ฉ่ำหวาน (ซีรีส์หมอมาเฟีย) -จบแล้ว

อีบุ๊ควางจำหน่ายแล้วจ้า ราคาเบาๆ ในช่วงโปรฯ 79 บาท 

จากราคาปก 199 บาทนะคะ 

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiODU3Mjk3IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMjI5MzE2Ijt9

‘ผมติดธุระ...รอผมก่อนอย่างเพิ่งไปไหน’ โน้ตสั้นๆ วางไว้บนโต๊ะอาหารพร้อมกับมื้อเข้าไสตน์ยุโรปและน้ำส้มคั้นสด หญิงสาวยังคงเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาที่พันรอบกาย เธอค่อยๆ นั่งลงอย่างระวังเพราะความเจ็บปวดมันรุมเร้าทั่วสรรพางค์กาย 

          ฉิบหาย...ฉิบหายแล้ว!

            เมื่อคืนเธอเมาจนหิ้วผู้ชายมากินกันยันสว่าง ประหนึ่งแม่เสือสาวหิวสวาท ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เลย เหตุผลเดียวที่ยอมให้เขาพามาเปิดห้องรวมทั้งเปิดบริสุทธิ์จนหมดเปลือกเพราะเหตุผลเดียวเท่านั้น ‘เขาหล่อ’ 

            หล่อแล้วไอ้อะไร? “ได้ผัวค่ะ...ได้ผัวแบบว่ายังจำหน้ากันไม่ได้เลย เวรแล้วลิตา พี่ตามฆ่าแกตายแน่ๆ” อัญชลิตาถึงกับก้มหน้ากุมขมับ เมื่อคิดถึงพี่ชายแสนดีคนเดียวที่ทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงเธอราวกับไข่ในหิน หากว่าเขารู้เรื่องนี้เข้ามีหวังผู้ชายที่เธอนอนด้วยต้องกายเป็นผีถูกจับสะกดวิญญาณไม่ได้ผุดไม่เกิด

            ใช่ค่ะ...เธอไม่ได้ห่วงตัวเอง แต่กำลังห่วงผู้ชายสุดแซ่บเมื่อคืนต่างหาก...

            “ไม่เป็นไรมั้ง...ถ้าเราไม่พูดพี่ตามไม่มีวันรู้หรอก อีตาคนนั้นก็คงจำเราไม่ได้ด้วย” พูดพลางยกน้ำส้มคั้นขึ้นมาดื่มย้อมใจ เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่คนแปลกหน้าคนนั้นจะกลับมา แค่ครั้งเดียวไม่ใช่ไม่เสียดายสิ่งที่เคยมีแต่บัดนี้ไม่เหลือแล้วหรอกนะ อายุก็ปาเข้าไปยี่สิบสองแล้วไม่ใช่เด็กๆ ควรตัดสินใจด้วยตัวเองกับประสบการณ์เรื่องแบบนี้

 และอย่างน้อยๆ เธอก็ไม่ได้ตาถั่วเสียทีเดียวแม้จะเมาหนักก็เถอะ แต่การแต่งตัวของเขา รูปร่างหน้าตาก็ยังบ่งบอกถึงความมีชาติตระกูลอยู่บ้าง และห้องสวีตสุดหรูที่เธอกำลังพำนักอยู่นี้ก็ไม่ใช่ราคาถูกๆ ระดับโรงแรมห้าดาวถ้าเป็นคนทั่วไปที่หิ้วผู้หญิงมานอนชั่วครั้งชั่วคราวคงไม่คิดยอมจ่ายเป็นหมื่นๆ

            ผับที่ไปเมื่อคืนก็มีแต่พวกแขกวีไอพี ไม่ดาราก็เหล่าไฮไซมีระดับที่แวะเวียนกันเข้าไปใช้บริการ ไม่ใช่จะรังเกียจชนชั้น แต่ครั้งแรกของน้องสาวมาเฟียผู้มีอิทธิพลเชียวนะ...จะคว้าใครมานอนด้วยสุ่มสี่สุ่มห้ามันกะไรอยู่ แม้จะเหมือนไก่หลงที่ใครจะหิ้วได้ง่ายๆ แต่เธอก็ยังเลือกคนที่มาหิ้วนะเว้ยเห้ย!

          “รีบอาบน้ำแล้วกลับบ้านดีกว่า...โอ้ย! สาบานเลยว่าจะไม่เมาแบบนี้อีกแล้ว” อันที่จริงมันก็มีสาเหตุที่ต้องมานั่งดื่มมอมตัวเองจนสติสตังไม่สมประดีขนาดนั้น ใครจะไปคิดล่ะว่าจะเกิดเรื่องเกินเลยจนควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ ช่างเถอะ...จบแยกเลยดีกว่า

            หญิงสาวไม่ได้รับประทานมื้อเช้าที่ใครบางคนเตรียมไว้ให้ เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลาจากโรงแรมหรูแห่งนั้นไปทันที พี่ชายของเธอกำลังรออยู่ และตอนนี้เขาก็บาดเจ็บสาหัสนอนรักษาตัวอยู่ในเรือสำราญที่ภูเก็ต การต้องลาออกจากงานที่รักแล้วต้องไปช่วยพี่บริหารกิจการบนเรือบ้าๆ มันทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่ไม่เริ่มต้นเยียบเยือนที่นั่นด้วยซ้ำ 

            บัดซบเอ้ย! ครั้งแรกทำไมมันเจ็บได้ขนาดนี้วะ แต่ก็...ถึงอกถึงใจสุดๆ ไปเลย ยอมรับว่าเขาคนนั้นที่ชื่ออะไรแล้วก็จำไม่ได้ สร้างความประทับใจให้อย่างที่เขาสัญญาไว้จริงๆ อัญชลิตาคิดว่าเมื่อเดินทางไปถึงภูเก็ตแล้ว เธอคงต้องนอนพักรักษาตัวสักสองสามวันแหละ กว่าจะเริ่มเรียนรู้งานที่พี่ชายจะมอบหมายให้ได้ เธอเจ็บร้าวไปทั้งตัว ยิ่งส่วนตรงจุดพึงสงวนนั้นไม่ต้องพูดถึง ทั้งแสบทั้งปวดระบมจนแทบจะต้องร้องขอรถเข็น เพราะกว่าจะก้าวย่างได้แต่ละก้าว เหมือนเธอกำลังถูกมีดคมๆ กรีดย้ำครั้งแล้วครั้งเล่า

            ความสุขสันต์มันส์หยดเมื่อคืนจางหายเหลือไว้เพียงความทรงจำ และต้องอยู่กับความจริงที่ว่าร่างกายของเธอตอนนี้มันไม่อาจแบกรับผลพวงที่กำลังรุมเร้าได้อีกแล้ว

            ตึง! ร่างเล็กล้มลง เสียงกรีดร้องโวยวายของคนในสนามบินดังอื้ออึงอยู่ในหัว แต่มันก็มึนงงเลือนลางจนไม่อาจรับรู้ได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้น....ทุกอย่างก็ดับวูบมืดสนิทในบัดดล