คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขอความช่วยเหลือ
"เรียนอื่นมาื่มเป็นเพื่อนแล้วหนีไปับผู้ายเนี่ยนะ ยัยบ้าผู้ายเอ้ย" นับาวบ่นอุบถึเพื่อนอัวเอะที่เินออมาาห้อน้ำนเียว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือในระเป๋าสะพาย้าออมาูเวลา พลานวลึมับไป้วย
ปึ!
"อ๊ะ! อโทษ่ะ" หิสาวลนลานล่าวอโทษเมื่อเผลอไปเินนับผู้ายนหนึ่เ้าอย่าัในอนที่ำลัะเินลับไปที่โ๊ะอัวเอ
"ไม่เป็นไรรับ เ็บรไหนไหม"
"ไม่เ็บรไหน่ะ อโทษอีรั้นะะ"
"มานเียวเหรอรับ มาื่มับพวผม่อนไหม" ำพูอายหนุ่มรหน้าทำให้นับาวมอามสายาอเาไปอย่าหวาระแว เธอำสายระเป๋าแน่นเมื่อเห็นว่ายัมีเพื่อนอเาอีสอนนั่รออยู่ที่โ๊ะึ่ห่าาเธอแ่ไม่ี่้าว
"ไม่เป็นไร่ะ พอีเพื่อนันรออยู่้านอ"
"ื่มับพวผม่อนสัแ้ว่อยไปสิรับ โนนสวยปิเสธมันเ็บนะ"
"..." นับาวทำหน้าลำบาใเมื่อายหนุ่มนหนึ่รินเรื่อื่มแอลอฮอล์ใส่แ้วใบใหม่แล้วยื่นมันมาให้เธอ เธอมอทั้สามนอย่าั่ใ มันอันรายเินไปหาะรับเรื่อื่มานแปลหน้าในสถานที่แบบนี้ แู่เหมือนว่าพวเาะไม่ยอมปล่อยเธอไป่ายๆ หาเธอปิเสธอีรอบ
"เหล้าวนี้พวผม็ินเหมือนัน ไม่มีอะไรหรอรับ"
"อื่มแ่แ้วเียวนะะ" เมื่อไม่มีทาเลือนับาวึเินเ้าไปรับแ้วเรื่อื่มมาระเ้าปารวเียวนหมแ้ว สร้าวามพอใให้ายหนุ่มทั้สามนไม่น้อย "อัว่อนนะะ พอีเพื่อนรออยู่" เธอวาแ้วเรื่อื่มในมือล ่อนะรีบเินออมาารนั้น
"อึ! บ้าเอ้ย" นับาวเอนัวพิับเสาในโรอรถอผับพลาใ้หลัมือเ็เหื่อที่ผุพรายึ้นมาามรอบหน้าลวๆ ภายในายรู้สึร้อนรุ่มอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ทำให้เธอมั่นใว่าเหล้าที่ผู้ายทั้สามนนั้นยื่นให้เธอมันมีส่วนทำให้เธอเป็นแบบนี้
"ไหนบอว่าเพื่อนรออยู่ไรับ"
เฮือ!
ร่าบาสะุ้เฮือ้วยวามใเมื่อู่ๆ ็มีผู้ายนหนึ่เินเ้ามาแะ้นแนเบาๆ าทา้านหลั หัวใวน้อยระุวูบ้วยวามหวาลัวเมื่อหันลับไปแล้วเห็นว่านที่เินามมาือนที่ยื่นแ้วเรื่อื่มให้เธอ
"พะ..เพื่อนำลัับรถมารับ่ะ"
"เมาเหรอรับ ให้ผมับรถไปส่ไหม"
"มะ..ไม่เป็นไร่ะ" นับาวพยายามเบี่ยัวหลบ้วยวามรัเียเมื่อายหนุ่มแปลหน้าพยายามะประอเธอออมาารนั้น เพียแ่มือหนาแะลมาบนเอวอร่าาย็รู้สึแปลๆ อย่าบอไม่ถู
"ผมไม่ทำอะไรหรอ ให้ผมไปส่ีไหมรับ"
"ไม่รบวนีว่า่ะ" เธอปิเสธเสียแ็ พร้อมับถอยห่าออมาสอสาม้าว วามริบวามอไปรอบๆ โรอรถเพื่อหวัอวาม่วยเหลือาใรสัน ่อนะสะุาับผู้ายนหนึ่ที่ำลัะ้าวเ้าไปในรถยน์ันหรูที่ออยู่ไลพอสมวรพอี
"อึ..ะ..่วย้วย!" นับาวรีบวิ่รไปที่รถยน์ันนั้นพลาะโนอวาม่วยเหลือไป้วย แ่ายหนุ่มที่ยืนอยู่้าหลั็ยัไม่วายวิ่ามมา
หมับ!
