ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Lady with Dream and Birthday
" ฝัน....ฝันเห็นอีกแล้ว " ดวงตาสีฟ้าลืมตาตื่นขึ้น หลังจากวันเกิดครบ 15 เรามักฝันถึงพวกเขาตลอดเลย เด็กผู้ชายคนนั้นคนที่มีผมสีเดียวกับเธอ " ทั้งหมดนี้มันเริ่มตั้งแต่วันนั้น.... "
คืนวันเกิดตอนที่เธออายุ 15 ปี
ต้องขอถามว่าคุณเคยฝันอะไรซํ้าๆไหม? มักมีคำกล่าวว่าคนเรานั้นมักฝันไม่ซํ้ากันแต่คำกล่าวนั้นใช่ไม่ได้กับซีอาน่า เรื่องราวคงเริ่มตั้งแต่ที่เธอเรียนอยู่เกรด 9 ใันคืนวันเกิดครบอายุ 15 ปี หลังจากที่งานเลี้ยงจบลง เธอเข้านอนตามปกติและเริ่มเข้าสู่นิทรา
" ที่นี่ที่ไหน ? "
เธอจำได้ว่าตอนนั้น เธอยืนอยู่บนเชิงบันไดขั้นบนสุด รอบๆตัวเธอมีคนมากมายนั่งรายล้อม สวมใส่หน้ากากสีดำ ตรงกลางห้องมีแท่นหินกับชายหนึ่งคน ไม่ไกลจากตรงนั้นมีกรงใหญ่ตั้งอยู่ ภายในบรรจุด้วยเด็กน้อยมากมายถูกขังเอาไว้
" ชิเอล ไม่!!! "
และแล้วภาพตรงหน้าก็ทำให้เธออ้วกแทบพุ่ง เด็กน้อยคนนึงที่เธอรู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนถูกกระชากออกมา จับกดลงกับแท่นหินและถูกชายคนนั้นแทงมีดลงกลางอก เลือดนองไหลย้อยไปที่พื้น ซีอาน่าแทบทรงตัวไม่อยู่ขาอ่อนยวบลงกับพื้น ได้แต่สะบัดหัวไปมาภาวนาให้ตนเองหลุดออกจากฝันบ้านี่ซักที
" นี่เราฝันอะไร ตื่น! ตื่นซะทีสิ !! "
เธอปิดปากมองเด็กผู้เคราะห์ร้ายนั้นบนแท่นหิน ช่างน่าสงสารเหลือเกินพี่น้องคู่แฝดนั่น ทำไมคนพวกนนี้ต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย
ฝันทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมากในขณะที่เธอกำลังผวา เธอกลับต้องช็อคหนักกว่าเก่า เมื่อตรงหน้าเธอปรากฎร่างๆหนึ่งมีกลุ่มควันปกคลุมล้อมรอบกำลังคุยกับเด็กน้อยอีกคนและหลังจากนั้นก็เกิดการฆาตกรรมหมู่คนที่อยู่ที่นี่ตายหมด มันคงเป็นฝันที่สยดสยองที่สุดแบบที่เธอไม่อยากนึกถึงมันอีก
แม้ตัวเธอจะสติแตกไปบ้าง แต่เธอก็รับรู้เรื่องราวได้ดี เจ้ากลุ่มควันนั้นกลายเป็นพ่อบ้านธรรมดาๆคนนึงซีอาน่ารู้เลยว่าเขาคนนั้นเป็นปีศาจ
ชายคนนั้นอุ้มเด็กผู้ชายผอมซีดเซียวนั้นขึ้น เด็กคนนี้มีสีผมแบบเดียวกับเธอ เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่เธอนึกไม่ออก เธอจ้องชายชุดดำเดินผ่านเธอไปและเขาก็หยุดลง
" ซีอาน่า....."
