[END] [BTS]Dangerous Chapter JK บทร้ายนายจองกุก [KOOKMIN] ft.Jinv [ภาค1+2]

ตอนที่ 42 : ตอนจบ

1 อาทิตย์ต่อมาหลังจากนัมจุนเดินทางไปฝึกงาน....

" อา ~~~ หนาวจัง ซี้ดดด... "  

ร่างบางร้องครางออกมาเมื่อเดินอยู่บนริมฟุตบาทในตอนเช้ามืด ใบหน้าขาวจนซีด ปากเม้มเข้าหากัน เสื้อกันหนาวที่ใส่ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ เพราะแขนทั้งสองข้างของจีมินยกขึ้นมากอดอกระบายความหนาวเรียบร้อยแล้วล่ะ ...

ในเวลาที่ใกล้จะเช้า อากาศมันจะดีนะ จีมินเลยชอบออกมาเดินเล่น แต่วันนี้มันหนาวแปลกๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" คุณปาร์คจีมิน..... !! "

" !!!! หืม... "

จีมินหันขวับไปมองด้านหลัง เพราะเหมือนจะได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง แต่ทว่าไม่มีใครเดินตามมา....

" ทางนี้ครับ... "    เสียงทุ้มๆต่ำๆน่าจะเป็นเสียงผู้ชาย เอ่ยขึ้นอีกครั้ง...คราวนี้จีมินหันไปยังพื้นถนนริทฟุตบาทแทน...

" เอ่อ !!!!! "

รถเฟอรารี่สีดำ พวงมาลัยด้านซ้าย เปิดกระจกลงจนสุด ปรากฏร่างของชายคนนึงที่กำลังเป่าควันกลิ่นเชอรี่ที่ดูดจากบุหรี่ไฟฟ้าออกมาส่งกลิ่นหอมนอกรถ....ตาคมภายใต้แว่นดำจับจ้องมาที่คนตัวเล็ก....

" ระ เรียกผม .... ??? "  จีมินชี้นิ้วไปที่ตัวเองอย่างงงๆ 

นายเป็นใครเนี่ย ???

แกร็ก !! 

ขายาวก้าวลงมาเมื่อประตูรถเปิดออก ชายตรงหน้าตัวสูงกว่าจีมินเยอะเลย แว่นตาดำถูกถอดออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา ผมสีทองบ่งบอกความเป็นฝรั่งชัดเจน....

" ขึ้นรถครับ !!!! "

" ห้ะ !!!  "  

บ้ารึป่าว อยู่ๆชวนขึ้นรถ  อัลไล !!!! 

" เชิญครับ.... " เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนที่มือจะทำสัญญาณบอกให้ไปนั่งอีกฝั่งของรถ

" ขอโทษนะครับ....แต่ผมไม่รู้จักคุณ...จะให้ไปไหนผมก็ไม่รู้... เพราะฉะนั้นผมไม่ไปครับ "

พูดจบขาเรียวก็ก้าวเดินออกไป เขาเริ่มรู้สึกว่ามันอันตรายละล่ะ นี่ฟ้าก็ยังไม่สว่างดี คนก็ไม่ค่อยมีตามท้องถนนซะด้วย เงียบมาก เอาจริงๆ

" งั้นหนี้ที่เหลือของครอบครัวคุณคงพาคุณขึ้นรถผมได้นะครับ ... :\ "

" !!!!!!!!!!!!!!!! "  จีมินหยุดชะงัก ฝีเท้าก้าวไม่ออกเลย.....อะไร หมายความว่าไง...คนคนนี้รู้เรื่องครอบครัวเขาได้ยังไง 

" ขึ้นรถครับ ..... "  จีมินที่หันมาจ้องหน้าผู้ชายคนนั้นตาเขม่งอย่างสงสัยแต่ก็ยอมที่จะขึ้นรถไปแต่โดยดี !!!!

ตึก นิวยอร์ก ฟิล์ม 

" นักเขียนหน้าใหม่แห่งวงการ...ชนะการประพันท์บทละครแห่งปี อายุยังน้อยแต่มากความสามารถจริงๆ ฮ่าๆๆๆ "

ร่างบางนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว มองหน้าผู้ชายแปลกประหลาดที่เอาแต่นั่งพูดประโยคนี้ซ้ำๆแล้วก็หัวเราะ และเป็นคนละคนกับผู้ชายที่เขาเจอริมฟุตบาท....

