[ Fanfiction | Black Butler ] BLOODY ROSES (End)

ลำดับตอนที่ #28 : Special Hound x Spider | Songkran Day [ 100% ]

Special Hound x Spider

Songkran Day

การปะทะของสุนัขล่าเนื้อและแมงมุม

            ณ ลอนดอน เกาะอังกฤษในศตวรรษที่ 18 ช่วงกลางเดือนเมษายนอากาศแจ่มใสไร้เมฆหมอกฟ้าครึ้ม ผู้คนส่วนใหญ่มักจะออกกำลังกาย  มาปิกนิกด้านนอกในวันที่สดใสเช่นนี้   ตามถนนคนเดินของย่านการค้าน็อตติ้งฮิลล์ที่อุดมไปด้วยชนชั้นสูงถึงชั้นกลางออกมาเดินเล่นจับจ่ายใช้สอย

            วันนี้ซีอาน่าเองก็ออกมาที่ย่านการค้าแห่งนี้สองคนกับเอลิซาเบธตามประสาผู้หญิงอยากช็อปปิ้งโดยที่ไม่มีหนุ่มๆอย่างชิเอลและเซบาสเตียนติดตามมาด้วย  อ้ะ—แต่ยังมีผู้ติดตามหญิงของลิซซี่อีกคน

            “ ท่านพี่คิดว่าแหวนวงนี้จะเหมาะกับชิเอลมั้ยนะ ”   เด็กหญิงคู่หมั้นตัวป่วนหยิบแหวนสีแดงขึ้นให้เธอดู  พวกเราสองคนมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านจิวเวอรี่ที่กำลังเป็นที่นิยมของสตรีชั้นสูง

            “ พี่คิดว่าสีแดงไม่เหมาะกับชิเอลนะ ”   เธอเลือกหยิบแหวนสีน้ำเงินที่อยู่ข้างกันแทน

            “ จริงด้วย ยังไงชิเอลก็เหมาะกับสีน้ำเงินที่สุดแล้ว ”    ลิซซี่รับแหวนวงเล็กมาแล้วหันไปถามราคากับคุณลุงเจ้าของร้าน   “ คุณลุงคะแหวนวงนี้เท่าไหร่หรือคะ ”

            ขณะที่เอลิซาเบธให้ความสนใจกับของฝากกลับบ้าน  ซีอาน่าก็ละสายตาจากพวกเครื่องประดับมองไปยังฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นร้านหนังสือ

            “ ลิซซี่เธออยู่นี่นะเดี๋ยวพี่ขอไปร้านหนังสือครู่นึง ”   เธอเอ่ยขอตัวกับเด็กหญิงแล้วมุ่งออกจากร้าน

            “ ค่ะท่านพี่แต่อย่านานนักล่ะ ”   ซึ่งลิซซี่ตบปากรับคำอย่างว่าง่าย

            ซีอาน่ามาถึงร้านหนังสือเพียงไม่กี่ก้าว แม้จะผ่านไปราวสองร้อยปีสภาพของมันก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่นัก ทั้งสถานที่ตั้งหรือชื่อร้าน แต่ถ้าจะเปลี่ยนคงเป็นการตกแต่งในร้านที่ต้องบูรณะไปตามยุคสมัย  เด็กสาวเดินลัดเลาะตามชั้นหนังสือสุ่มหยิบหนังสือน่าอ่านจากชั้นมาหนึ่งเล่ม พลิกหน้ากระดาษไปมาอย่างทะนุถนอมดั่งเช่นนิสัยคนรักการอ่าน

            “ อ่า…….ฮึบ ”   จังหวะนั้นเอง ไม่ไกลไปจากเธอมีเด็กผู้ชายคนนึงพยายามจะหยิบหนังสือจากชั้นบนสุด

            เธอรู้สึกสงสารจึงอาสาหยิบหนังสือให้   “ ให้ดิฉันช่วยหยิบมั้ยคะ? ”

            “ คะ…..ครับ รบกวนด้วยนะครับพี่สาว ”   เขาหยุดเขย่งและส่งมอบยิ้มให้เธอ

            ซีอาน่าเอื้อมหยิบหนังสือเล่มสีม่วงที่คาดว่าหนุ่มน้อยผู้นี้อยากได้  เธอหยิบออกจากชั้นและส่งยื่นให้เขา มีช่วงแวบนึงที่เธออ่านชื่อหนังสือจากหน้าปก

            โปรยเสน่ห์อย่างไรให้เหยื่อติดกับ?  

