     หน้าตาหล่อ ผ่าน เรียนเก่ง ผ่าน กีฬา ผ่าน ทุกอย่างในตัวมันเเลดูเพียบพร้อมเหมือนถูกประเคนให้ตั้งเเต่เกิด ติดอยู่อย่างเดียวที่นิสัย

     อย่างเเรก ซกมก ซกมกเหี้ยๆ เกงในยังถอดทิ้งเรี่ยราด ใครครับที่ต้องเก็บให้มัน กู กูไง! ขยงขยะก็กูเนี้ยเเหละที่ต้องจัดการให้มัน งานบ้านงานครัวคนอย่างผมจัดให้หมดตั้งเเต่ซักเสื้อผ้าตากผ้ารวมไปถึงทำความสะอาดห้อง เสมือนเป็นเเม่ของมันอีกคน

   อย่างที่สองไม่ให้ความเคารพกัน ก็นะ ทุกวันนี้ผมก็เหมือนทาสมันอยู่ทุกวันอยู่เเล้ว เเต่ไอ้เรื่องเปิดหนังโป๊กลางห้องนี้มันใช่เหรอวะ ไอ้สัด คุณเข้าใจใช่มั้ยว่ามันเป็นพื้นที่ส่วนรวม จากสมาธิที่จะอ่านหนังสือกลับถูกกลบจากเสียงหนังโป๊ที่คราง อิอ๊า อิอ๊า คิมูจิ้ เเล่นเข้ามาในหัวจดจำเเทนการเรียน มันใช่เหรอวะ

    ไหนวะเดือนคณะที่รูปหล่อ ไหนวะเดือนคณะที่เพอร์เฟ็ค ไหนวะเดือนคณะที่คนชอบนักชอบหนาค่อนมอ กูเห็นเเต่ไอ้เหี้ยตัวนึงที่วันๆทำตัวไม่สนอะไรกับชีวิต นอน เเดก เล่นเกม เเหม่เเต่พอออกไปข้างนอกหน่อยล่ะอย่างกับคนละคน กูนึกว่าผีเข้าผีออก

    เฮ้อ กูล่ะเพลีย

“กูว่าจะออกไปเที่ยวเเป๊ปนึง”

     พ่อคนรูปหล่อที่ผมเพิ่งนินทามันไปในความคิดเมื่อครู่เมื่อครู่ พูดโพล่งออกมาขณะที่กำลังสวมเสื้อยืดสีดำธรรมดาเเต่เถียงไม่ออกว่ามันใส่อะไรก็ดูดี เเต่งตัวขนาดนี้ก็คงไปก๊กเหล้ากับพวกเพื่อนๆมิตรสหายสายเเหลกเเละก็เเอ๊วสาวชัวร์

“เรื่องของมึงเลยค้าบ ไปเเล้วไม่ต้องกลับมานะ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงตอเเหล

“ไม่ว่ะ อยากกลับมาเป็นภาระมึง”เเละสิ่งที่มันมันตอบกลัับมาทำเอาผมอยากเปิดศึกสงคราประสาทด้วย

เเหม่คิ้วเป็นไรสัดกระตุกยักไม่หยุดเลยนะมึง จะว่าไปนิ้วตีนกูก็กระดิกรัวเหมือนกันครับ

     คุณเห็นนั่นมั้ยสันดานของมัน ชอบทำตัวไร้ประโยชน์ไม่พอเเถมยังทำตัวเป็นภาระของผมอีก พอเมาเหมือนหมาก็กูนี้เเหละครับต้องเเบกมันกลับมา เบื่อเว้ยอยากย้ายห้อง

“ไอ้เหี้ย ไอ้สัด ไม่ต้องกลับมานะมึงอ่ะ ไปไหนก็ไปเลยไป๊” ผมตวาดเสียงใส่อย่างหงุดหงิดพลางหยิบกระดาษที่ขยำทิ้งเเล้วเขวี้ยงใส่มัน

    อีกฝ่ายไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเเถมยังมีท่าทียักไหล่ส่ายตูดเดินออกห้องสบายใจ

    กูล่ะเกลียดมึงจริงๆไอ้ภาระในชีวิต!