" คุณรู้เรื่องครอบครัวผมได้ยังไง... " จีมินเอ่ยถามเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ !! 

" มิสเตอร์ปาร์ค ยู เป็นคนดังไปแล้วนะ...ใครๆจะสืบประวัติคุณน่ะไม่ยากเลยสักนิด :\ " จีมินหน้าเจื่อนลงหน่อยๆ เรื่องของเขาคงเป็นที่รู้จักกันไปแล้วสินะ !! 

" คุณต้องการอะไรจากผม ..... "

" ฮึ้ๆๆๆ .... ความสามารถของคุณ.... "

" หมายความว่าไง.... !!!!!!???? :( "  จีมินขมวดคิ้ว...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แกร็ก !!! 

ไม่นานนัก จีมินก็เดินออกมาจากห้องใหญ่ๆนั่น...เขายังงงๆกับสถานการณ์และพยายามรวบรวมสติ ตอนนี้ร่างบางยืนอยู่หน้าห้อง คิดถึงคำพูดของประธานใหญ่ของค่ายนี้ !! 

ค่ายหนังอเมริกาจะตีตลาด หนัง และ ซีรีย์ เกาหลี คุณก็รู้ว่าเราต้องแข่งกับหลายๆค่ายที่เก่ง..หนึ่งในนั้นก็มี ลาสเวกัส อคาเดมี่ของคุณเพราะฉะนั้น...ถ้าอยากให้ครอบครัวสุขสบายและกลับมามีความสุขอีกครั้งล่ะก็ !!!!! ฮึ ตีตลาดหนังเกาหลีให้ค่ายผมสิ ... เขียนบทละครที่ยอดเยี่ยมที่สุดให้เราชนะสิ !!! แล้วหนี้สี่สิบล้านที่ยังเหลืออยู่ที่พ่อคุณยักยอกบริษัทมา...ผมจะจ่ายให้ :| 

ไม่ต้องห่วงคุณปาร์คจีมิน....เราจะส่งคุณไปถึงเกาหลี...เพื่องานสำคัญนี้เลยล่ะ !!! คิดถึงพ่อกับแม่เอาไว้สิ ฮึ้ๆๆๆ

เมื่อไหร่ที่คุณเรียนจบหลังจากนั้นประมาณ 6 เดือน เราจะติดต่อกลับไป ....เตรียมตัวให้ดี ย้ำว่าเตรียมตัวให้ดี  !!!!! คุณจะต้องทำให้เราชนะทุกๆค่ายในอเมริกา !!! ให้ได้ !! 

ใบหน้าเจ้าเล่ห์ของประธานค่ายใหญ่ลอยมาในหัวจีมิน 

________________________________________________

" งั้น ที่จีมินกลับมาเกาหลี --- ..... "

" อืม......แถมได้กลับมาเจอนายด้วย....จองกุก !! "

จองกุกทำอะไรไม่ถูก จีมินต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ.....เขาทำอะไรลงไป เขาทำให้จีมินเจ็บมากขนาดไหน !!! ทำไมเขาไม่เคยคิดถามจีมินเลย เขามันบ้า โง่ เลว อย่างที่จีมินด่าจริงๆ 

ร่างสูงนั่งมองมือของตัวเองอย่างพูดไม่ออก !! น้ำตาเกือบจะร่วงหล่นลงมาแล้ว 

" เราเรียนจบพร้อมกัน แต่ฉันมาทำงานที่เกาหลีก่อน...มาเจอกับพี่จิน เจอกับนายก่อน...จีมินที่ยังรออยู่ก็เขียนบทละครเรื่องดวงใจร้าวนี่ขึ้นมา...เสนอให้กับบริษัท...ฉันรับเล่นเรื่องนี้ก็เพราะจีมินนั่นแหละ !! เขาขอให้ฉันช่วย แน่นอนขัดไม่ได้ ต้องช่วยอยู่แล้ว !!!! "

" งือออออ ~~~~ ฮรึก "  ซอกจินที่นั่งจ้องแทฮยองมาเป็นชั่วโมงตลอดที่คนตัวเล็กนั่งเล่าเรื่องราวของจีมิน เขาก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ! 