            ดูท่าทางแล้วมันไม่ใช่หนังสือที่เด็กควรอ่านสักนิด แต่อย่างไรก็ตามหนุ่มน้อยผู้นี้ก็น่ารักไม่หยอก  ซีอาน่ามองหน้าเด็กชายที่เธอเพิ่งช่วยเหลือ  เขามีผมสีบลอนด์แพลทตินั่มกับดวงตาสีฟ้าสุกใส รูปลักษณ์ของเขาไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตาเครื่องแก้ว ดูจากสัดส่วนเขาน่าจะอายุพอๆกับชิเอล

            " ยังมีสิ่งที่ต้องการอีกรึเปล่าคะ คุณ...... "

            " เรียกผมว่าอลัวส์ก็ได้ครับ "   หนุ่มน้อยโค้งหัวลง   " ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการผมอลัวส์ ทรานซี่เป็นเจ้าบ้านแห่งตระกูลทรานซี่ครับเลดี้ "  และดึงมือของเด็กสาวขึ้นจุมพิตตามมารยาทที่พึงกระทำ

            " แล้วไม่ทราบว่าเลดี้ท่านนี้มีนามว่าอะไรเหรอครับ "

            " ตายจริง......ดันเสียมารยาทซะได้ "   ซีอาน่าชักมือกลับ จับปลายกระโปรงแล้วย่อตัวลงและแนะนำตัวกับหนุ่มน้อยตอบ  " ดิฉันซีอาน่า แฟนธอมไฮฟ์ยินดีที่ได้รู้จักนะคะอลัวส์ "

            แฟนธอมไฮฟ์? หนุ่มน้อยรู้สึกกิดในนามสกุลอันคุ้นเคย เขาแอบฉีกยิ้มร้ายเล็กๆโดยที่เด็กสาวเบื้องหน้าไม่ทันได้สังเกตเห็น

            " ถ้าเช่นนั้น.....ขอผมเรียกว่าพี่ซีอาน่าได้มั้ยครับพี่สาว "   อลัวส์กระโดดกอดเอวเด็กสาว

            " ได้สิจ้ะ "   เธอพยักหน้ารับพร้อมลูบผมสีบลอนด์นุ่มนิ่มของหนุ่มน้อย

            จึก

            เอ้ะ? ทำไมรู้สึกเจ็บ

            ซีอาน่ารู้สึกเจ็บจี๊ดที่กลางหลัง เหมือนมีบางสิ่งแทงเข้าเนื้อ เมื่อหันมองต้นตอกลับพบมือของอลัวส์ใช้เข็มฉีดยาแทงที่หลังของเธอ

            เสร็จกัน!

            เมื่อเธอพยายามขยับตัวร่างกายกลับไร้การตอบสนอง  ซีอาน่ารู้สึกแขนขาชาไปหมด เด็กสาวค่อยๆพิงเอนกับชั้นหนังสือและไหลกองกับพื้นร้าน  เธอไม่ได้หมดสติแสดงว่าเจ้าสิ่งที่เขาฉีดเข้าร่างกายอาจเป็นยาชาหลายขนาน  สายตายังมองเห็นหนุ่มน้อยได้ชัดเจน เธอเห็นเขาฉีกยิ้มร้ายปนเจ้าเล่ห์ผิดกับที่เขายิ้มให้เธอตอนแรก

            สลัดซึ่งใบหน้าไร้เดียงสาเป็นมิตร

            " เป็นคนที่ไม่ระวังตัวเอาซะเลยนะ "   อลัวส์ย่อตัวลงใช้มือประคองใบหน้าของเด็กสาวเชิดขึ้น   " พี่สาวช่วยมากับผมด้วยนะครับ "

