นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[Kuroko no Basket] —I'm here for you
เขาดึงเธอมากอดไว้หลวม ๆ โน้มตัวลง เกยคางไว้บนศีรษะของเธออย่างที่ชอบทำเสมอ “เหนื่อย กลับบ้านกัน”
ผู้เข้าชมรวม
781
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
781
หมวด : ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
อัปเดตล่าสุด : 22 พ.ค. 64 / 07:07 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Kuroko no
Basget –fan fiction
::
I’m
here for you ::
Pairing : Aomine
Daiki/Momoi
Satsuki (ft.Kuroko
Tetsuya)
Warning : Major Character Death
**********************
##Talk##
ค่า~ อะแหะ;-; รู้สึกว่าตั้งแต่แต่งฟิคก็ไม่เคยทอล์กเลยจนมาเรื่องนี้เรื่องแรกเพราะเราอยากแชร์พ้อยจริง ๆ ของเรื่องค่ะ ใครเคยอ่านฟิคเราอาจจะคิดว่านังมะลิมันมาแนวนี้อีกแล้วเรอะ! ค่ะ เราก็คิดอย่างนั้น55555 แต่เรื่องนี้เราพยายามไม่ให้มู้ดมันเศร้ามากและอาโอโมโมจะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป ยัยน้องโมโมอิที่โผล่มาเป็นผีจริงค่ะ ไม่ใช่ภาพหลอนอะไรทั้งนั้น เพราะยัยน้องไม่สามารถตามมิเนะไปได้ทุกที่อีกแล้วและมิเนะผู้ไม่เคยคิดถึงชีวิตที่ไม่มีโมโมอิเลย จึงมีอาการแบบว่าชีวิตมันว่างเปล่า เศร้า ๆ ซึม ๆ เพื่อนคิเซกิเป็นห่วงเลยตกลงผลัดกันมาเป็นเพื่อนเดินกลับบ้านแค่ครึ่งทาง ใครสะดวกใครว่างก็ไปคุยเล่นกับมิเนะมันหน่อยอะไรประมาณนี้ ส่วนมิเนะก็พยายามปรับตัวให้ดูมีความรับผิดชอบมากขึ้นนิดหน่อย(แต่ทำพี่วาคามัตสึกับไทกะกลัวซะงั้น) เพราะไม่อยากให้ยัยน้องเป็นห่วงบวกกับเคยสัญญาว่าจะชดเชยให้ ตลอด 7 วันที่ต้องอยู่คนเดียวเลยพยายามเป็นมิตรกับคนอื่นมากหน่อย สนใจรอบตัวมากขึ้นอีกนิดเพื่อที่เวลาเดินกลับบ้านอีกครึ่งทางที่เหลือและต้องเจอกับยัยน้องจะได้มีเรื่องเล่าให้เค้าฟัง ฟิลแบบว่า ‘เธอบอกเหงาหรือ? ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวฉันจะใช้ชีวิตแทนเธอและแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ ไปพร้อม ๆ กับเธอเหมือนเดิม’
ที่จริงเราอยากเพิ่มให้เป็นซีรี่ส์สั้น ๆ สัก 4-5 ตอน แต่พอจบอย่างนี้ใจเราก็คิดว่ามันโอเคแล้ว กลัวทำเนื้อเรื่องออกทะเลจนมู้ดเปลี่ยนด้วยค่ะ กลัวที่สุดเลยคือกลัวดองค่ะ55555 สุดท้ายเราขอบคุณมาก ๆ กับทุกการติดตามเลยนะคะ ใครเรือฟ้าชมพูขอให้เจริญ ๆ ค่ะ!!!(ยืมอำนาจบารมีขององค์มหาอาคาชิซามะมาร่วมอวยพร สาธุบุญ)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
โรยิมให่โรเรียนโทโอใน่วเวลาหลัเลิเรียนยัแว่วเสียฝึ้อมอสมาิมรมบาสเบอลให้ไ้ยินเหมือนทุวัน ารฝึ้อมอย่าหนันเย็นย่ำนับเป็นเรื่อปิสำหรับทีมนัีฬาที่หวัไว่ว้าัยนะในระับประเทศ แ่ถ้ามอเ้ามาเห็นภาพบรรยาาศ้าในะเห็นไ้ว่ามีสิ่ที่ ‘ผิปิ’ อยู่
ผิปิัเน... เพราะ ‘เอ’ นเ่แห่โทโอำลัฝึ้อมร่วมับสมาินอื่นน่ะี้!