" เอ้า ! พี่จิน...เป็นอะไรครับ .... ซึ้งเรื่องจีมินหรอ "

" ป่าว ฮรึก !! แฟนพี่เป็นคนดีมากอ่ะ อยากจะร้องไห้ ฮือออออ ~~~~~ " จินพูดไปพลางเอาหน้าซบแขนแทฮยองแล้วถูไปมา !! 

" เห่ออออ ~~~ ใช่เรื่องปะเนี่ย....บ้าละ " แทฮยองแอบอมยิ้มหน่อยๆก่อนจะเบือนหน้าหนีหันไปมองจองกุกอีกครั้ง ชายร่างสูงยังคงก้มหน้ารู้สึกถึงความผิดของตัวเอง !!!

"........" พี่จีมิน...ผมขอโทษ ผมขอโทษครับ....ผมไม่เคยฟังพี่เลย ไม่เคยถามพี่เลย ผมมันเลวมาก เลวจนวินาทีสุดท้ายที่พี่เดินจากไป....

" ลูกผมสินะที่อยู่ในท้อง " จองกุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพึมพำพูดออกมาเบาๆ

" จะทำอะไรก็รีบๆทำเหอะ !!!! จีมินกำลังจะไปจากที่นี่ ตอนนี้น่าจะอยู่สนามบินกับพี่นัมจุนแล้วล่ะ .....ฉันช่วยนายได้เต็มที่ก็แค่นี้ ที่เหลือ ก็หน้าที่ของสามี และ พ่อของหลานฉันละนะ ^....^ "

แทฮยองยิ้มส่งกำลังใจไปให้จองกุก ... ใช่แล้วล่ะ เวลานี้หลานเขาควรจะมีครอบครัวที่ดี พ่อ แม่ ลูก จะเอาเวลามาโกรธกันทำไม !! สู้ให้จองกุกรีบๆไปง้อจีมินซะดีกว่า

" ขอบคุณนะครับ พี่แทฮยอง ..... ถ้าไม่ได้พี่ ผมคงโง่ ทำตัวเลวๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ " จองกุกพูดจบก็ลุกขึ้นยืนจนสุดความสูงของตัวเอง...

ครอบครัว ลูก เมีย สำคัญที่สุดสำหรับเขาตอนนี้ !! เขาไม่ปล่อยให้จีมินหนีไปไหนอีกแล้ว ......

บื้นนนนนนนนน ~~~~~ ........

คันเร่งของรถสปอร์ตสุดหรูสีดำคันเดิมของจองกุกที่ถูกเหยียบลงอย่างแรงจนเกือบจะมิด....เสียงบ่งบอกว่าคนร่างสูงขับรถเร็วมากแค่ไหน...ในรถก็มีแทฮยองนั่งมาด้วย...เพราะนั่งได้แค่สองคน จินเลยต้องขับรถมาเอง 

" เครื่องพี่จีมินออกกี่โมงครับ ?? !!!! "  จองกุกเอ่ยถามแทฮยองที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนที่คนร่างบางจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา 

" อีก ชั่วโมงนึง !! "

" ทันน่าาา ยังไงก็ทัน ..... เจ้าตัวเล็ก.....รอพ่อก่อนนะลูก " จองกุกไม่เคยมีดวงตาที่แน่วแน่แบบนี้มานานแล้ว !! เมื่อคิดถึงเจ้าตัวเล็กที่เป็นลูกของเขา.....มันก็มีแรงฮึดขึ้นมาเฉยๆ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เอี้ยด !!!! 

แกร็ก !! 