            " เราจะไปที่สนุกๆกันเนอะ "   เด็กหนุ่มผละออก กวักนิ้วเรียกข้ารับใช้อย่างเคลาด์   " เคลาด์แบกของเล่นของฉันขึ้นรถที "   สั่งให้พ่อบ้านตนแบกซีอาน่าขึ้นรถม้า

            ใบหน้าเฉยชาทอดถอนหายใจ เขายกมือขึ้นขยับกรอบแว่นเล็กน้อยแม้จะแสดงอากัปกิริยาเช่นนี้ออกมาแต่เคลาด์ก็ทำตามคำสั่งของเจ้านายอย่างดี  ปีศาจหนุ่มค่อยๆแบกร่างของเด็กสาวขึ้นพาดบ่า

            " เฮ้อ......จะเอาของไม่มีประโยชน์ไปทำอะไร "

            " ก็เหยื่อล่อไงล่ะเคลาด์ ฮิ ฮิ "   อลัวส์หุบยิ้มไม่หยุด  " พี่สาวคนนี้จะเป็นเหยื่อล่อสุนัขไงล่ะ "   เขาอยากรู้จริงๆว่าถ้าชิงตัวเลดี้ผู้นี้มา หมอนั่นจะทำหน้ายังไงนะ? จะมาเร็วแค่ไหนกัน

            อยากรู้จังเลย.....

            ซีอาน่าพยายามดีดดิ้น มองเจ้าหนูอลัวส์ยิ้มแก้มปริทำหน้าฟินแล้วรู้สึกขนลุก  เจ้าเด็กนั่นมันคิดทำอะไรกับเธอกันแน่ อีกอย่างพูดอยู่นั่นแหละว่าเธอเป็นของเล่น  เธอไม่ใช่ของเล่นนะเฮ้ย! มีที่ไหนเอาเข็มมาแทงชาวบ้านแล้วทำหน้ายิ้มเปี่ยมสุขขนาดนี้และใครสั่งใครสอนให้ใช้ยาชากัน!!

            โอ๊ย เจ้าเด็กโรคจิต!

            ชิเอล เซบาสเตียนช่วยฉันด้วย!!

             “ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!! ”

            ที่คฤหาสน์แฟนธอมไฮฟ์ชิเอลกำลังหัวเสีย ฉีกจดหมายบนมือจนขาดวิ่น เนื้อหาข้างในจากเจ้าตัวแสบที่เขาชังแสนชังนั้นอ่านแล้วมันชวนโมโห  เจ้านั่นมันบอกว่าขอตัวพี่สาวของเขาไปเบอร์เน่เมาท์หากอยากได้คืนให้รีบตามมามิฉะนั้นเขาจะได้เห็นอะไรสนุกๆแน่

            หน็อย—เจ้าแมงงี่เง่าทรานซี่

            “ เซบาสเตียน! ”   หนุ่มน้อยทุบโต๊ะทำงานดังปัง เอ่ยเรียกพ่อบ้านตนที่คอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ  “ รีบเดินทางไปที่เบอร์เน่เบาท์ บีชเดี๋ยวนี้เลย ”

            “ ขอรับนายน้อย ”   ปีศาจก้มหัวลง  อันที่จริงเขาเตรียมของเสร็จเรียบร้อยแล้วตั้งแต่ที่นายน้อยยังไม่ได้ออกคำสั่งด้วยซ้ำ

            โดนชิงของไปจะช้าได้อย่างไรล่ะขอรับ?

            ใช้เวลาไม่นานเซบาสเตียนและชิเอลก็มาถึงชายหาดเบอร์เน่เบาท์  ใจของสองหนุ่มต่างวัยเต็มไปด้วยวิธีจัดการกับตระกูลแมงมุมจอมก่อกวน  แต่ไม่ว่าจะวิธีไหนการกำจัดให้หายไปจากโลก  ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

            “ กรี๊ดดดดด!! ”

            “ พี่เซีย!! ”

            “ คุณหนู!! ”    สักพักทั้งสองก็ได้ยินเสียงของเลดี้ประจำบ้านหวีดร้องลั่นมาจากทางชายหาด   เซบาสเตียนรีบอุ้มชิเอลไปหาต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

