ทุเรียน มุมที่ถูกมอง บทที่4

ข้อมูลเบื้องต้น

บทที่ 4 วันแรก
          “ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดจัง อึดอัดเป็นบ้าเลย แล้วเราอยู่ในอะไรทำไมสัมผัสแปลกๆ ข้างนอกมันมีเสียงอะไร” มีเสียงเหมือนมีคนเข็นอะไรบางอย่าง พร้อมมีเสียงดังวุ่นวายอยู่ภายนอก “ที่นี้มันคือที่ไหนหรือว่าเราโดนใครลักพาตัวมา ลองตะโกนขอความช่วยเหลือดูดีกว่า  ทำไมไม่มีเสียงอะไรออกมาละ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เหมือนกล่องจะหยุดแล้วนะ เสียงเหมือนมีคนกำลังคุยกันเลยพวกโจรหรอ หรือมันจะเรียกค่าไถเรา บ้าเอ๋ยต้องโทรตามคนมาช่วย เฮ้ย!ทำไมเราไม่ใส่อะไรอยู่เลยละมีสายอะไรกำลังยึดตัวเราไว้ โห้เอ๋ยดึงออกไม่ได้เลยแรงเราหายไปไหนหมดนะ เห้ยเห็นแสงแล้วช่วยด้วย ช่วยเอาฉันออกไปที!!!” มือของหมอกำลังทำคลอดแม่ท้องแก่ที่ประสบอุบัติเหตุรถชนระหว่างเดินทางมาทำคลอด ขณะทำคลอดนั้นแม่ของเด็กได้เสียชีวิตระหว่างนำเด็กออกมา “ออกมาแล้วครับเป็นเพศชาย ร้องเสียงดังเชียวท่าทางจะแข็งแรงนะครับ” เสียงของคุณหมออีกคนดังขึ้นมา ทำไมมีรอยแผลเป็นเต็มตัวเด็กคนนี้เลย” หลังจากนั้นพยาบาลได้พาเด็กไปทำแผลตามตัว และนำตัวไปพักแต่ร่างกายเด็กคนนี้ไม่แข็งแรงเท่าไรด้วยที่เอาตัวเด็กออกมาก่อนเวลาและร่างกายของเด็กมีแผลเต็มตัวไปหมด 
           “บ้าเอ๋ยทำไมฉันต้องมาอยู่สภาพแบบนี้ด้วย ทำไมหายใจยากแบบนี้เนี่ย ร่างกายของฉันไปอยู่ไหนทำไมมาอยู่ในร่างของเด็กทารกแบบนี้ เดียวนะนี้มันผ่านมากี่วันแล้วหลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุ” ในขณะนั้นก็มีเสียงคนพูดคุยกันขึ้นมา “วันเกิดผ.อปีนี้เธอจะซื้ออะไรให้หรอ?” นั้นสินะท่านอายุครบ 70 ปีแล้ว  ต้องหาของบำรุงให้ท่านหน่อย” หลังจากได้ยินสิ่งนั้นทำให้ทำให้ได้คิดขึ้นว่า “อย่าบอกนะว่านี้ผ่านมาเป็นปี ไม่สิถ้าจำนวนอายุคนเยอะขนาดนี้คงจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว หรือว่าที่นี้มันคืออนาคตหรอ” 
             “อย่างแรกตอนนี้ต้องหาวิธีออกจากร่างเด็กคนนี้ก่อน งั่นเด็กคนนี้ตายแน่” ต่อให้เขาจะพยายามสักเพียงใดก็ไม่เห็นผล ในสายตาคนภายนอกกับเห็นเป็นภาพที่เด็กน้อยคนนึงที่กำลังดิ้นและร้องที่แสดงถึงความแข็งแรงของร่ายกาย จนมีพยาบาลคนนึงเดินเข้ามา “เอาละเด็กน้อยได้เวลาไปหาคนที่จะดูแลเธอแทนแม่แล้วนะ” เด็กน้อยคนนั้นได้ยินและพูดสุดเสียงว่า “นี่เจ้าพูดอะไร พูดว่าแม่ของเด็กคนนี้เสียหรอ ไร้สาระสิ้นดี” แต่สิ่งที่พยาบาลคนนั้นได้ยินกับเป็นเสียงร้องไห้และกรื้ดร้องที่เต็มไปด้วยอารมณฺ์โมโห จนทำให้พยาบาลยิ้มออกมาได้และพูดว่า “เป็นเด็กที่แข็งแรงจริงๆร่างทรงต้องชอบเด็กคนนี้มากแน่” จนพยาบาลคนนั้นพาเด็กออกมาจากโรงพยาบาล “เดียวสิเกิดบ้าอะไรอีกแล้วเนี้ยมาคลุมร่างเด็กพึงคลอดออกมาแบบนี้ได้ยังไง แล้วกำลังพาร่างเด็กคนนี้ไปไหน หรือว่าต้องไปทำพิธีเด็กแรกเกิดก่อน ก็ยังดีนะแม้เวลาจะผ่านไปนานนักเพียงใดพิธีก็ยังไม่สิ้นหายตามกาลเวลา” จนเวลาผ่านไปสองวันถึงสามวันที่ร่างเด็กน้อยคนนี้อยู่กับพยาบาลสาวเพียงสอง2คนในระหว่่างทางพยาบาลได้ให้นมกับเด็กทารกตลอดทางเพื่อลดปัญหาลำคารเสียงร้องของเด็กทารก ทำให้ร่างของเด็กทารกนั้นนอนนิ่งเงียบ “นางพยาบาลหยุดเอานมให้เด็กคนนี้กินได้แล้ว นี่กินติดต่อกันหลายวันแล้วนะ ช่วยทำความสะอาดร่างของเด็กทารกหน่่อยสิ” ในขณะนั้นเองพยาบาลที่เห็นเด็กทารกไม่หยุดร้องไห้สักทีเลยให้กินนมอีกทีเพื่อความสงบจนเวลาผ่านไปอีกไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดพยาบาลก็พาร่างเด็กทารกมาจนถึงสักที “สวัสดีคะร่างทรงเก้า” พยาบาลกล่าวทักทายร่างทรง “สวัสดีนางพยาบาล ครั้งนี้พาเด็กหน้าตาแบบไหนมาขอดูหน่อยสิแข็งแรงหรือป่าว” หลังจากที่ได้ยินร่างทรงพูดแบบนั้นนางพยาบาลจึงนำร่างเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนส่งให้กับร่างทรง “เดียวสิร่างทรงหรอหรือว่าจะเอาวิญญาณฉันไปเลี้ยง” หลังจากนั้นร่างทรงเก้าจึงพูดว่า “ฮ่า!!!!! นางพยาบาลเด็กคนนี้ม้นของดีเลยนี้ว่า วิญญาณที่อยู่ในเด็กคนนี้เหมือนจะจำอดีตของตนเองได้ แปลว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณในเด็กทารกคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “ไอ้ร่างทรงบ้านี้มันเห็นวิญาณฉันด้วยหรอ งั่นเราอาจจะใช้ร่างทรงนี้เพื่อออกมาจากร่างเด็กคนนี้ได้” หลังจากนั้นไม่นานร่างทรงเก้าก็ทำพิธีแปลกๆ แต่แม่หมอร่างทรงคนนั้นกับหยิบมีดมาแล้วทำอะไรสักอย่างแล้วแทงเข้าไปในลำตัวของเด็กทารกคนนั้น และยังท่องคาถาต่อไปเรื่อยๆ “บ้าเอ๋ยไอ้ร่างทรงมันกำลังจะฆ่าร่างเด็กคนนี้ จะพยายามช่วยอะไรร่างเด็กนี้ไม่ได้เลย เห้ย!!!เดียวนะนี้เราออกจากร่างเด็กคนนี้แล้วนี่ เอาละต่อจากนี้หาวิธีกลับอดีตของเราดีกว่า เอ่ทำไมถึงออกจากบ้านหลังนี้ไม่ได้” หลังจากได้ยินสิ่งที่วิญญาณดวงนั้นพูดไว้ทำให้ร่างทรงขำแบบแทบบ้า “เห้ยวิญญาณ แกจะออกไปไหนแกยังไม่รู้สถานนะตัวเองอีกหรอว่าแกอยู่ในสถานะอะไรแกเป็นแค่ทาสรับใช้ในบ้านหลังนี้เท่านั้น” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณตนนั้นตะโกนออกมาด้วยความแค้น “แกทำบ้าอะไร!!” ร่างทรงยิ้มด้วยความสะใจ “แกยังไม่รู้อีกหรอว่าแกตายและกลับมาเกิดเป็นเด็กคนนี้แล้ว นี้หละร่างของแก หลังจากนี้แกจะอยู่ที่นี้ตลอดไปแบบไม่ได้เกิด” 
               กลับมาปัจจุบันเหตุการณ์การเสียชีวิตของแจง ขณะนั้นแก้วเดินตรงไปที่ร่างของแจงพรัอมกับนีญ่าและร่างทรง ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับการเสียชีวิตของแจง 
           แก้วพูดขึ้นมา “แกจับฉันมาเพื่อฆ่าคนไม่ใช่หรอขอยืมร่างลูกแกในการฆ่าหน่อยละกัน” ร่างทรงเก้าฟังด้วยความโมโหขั้นสุด “แกไอ้วิญญาณไร้ค่ากล้าสิงลูกฉันได้ยังไง” ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา “สวัสดีครับนี้เป็นสำนักร่างทรงเก้าใช่ไหมครับ” สีหน้าของทั้ง 3 คนซีดเมื่อเห็นมีอีกคนเข้ามา ร่างทรงจึงรีบตอบไปว่า “ใช่มาถูกที่แล้ว เจ้าคงไปเจอปัญหาหรือเรื่องแปลกๆมาสินะ ไปนั่งรอข้าก่อนเดียวข้าตามไป” เด็กหนุ่มคนนั้นจึงตอบกลับร่างทรงไปว่า “โอเคครับ ขอบคุณนะครับเจอเรื่องนี้เข้าไปไม่สบายใจเลย” แก้วๆได้สติแล้วใช่ไหม? รีบเอาร่างของแจงไปซ่อนที่ไหนก็ได้ก่อน” หลังจากนั้นแก้วกับนีญาก็ช่วยกันยกร่างที่ไร้วิญญาณของแจงไปซ่อนในห้องครัว และร่่างทรงเก้าพร้อมที่จะทำพิธีกรรมต่อไปแล้ว 