ผู้ชายคนนั้นพูดชื่อเธอออกมาแล้วส่งยิ้มแบบที่เธอไม่เข้าใจและภาพฝันทั้งหมดก็สิ้นสุดลง จากวันนั้นผ่านมาได้ 1 ปีเต็มเธอยังคงฝันถึงพวกเขาอยู่ ซีอาน่าได้ล่วงรู้ว่าเด็กคนนั้นคือผู้นำรุ่นที่ 1 ของตระกูลแฟนธอมไฮฟ์แต่เขาไม่ใช่ ชิเอล แฟนธอมไฮฟ์ คนที่เป็นชิเอลคือเด็กคนที่ถูกแทงบนแท่นหินนั่น
และดวงวิญญาณนั้น....ถูกปีศาจกินไปเรียบร้อยแล้ว
เพิ่งรู้ว่าตระกูลเธอมีเรื่องแบบนี้ด้วย เรื่องของเจ้านายกับพ่อบ้านปีศาจน่ะ แถมยังเป็นสุนัขรับใช้ของสมเด็จพระราชินีนาถวิคตอเรียในช่วงศตวรรษที่ 18 ตอนแรกก็คิดว่าที่เธอฝันมาตลอดทั้งหมดเป็นแค่อุปทานแต่พอนานๆเข้าบวกกับประวัติครอบครัวของเธอและรูปเด็กแฝดเก่าแก่ที่เธอไปเจอบนห้องใต้หลังคาของคฤหาสน์ถึงได้รู้ว่าที่ฝันมาหมดนั้นคือเรื่องจริง
แฟนธอมไฮฟ์ในปัจจุบันเป็นแค่ตระกูลขุนนางเก่าของอังกฤษ มีหน้ามีตาในสังคมไฮโซ บ้านเธอนั้นประกอบธุรกิจของเล่น ห้างสรรพสินค้า ขนส่งทางทะเลและรีสอร์ทอีกหลายแห่ง ถึงเป็นแค่ขุนนางเก่าแต่ครอบครัวเธอยังได้ร่วมงานใหญ่ๆกับราชบรมวงศานุวงศ์อยู่บ้าง
ตระกูลแฟนธอมไฮฟ์อยู่มานานจนมาถึงผู้สืบทอดรุ่นที่ 11 ซึ่งผูู้สืบทอดนั้นก็คือเธอ แต่เธอนั้นไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงได้รับสืบทอดเป็นผู้นำทั้งๆที่เป็นน้องเล็กของบ้าน พี่โคลเองก็ไม่ยอมรับตำแหน่งทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนดูแลธุรกิจของบ้านแท้ๆ
" จริงสิ....." สายตาของซีอาน่าเหม่อมองก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนฟ้า " สองสามวันมานี้ทำไมไม่ฝันถึงรุ่นที่ 1 เลยนะ " พอนึกถึงความฝันเก่าก่อนที่เธอฝันมาตลอดหนึ่งปีเต็มทำให้นึกถึงนายน้อยกับพ่อบ้านพวกนั้นขึ้นมา น่าแปลกที่สองสามวันมานี้เธอไม่ได้ฝันเห็นพวกเขาเลย
หลังจากวันเกิดปีที่ 15 คืนนั้นเธอก็ฝันถึงพวกเขาตลอดแต่ไม่ใช่ฝันที่เลวร้ายเหมือนตอนแรก กลับเป็นชีวิตเรียบง่ายของรุ่น 1 วันธรรมดาๆที่มักป่วนคุณพ่อบ้านปีศาจนั่นให้ปวดหัว โดยฝีมือของคนรับใช้ในบ้านแต่ละคน ฝันทุกวันจนกลายเป็นความผูกพันธ์โดยไม่รู้ตัว
บางครั้งเลยคิดเล่นๆว่า ถ้าได้ไปอยู่กับพวกเขาชีวิตคงสนุกดีถึงจะเลือดสาดไปบ้างก็เหอะแต่เธอชินแล้วงานสุนัขรับใช้ของพวกเขาน่ะเพราะปัจจุบันวงการธุรกิจเองก็ไม่ต่าง พวกอ่อนแอคดโกงก็ต้องถูกกำจัดทิ้งเหมือนกัน ไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบันไม่มีคำว่า ปราณี สำหรับตระกูลแฟนธอมไฮฟ์