            แต่สิ่งที่เห็นกลับน่าผิดหวังจนน่าน้อยใจนัก

            “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า อย่าสิอลัวส์เล่นแบบนี้มันขี้โกงนะ ”

            “ ก็พี่สาวไม่ยอมว่ายน้ำกับผม ผมเลยทำให้ท่านพี่เปียกกับผมด้วยไง ฮะ ฮะ ฮะ ”

            ภาพที่พวกเขาเห็นคือซีอาน่ากำลังเล่นน้ำทะเลและถูกอลัวส์แกล้งสาดน้ำใส่ด้วยความสนุกสนาน  ชิเอลพอเห็นแล้วกลับรู้สึกช็อก นี่เขารีบมาเพื่ออะไรกันและท่านพี่ของเขาจะรู้บ้างรึเปล่าว่าเขาห่วงเจ้าตัวขนาดไหน?

            “ อ้ะ! ชิเอลมาแล้ว ”   สายตาของหนุ่มน้อยตระกูลทรานซี่สะกิดเข้ากับหนุ่มน้อยอีกคน  อลัวส์รีบขึ้นจากทะเลรีบสาวเท้ากระโดดกอดใส่ชิเอลแม้ชิเอลจะพยายามแกะอลัวส์ออกก็ตาม

            “ ปล่อยฉันนะเจ้าบ้า! แล้วนี่มันอะไรกันไหงถึงมาเล่นทะเลกันสบายใจได้ล่ะ ”  

            “ ก็ฉันชวนชิเอลมาทะเลแต่ชิเอลไม่ยอมตอบจดหมายกลับเลยนี่นาฉันก็เลยต้องใช้วิธีนี้ ”    อลัวส์ฉีกยิ้มยียวนดั่งผู้ชนะ เขาคิดถูกที่ฉกพี่ซีอาน่าและชิเอลก็ติดกับที่เขาล่อไว้จริงๆด้วย

            “ ฉันไม่ได้คุยกับแก ท่านพี่รีบกลับคฤ……..อึก! ”    ชิเอลกำลังเรียกซีอาน่า แต่พอเห็นเด็กสาวเดินเข้ามาใกล้กลับต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอายแทน

            เธออยู่ในชุดว่ายน้ำทรงแปลกประหลาดที่ออกจะโชว์เหนือหนังมังสามากเกินงาม ไหนจะผิวกายที่ไร้การปิดบังกับเจ้าก้อนเนื้อที่ล้นทะลักจนทิ่มตา   “ ชิเอล—เป็นอะไรรึปล่า ที่นี่มันร้อนเกินไปใช่มั้ยถึงหน้าแดง? ”   ซีอาน่าพยายามเอื้อมแขนหมายจะจับหัวหนุ่มน้อย

            “ เหวออ!!! ”     แต่ชิเอลกลับล่นถอยหนีไปที่อีกฝั่งหนึ่งและเขาก็ตวัดหางตาใส่หนุ่มน้อยผมทองที่หัวเราะคิกคักใส่เขา

            “ ฮะ ฮะ ฮะ ชิเอลแพ้พี่สาวหรอกเหรอ? ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย  ”  

            เสียงกระแนะกระแหนกับใบหน้าเย้ยหยันนั้นของอลัวส์ช่างน่าหมันไส้  “ ชิ…….จะเอายังไงก็ว่ามา ”   ชิเอลจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ เลือกจะเปิดหัวข้อสนทนาตัวต่อตัวกับตระกูลแห่งแมงมุม ไม่ว่าจะคิดอย่างไรหมอนี่ไม่ได้มีเจตนาชวนเที่ยวอย่างเดียวหรอก

            แต่มันมีเจตนาหาเรื่องชัดๆ!

            “ เอ๋—เอาไงดีล่ะ ”   อลัวส์ครุ่นคิดและฉีกยิ้มเพราะนึกแผนอะไรดีๆออก  “ เรามาดวลกันดีไหมชิเอล ”

            หนุ่มน้อยผมทองเสนอการท้าดวลขึ้น ท้าดวลอะไรก็ได้โดยเดิมพันด้วยชีวิตและหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตาย ฝ่ายนั้นจะได้…….  “ ดวลอะไรก็ได้ แต่รางวัลคือเธอไงล่ะ ”   อลัวส์ชี้นิ้วไปที่ซีอาน่าที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นั่งมองสองปีศาจหนุ่มแข่งก่อปราสาททราย

            “ หึ……ก็สมน้ำสมเนื้อดีนี่ ”    ชิเอลยกยิ้ม ใช้ชีวิตเดิมพันมันก็น่าสนุกดี คราวนี้เขาจะทำให้หมอนี่ไม่มีเสียงพูดได้อีกเลย  เขารู้แผนหรอกน่า—เขาไม่มีทางแพ้หรอก ใครจะยอมยกพี่เซียไปเป็นของเล่นให้พวกแมงมุมกัน

            “ นี่แหละชิเอลของฉัน ว่าแต่เราจะดวลอะไรดีกันล่ะ”

            ขณะที่สองหนุ่มน้อยกำลังตัดสินใจหาหัวข้อท้าดวล ตัดไปที่พ่อบ้านปีศาจสองตนที่กำลังก่อปราสาทแสนงดงามราวกับปะติมากรรม  ซีอาน่าได้แต่นั่งเหงื่อตกบุ้ยปากอย่างไม่สบอารมณ์สองมือตบภูเขาทรายที่เธอสร้าง  เธออุตส่าห์ชวนเซบาสเตียนกับเคลาด์มาก่อปราสาททรายเล่นกัน แต่ทำไมสองคนถึงห้ำหั่นจนเสียบรรยากาศกันล่ะ

            หงุดหงิดอย่างแรง!!!

            ซีอาน่ารู้สึกเบื่อจึงวกสายตากลับไปที่อลัวส์และชิเอล   “ ตายๆๆๆๆๆ ”   แต่เห็นสองหนุ่มน้อยกำลังเงื้อคมดาบใส่กัน เด็กสาวเห็นแล้วต้องรีบวิ่งแจ้นไปมะเหงกหัวทั้งสองคนและหักดาบทิ้ง  บ่นจนทั้งสองคนรู้สึกหูชา

            “ ใครสั่งใครสอนให้เอาดาบมาฟันใส่กันฮะ!! ”    และที่นี่คือทะเลทำไมถึงไม่สนุกให้เต็มที่ไม่ทราบ

            “ นี่—สองคนเอาไอนี่ไปใช้แทนสิ ”   ซีอาน่าส่งปืนฉีดน้ำให้ทั้งคู่   “ ถ้าจะแข่งกันละก็ใช้ปืนฉีดน้ำดีกว่า ”

            ชิเอลกับอลัวส์มองปืนฉีดน้ำนิ่ง เกิดคำถามขึ้นในใจ  ไปเอาของพรรคนี้มาจากไหนกัน?

            “ แต่ช่างประไร เอาไปกินซะชิเอล!! ”   อลัวส์เป็นฝ่ายเปิดการโจมตีก่อน เขาเล็งปืนฉีดน้ำอัดเข้าหน้าชิเอลได้พอดิบพอดี

            “ หน็อย!!! ”    ส่วนชิเอลปั๊มปืนฉีดน้ำรัวๆ ฉีดใส่คืนแต่ดันพลาด เขาเริ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์จึงเรียกเซบาสเตียนมาหาและออกคำสั่ง   “ เซบาสเตียนมานี่เดี๋ยวนี้! ”

            “ ขอรับนายน้อย ”

            “ นายต้องเอาชนะให้ได้นี่คือคำสั่ง ”

            “ Yes my lord. ”

            “ โอ้…..นายเรียกผู้ช่วยมาแล้วเหรอ งั้นทางนี้ก็ขอเรียกเหมือนกัน เคลาด์!! ”    ส่วนอีกฝั่งก็ไม่น้อยหน้า   “ นายช่วยฉันทีและห้ามแพ้เด็ดขาดเข้าใจมั้ย ”

            “ Yes Your Highness  ”

            การดวลที่ควรดุเดือดกลับกลายเป็นเรื่องสนุกสนานในสายตาซีอาน่า เด็กสาวก็ขอร่วมวงด้วยปืนฉีดน้ำคู่  สายน้ำกับผืนครามและไอลมทะเลล้วนชวนรู้สึกดีและพอใกล้ถึงพลบค่ำทุกอย่างก็จบลงด้วยดี

            ซะเมื่อไหร่ล่ะ?

