ข้ามสารทสู่วสันต์

ย้อนสารทสู่วสันต์

เรื่องนี้อิงประวัติศาสตร์เล็กน้อยคือใช้ข้อมูลของบุคคลในประวัติศาสตร์มาแต่งยกเว้นนางเอกและเผ่าเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาใหม่ ส่วนเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นปรุงแต่งขึ้นมาเองแต่อิงขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมระบบการเมืองการปกครองมาจากยุคโจว - ยุคฉินที่มีในประวัติศาสตร์ ท้ายแล้วจุดจบไม่เหมือนในประวัติศาสตร์นะคะที่มีราชวงศ์ฮั่น เพราะเรื่องนี้ไรท์จะแต่งให้'เซี่ยงอวี่' หรือฉู่ป้าหวัง เป็นฝ่ายชนะในสงครามแทน โดยตัวนางเอกนั้นจะย้อนกลับไปในช่วง

'งานเลี้ยงหงเหมิน'ในตำนานนั้นเองค่ะ
 

งานเลี้ยงหงเหมิน เป็นงานเลี้ยงที่จัดเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ระหว่างหลิวปัง และเซี่ยงอวี่ ที่ภายหลังหลิวปังสามารถเอาตัวรอดมาจากการลอบสังหารมาได้จนกลายเป็นฮั่นเกาจู่ในที่สุด เรื่องนี้จึงนำมาเป็นคำเรียกสถานการณ์ที่บุคคลหนึ่งกำลังจะถูกล่อไปฆ่า หรือแปลว่า'ระวังถูกแทงข้างหลังนั่นเอง'

ยุคสมัยประวัติศาสตร์จีน

เซี่ย>ซาง>โจว>ชุนชิว>จ้านกั๋ว>ฉิน(จิ๋นซีฮ่องเต้)>ฉู่-ฮั่น(ในเรื่องนี้)

เผ่าหวานั้นเป็นชนเผ่าโบราณที่อาศัยอยู่ในหุบเขาไท่ซาน สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ที่มักใช้ทำพิธีกรรมของบรรดาราชวงศ์มาตั้งแต่สมัยบรรพกาล

'ซีจวิน' ผู้ได้รับพลังสืบทอดเพื่อกลายเป็น จู๋จู่ (族主) เจ้าผู้ครองเผ่า ในวันที่ตาของนางได้กลายเป็นสีน้ำทะเลนั้น นางสลบไสลไปถึงหนึ่งเดือน เมื่อกลับมานางถึงได้รู้ว่าเลือดเนื้อ หยาดเหงื่อ แรงกาย และชีวิตที่สูญสิ้นไปทั้งหมดนั้น เกิดขึ้นจากการตัดสินใจอันผิดพลาดของนางที่สวามิภักดิ์ให้แก่ 'หลิวปัง' ผู้ที่ได้ชื่อว่าโอบอ้อมอารีย์ แต่หลังจากที่เผ่าของนางได้เสนอแร่และวิธีหลอมอาวุธไม่ให้แตกหักง่ายนั้นขึ้นไป เผ่าหวาเล็กๆของนางก็กลายเป็นทะเลเลือดด้วยความหวาดระแวงของฮ่องเต้ผู้มีคุณธรรมโดยที่ไม่มีผู้ใดในใต้หล้านี้รับรู้

เมื่อเทียบกับซีฉู่ป้าหวัง ที่นางได้ยินมาว่าโหดเหี้ยมร้ายกาจนักที่เข่นฆ่าและล้างบางศัตรูทั้งกองทัพ แต่กลับจบชีวิตลงเพราะการสูญเสียทหารและพวกพ้องแล้วนั้น 'เซี่ยงอวี่' ดีกว่ามาก เพราะคมดาบที่ท่านผู้นั้นหันใส่คือศัตรู ไม่เหมือนกับท่านผู้นี้ที่หันคมดาบใส่พวกพ้องของตน ในเมื่อนางได้ย้อนกลับมาแก้ไขแล้วทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างเดิมอีกต่อไป สถานที่ที่เผ่าของนางอาศัยอยู่นั้นอันตรายเกินไป ถึงเวลาแล้วที่จะออกมาจากธรรมชาติเพื่อวางรากฐานไว้ในเมืองที่มีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์และสะดวกสบาย ในใต้หล้านี้ชื่อของนางจะต้องถูกผนึกไว้ให้คนรุ่นหลังร่วมยกย่องสรรเสริญในฐานะผู้สนับสนุนหลักให้ฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์