ก๊อก ก๊อก
เสียงประตูดังขึ้นฉุดรั้งให้เด็กสาวหลุดออกจากภวังค์ความคิด " เข้ามาสิ " ตอบรับเสียงเคาะอนุญาตให้ผู้อยู่อีกฟากฝั่งประตูเข้ามาในห้อง เธอคนนั้นเป็นเมดประจำตัวของเธอชื่อเมลดี้ เป็นสาวผมแดงหน้าตกกละ
" คุณหนูคะแต่งตัวเถอะค่ะอีกไม่กี่ชั่วโมงจะถึงเวลางานเลี้ยงแล้วนะคะ "
ซีอาน่าทำหน้าครุ่นคิด งานเลี้ยง? งานเลี้ยงอะไรหว่า เธอขมวดคิ้วทำหน้าย่นใส่เด็กสาวผมแดงเมดประจำตัวของเธอ
" ก็งานเลี้ยงวันเกิดคุณหนูไงล่ะคะ " เมลดี้ยิ้มแฉ่งสมเป็นคนสนิทของซีอาน่า เธอกะไว้แล้วว่าคุณหนูของเธอต้องลืมแน่ๆว่าวันนี้เป็นวันเกิด
" อ๋อ " เธออ๋อในลำคอ
ลืมสนิทว่าวันนี้วันเกิดของเรา
ซีอาน่าผละออกจากขอบหน้าต่าง เดินไปหาเมลดี้ให้เมดสาวจัดการให้เธอทั้งหมด ในหัวนึกถึงงานเลี้ยงไปด้วย วันนี้ไม่ใช่แค่งานเลี้ยงวันเกิดของเธอแต่เป็นวันที่เธอจะได้รับตำแหน่งผู้นำแฟนธอมไฮฟ์เต็มตัว
" หนีไม่ร่วมได้มั๊ยวันนี้ " ขณะที่เมลดี้แต่งตัวให้ เธอก็บ่นอุบอิบออกมาถึงเป็นคุณหนูแต่เธอไม่ได้ชอบใจงานเลี้ยงใหญ่ๆนักหรอก มันเหนื่อยเวลาปั้นหน้าใส่แขกน่ะ
" งานนี้หนีไม่ได้นะคะ มันเป็นงานของคุณหนูเอง "
" นี่....เมลดี้ " ซีอาน่าพยายามพูดบางสิ่ง บางสิ่งที่เธอสงสัยมานาน " เธอคิดว่าพ่อเลือกฉันเป็นผู้นำแฟนธอมไฮฟ์ทำไมเหรอ ? " เมลดี้ถึงกับนิ่งไป จ้องมองใบหน้าว่างเปล่าของคุณหนูตน
" คงเพราะคุณหนูหน้าเหมือนรุ่นที่ 1 มากเลยล่ะมั้งคะ แหะ แหะ " เมลดี้ส่งยิ้มแห้งให้ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคุณท่านถึงเลือกคุณหนูเป็นผู้นำแทนคุณชายโคล แถมคุณชายไม่ยอมรับตำแหน่งนี้ด้วย
" เฮ้อ....จริงสิเมลดี้ เธอเห็นเซบาสเตียนมั๊ย ? " เซบาสเตียนเจ้าแมวดำสัตว์เลี้ยงของฉันที่จงใจตั้งชื่อให้เหมือนพ่อบ้านนั่นเพราะเหมือนกันมาก เธอเจอมันถูกรถชนเจ็บปางตายเลยช่วยชีวิตมันไว้ ซึ่งตอนนี้ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
" ไม่เห็นนะคะคุณหนู "
" เฮ้อ...." ซีอาน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเล็กทาบไว้บนอก หัวใจของเธอเต้นระสํ่าระส่ายไม่เป็นจังหวะ เธอกำลังเตรียมใจเข้างานเลี้ยง ขาค่อยๆก้าวลงบันไดช้าๆและทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว จะผ่านมากี่ครั้งเธอยังไม่เคยชินเสียทีกับงานเลี้ยง