                      โปรดติดตามบทต่อไปบทสรุปของเหตุการณ์ในวันนี้
บทที่ 4 วันแรก
          “ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดจัง อึดอัดเป็นบ้าเลย แล้วเราอยู่ในอะไรทำไมสัมผัสแปลกๆ ข้างนอกมันมีเสียงอะไร” มีเสียงเหมือนมีคนเข็นอะไรบางอย่าง พร้อมมีเสียงดังวุ่นวายอยู่ภายนอก “ที่นี้มันคือที่ไหนหรือว่าเราโดนใครลักพาตัวมา ลองตะโกนขอความช่วยเหลือดูดีกว่า  ทำไมไม่มีเสียงอะไรออกมาละ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เหมือนกล่องจะหยุดแล้วนะ เสียงเหมือนมีคนกำลังคุยกันเลยพวกโจรหรอ หรือมันจะเรียกค่าไถเรา บ้าเอ๋ยต้องโทรตามคนมาช่วย เฮ้ย!ทำไมเราไม่ใส่อะไรอยู่เลยละมีสายอะไรกำลังยึดตัวเราไว้ โห้เอ๋ยดึงออกไม่ได้เลยแรงเราหายไปไหนหมดนะ เห้ยเห็นแสงแล้วช่วยด้วย ช่วยเอาฉันออกไปที!!!” มือของหมอกำลังทำคลอดแม่ท้องแก่ที่ประสบอุบัติเหตุรถชนระหว่างเดินทางมาทำคลอด ขณะทำคลอดนั้นแม่ของเด็กได้เสียชีวิตระหว่างนำเด็กออกมา “ออกมาแล้วครับเป็นเพศชาย ร้องเสียงดังเชียวท่าทางจะแข็งแรงนะครับ” เสียงของคุณหมออีกคนดังขึ้นมา ทำไมมีรอยแผลเป็นเต็มตัวเด็กคนนี้เลย” หลังจากนั้นพยาบาลได้พาเด็กไปทำแผลตามตัว และนำตัวไปพักแต่ร่างกายเด็กคนนี้ไม่แข็งแรงเท่าไรด้วยที่เอาตัวเด็กออกมาก่อนเวลาและร่างกายของเด็กมีแผลเต็มตัวไปหมด 
           “บ้าเอ๋ยทำไมฉันต้องมาอยู่สภาพแบบนี้ด้วย ทำไมหายใจยากแบบนี้เนี่ย ร่างกายของฉันไปอยู่ไหนทำไมมาอยู่ในร่างของเด็กทารกแบบนี้ เดียวนะนี้มันผ่านมากี่วันแล้วหลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุ” ในขณะนั้นก็มีเสียงคนพูดคุยกันขึ้นมา “วันเกิดผ.อปีนี้เธอจะซื้ออะไรให้หรอ?” นั้นสินะท่านอายุครบ 70 ปีแล้ว  ต้องหาของบำรุงให้ท่านหน่อย” หลังจากได้ยินสิ่งนั้นทำให้ทำให้ได้คิดขึ้นว่า “อย่าบอกนะว่านี้ผ่านมาเป็นปี ไม่สิถ้าจำนวนอายุคนเยอะขนาดนี้คงจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว หรือว่าที่นี้มันคืออนาคตหรอ” 
             “อย่างแรกตอนนี้ต้องหาวิธีออกจากร่างเด็กคนนี้ก่อน งั่นเด็กคนนี้ตายแน่” ต่อให้เขาจะพยายามสักเพียงใดก็ไม่เห็นผล ในสายตาคนภายนอกกับเห็นเป็นภาพที่เด็กน้อยคนนึงที่กำลังดิ้นและร้องที่แสดงถึงความแข็งแรงของร่ายกาย จนมีพยาบาลคนนึงเดินเข้ามา “เอาละเด็กน้อยได้เวลาไปหาคนที่จะดูแลเธอแทนแม่แล้วนะ” เด็กน้อยคนนั้นได้ยินและพูดสุดเสียงว่า “นี่เจ้าพูดอะไร พูดว่าแม่ของเด็กคนนี้เสียหรอ ไร้สาระสิ้นดี” แต่สิ่งที่พยาบาลคนนั้นได้ยินกับเป็นเสียงร้องไห้และกรื้ดร้องที่เต็มไปด้วยอารมณฺ์โมโห จนทำให้พยาบาลยิ้มออกมาได้และพูดว่า “เป็นเด็กที่แข็งแรงจริงๆร่างทรงต้องชอบเด็กคนนี้มากแน่” จนพยาบาลคนนั้นพาเด็กออกมาจากโรงพยาบาล “เดียวสิเกิดบ้าอะไรอีกแล้วเนี้ยมาคลุมร่างเด็กพึงคลอดออกมาแบบนี้ได้ยังไง แล้วกำลังพาร่างเด็กคนนี้ไปไหน หรือว่าต้องไปทำพิธีเด็กแรกเกิดก่อน ก็ยังดีนะแม้เวลาจะผ่านไปนานนักเพียงใดพิธีก็ยังไม่สิ้นหายตามกาลเวลา” จนเวลาผ่านไปสองวันถึงสามวันที่ร่างเด็กน้อยคนนี้อยู่กับพยาบาลสาวเพียงสอง2คนในระหว่่างทางพยาบาลได้ให้นมกับเด็กทารกตลอดทางเพื่อลดปัญหาลำคารเสียงร้องของเด็กทารก ทำให้ร่างของเด็กทารกนั้นนอนนิ่งเงียบ “นางพยาบาลหยุดเอานมให้เด็กคนนี้กินได้แล้ว นี่กินติดต่อกันหลายวันแล้วนะ ช่วยทำความสะอาดร่างของเด็กทารกหน่่อยสิ” ในขณะนั้นเองพยาบาลที่เห็นเด็กทารกไม่หยุดร้องไห้สักทีเลยให้กินนมอีกทีเพื่อความสงบจนเวลาผ่านไปอีกไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดพยาบาลก็พาร่างเด็กทารกมาจนถึงสักที “สวัสดีคะร่างทรงเก้า” พยาบาลกล่าวทักทายร่างทรง “สวัสดีนางพยาบาล ครั้งนี้พาเด็กหน้าตาแบบไหนมาขอดูหน่อยสิแข็งแรงหรือป่าว” หลังจากที่ได้ยินร่างทรงพูดแบบนั้นนางพยาบาลจึงนำร่างเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนส่งให้กับร่างทรง “เดียวสิร่างทรงหรอหรือว่าจะเอาวิญญาณฉันไปเลี้ยง” หลังจากนั้นร่างทรงเก้าจึงพูดว่า “ฮ่า!!!!! นางพยาบาลเด็กคนนี้ม้นของดีเลยนี้ว่า วิญญาณที่อยู่ในเด็กคนนี้เหมือนจะจำอดีตของตนเองได้ แปลว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณในเด็กทารกคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “ไอ้ร่างทรงบ้านี้มันเห็นวิญาณฉันด้วยหรอ งั่นเราอาจจะใช้ร่างทรงนี้เพื่อออกมาจากร่างเด็กคนนี้ได้” หลังจากนั้นไม่นานร่างทรงเก้าก็ทำพิธีแปลกๆ แต่แม่หมอร่างทรงคนนั้นกับหยิบมีดมาแล้วทำอะไรสักอย่างแล้วแทงเข้าไปในลำตัวของเด็กทารกคนนั้น และยังท่องคาถาต่อไปเรื่อยๆ “บ้าเอ๋ยไอ้ร่างทรงมันกำลังจะฆ่าร่างเด็กคนนี้ จะพยายามช่วยอะไรร่างเด็กนี้ไม่ได้เลย เห้ย!!!เดียวนะนี้เราออกจากร่างเด็กคนนี้แล้วนี่ เอาละต่อจากนี้หาวิธีกลับอดีตของเราดีกว่า เอ่ทำไมถึงออกจากบ้านหลังนี้ไม่ได้” หลังจากได้ยินสิ่งที่วิญญาณดวงนั้นพูดไว้ทำให้ร่างทรงขำแบบแทบบ้า “เห้ยวิญญาณ แกจะออกไปไหนแกยังไม่รู้สถานนะตัวเองอีกหรอว่าแกอยู่ในสถานะอะไรแกเป็นแค่ทาสรับใช้ในบ้านหลังนี้เท่านั้น” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณตนนั้นตะโกนออกมาด้วยความแค้น “แกทำบ้าอะไร!!” ร่างทรงยิ้มด้วยความสะใจ “แกยังไม่รู้อีกหรอว่าแกตายและกลับมาเกิดเป็นเด็กคนนี้แล้ว นี้หละร่างของแก หลังจากนี้แกจะอยู่ที่นี้ตลอดไปแบบไม่ได้เกิด” 
               กลับมาปัจจุบันเหตุการณ์การเสียชีวิตของแจง ขณะนั้นแก้วเดินตรงไปที่ร่างของแจงพรัอมกับนีญ่าและร่างทรง ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับการเสียชีวิตของแจง 
           แก้วพูดขึ้นมา “แกจับฉันมาเพื่อฆ่าคนไม่ใช่หรอขอยืมร่างลูกแกในการฆ่าหน่อยละกัน” ร่างทรงเก้าฟังด้วยความโมโหขั้นสุด “แกไอ้วิญญาณไร้ค่ากล้าสิงลูกฉันได้ยังไง” ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา “สวัสดีครับนี้เป็นสำนักร่างทรงเก้าใช่ไหมครับ” สีหน้าของทั้ง 3 คนซีดเมื่อเห็นมีอีกคนเข้ามา ร่างทรงจึงรีบตอบไปว่า “ใช่มาถูกที่แล้ว เจ้าคงไปเจอปัญหาหรือเรื่องแปลกๆมาสินะ ไปนั่งรอข้าก่อนเดียวข้าตามไป” เด็กหนุ่มคนนั้นจึงตอบกลับร่างทรงไปว่า “โอเคครับ ขอบคุณนะครับเจอเรื่องนี้เข้าไปไม่สบายใจเลย” แก้วๆได้สติแล้วใช่ไหม? รีบเอาร่างของแจงไปซ่อนที่ไหนก็ได้ก่อน” หลังจากนั้นแก้วกับนีญาก็ช่วยกันยกร่างที่ไร้วิญญาณของแจงไปซ่อนในห้องครัว และร่่างทรงเก้าพร้อมที่จะทำพิธีกรรมต่อไปแล้ว 
                      โปรดติดตามบทต่อไปบทสรุปของเหตุการณ์ในวันนี้