ตุบ ตุบ ตุบ 

หน้าทางเข้าสนามบิน แน่นอนว่ารถจอดสะเปะสะปะมาก...ก็คนขับเล่นไม่สนใจแม้แต่จะล็อคประตูรถตัวเองเลยน่ะสิ ทั้งจองกุก ทั้งแทฮยองเปิดประตูพรวดลงมาจากรถ แต่จองกุกกลับวิ่งนำลิ่วไปนู่น....แทฮยองคนดีจะทำไงได้ล่ะ 

" คุณ รปภ. ครับ ผมฝากดูรถหน่อยนะครับ...พอดีน้องรีบไปหาเมีย " 

" อ่อ เร็วหน่อยนะครับ จอดตรงนี้ไม่ได้ครับ "

" ครับๆ จะรีบมาครับ " พูดไปก็ไม่รอช้าที่ก้าวขาเรียววิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

ไอจองกุก นี่นายรู้หรอวะว่าจีมินอยู่ไหน ห้ะ !! วิ่งนำฉันไปเฉยเนี่ย !!!!! 

" พี่แทฮยอง !!!!!! เร็วๆดิ " จองกุกกระโดดยึ่งๆกวักมือเรียกแทฮยองอย่างรีบร้อน ใจเขาหล่นไปอยู่ตาตุ่มหมดแล้วตอนนี้ !! 

" นั่นไง....สุดท้ายก็ไม่รู้ ต้องมายืนรอฉันอยู่ดี "  

" สายการบินอะไรครับ.... " 

" เอ่อออ ~~~~ สายการบิน "

" พี่แทฮยอง.....เร็วๆ "

" แปปดิวะ ................. "  แทฮยองกดหาสายการบินที่จีมินจองในมือของเขา ตอนนี้ใจเขาก็เต้นแรงเหมือนกัน !!!    " สายการบินเซเว่นซี แอร์ไลน์ อยู่ช่อง T "

ช่อง T ที่แทฮยองพูดถึงคือจุดทีเป็นส่วนบริการของสายการบิน แต่ทว่าตอนนี้ !!!

" ห้ะ !!! ช่อง T แล้วตอนนี้เรายืนอยู่ ...... "

" เอิ่ม.... ช่อง A น่ะ "

" โอ้ยยยยย โชคดีมากไอ้จองกุกเอ้ย !!! ป่านนี้ลูกเมียไปหมดละเนี่ย "

ร่างสูงสบถออกมาอย่างหัวเสียพร้อมๆกับสับเท้าวิ่งไปช่องที่อยู่เกือบจะสุดท้าย ทั้งๆที่เขายืนอยู่ช่องแรกสุด และ แน่นอนมันไกล.... !!!! 

" เอ้า !! รอด้วยดิ "

เจ้าหนูน้อย....รอพ่อก่อนนะลูก....พ่อกำลังไปหานะ 

_______________________________________________________

" จีมินไหวมั้ย... " นัมจุนที่นั่งยองๆอยู่ข้างหน้าคนตัวเล็กที่นั่งบนเก้าอี้ในสนามบิน เอ่ยถามเมื่อจีมินยกมือขึ้นมากุมที่ปากเหมือนจะอวกออกมา

" ไหวครับ....แค่เวียนหัวนิดหน่อย... " จีมินเอามืออกก่อนจะยิ้มแห้งๆส่งไปให้นัมจุน

" เดี๋ยวพี่ไปหาซื้อน้ำ ซื้อยามาไว้ดีกว่า...ขึ้นเครื่องตั้งหลายชั่วโมง...เดี๋ยวจะเป็นหนัก !!! "

" ครับ...ขอบคุณนะครับ... ผมทำตัวเป็นภาระแย่เลย "

แป้ก !!

" นี่แน่ะ ! "

" อ้ะ โอ้ย >..- " 

นัมจุนได้ยินอย่างนั้นก็ยกนิ้วขึ้นดีดหน้าผากคนตัวเล็กตรงหน้าทันที !! พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน....

" จีมินไม่เคยเป็นภาระสำหรับพี่เลยนะ....อย่าพูดแบบนี้อีก เข้าใจมั้ย ไอแสบ !! "

นัมจุนคว้ามือของจีมินที่กำลังลูบหน้าผากตัวเองมาจับไว้อย่างอ่อนโยนก่อนจะมองเข้าไปที่ดวงตากลม แล้วยิ้มส่งไปให้ !!!

ไม่มีวันเปลี่ยน เขาจะรักคนตัวเล็กตรงหน้านี้ตลอดไปไม่มีวันเปลี่ยน...ไม่รู้ทำไมต้องรัก....รู้แต่ว่าจะรักเท่านั้น !!!