"ะ..่วย้วย!" เธอรีบับประูรถยน์ันนั้นไว้่อนที่เ้าอรถะไ้ปิประู แ่็้อะัไปเมื่อไ้เห็นใบหน้ามายอนในรถที่ทำให้หัวใอเธอเ้นแรอย่าไม่ทราบสาเหุเมื่ออนที่เผลอสบาันในผับ
"..." เ้าอใบหน้าเย็นา้อมอหิสาวแปลหน้าที่วิ่ระหืระหอบเ้ามาอวาม่วยเหลือ้วยสีหน้าเรียบเย ่อนที่ผู้ายอีนะวิ่ามเธอมา
"อโทษ้วยรับ พอีทะเลาะับแฟนนิหน่อยแฟนผมเลยอนไม่ยอมลับบ้าน้วยัน"
"มะ..ไม่ใ่! เาไม่ใ่แฟนัน่ะ" นับาวหอบหายใหนัๆ เมื่อภายในายรู้สึร้อนรุ่มมายิ่ึ้น เธอับประูรถไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"ถอยไป" รามิลวัสายามอายหนุ่มที่าว่าะอายุน้อยว่าัวเอ้วยสายาเย็นา ทำเอานโนมอรู้สึเสียวสันหลัวาบ
"อโทษที่รบวนนะรับ ผมะพาแฟนผมออไปเี๋ยวนี้แหละ"
"ที่พูเมื่อี้ไ้ยินไม่ัรึไ"
"..." น้ำเสียเยือเย็นอรามิลทำให้ายหนุ่มแปลหน้าะัไปในอนที่ำลัะลาัวนับาวออมาารนั้น "เวรเอ้ย!" เาสบถำหยาบอย่าไม่สบอารม์ แ่สุท้าย็ยอมเินหนีออมาเพราะไม่อยาให้มันลายเป็นเรื่อให่
"ะ..่วย้วย..อึ"
"ถอยไป" รามิลออำสั่เสียเรียบแม้ะเห็นอาารผิปิอหิสาว็าม
"ระ..ร้อน..อึ..ะ..่วยันหน่อยไ้ไหมะ"
"มุแบบนี้มันไม่เ่าไปหน่อยเหรอ"
"ันไม่รู้ว่า้อทำยัไ..." น้ำเสียอนับาวเริ่มสั่นเรือึ้นเรื่อยๆ เธอ็ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมถึล้าอวาม่วยเหลือานที่เพิ่เยเอันรั้แร แ่วามรู้สึมันบอว่าเาะไม่ทำร้ายเธอเหมือนับายหนุ่มนเมื่อี้ บวับฤทธิ์อแอลอฮอล์ที่ผสมับยาอะไรบาอย่าทำให้เธอล้าที่ะร้ออเรื่อน่าอายับเา
"ันำลัอารม์ไม่ี ถอยไป"
"ะ..้าในมันร้อน"
"..." รามิลมวิ้วยุ่อย่าหุหิ วามริบไล่มอารแ่ายอหิสาวั้แ่ศีรษะรปลายเท้า ูเหมือนว่าเธอะไม่ใ่ผู้หิที่ายัวเอเพื่อแลับเิน "ึ้นมา"
นับาวรีบเปิประูเ้าไปนั่เบาะหลัอย่าไม่มีสิ ไอวามเย็นที่แผ่ยายอยู่ในรถไม่ไ้่วยทำให้วามร้อนรุ่มในายอเธอทุเลาลเลย มิหนำ้ำลิ่นน้ำหอมอนที่นั่อยู่รหน้ายัทำให้เธอวบุมัวเอไม่ไ้อี่าหา
ความคิดเห็น