ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 08 : คุณหนูผู้นั้นฝันร้าย ความจริง เชื้อเชิญ [ 110 %]
Chapter 08 Cette dame cauchemar, fait, inviter .
" คำสั่งขององค์ราชินีถือเป็นที่สุด
สุนัขรับใช้อย่างเราน่ะ.....
มีหน้าที่รับคำสั่งเพียงเท่านั้น "
ชีวิตของสุนัขรับใช้เช่นเขาไม่เคยสงบสุขเลยซักวัน มีเจ้าบ้ามารบกวนเวลาของเขาตั้งแต่เช้า เจ้าคนที่บอกตัวเองว่าเป็นเจ้าชายน่ะ ทั้งๆที่ตารางของเรามันแน่นแท้ๆ ซํ้ายังน่าเบื่อซะจนอยากจะรีบทำๆให้มันจบๆไปซะ ชิเอลกำลังยกยิ้มดั่งผู้ชนะให้กับโซมา ในเมื่อฝ่ายนั้นไม่รู้กติกาฟันดาบ
เท่ากับเขาเล่นสกปรกได้ ถือว่าเอาคืนที่นายบังอาจรบกวนแล้วถือดีแตะต้องพี่สาวของฉัน อย่าถือโทษโกรธกันล่ะ
" ถ้านายไม่ว่างพาฉันไปเที่ยวข้างนอก ให้เซียพาไปก็ได้ "
เพราะนายยุ่งกับฉันและพี่เซียมากเกินไปและนายตบปากรับคำท้าเอาเอง
" เอ๋~ งั้นถ้าฉันชนะนายได้ เซียต้องอภิเษกกับฉันนะ "
แล้วไอคำท้านั่นมันมีเดิมพันน่ะสิ ใครเขาจะยอมแพ้กันล่ะ ! คำพูดของโซมาเวียนว่ายอยู่ในความคิดของชิเอล มาเกาะแกะเขาเอย ดึงพี่เซียมาท้าเดิมพันด้วยอีก ทำตัวได้ใจในบ้านคนอื่นเขา ถ้าชนะซะอย่างจะได้ไล่ๆให้หมอนี่ออกไปจากที่นี่ซะ
ชิเอลกวัดแกว่งดาบแทงตามจุดจ่างๆบนตัวของโซมา ผู้เล่นฝ่ายนั้นไม่รู้กติกาเขาก็รุกได้เต็มที่ จังหวะที่ชิเอลจ้วงแทงดาบใส่คู่ต่อสู้อีกครั้ง อัคนีก็เข้ามาสอดแถมยังจี้จุดให้เขายอมปล่อยมือซะอีก
" อึก ! " ชิเอลทรุดลงกับพื้นกุมข้อมือที่เจ็บแปล๊บ
" ทะ....ท่านชิเอล ข้าต้องขออภัยด้วย พอข้าเห็นองค์ชายกำลังเสียท่า ร่างกายมันไปเอง " ฝ่ายนั้นพอรู้สึกตัวก็ขอโทษขอโพยยกใหญ่ แต่คนเป็นเจ้านายนี่สิกลับหัวเราะร่วนซะงั้น
" ฮ่าๆๆๆๆ อัคนีเจ้าทำได้ดีมาก ข้าขอชื่นชมจริงๆ อัคนีน่ะเป็นคนสนิทของข้าถือเป็นตัวแทนได้ซึ่งนั่นหมายถึงข้าชนะแล้วไงล่ะ "
" เออะ อะไรกันน่ะ ! " พอฟังที่ฝ่ายนั้นพูดแล้วรู้สึกเจ็บใจชะมัด
" แหม๊ แหม๊ ดูเหมือนนายน้อยของนายจะขี้โกงเต็มเปาเลยนะ " ราอูลหยิบดาบที่ตกพื้นมางอเล่น " หนุ่มน้อยพ่อบ้าน " งอดาบแล้วดีดดาบเล่มนั้นส่งให้เซบาสเตียน
" จริงๆเล๊ย เล่นงานคู่ต่อสู้ที่ไม่รู้กติกามันน่าอายนะขอรับ " ปีศาจหนุ่มรับดาบได้ง่ายดายและหันมาพูดลอยๆใส่ชิเอล
" ในเมื่อนายท่านเจ็บกลางคัน พ่อบ้านอย่างกระผมคงต้องสานต่อให้จบแล้วล่ะขอรับ "
" นายเข้าข้างฝั่งนู้นรึยังไง " ชิเอลค้อนใส่เซบาสเตียน
" เอาน่าชิเอลเป็นแบบนี้จะได้จบๆไงล่ะ "
" พี่ก็เห็นด้วยงั้นเร้อะ! " แม้แต่พี่เซียก็เห็นดีเห็นงามด้วย
สรุปการดวลดาบในครั้งนี้ จำต้องส่งพ่อบ้านของสองฝ่ายมาแทน แม้แต่เธอที่ยืนเงียบอยู่นานยังนิ่งอึ้งให้กับพวกเขา ขนาดดูการแข่งดาบโอลิมปิกยังไม่รู้สึกสุดยอดขนาดนี้เลย สองคนนั้นไม่ว่าความเร็ว ความคล่องแคล่ว ประสาทสัมผัสต่างสูสีกัน
คุณอัคนีนี่เหนือคนจริงๆถึงขนาดสู้กับซาตานได้
เคร้ง !