" ครับบบบบ....จะไม่พูดอีกแล้วครับ ^^ " เห็นจีมินยิ้มแล้วค่อยยังชั่ว เมื่อกี้ตอนนั่งมาในรถก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด !! จนตอนนี้ตาบวมไปหมดแล้ว ตอนนี้คงดีขึ้น จีมินคงเสียใจจนไม่มีอะไรจะเสียแล้วล่ะ !! 

" เดี๋ยวพี่มานะ อย่าไปไหนล่ะ " 

" ครับๆ "

นัมจุนลุกขึ้นยืนก่อนจะเอ่ยแล้วเดินเลี่ยงๆออกไปเพราะคนค่อนข้างเยอะ !! เขาต้องไปหาน้ำ ยา และขนมเตรียมไว้ เผื่อเจ้าตัวน้อยดื้อจนคนเป็นแม่ต้องเหนื่อย แถมเผื่อหิวให้ด้วยเลย ^^

จีมินมองตามแผ่นหลังของนัมจุนแล้วเผลอยิ้มออกมา โชคดีจังที่มีพี่นัมจุนอยู่ข้างๆ แต่ก็โชคร้ายที่เขาบ้า !! บ้าที่ไม่รักผู้ชายดีๆคนนี้แบบคนรัก !! บ้าจริงๆ......

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

10 นาทีผ่านไป ...... 

" ลุงนัมจุนไปนานจังเลยลูก !! " 

จีมินมองไปทั่วก่อนจะก้มลงมามองหน้าท้องของตัวเอง และเอ่ยขึ้น... แต่นัมจุนเพิ่งไปได้แค่สิบนาที เขากลับคิดว่านาน....ไม่รู้สิ..มีลางแปลกๆ รู้สึกอยากให้นัมจุนกลับมาเร็วๆ

มือเรียวยังคงลูบหน้าท้องของตัวเองผ่านเสื้อที่ปกปิดร่างกายอยู่ อยู่ๆสีหน้าคนตัวเล็กก็เจื่อนลง

" แม่ขอโทษนะลูก ...... เราไปอยู่อเมริกาด้วยกันนะ ไปอยู่กับคุณตา คุณยาย กันดีกว่าเน้อะ !! "

พูดไปยิ้มไปอย่างกับคนเป็นบ้าจริงๆ แต่เขารู้สึกผิดต่อเจ้าหนูน้อยมาก ที่ปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ เขาเลือกที่จะไปโดยให้ลูกไม่มีพ่อ !!!! 

.

.

.

.

.

" ผมไม่ให้ไป !! แห่กๆ เห่อๆๆๆ "  จองกุกหยุดยืนตรงหน้าจีมิน ยังหอบแห่กๆเพราะความเหนื่อยที่ต้องวิ่งมาตั้งไกล เขาตะโกนขึ้นเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว

" !!!!!!!!!! °□° จองกุก !!! " คนตัวเล็กที่กำลังคุยเล่นกับลูกน้อยสะดุ้งลุกขึ้นพรวดทันทีอย่างตกใจ 

ทั้งสองคนยืนประจัญหน้ากันแล้ว...มองหน้ากันอย่างไม่วางตา และเป็นจังหวะเดียวกับที่นัมจุนกำลังเดินกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะความเป็นห่วงจีมิน แต่ทว่า !!!!

" !!!!!!!!! °๐° :(:(:(:(:(:(:( ไอ้....ไอ้จองกุก มันยังตามมาอีกหรอวะ ห้ะ !!!! "

นัมจุนเดือดพลุ่งพล่านขึ้นมาอีก ก่อนจะกำหมัดแน่น เขาไม่ทันสังเกตเห็นแทฮยองที่ยืนอยูใกล้ๆเขาตรงนั้น เพราะตาคมเอาแต่คอยมองจีมินตลอดตั้งแต่เดินมา !