แม้ว่าภายหลับารแ่ันวินเทอร์ัพพร้อมับวามพ่ายแพ้ที่ไ้รับาทีมเย์รินะทำให้ อาโอมิเนะ ไิ มอเห็นประโยน์อารฝึ้อมึ้นมาบ้า แ่็ยัา ๆ หาย ๆ ามนิสัยเ้าัว —เวลานี้ลับทำัวริัอย่าที่นานทีปีหนะมีให้เห็นสัรั้หนึ่เสียอย่านั้น
อันที่ริพฤิรรมแปลประหลาอเาไม่ไ้เพิ่เป็นเอาวันนี้หรอ อาโอมิเนะเริ่มเปลี่ยนแปลมาสัพัให่ ๆ แล้วล่ะนะ
ายหนุ่มเ้าอเรือนผมสีอ่อนถอนหายใ “อย่าที่นายเห็น”
น้าายเียบไปพัหนึ่ ่อนเยหน้ามอเา เอ่ยเสียเรียบ “ริัว่าัปันอย่าุอีนะรับ”
วาามัสึ โึเะ ในานะัปันทีมบาสโทโอนปัุบันถลึาใส่ประโยึ่เล่นึ่ริอู่สนทนา หาไม่เยรู้ัับ ุโรโะ เท็สึยะ มา่อน เาเือาลหาเรื่อับำล้ายสบประมาทเรียบ ๆ อเ้าัวไปแล้ว แน่นอนว่าถ้าเป็นเวลาปิ วาามัสึสบถใส่ไอ้เ็เย์รินนี่สัหลายำ แ่อนนี้้วยไร้ผู้่วยเหมือนอย่าเยึมีภาระหน้าที่ิพันเพิ่มึ้นมามาย ส่ผลให้ัปันหนุ่มทำไ้เพียิทบ้นทบอในใ รั้นมอไปยัร่าอเอโทโอที่ำลัพูุยับสมาินอื่น้วยท่าทาริั เา็ถอนหายใอีรั้ —อาโอมิเนะอนนี้มันูพึ่พาไ้ริ ๆ นั่นแหละ
“ัน้อไปประุมับโ้ ฝานาย้วยแล้วัน”
ุโรโะรับำ “รับ”
วาามัสึยมือบบ่าสมาิทีมบาสเย์รินเบา ๆ ่อนเินาไป เาเอ็ไม่ไ้อยาฝาฝัอะไรไว้ับนนอนัหรอ แ่เรื่อนี้อเว้นไว้สัเรื่อเถอะ —ยอมรับาใเลยว่าัวเาไม่ินและวาัวไม่ถูริ ๆ
...
วาสีฟ้าใสับ้อร่าสูออีเพื่อนร่วมทีมที่ำลั้อมแ่ทีมเล็ ๆ อยู่ในสนามโรยิมโรเรียนโทโอ ผลลัพธ์ที่ไ้แน่นอนว่าอาโอมิเนะยัรับัยนะไปอย่า่ายาย้วยทัษะั้นยออัวเาเอ
ุโรโะมอเห็นเพื่อนร่วมทีมหลายนเินเ้าไปยิ้มแย้มพูุยับเาสัพั านั้นึหลีทาให้รุ่นน้อไ้พาันื่นมรุ่นพี่นเ่ ทุนูปลาบปลื้มราวับแฟนลับพบไออลในวใอัวเอ
“เหมือนไม่ใ่อาโอมิเนะัเลยใ่ไหมรับ”
เสียอู้ิ้าร์แห่โทโอัึ้น้าาย —าุราอิ เรียว ำลัมอภาพนั้นอยู่เ่นเียวัน
ุโรโะรุ่นิ “รับ” วาสีฟ้าสะท้อนภาพใบหน้ามประับรอยยิ้มว้าออาโอมิเมะ สำหรับาุราอิิว่าเาลับไปเป็นเหมือนในอีสมัยเทย์โ แ่สำหรับุโรโะ เา่าาเิมมา —ราวับนละน
เพราะไ้้อมแ่ร่วมับเออทีม พวเาหลายนล้ายมีไฟปะทุแรล้าึรบเร้าให้เล่น่ออีรั้ ระหว่านั้นุโรโะและาุราอิ็ไ้พูุยแลเปลี่ยนันไปหลายเรื่อเลยทีเียว
...