เสียงดาบทั้งสองตวัดไปมา ปลายดาบผสานเข้าหากันจนงอโค้ง เพียงชั่วพริบตาดาบทั้งสองก็หักจนกระเด็นกระดอนไปคนละทิศทาง
" น่าเสียดายจริงที่ดาบดันหักซะก่อน " เซบาสเตียนหยิบเศษดาบที่หักขึ้นมาและราอูลก็ประกาศผลการท้าชิง
" ผลการแข่งคือเสมอกัน "
พอได้ยินผลแล้วรู้สึกดีใจที่เสมอ อย่างน้อยๆก็ไม่มีใครได้หรือเสียอะไรทั้งนั้น
" คนสนิทของชิเอลเนี่ยสุดยอดไปเลย " โซมาเดินเข้ามาหาซีอาน่าแล้วกระโดดกอดคอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม " น่าเสียดายที่ผลเสมอกัน ถ้าชนะล่ะก็ฉันคงได้เธอไปแล้ว "
" แหะ แหะ เซบาสเตียนลองได้รับคำสั่งแล้วไม่มีวันแพ้หรอกค่ะ " เธอส่งยิ้มเจื่อนๆให้ชายหนุ่ม
แอบลอบมองใบหน้าระรื่นของเขา ไม่อยากเชื่อหรอกว่าคนร่าเริงอย่างโซมากับคนที่ซื่อตรงอย่างคุณอัคนีจะรวมอยู่ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยด้วย
ดูแล้วก็เป็นคนดีแท้ๆ
" โซมาไหนๆผลก็ออกมาเป็นแบบนี้แล้ว นายสนใจเล่นหมากรุกกับฉันมั๊ย " ดึงเขามาเล่นด้วยจะได้ไม่รบกวนเวลาทำงานของชิเอล
" เอ๋ ! จริงเหรอ "
" อื้ม "
" ทำไมเจ้าถึงได้น่ารักขนาดนี้ ! " ชายหนุ่มกอดเธอแน่นขึ้นแล้วคลอเคลียไปมาดุจลูกแมว " ไม่สนเป็นชายาข้าจริงๆเหรอ ข้าให้เจ้าทุกอย่างเลยนะ "
ไม่มีทางย่ะ !!!
ตกกลางคืน
เซบาสเตียนเข้ามารายงานการเคลื่อนไหวของอัคนี ตอนนี้พวกเรากำลังลอบเข้าไปที่คฤหาสน์ของฮาลูเวส ที่ฉากหน้าเปิดร้านคอฟฟี่ เฮาส์และนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ แต่ฉากหลังก็เป็นพวกทำผิดกฎหมายที่ต้องกำจัดทิ้งเหมือนเดิม
" ถ้าเรามีหัตถ์ขวาของเทพเจ้าอยู่ละก็ยังไงเราก็ได้ตรารับรองของหลวงมาอย่างแน่นอน"
" ตรารับรองของหลวง? อย่างนี้เอง " ชิเอลกับพวกเราที่แอบดูอยู่ก็เริ่มปะติดปะต่อทุกอย่างได้ เป้าหมายคือตรารับรองขององค์ราชินี ถ้ามีสิ่งนั้นล่ะก็จะสามารถใช้ราชวงศ์เป็นที่เชิดหน้าชูตาได้
ใช้วิธีสกปรกๆมากมายสุดท้ายก็เพื่อโหยหาอำนาจในยศฐาบรรดาศักดิ์
" หากทำตามสัญญา มีนาก็....."
ปึง !
" มีนางั้นเหรอ !!! " พอโซมาได้ยินชื่อคนที่ตนตามหา เกิดขาดสติไม่คิดหน้าคิดหลัง ทะเล่อทะล่าเข้าไปในนั้น
" เจ้าบ้านั่น " ชิเอลเผลอจะตามไปแต่เซบาสเตียนห้ามไว้
" นายน้อย จะให้พวกนั้นเห็นนายน้อยอยู่ที่นี่ไม่ได้นะขอรับ "
พอโซมาเข้าไปก็เกิดการถกเถียงกัน จนอัคนีตัดสินใจไม่ถูกหวังจะเงื้อมือทำร้ายนายของตนจังหวะที่อัคนีกำลังเงื้อมือตบโซมา เซบาสเตียนกระโดดเข้าไปห้ามได้ทัน ก็นะ....ในเมื่อไม่อยากให้ฝ่ายนั้นเห็นหน้า เธอเลยเอาหัวกวางที่ติดผนังใส่ให้เขาไป ไม่คิดว่าออกมาจะน่ารักจนคนเห็นถึงกับท้องแข็งได้
" อุ๊บ! คิก คิก คิก " ชิเอลเองเห็นแล้วก็กลั้นขำแทบไม่ได้เลยเชียว
" กระผมเป็นแค่กวางพ่อบ้านขอรับ "
โอ๊ยยยย!!! ฮ่าๆๆๆๆ แถมยังรับมุขอีกด้วยนะเซบาสเตียน ไอคนที่แอบอยู่ข้างนอกจะขำตายแล้ว
ตึง ! โครม!! เพล้งงง!!!