" พี่นัมจุน ! "

" แท ??? " เขาเริ่มหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นแทฮยอง และมั่นใจ !! แทอยองเป็นคนพาจองกุกมาแน่ๆ เขาหันมาเรียกชื่อคนร่างบางแค่แวบเดียวเท่านั้น แล้วก็ทำท่าจะวิ่งพรวดเข้าไปหาจีมินอีก !!!

" พี่นัมจุนครับ !!! "  แทฮยองดึงรั้งแขนนัมจุนที่กำลังจะวิ่งเข้าไปหาจีมิน

" !!!!!!!!! แทพามันมาอีกทำไม !!! " นัมจุนขมวดคิ้วใส่แทฮยองอย่างหงุดหงิด เมื่อแทฮยองพาจองกุกมาอีก !!

" ปล่อยให้เค้าสองคนคุยกันเถอะครับ ให้จีมินตัดสินใจ.....ถ้าเขารักจองกุกแล้ว...เราต้องเคารพการตัดสินใจของเค้า แต่ถ้าจีมินไม่รักแล้วเลือกที่จะไป...พี่นัมจุนพาจีมินไปได้เลยครับ ผมจะไม่ห้าม !! "

คำพูดของแทฮยองทำให้นัมจุนนิ่งสงบลงได้ เขามองไปยังจองกุกและจีมินที่กำลังยืนมองหน้ากัน !!

โอเค ~~~ ก็ได้...เขายอมก็ได้ !! แต่ถ้าจีมินเอ่ยปากเมื่อไหร่...ว่าไม่รัก !! จองกุก และจะไป เขาจะเข้าไปกระชากคอจองกุกออกไปไกลๆ แล้วพาจีมินกับลูกไปทันที !!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" มาทำไม !!!? "  เป็นจีมินที่เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน !! ตอนนี้เขาเริ่มมีน้ำตานองอีกแล้ว แค่เขาเห็นหน้าจองกุก เขาก็.....

" มาเอาลูกเมียกลับ.... "

" ใครลูก ?? ใครเมีย??นาย ..... มาผิดที่แล้วจองกุก !!!!!! "

" พี่จีมิน !!!! "  จองกุกจะเอื้อมมือไปจับมือจีมิน แต่คนตัวเล็กกลับสะบัดหลบ !!

" อย่ามาเรียกชื่อฉัน !!!! ฮรึก  ...... อย่ามาเรียก....ฮือออ ~~~  " จีมินกำมือ เขาหลับตาและตะโกนออกมาลั่นอย่างไม่สนใจคนรอบข้างอีกแล้ว !!!! น้ำตาที่จะกลั้น ก็กลั้นไม่อยู่....

" จีมิน ผม....ผม...ขอโทษ ! " ร่างสูงเห็นน้ำตาของจีมินแล้วเข่าก็อ่อนลงทันที !! จองกุกคุกเข่าลงขอโทษจีมินที่ยืนร้องไห้และไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาเลย....

เพลียะ !! 

" โอ้ะ !! " ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของฝ่ามือเล็กๆทันที มันแรงกว่าทุกครั้ง... 

เพลียะ!!!!!!!! เพลียะ !!!!!!เพลียะ!!!!! เพลียะ !!!!!

จีมินตบเข้าไปอีกหลายที แต่จองกุกก็ไม่ทีท่าว่าจะลุกขึ้น เขายอมให้จีมินตบเขาอยู่แบบนั้น ปล่อยให่จีมินได้ระบายความเสียใจ ความเจ็บใจ ที่เขามีต่อจองกุก 

" ออกไปจากชีวิตฉัน ฮรึก ฮือ  ~ ออกไป " เสียงแข็งเอ่ยขึ้นอีก จีมินขมวดคิ้วจริงจังกับคำพูดเอามากๆ  

เพลียะ !!! 

" ผมขอโทษ.....ฮรึก ..... จีมิน ผมมันเลว ผมมันชั่ว ผมมันบ้า ผมขอโทษนะ ฮรึก !!!! นะ ผมสำนึกผิดแล้ว ผมรักจีมิน รักมาก รักที่สุดในชีวิต....อย่าไปจากผมเลยนะ ให้อภัยผมได้มั้ยครับ  "

สายตาวิงวอนของจองกุกที่คุกเข่าอ้อนวอนมองจีมินอย่างไม่ละสายตา เขาสวมก่อนเข้าไปที่เอวบาง  น้ำตาหลั่งไหลลงมาจนเลอะชายเสื้อของคนตัวเล็ก !!

