การแอบที่แสนทรมาน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คือผมเป็นนะครับ แต่ไม่มีใครรู้ และไม่มีความจำเป็นที่ต้องแสดงให้ใครรู้ ผมมีความสุขดีครับกับสิ่งที่ผมเป็นทุกวันนี้ ไม่อึดอัดนะ แต่เวลาที่ทุกใจก็คงเป็นเวบาที่เราแอบชอบใครสักคนที่เป็นเพศเดียวกับเรา และเราแสดงอะไรออกมาไม่ได้ แต่กระนั้นความทุกข์นั้นก็มาเป็นช่วงๆตามโอกาส ตั้งแต่เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ระหว่างเรียน จนมาที่ทำงาน ความผมที่ทำได้คือ การแสดงความเป็นเพื่อนธรรมดาๆนี่แหล่ะ แทรกเข้าไปทำความรู้จักตัวตนเขา บางคนก็สนิทไปเลย แรกๆก็คลั่งรักนะ แต่หลังๆมา เราคงสนิทกันมาก จนไม่รู้สึกอะไรกับเพื่อนมันเลย หลายครั้งที่เรามองคนเหล่านี้ ก็จินตนาการถึงว่าเราคือคนรักเขา บางครั้งคิดอยากสารภาพให้สัดใจกันไปก็คิดว่า ไม่ใช่ทาง ก็เพื่อนอะเนอะ มันคือเพื่อนกัน แน่นอน มันนอนด้วยกัน ใส่เกงในเดินกลางห้อง เดินไปเดินมาลูบน้องชายเล่น ก็มี คือ ผู้ชายจริงๆ หรือบางทีโทรคุยกันเป็นวรรคเป็นเวร 3-4 ชม. ก็มี แต่เรารู้เสมอว่ามันคือเพื่อน แต่ที่เกินมา ยังไม่ได้จะเล่าวันนี้นะครับ จะเล่าเคสล่าสุด และยังค้างคาใจอยู่ ณ เวลาที่เขียนอยู่นะครับ

/// ก็คือว่า ผมเล่นแอปวิดีโอสั้น (TT) ก็ไถ่ไปเรื่อยๆ พร้อมการกดไลค์ไปตามประสา จนวันนึงไปเจอน้องคนนึง เป็นคลิปที่มีเกย์ซึ่งเป็นแม่ค้าส้มตำ โพสต์คลิปหยอกล้ออยู่ ก็รู้สึกว่าน้องคนนี้น่าสนใจดีนะ ขาวๆ ผมๆ แต่ไม่ใช่สเปคหรอกนะ แต่ดูเพลินนี้ เวลาที่แม่ๆร้านส้มตำหยอกล้อน้องเขา ผมก็ไปไล่ดูทุกคลิปนะ จนมีคลิปนึง น้องมากับพี่ชายและเพื่อนพี่ชายอีกคน สรุปคือ หล่อทั้งสามคนเลย แต่ที่ผมติดใจคือพี่ชายของเขา และอีกคนที่เป็นเพื่อนก็น่าสฝรักอีกแบบ สรุปผมมาหลงรักพี่ชายสองคนนี้ ผมพยายามหาแอคของสองคนนี้จนเจอทั้งใน TT , FB และ IG คือความพยายามสูงมาก ผมจะอธิบายรูปพรรณและชื่อย่อน้องทั้งสามนะครับ

1 น้องคนแรก ชื่อ อ๊อด เป็นน้องคนแรกที่ผมเจอ ผอมๆหน้าคม แต่ขาวมาก ดูละมนน่ารักเลย แต่ยังไม่ใช่แนวผมมาก 

2 น้อง บาส เป็นพี่ชายแท้ๆของ อ๊อด ตัวไม่สูง หุ่นนักกีฬา ตระกร้อดูปราดเปรียวตัวเล็ก ขาวหน้าไทยผสมจีน หน้าใสมาก จมูกคม หน้าแหลมนิดนึง สักลายทั้งหลังชอบเล่นตะกร้อเป็นชีวิตจิตใจใน TTมีแต่ ตะกร้อ ส่วนนิสัยเดียวขยี้ให้ฟัง (บาสคือคนเกิดเรื่อง)

3 น้องนนท์ เป็นเพื่อนบาส สูง ผิวคล้ำ ไม่ดำ หน้าหล่อไทๆ แอบน่ารัก มองไม่เบื่อ

ต่อมา ผมก็แอบดู กดไลค์ ไปเรื่อยๆ เข้าไปดูคลิปวนๆ รูปเดิมๆของน้องทั้งบาส และนนท์ ทุกครั้งที่นึกถึง แบบหลงมาก ชอบความไทบ้านธรรมดาๆ เด็ก เทคนิค ธรรมดาๆ จริงๆ ด้วยความไม่มีอะไรจะเสียอะเนอะ ผมก็็แอดทุกคนไป มีบาสกับนนท์ที่รับ ผมก็ดีใจ และได้แชทขอบคุณน้องเขาไป น้องเขาก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง บางที่ก็ถามว่าทำอะไร น้องก็ตอบไปงั้น เราก็เข้าใจได้นะ ไม่ได้นอยด์อะไรเลย จนวันนึง ….

น้องบาสโพสต์ว่า ลาก่อน(บ้านเกิด) สักอย่างนึง ก็มีคนไปเม้นท์ประมาณว่า โขคดีนะ เดินทางปลอดภัยนะ บลาๆ.. เราเลยคอมเม้นท์ไปว่า “ไปไหนครับ” น้องบาสตอบผมว่า “ไประยองครับ” เราก็ถามต่อว่า “ไปทำงานหรอ แถวไหนอะ” แต่น้องก็ไม่ตอบเมิ้นท์ผมต่อ 55555

เอาแล้วสิ น้องมาใกล้เราแล้ว…(ลืมบอกไป ผมทำงานที่ จ.ชลบุรี) ้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ จึงแชทถามน้องบาสต่่อว่า “ได้งานแล้วหรอ” น้องบอกว่า ยัง มาอยู่กับเพื่อนก่อนครับ เราเลยได้ทำการถามรายละเอียด ไม่ว่าจะเป็นจบอะไรมา อยากได้งานแบบไหน อยากอยู่แถวไหน จนเราได้หลุดเข้าไปในการช่วยเหลือน้องบาสไปโดยปริยาย ทั้งการทำ resume ทำประวัติในjobthai และการแสกนไฟล์เอกสารส่วนตัวต่างๆ รวมถึงการได้พาน้องไปสัมภาษณ์งาน คิดดูนะครับ ผมยอมลางาน และขับรถไปรับน้องที่ระยอง เพื่อมาสัมภาษณ์งานที่ชลบุรี ้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้เปนอะไรทีทุ่มเทสุดๆ ระหว่างก่อนจะถึงหอที่น้องอยู่นั้น ผมตื่นเต้นมาก อยากเจอน้องมาก จนได้พาน้องไปทำภารกิจจนเสร็จน้องได้งาน ได้หอ ความคิดชั่วแว๊ปนั้นก็เกิดขึ้น…