สถานการณ์เริ่มวุ่นวายมากขึ้น อัคนีเกิดคลั่งไล่ทำลายข้าวของจนเละ แล้วโจมตีใส่เซบาสเตียนที่อุ้มโซมาพาดบ่า ส่วนทางนี้ราอูลก็อุ้มชิเอลหนีแต่ก่อนจะไปชิเอลเรียกให้ซีอาน่าไปใกล้ๆแล้วบอกบางสิ่งกับเธอ
" พี่เซีย "
" อื้ม พี่เข้าใจแล้ว "
จากนั้นราอูลพาชิเอลหนีไป ซึ่งเด็กสาววิ่งตามไปด้วย " โอ๊ย ! " ขาของเธอสะดุดอากาศหรือไงไม่ทราบ ล้มหน้าคะมำกับพื้นจนข้อเท้าแพลง
" อัคนีจับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ " สุดท้ายซีอาน่าก็ถูกจับโดยอัคนี
" ปล่อยฉันนะอัคนี ! " เธอดิ้นพล่านบนบ่าของชายหนุ่ม ถูกเขาเหวี่ยงลงบนโซฟาและเจ้าฮาลูเวสก็เข้ามาถามคำถามเธอไม่หยุด
" เธอเป็นใคร! มีจุดประสงค์อะไรที่นี่ ถ้าเธอไม่บอกโดนดีแน่ "
เฮ้อ......คำขู่ของหมอนี่ไม่น่ากลัวซักนิด
" เรื่องไรจะบอกหนูโสโครกอย่างนายล่ะ "
" หน็อยนังนี่อวดดีนักนะ " ฮาลูเวสเงื้อมือขึ้นหมายจะตบหน้าเธอ
หมับ !
แต่อัคนีรั้งข้อมือผู้ชายคนนั้นไว้ " ผมว่าคุณไม่ควรลงมือกับผู้หญิงนะครับ "
" ชิ ! งั้นแกเอาไปขัง เฝ้าเอาไว้อย่าให้คลาดสายตา "
อัคนียอมรับคำสั่งก้มหัวให้กับหนูโสโครกตัวนั้น ดูที่ผ่านมาแล้วเขาคงมีเหตุผลของเขาสินะถึงได้ยอมทำตามหมอนั่นขนาดนี้ ซีอาน่าถูกอัคนีพามาที่ห้องนอนห้องหนึ่งในคฤหาสน์ฮาลูเวส
" ทำไมคุณถึงยอมให้จับง่ายๆล่ะครับ ท่านเซีย " ชายหนุ่มเข้ามาดูข้อเท้าให้เธอแล้วถามคำถามที่ค้างคาในใจ
เขาดูออกแฮะ
ที่ปล่อยให้จับเพราะเธอจงใจวิ่งสะดุดอากาศให้จับไง อีกอย่างชิเอลสั่งให้เธอโดนจับเพื่อหาข้อมูลและหลักฐานมัดตัวเจ้าฮาลูเวส ไม่งั้นไม่ได้แอ้มเธอกหรอก ใช่แล้วที่ชิเอลกระซิบบอกเธอก็คือคำสั่งให้หาข้อมูลด้วยวิธีใดก็ได้อย่างเช่นวิธีที่เธอทำอยู่นี่ไง
" งานน่ะ "
" ผมก็ว่าอยู่ คนที่เตะผู้ชายปลิวได้อย่างท่านคงไม่ให้จับได้ง่ายขนาดนี้ "
" ใครเตะปลิวกันหา! เฮ้อ.....ช่างเหอะแล้วนายล่ะมีเหตุผลอะไรที่ต้องรับใช้เจ้านั่น "
" มีนาน่ะครับ "
เขาเริ่มเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง เหตุเพราะทำเพื่อโซมานี่เอง ก็เข้าใจหรอกนะว่าไม่อยากให้โซมาเสียใจ แต่เป็นเธอจะเลือกบอกตรงๆดีกว่าทำเรื่องสกปรกให้เปรอะมือตัวเองเปล่าๆ
" นายใช้วิธีไม่ถูกเลยนะ ถ้าเป็นฉันล่ะก็เลือกบอกตรงๆไปซะยังดีกว่า "
" ไม่ได้หรอกครับ ขืนบอกองค์ชายต้องเสียใจมากแน่ๆ "
" นายทำให้เขาเสียใจไปแล้วล่ะ " เธอจ้องหน้าอัคนีเขม็ง " ที่นายทำมันน่าเสียใจกว่าเยอะ อีกอย่างเขาโตแล้วควรปล่อยให้เผชิญหน้ากับความจริงซะบ้าง ไม่ใช่ตามใจจนเป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้ ฉันถึงได้บอกไงว่านายใช้วิธีผิด "
" ทะ.....ท่านเซีย "
" เอาเหอะ เรื่องของพวกนาย พวกนายก็ไปจัดการกันเอง ตอนนี้ฉันเหนื่อยแล้วอยากจะพัก " เธอลุกอแกจากเตียงแกะโบว์สยายผมออก " จริงสิอัคนี "