" ทุกท่านขอเสียงปรบมือให้กับเจ้าของงานด้วยครับ ซีอาน่า....ลูกสาวของผม " ผู้นำคนปัจจุบันที่กำลังสละตำแหน่งในเร็วๆนี้ พ่อของซีอาน่า มาแชล แฟนธอมไฮฟ์ ผายมือให้ลูกสาวที่คืนนี้งดงามภายใต้ชุดสีนํ้าเงินเปิดไหล่ ผ่าหลัง
" วันนี้ลูกสวยมากเลยนะ " คุณพ่อค่อยๆก้าวเดินประคองลูกสาวลงจากบันไดทีละขั้น " แต่ชุดมันโป๊เกินไปหรือเปล่า หนุ่มๆจ้องตาเป็นมันส์เชียว หึ หึ "
" แหะ แหะ ขอบคุณค่ะพ่อ แต่พ่ออย่าทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้นสิคะ " ซีอาน่าหัวเราะแห้ง เมื่อคุณพ่อของเธอทำหน้าโหดใส่แขกผู้ชายในงาน
" พ่อมีของขวัญให้ลูกด้วย "
เธอมองกล่องสีดำบนมือของพ่อ พอเปิดออกมาข้างในมีแหวนเพชรสีนํ้าเงินอยู่ด้านใน
" พ่อคะนี่มัน..."
" ใช่....แหวนตระกูลเรายังไงล่ะ " มาแชลหยิบแหวนสีนํ้าเงินในกล่องสีดำออกมา สวมใส่ให้ลูกสาว แหวนวงนี้มันใหญ่กว่านิ้วเธอหลายเท่า จึงต้องใส่ไว้ที่นิ้วโป้ง
" สุขสันต์วันเกิดนะครับท่านผู้นำรุ่นที่ 11 " เสียงหนึ่งขัดขึ้นมาพอซีอาน่าหันไปก็พบเข้ากับพี่ชายคนโตของเธอกำลังยื่นมือมาให้ " ไม่ทราบว่าให้เกียรติเต้นรำกับผมได้หรือไม่ครับ " โคลส่งยิ้มให้น้องสาว
" ยินดีค่ะพี่โคล " เธอตอบรับพี่ชายและไปกลางฟอล เริ่มเต้นรำตามจังหวะเพลง " พี่โคล..." เธออยากถามบางสิ่งจากพี่ชาย
" หืม ? " โคลมองน้องสาวที่กำลังถามอะไรบางอย่าง
" พี่ไม่โกรธเหรอที่หนูได้รับสืบทอดผู้นำ " จริงๆตำแหน่งนี้ควรเป็นของลูกชายคนโตอย่างพี่เธอด้วยซํ้า
" ฮ่าๆๆๆๆ พี่ไม่โกรธหรอกดีใจซะอีก "
เอ๋? ซีอาน่ามองพี่ชายที่หัวเราะร่วน หันเหสายตาไปทางหนึ่งแล้วหน้าแดงขึ้นมาซึ่งเธอก็มองตามก็พบกับเมลดี้ยืนยิ้มอยู่ ' แบบนี้นี่เอง ' เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่โคลถึงดีใจที่ไม่ได้รับตำแหน่งเพราะเป็นผู้นำต้องแต่งงานกับคู่หมั้นที่พ่อเลือกให้เท่านั้น ซึ่งพี่โคลชอบเมลดี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ถ้าเป็นผู้นำรุ่นที่ 11 พี่โคลคงไม่ได้แต่งงานกับเมลดี้ ถึงปัจจุยันนี้จะปี 2018 แล้วก็เหอะแต่เรื่องหน้าตาในสังคมยังคงไม่เปลี่ยนแปลง มันจะแย่แค่ไหนถ้าผู้นำแต่งกับคนรับใช้ในบ้าน เธอไม่ยอมให้พี่ชายเป็นขี้ปากคนหรอกและเธอก็ยินดีด้วยที่พี่โคลเลือกเมลดี้
" พี่แล้วพ่อยอมเรื่องเมลดี้กับเรื่องผู้นำเหรอ "
" เรื่องเมลดี้ยากหน่อยแต่เรื่องตำแหน่งผู้นำไม่ใช่แค่เรื่องของพี่หรอกนะที่ทำให้เธอได้เป็นผู้นำน่ะ "
" หา? " ซีอาน่าเอียงคอสงสัย ไม่ค่อยเข้าใจที่พี่ชายของเธอพูดนัก
จังหวะที่เธอกำลังเต้นรำกับพี่ชายอยู่นั้น สายตาของเธอไปสะดุดกับร่างๆหนึ่งตรงมุมห้อง " บะ...บ้าน่า " เธอไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองคนตรงนั้นหน้าเหมือนกับเซบาสเตียน พ่อบ้านปีศาจของรุ่น 1 เลย
ตาฟาด เราต้องตาฝาแน่ๆ
ซีอาน่าลองมองอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เธอคงไม่ได้ตาฝาดอย่างที่เธอคิด ผู้ชายคนนั้นยิ้มให้และเดินไปทางอื่น เธอเห็นแล้วรีบเดินผละออกจากพี่โคล วิ่งฝ่าแขกคนอื่นๆตามไปทันที
" เดี๋ยวสิ ! "
" เห็นมาทางนี้นี่นา ? "
ซีอาน่าวิ่งตามผู้ชายที่หน้าเหมือนเซบาสเตียนมาที่สวน เธอแลซ้ายแลขวา เห็นหลังของเขาไวๆ ไม่คิดว่าจะหายตัวไปเร็วขนาดนี้ เดินมาเรื่อยๆจนมาถึงบ่อนํ้าเก่าที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว
ฝุบ !
ขณะที่เธอกำลังมองไปทางอื่นเธอรู้สึกเหมือนมีใครเดินประชิดเข้าด้านหลังของเธอ " !!? " พอหันหลังไปก็พบกับผู้ชายคนนั้น ดวงตาสีแดงของเขาวาวโรจ ภายใต้แสงจันทร์ พอเธอจ้องเข้าไปในนัยน์ตานั้นราวกับว่ามันสะกดเธอเอาไว้
" นายน่ะ.....ใช่เซบาสเตียนหรือเปล่า ? " ปากเอ่ยถามออกไปอย่างเผลอไผล
" นั่นสิ.... " เขายิ้มให้ แต่เธอกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันเจ้าเล่ห์ยังไงพิกล " ไม่รู้เหมือนกัน "
พลั่ก !
เอ๊ะ !?
จู่ๆ ซีอาน่ารู้สึกหวิวๆ เธอถูกเขาผลักตกลงไปในบ่อนํ้าใกล้ๆ " กรี๊ดดดดดด !!! " ถูกเงาดูดกลืนหายไปทั้งอย่างนั้น
ดวงตาสีแดงจ้องมองร่างของเด็กสาวที่หายไปในบ่อนํ้า และสายตาก็ไปสะกิดกับรองเท้าของซีอาน่า ชายหนุ่มเก็บมันขึ้นมาแล้วมองมันอยู่ครู่หนึ่ง มันเป็นสายตาที่ยากจะคาดเดา
" ขอให้สนุกนะ " แหงนหน้ามองดวงจันทร์กลมโตแล้วยิ้มออกมา เลียฝ่ามือตนเองที่ยังหลงเหลือไออุ่นของเจ้าของร่างเมื่อครู่ที่เขาลงมือผลักเธอลงบ่อนํ้าด้วยตนเอง
ชายคนนั้นผู้ใจร้ายผลักหนูซีลงบ่อนํ้า
1 Comment = ล้านกำลังใจ ♥ แด่ไรท์
ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น