♛แก้วตาในดวงใจ♛

“แอลอย่าหลับนะ แอลอย่าเป็นอะไรนะสัญญากับผมสิ”

“คุณรักษ์...” หญิงสาวหายใจแผ่วผิวเอ่ยเรียกร่างใหญ่ที่กำลังกุมมือเธอและวิ่งตามรถเข็นผู้ป่วย เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนความทรงจำมันขาดห้วงหายไปชั่วขณะหนึ่ง พอฟื้นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ที่นี่แล้ว

“ใช่ผมเอง...”

“ญาติหลีกไปก่อนนะคะ ต้องพาคนไข้ไปทำแผลก่อนค่ะ” เสียงพยาบาลเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มก็รีบหลบหลีกให้

เขามองเจ้าหน้าที่พยาบาลที่หุ้มล้อมรุมเตียงคนเจ็บพาเข้าไปด้านในห้องฉุกเฉิน แล้วประตูก็ปิดลง

สองชั่วโมงต่อมา

“โชคดีมากที่ไม่แท้ง...แต่ต่อไปนี้ต้องระวังตัวให้มากๆ นะครับ ครรภ์อ่อนๆ แบบนี้ต้องดูแลเป็นพิเศษ หมอคงต้องให้นอนพักจนกว่าจะแน่ใจว่าไม่แท้งร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วค่อยให้กลับบ้านได้นะครับ”

“ขอบคุณ...ครับหมอ” ปฏิพัทธ์แลบลิ้นเลียริมฝีปากแล้วกล่าวกับแพทย์ผู้ทำการักษา แล้วถอยมานั่งบนโซฟามองร่างที่ยังไม่ได้สติของอันดามันด้วยความว้าวุ่นใจ

เธอท้องได้สามเดือนแล้ว...เธอจะรู้หรือเปล่า และถ้ารู้ทำไมไม่บอกเขา

เธอปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อก็รู้ดีว่ายังไม่มีความพร้อมด้วยกันทั้งคู่

โดยเฉพาะเขา...เขาจะบอกกับลูกสาวว่าอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้