" ครับ "
" คืนนี้นายอยู่เป็นเพื่อนฉันที่ห้องนี้ได้มั๊ย " ถึงโดนขังในที่ดีๆแต่ยังไงก็เป็นพื้นที่ของศัตรูเลยวางใจอะไรไม่ได้ ให้เขาเฝ้าเธอดีที่สุด
" ได้ครับท่านเซีย "
" งั้นนายออกไปก่อน " เธออยากอาบนํ้าเปลี่ยนชุดเข้านอน
" ไม่ใช่ว่าผมต้องอยู่กับท่านตั้งแต่ตอนนี้เหรอครับ ? "
" หรือนายอยากอาบนํ้าให้ฉันล่ะ ? "
แปร๊ดดดด
ฟังเธอพูดแบบนั้นแล้ว ชายหนุ่มหน้าขึ้นสี รีบออกไปนอกห้องทันที ภาพเธอในชุดนอนเนื้อบางยังติดตาเขาไม่จางหายแถมยังโดนเลดี้พูดแบบนี้ใส่อีก
" ขออภัยครับท่านเซีย !!! "
ซีอาน่าเข้าสู่การหลับใหล ข้างกายเด็กสาวมีชายหนุ่มเฝ้าอยู่ด้วยไม่ยอมห่าง เธอกำลังก้าวสู่แดนฝัน ฝันนั้นคือห้วงแห่งความมืดที่เธอลืมไปแสนนาน
" เซีย ฟังแม่นะลูก " แม่ของเธอเลดี้เซเรซ่า แฟนธอมไฮฟ์ กำลังโอบกอดเธอในวัยเยาว์แน่น
ซีอาน่าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ของเธอต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้น แววตาของท่านว่างเปล่า อัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวด
" ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นลูกต้องเข้มแข็งไว้นะ ห้ามลังเลเด็ดขาดเพราะความลังเลจะนำลูกไปหาความตาย "
" แม่คะแม่พูดอะไรหนูไม่เข้าใจ แล้วนั่นแม่ยืนบนขอบระเบียงทำไมคะ ? " ดวงตาสีแซฟไฟร์กลมโตมองร่างของแม่กำลังยืนอยู่บนขอบระเบียง
" เซีย.....ปืนกระบอกนี้คือปืนพระราชทาน มันมีเครื่องหมายของราชวงศ์และมันเป็นเครื่องหมายสำหรับ สุนัขรับใช้ " แม่ของเธอล้วงปืนกระบอกสีเงินเงางามออกมาจากกระเป๋าเสื้อนอก
" แม่คะ!! แม่คิดจะทำอะไร " ร่างเล็กของเธอวิ่งเข้าหาผู้เป็นแม่
" แม่ทำเพื่อปกป้องลูกนะ สิ่งที่แม่ทำมันเป็นบทลงโทษสำหรับสุนัขที่คิดหันหลังให้เจ้าของ "
กึก เปรี้ยงงงง!!
ภาพสุดท้ายคือรอยยิ้มงดงามแต่แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดของแม่ เสียงไกปืนเหนี่ยวเข้าขมับ ร่างของแม่ร่วงหล่นจากระเบียง เลือดที่สาดกระเซ็นมาเปรอะทั่วตัวเธอ มือเล็กเกาะอยู่ขอบระเบียง มือที่ไม่สามารถคว้าคนเป็นที่รักได้
ดวงตาที่เคยมีแต่ความสดใส บัดนี้จ้องมองร่างของแม่ด้วยความว่างเปล่า ร่างกายของแม่ที่บิดเบี้ยวไม่เหลือเคล้าเดิม สวนกุหลาบสีขาวเบื้องล่างถูกย้อมไปด้วยสีแดงของเลือด ปืนสีเงินแวววาวราวกับเป็นหอกทิ่มแทง สัญลักษณ์บนปืนนั้นที่เป็นดั่งตราบาปของตระกูล
ตราบาปที่เรียกว่าสุนัขรับใช้องค์ราชินี
มือเล็กอันสั่นเทาพยายามคว้าหาร่างของแม่ที่ไร้วิญญาณแต่สิ่งที่คว้าไว้นั้นกลับได้เพียงอากาศ ความจริงที่เธอได้รับรู้คือแม่คิดจะหันหลังให้องค์ราชินี
ส่วนบทลงสำหรับสุนัขที่ผิดในคำมั่นสัญญาคือ การหายไปทั้งตระกูลแต่ว่าแม่ยื่นข้อเสนอว่าจะขอตายเพียงคนเดียวเพราะลูกๆไม่ได้รับรู้อะไรด้วยสุดท้ายแล้วไง?
