คืนหนึ่งกลางเหมันตฤดูที่อากาศหนาวจัด หิมะยังคงโปรยปรายคล้ายปุยนุ่นร่วงหล่นจากฟ้า เสียงคายากึมหรือพิณสิบสองสายลอยแว่วหวานหูมาตามลมหนาว ท่วงทำนองไพเราะพลิ้วไหวดังจากห้องรับรองของกีแซงอันดับหนึ่งแห่งสำนักคณิกามยองวอล ซึ่งเป็นสำนักคณิกาที่มีชื่อเสียงเลื่องลือที่สุดของโชซอน
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอุ่นด้วยอุโมงค์ส่งความร้อนจากชั้นใต้ดินมีหญิงงามในชุดฮันบกสีสันสดใสลวดลายอ่อนช้อยนั่งบรรเลงพิณสิบสองสาย ใบหน้าหวานงดงามยิ่งกว่าอิสตรีคนไหนๆ ฉายแววละมุนยามปลายนิ้วบรรจงดีดคายากึมก่อกำเนิดเสียงเพลง เช่นเดียวกับปากอิ่มแต้มสีแดงสดซึ่งแย้มยิ้มบางราวดื่มด่ำกับศิลปะแห่งดนตรี
เส้นผมสีดำขลับดังปีกกาถูกม้วนเป็นมวยข้างเดียว หนึ่งสิ่งอันเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่าหญิงงามผู้นี้คือ กีแซง
เวลาชั่วขณะหนึ่งผ่านพ้น บทเพลงไพเราะพลิ้วไหวจบลง เสียงคายากึมหวานหูเงียบไป.....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น