อะไรนะ! แม่ของลูกพระเอกไม่ใช่นางเอกงั้นเหรอ

ยุวชนสาวซูหว่านหว่านถูกส่งตัวมาเรียนรู้ในชนบท เธอได้พบกับโจวจี้หยวน พลทหารหนุ่มจากเขตปกครองพิเศษ มณฑลซานตง ผู้หล่อเหลา ที่กลับมาบ้านเพื่อพูดคุยเรื่องแต่งงานกับคู่หมั้น 

ระหว่างนั้นได้เกิดความผิดพลาดบางอย่างขึ้น ผู้คนว่ากันว่าเธอพยายามวางยาเพื่อแย่งชิงเขามาจากคู่หมั้น จนเธอตกเป็นของเขาสมใจ เขาไม่มีทางเลือก จึงจำใจต้องแต่งงานกับเธอ 

งานหมั้นหมายของเขากับคนรัก จึงถูกยกเลิกไปโดยปริยาย ไม่รู้เพราะเหตุนี้รึเปล่า ภายหลังจากแต่งงานกัน เขาจึงเย็นชากับเธอมาก แม้กระทั่งตอนที่เธอบอกเขาว่า เธอกำลังตั้งครรภ์ สิ่งที่เธอได้รับมีเพียงสีหน้าเฉยชาจากเขาผู้เป็นสามี

“ตอนนี้ซูหว่านหว่านคนที่คุณเกลียดนักหนาจะไม่อยู่แล้ว หวังว่าคุณจะมีความสุข”  ซูหว่านหว่านยิ้มให้สามี ก่อนจะหลับตาลง ขณะที่เลือดสีแดงฉานของเธอไหลเปียกชุ่มไปทั่วกระโปรง

“ไม่นะ หว่านหว่าน คุณกับลูกต้องไม่เป็นอะไร”  โจวจี้หยวนเอ่ยเสียงสั่น ก่อนจะอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมกอด...

หลินซวงอ่านถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าพระเอกโง่เง่าสิ้นดี นักเขียนเขียนให้ภรรยาคนแรก ซึ่งเป็นเพียงตัวประกอบต้องตายอย่างอนาถ ก่อนที่พระเอกจะกลับไปแต่งงานกับอดีตคู่หมั้น แล้วช่วยกันเลี้ยงดูลูกของพระเอกกับอดีตภรรยาจนโต 

ต่อหน้าสามีหล่อนก็แกล้งทำเป็นใจดีกับลูกเลี้ยง แต่พอลับหลัง ก็กลั่นแกล้งรังแก ใช้ให้ทำงานอย่างหนักสารพัด บางวันแม้แต่ข้าวก็ไม่มีจะให้กิน

“นี่มันนิยายบ้าอะไรกันเนี่ย!! แม่ของลูกพระเอก ไม่ใช่นางเอกงั้นเหรอ แล้วแม่เลี้ยงใจร้ายดันเป็นนางเอกครองรักกับพระเอกจนแก่เฒ่า มีลูกมีหลานเป็นโขยง แล้วให้ลูกชายของซูหวานหว่านกลายเป็นลูกของตัวประกอบใช้แล้วทิ้งที่ทุกคนรังเกียจเนี่ยนะ” หลินซวง นักอ่านนิยายตัวยงโกรธจนแทบจะปาหนังสือนิยายออกนอกหน้าต่าง หากไม่ติดที่เธอยังอ่านมันไม่จบ

เธอรู้สึกสงสารลูกชายของซูหว่านหว่านแทบขาดใจ เพราะหากว่าคุณตาคุณยายของเขาไม่มารับเขากลับไปอยู่ด้วย เด็กคนนี้ต้องตายตามแม่ของเขาไปในไม่ช้า

ถ้าหากเธอเป็นซูหว่านหว่านล่ะก็ เธอจะไม่มีทางยอมให้คนพวกนั้นรังแกอย่างเด็ดขาด 

บางทีมาแม่สามีกะแม่ดอกบัวขาว อาจต้องชินกับการถูกลูกสะใภ้ตบ!!

หลินซวงคิดอย่างมาดร้าย หัวใจของเธอทำงานหนักและหัวใจวายตายในที่สุด ขณะที่เธอเสียชีวิตมือยังกำหนังสือเอาไว้แน่น