ตัวละคร

ซีจวิน จู๋จู๋แห่งเผ่าหวา อายุสิบเจ็ดปี รูปโฉมงดงามสูงสง่าเยือกเย็นมีนิสัยเด็ดขาด จิตใจดี มีเมตตา

เซี่ยงอวี่ ซีฉู่ป้าหวัง อดีตลูกหลานขุนนางแห่งรัฐฉู่ที่ล่มสลายไป อายุยี่สิบหกปี มีร่างกายที่สูงใหญ่ พละกำลังมหาศาล นิสัยมุทะลุ รักพวกพ้อง

อวี๋จื่ออี้ อวี๋จี สนมรักของซีฉู่ป้าหวัง อายุยี่สิบเอ็ดปี รูปร่างอรชนอ้อนแอ้นรูปโฉมงดงามเย้ายวน มีนิสัยร่าเริ่ง เชี่ยวชาญการร่ายรำ

หานซิ่น แม่ทัพหนุ่มขุนพลหลักของหลิวปัง อายุยี่สิบห้าปี รูปโฉมงามสง่า รู้จักอดทน ฉลาดหลักแหลม จิตใจโอบอ้อมอารีย์

โม่ตัวจิงเค่อ ผู้นำเผ่าฮวนหนู(ซยงหนู) อายุสามสิบปี ผู้ที่จ้องที่จะรุกรานเข้ามาในจงหยวนเสมอๆ มีนิสัยกล้าได้กล้าเสีย

เซี่ยงจวง ลูกพี่ลูกน้องของเซี่ยงอวี่ อายุสามสิบปี ขุนพลคนสำคัญของตระกูลเซี่ยง มีนิสัยขี้ระแวง ระมัดระวังตัว

หลินซื่อ ภรรยาเอกของเซี่ยงจวง อายุยี่สิบห้าปี ลูกสาวของตระกูลคหบดี มีนิสัยกระด้าง พูดจาไม่รู้จักกาละเทศะ

หลิวปัง ฮั่นหวัง อดีตขุนนางชั้นผู้น้อยในรัฐฉิน อายุห้าสิบปี รูปโฉมสันทัดดูโอบอ้อมอารีย์ นิสัยเฮฮา เข้ากับคนง่าย ไม่ถือตัว มีวาทศิลป์ที่ดี

ฟ่านเจิ้ง กุนซือเพียงคนเดียวของเซี่ยงอวี่ อายุเจ็ดสิบปี ฉลาดหลักแหลม มองคนเป็น รู้จักวางแผน

เซียวเหอ ขุนนางคนสำคัญของหลิวปัง อายุห้าสิบเอ็ดปี คอยออกอุบายและวางรากฐานการปกครอง ฉลาด รู้รักษาเอาตัวรอด

จางเหลียง กุนซือของหลิวปัง อายุห้าสิบเก้าปี ผู้ที่มากไปด้วยประสบการณ์ บริวาร และเงินทอง ฉลาด จงรักภักดี

ตำแหน่งระดับขั้นของเจ้านายชาย

หวงตี้>ต้าหวัง ,ป้าหวัง>หวัง>โหว

ตำแหน่งระดับขั้นของเจ้านายหญิง

หวงโฮว่>หวังโฮว่>ฟูเหริน>เหม่ยเหริน>เหลียงเหริน>ปาจื่อ>ชีจื่อ

ตำแหน่งระดับขั้นของฝ่ายในต้าหวัง,หวัง

หวังโฮว่>ฟูเหริน>เหม่ยเหริน>ปาจื่อ>ยวี่ปี้