ชีวิตของสุนัขต้องเป็นแบบนี้เหรอ? หากเราลังเลเราต้องตายง่ายๆแค่นั้น เพราะแม่ลังเลถึงได้ตาย? โลกนี้มันไม่มีอะไรยุติธรรมเอาซะเลยเพราะงานที่ทำ สิ่งที่เราแบกรับมันคือความดำมืดอย่างแท้จริง หากถลำเข้ามาแล้วจะไม่มีวันออกมาสู่แสงสว่างได้
" ใช่แล้วล่ะ....." เสียงของแม่แว่วเข้าหู เธอเหลือบตามองก็พบร่างบิดเบี้ยวชุ่มเลือดของแม่ " ถ้าลังเลลูกจะตาย "
" กรี๊ดดดดดดดด !!! "
" ท่านเซีย ! " เธอช็อกสุดขีดหวีร้องลั่นออกมาและภาพฝันนั้นสิ้นสุดลง ตรงหน้าเธอ เธอพบกับอัคนีที่เข้ามาดูเธอ
" แฮ่กๆๆๆๆ " เธอกวาดสายตามองโดยรอบ เหงื่อกายผุดขึ้นเต็มตัวไปหมด ร่างกายที่สั่นไปทั้งร่าง สติที่ยังมีภาพเหล่านั้นวนเวียนซํ้าไปมา
ฝันร้ายที่เธออุตส่าห์ขุดมันลงไปจนลืมสิ้นมันกลับมาตอกยํ้าอีกครั้ง
" ท่านเซีย ฝันร้ายหรือครับ " เขาหลับอยู่บนโซฟาในห้องแต่ได้ยินเสียงเธอกรี๊ดจึงรีบวิ่งมาดู พบเธอนอนผวา ใบหน้าซีดเผือด มีแต่นํ้าตาเจ่อนอง " ใจเย็นๆนะครับ ไม่มีอะไรแล้วผมอยู่ตรงนี้ " เขาทำได้แค่ลูบหัวปลอมให้เธอใจเย็นลง
อะไรที่ทำให้คุณร้องไห้จนทำลายรอยยิ้มของคุณกัน?
หมับ !
อัคนีแทบหยุดหายใจ เมื่อเด็กสาวดึงเขาเข้าไปกอด " อยู่ข้างฉันก่อนนะ ฮึก " แม้ไม่ได้ยินเสียงรํ่าไห้แต่ไหล่เล็กๆที่สั่นเทานี้มันทำให้เขารับรู้ได้ว่าเธอกำลังร้องไห้ เขาค่อยๆโอบกอดเธอด้วยร่างกายนี้ ทำได้เพียงกอดปลอบ ยื่นไหล่ให้เธอพักพิง
จงอย่าลังเลมิเช่นนั้นมันจักชักนำคุณไปสู่ความตายอันหอมหวาน
สิ่งที่ซีอาน่าได้รับในคืนนี้คือความทรงจำที่เธอฝังอยู่ในสุดลึกของจิตใจ จงใจลืมสิ้นทุกสิ่ง บอกตัวเองซํ้าๆว่าตัวเธอไม่ได้เป็นสุนัขรับใช้ แต่หนีอย่างไรก็ไม่พ้น ความจริงที่ว่าเธอคือผู้นำรุ่นที่ 11 แห่งตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ สุนัขผู้ซื่อสัตย์ขององค์ราชินี
หลายครั้งที่เธออ่อนแอจนต้องถูกจับตัวเป็นเหยื่อยล่อในห่วงโซ่อาหารที่พ่อเธอใช้ล่อพวกหนูสกปรก คนพันนั้นทำได้ทุกอย่างไม่สนวิธีการขอแค่บรรลุความประสงค์ขององค์ราชินีเท่านั้น การตายของแม่เขายังไม่แยแสด้วยซํ้า
" เพราะอ่อนแอถึงได้ตาย " คำพูดพวกนั้นมันกลับมาตราตรึงเธออีกครั้ง คนพันนั้นที่ไม่สนใจการตายของภรรยา ใช้ลูกสาวเป็นเหยื่อล่อหนูโสโครกที่ราวกับฝูงหมาป่า พรํ่าสอนเธอว่าจงเป็นดอกไม้งามที่พร้อมทำลายทุกสิ่งซะ
ดอกไม้งามที่มีหนามทิ่มแทง กุหลาบเปื้อนเลือดที่อยู่เหนือทุกสิ่ง
เธอเลิกอ่อนแอซักทีเซียกลับมาเป็นเธอได้แล้ว เลิกลังเลเลิกอ่อนแอ เปลี่ยนฝันร้ายนั้นให้เป็นแรงขับเคลื่อนของเธอสิ ในฐานะที่เป็นคนตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ จงกวัดแกว่งดาบนั้นเพื่ออวค์ราชินีซะ ! ถ้าเธอลังเล อ่อนแอเธอจะตาย!