            “ เฮ้อ……คอแห้งจังเลย วันนี้สนุกๆสุดไปเลยนะ ”    ซีอาน่าเหยียดแขนขึ้นบิดขี้เกียจไปมา การได้ออกกำลังที่ทะเลมันสดชื่นสุดๆ เด็กสาวรู้สึกคอแห้งจึงหาน้ำดื่มและสายตาของเธอก็สะกิดกับขวดแก้วขุ่นที่อยู่ใกล้ๆ  เธอคว้ามันขึ้นกรดกอย่างรวดเร็ว

            “ คุณหนูครับ!! ”   กว่าที่เคลาด์จะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว เลดี้ตรงหน้ากระดกของเหลวในนั้นหมดขวด  “ แย่แล้วสิ…….”   เหงื่อกายพลันไหลพราก

            “ ในนั้นมันคืออะไรหรือขอรับ? ”   เซบาสเตียนถามขึ้นแต่ยังไม่ทันที่เคลาด์จะตอบก็เกิดเหตุการณ์ชวนช็อกต่อหน้าทุกคน

            เมื่อซีอาน่าดึงเซบาสเตียนไปกอด กระชากเนคไทและประกบริมฝีปากกับต้นคอของปีศาจหนุ่มขบเม้ม ฝังคมเขี้ยวจนรับถึงรสเลือดแล้วถึงจะสาแก่ใจยอมผละออก  เธอฉีกยิ้มร้ายกัดริมฝีปากล่างราวกับชอบใจในรสชาติเลือดของเขา

            “ คุณหนูขอรับ ”   แต่เทนที่เซบาสเตียนจะตกใจในการกระทำของเลดี้เบื้องหน้า ตอนนี้เขารู้สึกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก

            คุณหนูเอสใส่เขาก็เร้าใจไม่น้อยเลยนะขอรับ

            “ แล้วสรุปคุณหนูดื่มอะไรเข้าไปขอรับ ”   เซบาสเตียนหันไปถามเคลาด์ ขณะที่ซีอาน่ายังกอดเขาไม่ยอมปล่อย

            “ ขวดนั้นน่ะคือไวน์ที่บ่มจากเลือดของซัคคิวบัส ”   ปีศาจอย่างเขาบางทีก็อยากสำราญกับเครื่องดื่มแต่นอกเหนือจากวิญญาณแล้วอาหารของมนุษย์ก็ไม่มีอะไรทำให้เขาพอใจได้ กลับกันถ้าเป็นของที่มาจากโลกปีศาจนั้นคืออีกเรื่องนึง

            แล้วเขาเองก็ไม่รู้ด้วยว่าผลข้างเคียงจากการที่มนุษย์ดื่มเข้าไปจะเป็นอย่างไร แต่จากที่มองเลดี้ซีอาน่าแล้ว—เธอกลายเป็นพวกซัคคิวบัสที่กระหายอย่างไรอย่างนั้น

            “ ไม่มีทางแก้เลยหรือขอรับ ”   เซบาสเตียนถามอีกครั้ง หากปล่อยคุณหนูไว้แบบนี้ต่อไปเขาคงหมดความอดทนแน่

            เคลาด์ขยับกรอบแว่นเล็กน้อย   “ ไม่มี…..นอกจากรอสร่างเมาเท่านั้น ”

            “ เกิดอะไรขึ้นเหรอเซบาสเตียน ”   ชิเอลเดินมาที่ข้างหลังของปีศาจหนุ่มทั้งสองพร้อมกับอลัวส์

            “ ชิเอล…...”    แล้วซีอาน่าก็กระโจนใส่หนุ่มน้อย เธอดึงชิเอลไปกอดแล้วหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ชนิดที่ไม่เคยทำมาก่อน

            “ ทะ……ท่านพี่!! ”    ชิเอลเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขาหันไปเสาะหาราวเรื่องกับพ่อบ้านตนจนได้รู้ว่าที่เด็กสาวมีอาการแบบนี้เพราะเมา