ผลัก !!!! 

°□° 

ตุบ !!! 

มือเรียวจับไหล่ทั้งสองข้างของจองกุกก่อนจะผลักให้ออกไปไกลๆจากตัวเขา จนคนร่างสูงล้มลงไปนั่งกองกับพื้น !!! 

" ให้อภัย...... !!! ฮรึก !!! ฉันบอกแล้วไง.. ว่าไม่เคยโกรธนายเลย.... ฉันอภัยนาย !!! ให้อภัยเสมอ "

มือเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำตา.....

" แต่ฉันไม่รักนาย ได้ยินมั้ย...ไม่รัก ไม่รัก ไม่รัก ไม่รัก ฉันเกลียด เกลียดผู้ชายที่ชื่อ จอนจองกุก เกลียดที่สุดในชีวิต !!!!!!!!!!!!!!! "

จองกุกนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากปากของจีมิน 

.

.

.

.

ฟึบ !!! 

" ได้ยินแล้วนะ แทฮยอง..... "

" ..... !!!!! " แทฮยองทำอะไรไม่ถูกเมื่อนัมจุนสะบัดแขนเดินออกไป.....จีมินบอกแล้ว !! ว่าไม่รักจองกุก

.

.

.

" จีมิน.... " นัมจุนวิ่งเข้ามาประคองร่างจีมินเอาไว้ เพราะคนตัวเล็กเหมือนจะเซ

" พี่นัมจุน !!!! ฮรึก !!! "

" นายมาทำไมอีก !! จะมาทำร้ายอะไรจีมินอีก ห้ะ !!! "

" ผมมาขอโทษ... " 

" ไม่ทันแล้วมั้ง ! "

จองกุกลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขามองเข้าไปในดวงตาของจีมิน...ก่อนจะเลื่อนมามองที่หน้าท้อง

เจ้าตัวเล็ก....ช่วยพ่อสิลูก !!! บอกให้แม่หายโกรธพ่อนะ.....อย่าให้แม่ไป หนูไม่อยากอยู่กับพ่อหรอครับ หืม.... !!!!! 

ใจมันร้องไห้จนเจ็บช้ำไปหมด เขาอ่อนแรง อ่อนล้า.... และดูไม่มีหวังเลย !!!!

" อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะ !!!! ฮรึก !! ส่วนเรื่องลูก นายมีสิทธิ์ทุกอย่าง แต่สำหรับเราสองคน....ให้มันจบลงแค่นี้ จบลงที่นี่ ปล่อยฉันกับลูกไปนะ ฉันให้อภัยนาย....."

" ให้อภัยแล้วทำไม ฮรึก !!! ทำไม ไม่อยู่กับผม " จองกุกกำหมัด เขาร้องไห้จนคราบน้ำตาเต็มใบหน้า 

ตอนนี้คงเป็นตอนที่เขาอ่อนแอที่สุดในชีวิต เจ็บปวดที่สุดในชีวิตแล้ว !!!!! เขาร้องไห้มากมายขนาดนี้ได้ยังไงกัน ...... ใช่ เขารักจีมิน....รักมากกว่าชีวิตของตัวเอง....และไม่อยากจะสูญเสีย !!!

 

" มันเจ็บ...ฮรึก ...ได้ยินมั้ยว่า ฮืออออ ~~~~ ฉันเจ็บ ที่ต้องทนเห็นหน้าคนอย่างนาย.. "

จีมินแข็งใจที่จะพูดคำๆเหล่านี้ออกไป แต่เขาเจ็บ เจ็บมากจริงๆ เขาทนมองหน้าจองกุกไม่ได้จริงๆ

" ลาก่อน.ฮรึก !!!! ....จองกุก !!! " จีมินร้องไห้จนหัวใจมันบีบแน่นไปหมด .... เจ็บปวดหัวใจที่สุดในชีวิตก็วันนี้ !!!! 

ขาเรียวก้าวเดินผ่านและชนไหล่ของจองกุกไป.......