เพราะฉะนั้นเธอต้องทำภารกิจที่มาสเตอร์สั่งให้สำเร็จลุล่วง
" อัคนี....." เธอขานเรียกชื่อชายหนุ่มที่เธอกอดอยู่
" นายรวบรวมข้อมูลและหลักฐานของฮาลูเวสให้ฉันได้มั๊ย ? " ซบลงบนไหล่หนากระซิบข้างหูเขาด้วยความเหนื่อยอ่อน
ฝันร้ายมันกินพลังงานเราจริงๆ
" ระ.....เรื่องนั้นผมคงทำไม่ได้ "
" ถือว่าฉันขอร้อง " เธอโอบคอเขาแน่น " หามา.....แล้วพาฉันกลับเทาว์เฮาส์ของตระกูลแฟนธอม " เธอผละออกแล้วจับใบหน้า จ้องเข้าไปในนัยน์ตาสีอำพันของเขา
อัคนีจ้องดวงตานั้นด้วยความตะลึง มันคือแววตามุ่งมั่นของคนที่ตัดสินใจไปแล้ว มันสุกสกาวและเรืองรองเช่นเดียวกับคราแรกที่เขาได้พบองค์ชายพระเจ้าของเขา เขาคุกเข่าลงกับพื้นหัตถ์ขวาของเทพพระเจ้าทาบทับลงบนอกซ้าย น้อมรับคำสั่งด้วยความเต็มใจ
" โจอาเกีย ! "
อัคนีใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็รวบรวมหลักฐานได้สำเร็จ เหลือรกสิ่งคือพาเด็กสาวกลับบ้านตามคำขอ " ข้าขออภัยนะครับท่านเซีย " เขาช้อนร่างบางขึ้น เปิดหน้าต่างออกแล้วกระโดดพาเธอออกจากคฤหาสน์ของหนูโสมมแห่งนี้ ระหว่างการเดินทางเขาก็ขออะไรจากเธอซักอย่าง
" ท่านเซีย ข้าอยากขอให้ท่านปิดเรื่องของข้ากับองค์ชายจะได้ไหมครับ "
" สุดท้ายนายก็ไม่คิดจะบอกเขาสินะ.....ตกลงฉันไม่บอกโซมาแน่นอน "
" ขอบคุณท่านมากครับ "
" กลับไปที่นั่นก็รักษาตัวด้วยนะอัค.....ฟี้~ " พูดไม่ทันจบซีอาน่าก็หลับคาอกของชายหนุ่ม
" จริงๆเลย ท่านจะเป็นคนดีไปถึงไหนกันครับ "
ในที่สุดเขาก็พาซีอาน่ามาส่งที่เทาว์เฮาส์ของตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือ พ่อบ้านของที่นี่ออกมายืนรออยู่ประตูด้านหน้าราวกับรู้ว่าเขาจะมา
" คุณเซบาสเตียน "
" กำลังเลยขอรับคุณอัคนี "
คุณเซบาสเตียนส่งยิ้มให้แล้วรับร่างของท่านเซียไป " ส่วนนี่คือหลักฐานที่ผมรวบรวมมา " หยิบยื่นกระดาษที่เป็นหลักฐานให้คนตรงหน้า
" คุณช่วยกระผมได้เยอะเลยนะขอรับ แล้วก็ขากลับระวังตัวด้วยนะขอรับ "
" ครับ คุณเซบาสเตียน " แม้แปลกใจที่คนตรงหน้าไม่ห้ามเขาก็ตาม เขายังคงตัดสินใจทำตามสัญญาของฮาลูเวสเช่นเดิม ก่อนกลับไปที่นั่นเขาเดินไปลูบหัวเด็กสาวทีนึง โน้มหน้าบอกฝันดีให้กับเธอ " ฝันดีนะครับนายหญิงของข้า " นั่นทำให้เซบาสเตียนแปลกใจมาก
" แหม.....ต่อหน้าผมคุณกล้ามากนะขอรับ "
" ขออภัย แต่ผมอดไม่ได้แล้วน่ะครับ "
" ไม่น่าเชื่อเลยนะขอรับว่าคุณหนูของกระผมจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ "
" หรือคุณไม่สนใจท่านเซียหรือครับ "
" กระผมเป็นพ่อบ้าปีศาจไม่มีทางสนใจเจ้านายตัวเองหรอกนะขอรับ "
สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงดวงวิญญาณเท่านั้น
" ถ้าเช่นนั้นผมขอตัว แล้วก็ผมฝากองค์ชายด้วยนะครับ " พูดจบอัคนีก็กระโดดหายไป เซบาสเตียนยืนส่งยิ้มให้กับแขกที่เพิ่งจากไป
" รีบๆไสหัวไปเถอะขอรับ " ทิ้งท้ายคำพูดให้มันลอยตามสายลม
เช้าวันใหม่การแข่งขันทำแกงกะหรี่เริ่มขึ้น เพิ่งรู้ว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่พวกโซมากินแกงกะหรี่กันแทบเอียนเลยทีเดียว ส่วนของที่เหลือมหาศาลพวกฟินีต้องรับเคราะห์เก็บกวาดพุงแทบแตก
น่าสงสารแต่รู้สึกโชคดีที่ไม่ได้ร่วมชิมมหกรรมแกงกะหรี่ของเซบาสเตียน
" ต่อไปขอแนะนำคณะกรรมการการตัดสินในครั้งนี้ " พิธีการป่าวประกาศชื่อคณะกรรมการทั้งสามท่าน
" ท่านแรก ! พ่อครัวหลวงผู้ไม่ปราณีในเรื่องรสชาติ เชฟฮายอาร์ม "
" ท่านที่สอง ผู้ทำหน้าที่เก็บภาษีในประเทศอินเดีย ท่านคาร์เตอร์ "
" และท่านสุดท้าย !! ท่านเอิร์ลโดวิด บุรุษผู้มีความรักอันยิ่งใหญ่ให้แก่ศิลปะและอาหาร "
ซู่ ! ซู่!!