“วันนี้เป็นเท็สึหรอ” เสียทุ้มแหบัึ้นทา้านหลั ร่าสูผิวสีเ้ม้าวยาว ๆ ออมาาประูโรยิมอมรมบาสเบอล มือหนาป้อปาหาววอ ่อนวาลบนลุ่มผมสีฟ้าพลายี้ไปมานนร่าเล็้อเอียัวหนี อาโอมิเนะหัวเราะ —ทัู้่เินออาโรเรียนไปพร้อมัน
“ไม่ใ่ว่าอาโอมิเนะุอยาให้เป็นผมเอหรือรับ”
“็ใ่อยู่หรอ หมอนั่นน่าอึอัะาย แถมู่หูมัน็พูมาน่ารำาเหมือนิเสะเลย”
นที่อาโอมิเนะพูถึหนีไม่พ้นู่หููโุ —มิโริมะ ินทาโร่ และ ทาาโอะ าึนาริ
“ทำไมาามิมันไม่ไ้มา้วยล่ะ”
“เา–” ุโรโะไม่รู้ว่าวรบอไปามรหรือะโห เาเยหน้ามออาโอมิเนะหวัสัเอารม์เ้าัว ใบหน้ามเ้มมอรไป้านหน้า ไร้อารม์โยสิ้นเิ “าามิุแ่ทำัวไม่ถูน่ะรับ”
“อ่อนหัริ ๆ” อาโอมิเนะหัวเราะเสีย่ำ ใบหน้ายัไร้อารม์ “แ่เห็นนาย ยัยนั่น็ีใมาแล้ว ถ้าเพิ่มไอ้าามิมันอีน็ะีใมาว่าเิมล่ะมั้”
“ถ้าิเิมาันหม โมโมอิั้อร้อไห้ีในอาโอมิเนะุปลอบไม่ไหวแน่รับ”
“ันปลอบใรเป็นที่ไหนันเล่า”
ไม่นาน ทัู้่็เินมาหยุอยู่รสี่แย พวเา้อแยทาันรนี้แล้ว ุโรโะเห็นอาโอมิเนะยัยืนนิ่ เาึเป็นฝ่ายเอ่ยลาเสียเอ แ่ในระหว่าที่หันหลัและำลัะ้าวเินลับไ้ยินำพูประโยหนึ่ น้ำเสียที่เปล่ออมาเบาหวิวนไม่สามารถับระแสวามรู้สึไ้ล้ายเปรยับัวเอ
“สำหรับัน แ่เท็สึ็พอแล้ว” —ให้ัทสึิีในิหน่อย็พอแล้ว ถ้าเธอร้อไห้ เาทนเห็นน้ำานั่นไม่ไหว
โมโมอิ ัทสึิ เสียีวิไ้ 7 วันแล้ว
ในวันนั้นพวเาทะเลาะัน ำไ้ว่าโมโมอิร้อไห้นเารู้สึผิ ถึอย่านั้นลับไม่เยเอ่ยปาอโทษเธอเลยสัรั้ เาไม่เยิภาพอนาที่ไม่มีโมโมอิ เธอมัวนเวียนอยู่รอบัวเาเสมอ อาโอมิเนะิว่ายัมีเวลาอีมาที่ะเยวามผิอัวเอ เาะเยทั้หมให้เธอในภายหลั —ยเว้นเสียแ่ว่าในภายหลัไม่เยมาถึและอาโอมิเนะวรรู้ีว่านี้
ระหว่าทาลับบ้านที่้อเินเพียลำพั หัวใพลันเ้นแรนอัอึ วาสีน้ำเินเ้มุันทอมอสนามบาสนาเล็ึ่เป็นุเริ่ม้นอพวเาทัู้่ในโลบาสเบอล
“วันนี้ันไป้อม เ้าพวนั้นูน่ารำาน้อยลแล้ว้วย ให้เล่นทีมไม่ไ้แย่เท่าไหร่ เมื่อี้เท็สึเินลับบ้านเป็นเพื่อน เห็นหรือยั”
วาสีมพูับ้อเาเนิ่นนาน “อื้ม! เห็นแล้วแหละ” ใบหน้าสวยประับรอยยิ้มว้า “ัปัน้อมีานเพิ่มึ้นเยอะมาแน่เลย ไัเป็นรุ่นพี่แล้วอย่าทำให้นอื่นลำบาในะ”
“รู้แล้วน่า” เาึเธอมาอไว้หลวม ๆ โน้มัวล เยาไว้บนศีรษะอเธออย่าที่อบทำเสมอ “เหนื่อย ลับบ้านัน”
แว่วเสียหัวเราะร่าเริาร่าเล็ โมโมอิผละัวออาอ้อมแน เปลี่ยนมาับมืออเาแล้วแว่ไปมา วาสีน้ำเินเ้มสะท้อนภาพเธอียิ้มนาหยี “อื้ม! ลับบ้านันเถอะ ไั!”
...
อาโอมิเนะเป็นนเรียนรู้้ามาโยลอ... วามริที่ไม่มีโมโมอิ ือเรื่อยาระับัรวาลที่เา้อหาวิธีเรียนรู้และใ้เวลาทำวามเ้าใอย่ายาลำบา
ผลงานอื่นๆ ของ malilalala ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ malilalala
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น