บทที่ 4 วันแรก
          “ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดจัง อึดอัดเป็นบ้าเลย แล้วเราอยู่ในอะไรทำไมสัมผัสแปลกๆ ข้างนอกมันมีเสียงอะไร” มีเสียงเหมือนมีคนเข็นอะไรบางอย่าง พร้อมมีเสียงดังวุ่นวายอยู่ภายนอก “ที่นี้มันคือที่ไหนหรือว่าเราโดนใครลักพาตัวมา ลองตะโกนขอความช่วยเหลือดูดีกว่า  ทำไมไม่มีเสียงอะไรออกมาละ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เหมือนกล่องจะหยุดแล้วนะ เสียงเหมือนมีคนกำลังคุยกันเลยพวกโจรหรอ หรือมันจะเรียกค่าไถเรา บ้าเอ๋ยต้องโทรตามคนมาช่วย เฮ้ย!ทำไมเราไม่ใส่อะไรอยู่เลยละมีสายอะไรกำลังยึดตัวเราไว้ โห้เอ๋ยดึงออกไม่ได้เลยแรงเราหายไปไหนหมดนะ เห้ยเห็นแสงแล้วช่วยด้วย ช่วยเอาฉันออกไปที!!!” มือของหมอกำลังทำคลอดแม่ท้องแก่ที่ประสบอุบัติเหตุรถชนระหว่างเดินทางมาทำคลอด ขณะทำคลอดนั้นแม่ของเด็กได้เสียชีวิตระหว่างนำเด็กออกมา “ออกมาแล้วครับเป็นเพศชาย ร้องเสียงดังเชียวท่าทางจะแข็งแรงนะครับ” เสียงของคุณหมออีกคนดังขึ้นมา ทำไมมีรอยแผลเป็นเต็มตัวเด็กคนนี้เลย” หลังจากนั้นพยาบาลได้พาเด็กไปทำแผลตามตัว และนำตัวไปพักแต่ร่างกายเด็กคนนี้ไม่แข็งแรงเท่าไรด้วยที่เอาตัวเด็กออกมาก่อนเวลาและร่างกายของเด็กมีแผลเต็มตัวไปหมด 
           “บ้าเอ๋ยทำไมฉันต้องมาอยู่สภาพแบบนี้ด้วย ทำไมหายใจยากแบบนี้เนี่ย ร่างกายของฉันไปอยู่ไหนทำไมมาอยู่ในร่างของเด็กทารกแบบนี้ เดียวนะนี้มันผ่านมากี่วันแล้วหลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุ” ในขณะนั้นก็มีเสียงคนพูดคุยกันขึ้นมา “วันเกิดผ.อปีนี้เธอจะซื้ออะไรให้หรอ?” นั้นสินะท่านอายุครบ 70 ปีแล้ว  ต้องหาของบำรุงให้ท่านหน่อย” หลังจากได้ยินสิ่งนั้นทำให้ทำให้ได้คิดขึ้นว่า “อย่าบอกนะว่านี้ผ่านมาเป็นปี ไม่สิถ้าจำนวนอายุคนเยอะขนาดนี้คงจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว หรือว่าที่นี้มันคืออนาคตหรอ” 
             “อย่างแรกตอนนี้ต้องหาวิธีออกจากร่างเด็กคนนี้ก่อน งั่นเด็กคนนี้ตายแน่” ต่อให้เขาจะพยายามสักเพียงใดก็ไม่เห็นผล ในสายตาคนภายนอกกับเห็นเป็นภาพที่เด็กน้อยคนนึงที่กำลังดิ้นและร้องที่แสดงถึงความแข็งแรงของร่ายกาย จนมีพยาบาลคนนึงเดินเข้ามา “เอาละเด็กน้อยได้เวลาไปหาคนที่จะดูแลเธอแทนแม่แล้วนะ” เด็กน้อยคนนั้นได้ยินและพูดสุดเสียงว่า “นี่เจ้าพูดอะไร พูดว่าแม่ของเด็กคนนี้เสียหรอ ไร้สาระสิ้นดี” แต่สิ่งที่พยาบาลคนนั้นได้ยินกับเป็นเสียงร้องไห้และกรื้ดร้องที่เต็มไปด้วยอารมณฺ์โมโห จนทำให้พยาบาลยิ้มออกมาได้และพูดว่า “เป็นเด็กที่แข็งแรงจริงๆร่างทรงต้องชอบเด็กคนนี้มากแน่” จนพยาบาลคนนั้นพาเด็กออกมาจากโรงพยาบาล “เดียวสิเกิดบ้าอะไรอีกแล้วเนี้ยมาคลุมร่างเด็กพึงคลอดออกมาแบบนี้ได้ยังไง แล้วกำลังพาร่างเด็กคนนี้ไปไหน หรือว่าต้องไปทำพิธีเด็กแรกเกิดก่อน ก็ยังดีนะแม้เวลาจะผ่านไปนานนักเพียงใดพิธีก็ยังไม่สิ้นหายตามกาลเวลา” จนเวลาผ่านไปสองวันถึงสามวันที่ร่างเด็กน้อยคนนี้อยู่กับพยาบาลสาวเพียงสอง2คนในระหว่่างทางพยาบาลได้ให้นมกับเด็กทารกตลอดทางเพื่อลดปัญหาลำคารเสียงร้องของเด็กทารก ทำให้ร่างของเด็กทารกนั้นนอนนิ่งเงียบ “นางพยาบาลหยุดเอานมให้เด็กคนนี้กินได้แล้ว นี่กินติดต่อกันหลายวันแล้วนะ ช่วยทำความสะอาดร่างของเด็กทารกหน่่อยสิ” ในขณะนั้นเองพยาบาลที่เห็นเด็กทารกไม่หยุดร้องไห้สักทีเลยให้กินนมอีกทีเพื่อความสงบจนเวลาผ่านไปอีกไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดพยาบาลก็พาร่างเด็กทารกมาจนถึงสักที “สวัสดีคะร่างทรงเก้า” พยาบาลกล่าวทักทายร่างทรง “สวัสดีนางพยาบาล ครั้งนี้พาเด็กหน้าตาแบบไหนมาขอดูหน่อยสิแข็งแรงหรือป่าว” หลังจากที่ได้ยินร่างทรงพูดแบบนั้นนางพยาบาลจึงนำร่างเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนส่งให้กับร่างทรง “เดียวสิร่างทรงหรอหรือว่าจะเอาวิญญาณฉันไปเลี้ยง” หลังจากนั้นร่างทรงเก้าจึงพูดว่า “ฮ่า!!!!! นางพยาบาลเด็กคนนี้ม้นของดีเลยนี้ว่า วิญญาณที่อยู่ในเด็กคนนี้เหมือนจะจำอดีตของตนเองได้ แปลว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณในเด็กทารกคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “ไอ้ร่างทรงบ้านี้มันเห็นวิญาณฉันด้วยหรอ งั่นเราอาจจะใช้ร่างทรงนี้เพื่อออกมาจากร่างเด็กคนนี้ได้” หลังจากนั้นไม่นานร่างทรงเก้าก็ทำพิธีแปลกๆ แต่แม่หมอร่างทรงคนนั้นกับหยิบมีดมาแล้วทำอะไรสักอย่างแล้วแทงเข้าไปในลำตัวของเด็กทารกคนนั้น และยังท่องคาถาต่อไปเรื่อยๆ “บ้าเอ๋ยไอ้ร่างทรงมันกำลังจะฆ่าร่างเด็กคนนี้ จะพยายามช่วยอะไรร่างเด็กนี้ไม่ได้เลย เห้ย!!!เดียวนะนี้เราออกจากร่างเด็กคนนี้แล้วนี่ เอาละต่อจากนี้หาวิธีกลับอดีตของเราดีกว่า เอ่ทำไมถึงออกจากบ้านหลังนี้ไม่ได้” หลังจากได้ยินสิ่งที่วิญญาณดวงนั้นพูดไว้ทำให้ร่างทรงขำแบบแทบบ้า “เห้ยวิญญาณ แกจะออกไปไหนแกยังไม่รู้สถานนะตัวเองอีกหรอว่าแกอยู่ในสถานะอะไรแกเป็นแค่ทาสรับใช้ในบ้านหลังนี้เท่านั้น” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณตนนั้นตะโกนออกมาด้วยความแค้น “แกทำบ้าอะไร!!” ร่างทรงยิ้มด้วยความสะใจ “แกยังไม่รู้อีกหรอว่าแกตายและกลับมาเกิดเป็นเด็กคนนี้แล้ว นี้หละร่างของแก หลังจากนี้แกจะอยู่ที่นี้ตลอดไปแบบไม่ได้เกิด” 
               กลับมาปัจจุบันเหตุการณ์การเสียชีวิตของแจง ขณะนั้นแก้วเดินตรงไปที่ร่างของแจงพรัอมกับนีญ่าและร่างทรง ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับการเสียชีวิตของแจง 
           แก้วพูดขึ้นมา “แกจับฉันมาเพื่อฆ่าคนไม่ใช่หรอขอยืมร่างลูกแกในการฆ่าหน่อยละกัน” ร่างทรงเก้าฟังด้วยความโมโหขั้นสุด “แกไอ้วิญญาณไร้ค่ากล้าสิงลูกฉันได้ยังไง” ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา “สวัสดีครับนี้เป็นสำนักร่างทรงเก้าใช่ไหมครับ” สีหน้าของทั้ง 3 คนซีดเมื่อเห็นมีอีกคนเข้ามา ร่างทรงจึงรีบตอบไปว่า “ใช่มาถูกที่แล้ว เจ้าคงไปเจอปัญหาหรือเรื่องแปลกๆมาสินะ ไปนั่งรอข้าก่อนเดียวข้าตามไป” เด็กหนุ่มคนนั้นจึงตอบกลับร่างทรงไปว่า “โอเคครับ ขอบคุณนะครับเจอเรื่องนี้เข้าไปไม่สบายใจเลย” แก้วๆได้สติแล้วใช่ไหม? รีบเอาร่างของแจงไปซ่อนที่ไหนก็ได้ก่อน” หลังจากนั้นแก้วกับนีญาก็ช่วยกันยกร่างที่ไร้วิญญาณของแจงไปซ่อนในห้องครัว และร่่างทรงเก้าพร้อมที่จะทำพิธีกรรมต่อไปแล้ว 
                      โปรดติดตามบทต่อไปบทสรุปของเหตุการณ์ในวันนี้