ไอ้บ้านั่น !!
เจ้าบ้านั่น !!
ชิเอลและซีอาน่าต่างขนลุกยามที่เอิร์ลโดวิดปรากฎกายออกมา แค่เห็นหน้าก็ขนลุกขนพองสะท้านไปยันตับไตไส้พุงหมดแล้ว
" ไม่คิดว่าหมอนั่นจะรอดมาจากคดีนั้นได้ บรื๋อ~ แค่เห็นก็ขนลุกแล้ว "
" นั่นสิชิเอล พี่เองก็เหมือนกัน บรื๋ออ~ "
เวลาในการทำอาหารสิ้นสุดลง คราวนี้พ่อครัวแต่ละคนต้องนําแกงกะหรี่มาเสิร์ฟให้กรรมการได้ลิ้มลองตัดสิน ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆต่างตกรอบจนมาถึงคิวของอัคนี
" ราชันย์กุ้งและแกงกะหรี่เจ็ดชนิดขอรับ " อัคนีเปิดฝาครอบออก เผยให้เห็นแกงกะหรี่ด้านใน กรรมการต่างตะลึงและพูดออกมาด้วยความประทับใจ
" โอ้ววว~ ช่างให้ความรู้สึกราวกับหญิงงามผู้สมบูรณ์แบบ เธอคนนั้นช่างส่องประกายและงดงามราวกับหลุดมาจากเทพนิยาย เธอคนนั้นผู้ช่วงชิงหัวใจของผมด้วยรอยยิ้ม แม่เทพธิดาผู้มาจากอีเดน !! " แต่ไอคนที่บรรยายได้เว่อร์สุดๆก็เอิร์ลโดวิดนี่แหละ เล่นซะเธอขนหัวลุกเลย
" บรึ๊ย! เกลียดหมอนั่นชะมัด "
" ต่อไปลำดับสุดท้าย ตัวแทนจากบริษัทแฟนธอม "
ถึงตาของเซบาสเตียนแล้ว เขาเปิดฝาครอบออกเผยให้เห็นก้อนขาวๆกลมๆอยู่ตรงการถาดเสิร์ฟ ทำกรรมการเอ๋อเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ นึกออกแล้วขนมปังแกงกะหรี่สินะ เซบาสเตียนนี่สุดยอดไปเลย
ปีศาจหนุ่มหยอดแป้งโดลงกระทะนํ้ามันที่ระอุได้ที่ ฉ่า เสียงของนํ้ามันที่ไพเราะกำลังบรรเลงให้ขนมปังสุกจนกลายเป็นขนมปังสีคาราเมลอ่อนดูน่ารับประทาน
หิวอ่ะ อยากกินบ้างจัง
กรรมการต่างตัดสินและอุทานลั่นด้วยความประทับใจ ความกรอบของขนมปังที่ไม่อมนํ้ามันเข้ากับแกงกะหรี่รสชาติเข้มข้นได้อย่างลงตัว
" นี่.....ทำให้ผมนึกถึงสาวน้อยที่พบเจอในงานเต้นรำครั้งนั้น ยามทิวาเธอเป็นแม่นกน้อยไร้เดียงสาแสนน่ารัก แต่ยามราตรีเธอกลับมีเสน่ห์ ลึบลับน่าค้นหา เธอช่วงชิวหัวใจของผมไปหมดสิ้น "
" บรื๊อออ หนาว " ชิเอลกอดตัวเองไล่ความหนาวเหน็บที่ทำให้เขาขนลุกขนพอง
ตอนนี้พิธีกรเปิดโอกาสให้ผู้เข้าชมได้ลิ้มลองแกงกะหรี่จากฝีมือผู้เข้าแข่งขัน เพื่อรอคำตัดสินจากกรรมการทั้งสามท่าน ดูเหมือนกรรมการจะตัดสินใจลำบากน่าดู
" ผลคือบริษัทฮาลูเวสและบริษัทแฟนธอมเสมอกันครับ !! " พิธีกรประกาศคำตัดสิน ผลที่ได้คือเสมอกัน
ฝึบ!
ถ้วยรางวัลบนมือของพิธีการหายไปพร้อมๆกับการปรากฎตัวของชายในชุดสูทสีขาวทั้งตัว บนมือเขาถือแส้และถ้วยรางวัลเอาไว้
" เดี๋ยวก่อน "
" พระนางวิคตอ.....แอ่ค! "
ฮี่~ พลั่ก !