จองกุกยังคงยืนนิ่ง !!! ให้น้ำตาไหลอาบแก้มอยู่แบบนั้น 

จองกุก !!! นายต้องสัญญา ถ้าไปหาจีมินแล้ว...เขาตัดสินใจยังไง นายต้องเคารพการตัดสินใจของเขา.....ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนะ....เขาอาจจะตอบว่ารัก หรือ ไม่รัก นายก็ได้....แต่อย่าบังคับจิตใจจีมิน ....นายสัญญากับฉันนะ !!!! เพราะเวลาจะเป็นตัวช่วยทุกอย่างเอง !!!

คำพูดของแทฮยองที่เอ่ยบอกกับเขาตอนนั่งมาในรถ....และเขาตอบว่า สัญญาครับ....เขาจะไม่ทำร้ายจิตใจจีมินไปมากกว่านี้อีกแล้ว....

นัมจุนเดินตามจีมินไปพร้อมกับกระเป๋าสองใบใหญ่....

จองกุกกันมองแผ่นหลังของจีมินที่กำลังเดินจากเขาไป !!!! 

เขาเข้าใจความรู้สึกของจีมิน !!!! และเขาจะไม่บังคับ !!!! แม้มันจะต้องจบแบบนี้ เขาจะยอมรับ !!! ให้ใจมันร้องไห้ต่อไป ให้ใจมันบีบรัดจนแน่นแบบนี้ต่อไป ก็มันเพราะความเลวของเขาเอง !!! 

แต่จองกุกจะรอ.....รอจนกว่าจีมินจะบอกว่ารักจองกุก.....รอให้พี่จีมินของจองกุกรักจองกุกอีกครั้งให้ได้

ร่างเล็กกุมปากของตัวเอง ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด .... ใจเขาแทบจะแตกสลายลงตรงนั้น...แต่เจ้าหนูก็ยังคอยปลอบใจเขาอยู่...... 

จบแบบนี้......หยุดลงแบบนี้แหละ ดีแล้ว.....แม้เขาจะเจ็บ ..... แต่การเห็นหน้าจองกุกมันก็เจ็บ !!!

ใจฉันไม่เข้มแข็งพอที่จะรักนายในตอนนี้ ........

" จองกุกจะรอนะ....รอจีมินตลอดไป "

TALK TALK 1

หายไปนานเลยค่ะ ฮี่ๆ มาต่อแล้วน้า

แต่ขอมาต่อแค่นี้ก่อนน้าาา

ไรท์ยุ่งๆนิดหน่อย

จองกุกกำลังจะไปหาจีมินแย้ววว 

เป็นกำลังใจให้จองกุกนะคะ !! 

ไรท์รักแทฮยองจริมๆ 5555

ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ

ผิดพลาดตรงไหนขออภัย

ติชม คอมเม้นได้เลยน้าาา

TALK TALK 2

และแล้วก็จบลงแล้วค่ะ สำหรับ บทร้ายนายจองกุก ฮือออ ขอบคุณรีดทุกคนมากนะคะที่ติดตามกันมาตลอด ขอบคุณที่มาอ่านฟิคของเด็กมือใหม่อย่างไรท์นะคะ รักรีดทุกคนมาก อยู่รออ่านมาตลอดเลย ^^ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจด้วยค่ะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยเป็นครั้งสุดท้ายของฟิคเรื่องนี้นะคะ 55555

สำหรับตอนจบ ไรท์ตั้งใจให้จบแบบนี้อยู่แล้วค่ะ ^^ ฮี่ๆ ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ  แต่ไรท์มีแผนจะทำภาคต่อค่ะ คิกๆ  อยากให้รีดทุกคนช่วยตัดสินใจ ว่าจะทำดีมั้ย  หรือจะทำแค่สเปเชียลดี

สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ คอมเม้นความรู้สึกที่ได้อ่านเรื่องนี้ให้ไรท์ตั้งแต่แรกจนจบได้เลยนะคะ ติ ชม ด่า ว่า กล่าว 555555 ไรท์พร้อมปรับปรุงค่ะ 

รักรีดทุกคนน้าาาา ฮรึก ( ปาดน้ำตา ) บายยยยยยยย จุ้ปๆ