บทที่ 4 วันแรก
          “ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดจัง อึดอัดเป็นบ้าเลย แล้วเราอยู่ในอะไรทำไมสัมผัสแปลกๆ ข้างนอกมันมีเสียงอะไร” มีเสียงเหมือนมีคนเข็นอะไรบางอย่าง พร้อมมีเสียงดังวุ่นวายอยู่ภายนอก “ที่นี้มันคือที่ไหนหรือว่าเราโดนใครลักพาตัวมา ลองตะโกนขอความช่วยเหลือดูดีกว่า  ทำไมไม่มีเสียงอะไรออกมาละ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เหมือนกล่องจะหยุดแล้วนะ เสียงเหมือนมีคนกำลังคุยกันเลยพวกโจรหรอ หรือมันจะเรียกค่าไถเรา บ้าเอ๋ยต้องโทรตามคนมาช่วย เฮ้ย!ทำไมเราไม่ใส่อะไรอยู่เลยละมีสายอะไรกำลังยึดตัวเราไว้ โห้เอ๋ยดึงออกไม่ได้เลยแรงเราหายไปไหนหมดนะ เห้ยเห็นแสงแล้วช่วยด้วย ช่วยเอาฉันออกไปที!!!” มือของหมอกำลังทำคลอดแม่ท้องแก่ที่ประสบอุบัติเหตุรถชนระหว่างเดินทางมาทำคลอด ขณะทำคลอดนั้นแม่ของเด็กได้เสียชีวิตระหว่างนำเด็กออกมา “ออกมาแล้วครับเป็นเพศชาย ร้องเสียงดังเชียวท่าทางจะแข็งแรงนะครับ” เสียงของคุณหมออีกคนดังขึ้นมา ทำไมมีรอยแผลเป็นเต็มตัวเด็กคนนี้เลย” หลังจากนั้นพยาบาลได้พาเด็กไปทำแผลตามตัว และนำตัวไปพักแต่ร่างกายเด็กคนนี้ไม่แข็งแรงเท่าไรด้วยที่เอาตัวเด็กออกมาก่อนเวลาและร่างกายของเด็กมีแผลเต็มตัวไปหมด 
           “บ้าเอ๋ยทำไมฉันต้องมาอยู่สภาพแบบนี้ด้วย ทำไมหายใจยากแบบนี้เนี่ย ร่างกายของฉันไปอยู่ไหนทำไมมาอยู่ในร่างของเด็กทารกแบบนี้ เดียวนะนี้มันผ่านมากี่วันแล้วหลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุ” ในขณะนั้นก็มีเสียงคนพูดคุยกันขึ้นมา “วันเกิดผ.อปีนี้เธอจะซื้ออะไรให้หรอ?” นั้นสินะท่านอายุครบ 70 ปีแล้ว  ต้องหาของบำรุงให้ท่านหน่อย” หลังจากได้ยินสิ่งนั้นทำให้ทำให้ได้คิดขึ้นว่า “อย่าบอกนะว่านี้ผ่านมาเป็นปี ไม่สิถ้าจำนวนอายุคนเยอะขนาดนี้คงจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว หรือว่าที่นี้มันคืออนาคตหรอ” 
             “อย่างแรกตอนนี้ต้องหาวิธีออกจากร่างเด็กคนนี้ก่อน งั่นเด็กคนนี้ตายแน่” ต่อให้เขาจะพยายามสักเพียงใดก็ไม่เห็นผล ในสายตาคนภายนอกกับเห็นเป็นภาพที่เด็กน้อยคนนึงที่กำลังดิ้นและร้องที่แสดงถึงความแข็งแรงของร่ายกาย จนมีพยาบาลคนนึงเดินเข้ามา “เอาละเด็กน้อยได้เวลาไปหาคนที่จะดูแลเธอแทนแม่แล้วนะ” เด็กน้อยคนนั้นได้ยินและพูดสุดเสียงว่า “นี่เจ้าพูดอะไร พูดว่าแม่ของเด็กคนนี้เสียหรอ ไร้สาระสิ้นดี” แต่สิ่งที่พยาบาลคนนั้นได้ยินกับเป็นเสียงร้องไห้และกรื้ดร้องที่เต็มไปด้วยอารมณฺ์โมโห จนทำให้พยาบาลยิ้มออกมาได้และพูดว่า “เป็นเด็กที่แข็งแรงจริงๆร่างทรงต้องชอบเด็กคนนี้มากแน่” จนพยาบาลคนนั้นพาเด็กออกมาจากโรงพยาบาล “เดียวสิเกิดบ้าอะไรอีกแล้วเนี้ยมาคลุมร่างเด็กพึงคลอดออกมาแบบนี้ได้ยังไง แล้วกำลังพาร่างเด็กคนนี้ไปไหน หรือว่าต้องไปทำพิธีเด็กแรกเกิดก่อน ก็ยังดีนะแม้เวลาจะผ่านไปนานนักเพียงใดพิธีก็ยังไม่สิ้นหายตามกาลเวลา” จนเวลาผ่านไปสองวันถึงสามวันที่ร่างเด็กน้อยคนนี้อยู่กับพยาบาลสาวเพียงสอง2คนในระหว่่างทางพยาบาลได้ให้นมกับเด็กทารกตลอดทางเพื่อลดปัญหาลำคารเสียงร้องของเด็กทารก ทำให้ร่างของเด็กทารกนั้นนอนนิ่งเงียบ “นางพยาบาลหยุดเอานมให้เด็กคนนี้กินได้แล้ว นี่กินติดต่อกันหลายวันแล้วนะ ช่วยทำความสะอาดร่างของเด็กทารกหน่่อยสิ” ในขณะนั้นเองพยาบาลที่เห็นเด็กทารกไม่หยุดร้องไห้สักทีเลยให้กินนมอีกทีเพื่อความสงบจนเวลาผ่านไปอีกไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดพยาบาลก็พาร่างเด็กทารกมาจนถึงสักที “สวัสดีคะร่างทรงเก้า” พยาบาลกล่าวทักทายร่างทรง “สวัสดีนางพยาบาล ครั้งนี้พาเด็กหน้าตาแบบไหนมาขอดูหน่อยสิแข็งแรงหรือป่าว” หลังจากที่ได้ยินร่างทรงพูดแบบนั้นนางพยาบาลจึงนำร่างเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนส่งให้กับร่างทรง “เดียวสิร่างทรงหรอหรือว่าจะเอาวิญญาณฉันไปเลี้ยง” หลังจากนั้นร่างทรงเก้าจึงพูดว่า “ฮ่า!!!!! นางพยาบาลเด็กคนนี้ม้นของดีเลยนี้ว่า วิญญาณที่อยู่ในเด็กคนนี้เหมือนจะจำอดีตของตนเองได้ แปลว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณในเด็กทารกคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “ไอ้ร่างทรงบ้านี้มันเห็นวิญาณฉันด้วยหรอ งั่นเราอาจจะใช้ร่างทรงนี้เพื่อออกมาจากร่างเด็กคนนี้ได้” หลังจากนั้นไม่นานร่างทรงเก้าก็ทำพิธีแปลกๆ แต่แม่หมอร่างทรงคนนั้นกับหยิบมีดมาแล้วทำอะไรสักอย่างแล้วแทงเข้าไปในลำตัวของเด็กทารกคนนั้น และยังท่องคาถาต่อไปเรื่อยๆ “บ้าเอ๋ยไอ้ร่างทรงมันกำลังจะฆ่าร่างเด็กคนนี้ จะพยายามช่วยอะไรร่างเด็กนี้ไม่ได้เลย เห้ย!!!เดียวนะนี้เราออกจากร่างเด็กคนนี้แล้วนี่ เอาละต่อจากนี้หาวิธีกลับอดีตของเราดีกว่า เอ่ทำไมถึงออกจากบ้านหลังนี้ไม่ได้” หลังจากได้ยินสิ่งที่วิญญาณดวงนั้นพูดไว้ทำให้ร่างทรงขำแบบแทบบ้า “เห้ยวิญญาณ แกจะออกไปไหนแกยังไม่รู้สถานนะตัวเองอีกหรอว่าแกอยู่ในสถานะอะไรแกเป็นแค่ทาสรับใช้ในบ้านหลังนี้เท่านั้น” หลังจากได้ยินสิ่งที่ร่างทรงพูดทำให้วิญญาณตนนั้นตะโกนออกมาด้วยความแค้น “แกทำบ้าอะไร!!” ร่างทรงยิ้มด้วยความสะใจ “แกยังไม่รู้อีกหรอว่าแกตายและกลับมาเกิดเป็นเด็กคนนี้แล้ว นี้หละร่างของแก หลังจากนี้แกจะอยู่ที่นี้ตลอดไปแบบไม่ได้เกิด” 
               กลับมาปัจจุบันเหตุการณ์การเสียชีวิตของแจง ขณะนั้นแก้วเดินตรงไปที่ร่างของแจงพรัอมกับนีญ่าและร่างทรง ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับการเสียชีวิตของแจง 
           แก้วพูดขึ้นมา “แกจับฉันมาเพื่อฆ่าคนไม่ใช่หรอขอยืมร่างลูกแกในการฆ่าหน่อยละกัน” ร่างทรงเก้าฟังด้วยความโมโหขั้นสุด “แกไอ้วิญญาณไร้ค่ากล้าสิงลูกฉันได้ยังไง” ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา “สวัสดีครับนี้เป็นสำนักร่างทรงเก้าใช่ไหมครับ” สีหน้าของทั้ง 3 คนซีดเมื่อเห็นมีอีกคนเข้ามา ร่างทรงจึงรีบตอบไปว่า “ใช่มาถูกที่แล้ว เจ้าคงไปเจอปัญหาหรือเรื่องแปลกๆมาสินะ ไปนั่งรอข้าก่อนเดียวข้าตามไป” เด็กหนุ่มคนนั้นจึงตอบกลับร่างทรงไปว่า “โอเคครับ ขอบคุณนะครับเจอเรื่องนี้เข้าไปไม่สบายใจเลย” แก้วๆได้สติแล้วใช่ไหม? รีบเอาร่างของแจงไปซ่อนที่ไหนก็ได้ก่อน” หลังจากนั้นแก้วกับนีญาก็ช่วยกันยกร่างที่ไร้วิญญาณของแจงไปซ่อนในห้องครัว และร่่างทรงเก้าพร้อมที่จะทำพิธีกรรมต่อไปแล้ว 
                      โปรดติดตามบทต่อไปบทสรุปของเหตุการณ์ในวันนี้