ชายคนนั้นพูดไม่ทันจบ มีม้าจากที่ไหนไม่รู้ควบเข้ามาเหยียบหัวผู้ชายคนนั้นจมดิน พอมองคนบนหลังม้าแล้วกลับพบหญิงชราท่าทางเหมือนฟังค์กี้ แต่ชิเอลพอเห็นเธอคนนั้นแล้วกลับรีบถลาเข้าไปหา ส่วนซีอาน่าที่เคยเห็นในหน้าหนังสือประวัติศาสตร์ถึงกับอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก
" ฝะ.....ฝ่าบาท พระองค์เสด็จทำอะไรที่นี่พะยะค่ะ ! "
ทุกคนทั้งหอเรือนกระจกแก้วต่างตกใจสติแทบหลุด เมื่อรู้ว่าหญิงชราบนหลังม้านั้น แท้จริงแล้วคือสมเด็จพระราชินีนาถวิคตอเรียแห่งสหราชอาณาจักรและเธอเพิ่งได้รู้ว่าชายชุดขาวที่โดนม้าเหยียบหัวนั่นเป็นขุนนางและเป็นพ่อบ้านขององค์ราชินี
" ฉันขอเลือก....บริษัทแฟนธอม พ่อบ้านเซบาสเตียน " พระนางพระราชทานรางวัลให้แก่ผู้ชนะ แม้มีผู้คัดค้านพระนางทรงตรัสเหตุผลได้อย่างเฉียบคม
พระนางทรงตรัสว่าเหตุผลที่ให้บริษัทแฟนธอมชนะนั้นเพราะขนมปังแกงกะหรี่นั้นสามารถทานได้ทุกคนโดยที่เสื้อผ้าไม่เลอะ ทานได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์ คำตัดสินของนางผ่านพระบรมราชวินิจฉัยอย่างถี่ถ้วนแล้ว
ตอนนี้ชิเอลกำลังเข้าไปคุยกับองค์ราชินี ส่วนโซมาได้ล่วงรู้ความจริงเกี่ยวกับมีนาและได้คืนดีกับอัคนีแล้ว พอนึกถึงมีนาได้สงสัยเธอต้องบอกให้ราอูลกับรันเหมาจัดการเก็บกวาดพวกบริษัทฮาลูเวสเสียหน่อย ดูจากลักษณะแล้วพวกนั้นคงไม่เข็ดหลาบ
" จริงสิ สาวน้อยผู้นั้นน่ะ "
องค์ราชินีเดินเข้ามาจับมือเธอ แล้วส่งยิ้มให้ เธออยากจะกรี๊ดซะตรงนี้แต่ถ้าทำคงเป็นการเสียมารยาทเป็นแน่ แต่ยังไงเธอไม่อาจเก็บอาการตื่นเต้นได้อยู่ ดีใจเอ่อล้นที่ได้อยู่กับบุคคลสำคัญแห่วประวัติศาสตร์โลก
" จะเป็นอย่างไร หากเราขอเชิญชวนเจ้าไปร่วมงานเลี้ยงนํ้าชาด้วย เจ้าจะยินดีหรือไม่ "
ใครก็ได้ช่วยตบเธอที เธอไม่ได้ฝันไปสินะเธอจะได้ร่วมจิบนํ้าชากับควีนวิคตอเรีย
" ยะ....ยินดีเพคะ ขอบพระทัยพระองค์อย่างสูง " เธอถอนสายบัวน้อมรับคำเชิญชวนของพระองค์
การแข่งขันได้สิ้นสุดลงพร้อมกับรอยยิ้มจากทุกคน คำเชิญชวนในครั้งนี้เป็นอีกหนทางเลือกของเธอที่บ่งบอกได้ว่า หากลังเลมีแต่ตาย
" ซะ.....โซมา !!? " ขณะที่เธอกำลังคิดอะไรเพลินๆจู่ๆโซมาดึงเธอเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ฟูมฟายเสียยกใหญ่
" ฮึกๆ ฮรือออ มีนาาาา ! "
เธอได้แต่กอดปลอบตอบ " ไม่เป็นไรนะเด็กดี " ลูบหัวโซมาไปมาดุจแม่โอ๋ลูก
เป็นอีกวันที่ฉันได้มาอยู่ในอดีตนี้ วันทุกวันมีทั้งสุข ทุกข์ แต่ฉันไม่เสียใจหรอกเพราะที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกถึงบ้านที่แท้จริงจะขออยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าร่างกายนี้จะดับสูญ ขออยู่ข้างกายเขาเอิร์ลปีศาจผู้เป็นดั่งจุดเริ่มต้นของตัวฉัน
" ใช่.....จุดเริ่มต้นของสุนัขรับใช้
ผู้มีคมเขี้ยวทำลายทุกสิ่งที่ย่างกลาย
เข้ามาทำลายสวนใหญ่
ขององค์ราชินีแห่งนี้
ไม่ว่าอย่างไนแฟนธอมไฮฟ์ก็คือ สุนัขรับใช้นั่นเอง "
TALK : แต่งไปกลัวไป แต่งถึงองค์ราชินี เรากลัวเรื่องคำในการพิมพ์มากๆ เราแปลจาก มังงะ ver.eng เอา ยังไงต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ
(ให้หนูเซียกล่าวทักทายยามเช้ากับรีด // ตั้งใจเรียนกันนะคะทุกท่าน จาก.เซียค่ะ )
*มีคำถามมาถามรีดค่ะ สำคัญต่อเนื้อหานิยาย
รีดอยากให้พวกตัวละครในภาคละครสัตว์อยู่หรือตายตามเนื้อเรื่องคะ แน่นอนค่ะไม่ว่าเลือกอันไหนเนื้อเรื่องในอนาคตจะเปลี่ยนไปด้วย ในหัวไรท์มีเนื้อเรื่องสองแบบเลยค่ะ(แต่ถ้าอยู่ก็สนุกอีกแบบนึง)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น