            “ อืม……ชิเอลหอมจังเลย ”   คราวนี้เขาต้องหน้าแดงหนักกว่าเก่า เมื่อเด็กสาวซุกไซร้เขาและพ่นลมใส่หูจนรู้สึกจั๊กจี๋   “ เหวอ……ท่านพี่อย่าทำแบบนี้กับผมนะ ”

            “ ขี้โกงนี่นากอดผมมั่งสิพี่สาว ”    อลัวส์พองแก้มทำหน้าง้ำงอ  เขากระโดดกอดเอวซีอาน่าเพื่อแย่งความสนใจและเขาก็สมปรารถนา

            “ อลัวส์คุง เดี๋ยวพี่หอมนะจ้ะ ”   แต่แทนที่อลัวส์จะยื่นแก้มให้ซีอาน่าหอม เจ้าตัวกลับยื่นปากไปแทนและก็เลยเถิดไปไกลจนชิเอลต้องจับแยก

            “ ท่านพี่หยุดนะ!!! ”

            เรื่องราวความอลหม่านได้สิ้นสุดลง ยามเมื่ออาทิตย์อัสดงฉาดแสงสู่ฟากฟ้า ซีอาน่าลืมตาขึ้นแล้วลุกจากเตียง เธอรู้สึกมึนหัวแต่เธอก็ต้องตาสว่างจากอาการง่วงซึมเพราะผู้คนที่อยูรอบตัวเธอ ไม่ว่าจะซ้ายขวาก็มีสองหนุ่มน้อยนอนซุกเธออยู่ด้วยใบหน้าที่เหนื่อยอ่อนกับรอยแดงจางๆตามตัวของพวกเขา

            คำถามคือ  “ เกิดอะไรขึ้นกัน? ”

            “ ตื่นแล้วสินะครับ ”  

            ซีอาน่ารีบหันควับ พบเคลาด์นั่งอยู่บนขอบระเบียง  นี่เรียกได้ว่าเขาคือผู้เหลือรอดชีวิตจากเหตุการณ์เมื่อคืน ส่วนเจ้าเซบาสเตียนตอนนี้กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่และตอนนี้เขาเองก็มีโอกาสได้อยู่กับเลดี้ท่านนี้แบบส่วนตัวเสียที

            “ เคลาด์ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมชิเอลกับอลัวส์ถึงอยู่ในสภาพนั้น ”   เธอพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแต่ดันนึกไม่ออก

            “ กระผมว่าคุณหนูจำไม่ได้น่ะดีแล้วครับ ”   เคลาด์เอื้อมมือเรียวเชยคางเด็กสาวขึ้น โน้มหน้าเข้าหาและจุมพิตหน้าผากของซีอาน่า   “ เพราะเมื่อคืนจะกลายเป็นความทรงจำของนายน้อยและกระผม ”

            “ คุณคือผู้ชนะอันหอมหวานอย่างแท้จริง ผมรับมือกับคุณไม่ได้เลยครับ ”

            “ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆคุณหนูซีอาน่า ”

            ตอนนี้เขาพอเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าเซบาสเตียนนั่นถึงได้สนใจคุณหนูผู้นี้นอกเหนือจากวิญญาณเพราะเธอทั้งน่าสนใจและหอมหวน แต่เขาจะไม่บอกหรอกนะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

            เพราะพวกผมจะปล่อยให้พวกคุณคิดกันเอาเองไงล่ะ 

            และ……ยังมีความลับของกระผมและนายน้อยอลัวส์ที่บอกไม่ได้อีก

            ฉู่ว--ไว้พบกันใหม่นะเหล่าเลดี้ทั้งหลาย

จบไปแล้วกับตอนพิเศษ ขอบคุณรีดเดอร์ที่เข้ามาอ่านเช่นเคยนะคะ

ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก นอกจากความกาวล้วนๆ ส่วนเรื่องที่น้องเซียทำอะไร

รีดๆไปมโนกันเองนะคะ 55555555555555

และทุกคนยังได้เจอเคลาด์กับอลัวส์แน่นอนในตอนพิเศษอื่นๆ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ อิอิ ตอนนี้ไรท์ง่วงมากๆค่ะ