คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
รื~ รื~
เสียโทรศัพท์มือถือัึ้นท่ามลาวามเียบภายในห้อนอนอหิสาวเ้าอใบหน้าสวยหวานที่ำลัยืนมอเาสะท้อนอัวเออยู่หน้าระบานให่พลาหยิบเรื่อสำอาบนโ๊ะเรื่อแป้ึ้นมาประทินโมอัวเอไป้วย เธอละสายาาระรหน้า แล้วหมุนัวเินลับไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนเียึ้นมารับสาย
"ฮัลโหล"
(ยัยนับอยู่ไหนอแเนี่ย!) เสียะโนอนปลายสายทำเอานับาวแสบแ้วหูน้อเลื่อนโทรศัพท์ออห่า เธอพ่นลมหายใออมาเบาๆ อย่าเบื่อหน่าย ่อนอบลับไป
"แ่ัวอยู่ เี๋ยวามไป"
(ิะเบี้ยวนัเหรอยะ)
"ผับมันเปิถึีหนึ่ไม่ใ่เหรอ นี่มันเพิ่ห้าทุ่มเอนะ ผับมันไม่หนีไปไหนหรอ"
(ผับมันไม่หนี แ่แนั่นแหละะหนีัน)
"ทำไมแี้บ่นเหมือนนแ่เลย"
(ันให้เวลารึ่ั่วโม ถ้าแไม่โผล่มาันะามไปลาอแถึห้อเลย)
"เออ แ่นี้แหละ" นับาวอบลับไปอย่าอไปที ่อนะเป็นฝ่ายวาสายโยไม่รอให้นปลายสายบ่นอะไรมาว่านั้น เธอโยนโทรศัพท์มือถือไว้ที่เิมอมัน แล้วรีบเินลับไปแ่ัวให้เรียบร้อย
@ผับหรูใลาเมือ
"ยัยนับ! ทานี้ๆ" เสียะโนทีุ่้นเยอเพื่อนสนิททำให้นับาวที่ำลัยืนหัน้ายหันวาอยู่นเียวเบนสายาไปยั้นทาอเสียอัโนมัิ เธอรีบเินฝ่าฝูนเ้าไปยัโนวีไอพีทันทีเมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่รออยู่ที่โ๊ะนเียว
"นเยอะะมั"
"ที่นี่มันผับไหมล่ะ ไม่ใ่ลานปิบัิธรรม" พาฝันอบประประัน้วยวามหมั่นไส้ แ่อีนลับยัไหล่อย่าไม่สะทสะท้าน พลาหย่อนสะโพนั่ลฝั่ร้าม
"พรุ่นี้ันมีเรียนนะ"
"้า แม่เ็เรียน"
"ันอยาเป็นนลา"
"เหมือนหลอ่าว่าันโ่เลยนะ"
"ันไม่ไ้พูนะ แพูเอ" นับาวลอยหน้าลอยาอบลับไป ่อนที่พาฝันะยื่นแ้วเรื่อื่มแอลอฮอล์มาให้
"แเห็นผู้ายนนั้นไหม" พาฝันพยัพเยิหน้าไปทาผู้ายนหนึ่ที่ำลันั่ื่มเหล้าอยู่ับเพื่อนอเาอีสามน ทำให้นับาวรีบมอามสายาอเพื่อนไป้วยวามสสัย
"เห็น แล้วมันทำไม?"
"สเปันเลย"
"ใรหล่อ็สเปแหมนั่นแหละ"
"ันอยาอเบอร์เาอะ"
"ถ้าเามีแฟนแล้วล่ะ"
"ถ้ามีแฟนแล้วเา็ปิเสธันเอแหละ"
"โนปิเสธ่อหน้านเป็นร้อยมันน่าอายนะ"
"ัน้าแหนึ่หมื่นไปอเบอร์เาให้หน่อยสิ"
"อปิเสธ" นับาวยมือปิเสธ ่อนะหยิบแ้วเรื่อื่มึ้นมาระเ้าปาอย่าสบายใ
"ันหน้า้านพอ ันไปอเอ็ไ้!"
"เอาริิ?"
"ถ้าันไม่ลับมาแลับบ้านไป่อนไ้เลยนะ"
"แะไปไหน"
"เผื่อไ้ไปิน้าว้มรอบึับหนุ่มหล่อไะ" ำอบอเพื่อนสนิททำเอานับาวส่ายหน้าอย่าเอือมระอา แ่ยัไม่ทันะไ้ห้ามอะไรพาฝัน็ผลุนผลันลุึ้นเินออไปเสีย่อน
"เอาับมันสิ" เธอลอาไปมาพลาถอนหายใพรืให่ แ่็ทำอะไรไม่ไ้นอานั่ื่มเหล้านเียวไป่อน เพราะิว่าพาฝันโพอที่ะูแลัวเอไ้แล้ว ทว่าในัหวะที่ำลัแว่แ้วเรื่อื่มในมือเล่นหาา็เหลือบไปเห็นผู้ายนหนึ่ที่ำลัเินเ้ามาในผับพอี วามหล่อเหลาอเาให้วามรู้สึโเ่นแม้ะอยู่ในที่มืสลัว
ึ!
นับาวะัไปเล็น้อยเมื่อายหนุ่มนนั้นหันมาสบาันในอนที่เาำลัะเินผ่านโนวีไอพีึ้นไปบนั้นสอพอี เธอรีบึสายาลับมาในทันที หาแ่หัวใมันเ้นแรอย่าไม่ทราบสาเหุในวินาทีที่สบาัน
ความคิดเห็น