[KHR/REBORN] ข้าไม่ใช่คนของโลกนี้

ณ โรงเรียนคาราโน่

ตึก ตึก ตึก

เสียงของรองเท้ากระทบพื้นเป็นจังหวะ ร่างของหญิงสาวและชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีเงินเช่นกันกำลังเดินพูดคุยกันอยู่

"เที่ยงนี้ ข้ามีนัดดื่มชากับเซฟีร่าท่านสนใจเข้าร่วมด้วยหรือไหม?"

"อือ...น่าสนใจแต่ข้าคงต้องขอดูก่อน เดี๋ยวไว้ข้าจะให้คำตอบเจ้าอีกที"

"เห๊ มีนัดกับผู้อื่นเป็นด้วยหรือนี่เจ้าน่ะ~"หญิงสาวกล่าวขึ้นอย่างหยอกล้อก่อนจะได้สายตาดุจากชายหนุ่มกลับมาแทน

"เฮ้อ พอดีช่วงเช้านี้ข้ามีสอนทั้งสามคาบติดต่อกันเลยน่ะ เลยคิดว่าบางทีข้าอาจจะเหนื่อยจนไม่อยากเดิน"

"ถ้าเป็นงั้นจริง ให้ข้า-"

"ไม่ต้องเสนอว่าจะแปรงร่างมาหอบข้าไปเลย ครั้งก่อนข้ายังอับอายดิแรคอยู่เลย"

"หุหุ งั้นความจำดีเหมือนเดิมเลยนี่"หญิงสาวกล่าวขึ้นพรางหลับตาลงพลันความทรงจำในวันนั้นก็กลับมาอีกครั้ง

เมื่อ 2 เดือนก่อน

"ดิแรค เจ้าดูเครียดๆนะ มีอะไรให้ช้าช่วยไหม?"ในยามนั้นเธอเห็นประธานสมาคมนักเวทย์ทำหน้าตาเครียดๆดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนปกติจึงถามออกไป

"ลิเลียน่าหรอกหรอ ฮ่า!ก็เพราะเพนน่ะสิข้านัดไว้ตั้งแต่บ่ายโมงตอนนี้บ่ายสามแล้วยังไม่เห็นหัวเลย"ดิแรคบ่นออกมา

"ทำไมถึงไม่ไปตามเลยล่ะ?"

"เจ้าดูข้างๆข้าก่อนสิ"เธอหันไปมองตามที่ดิแรคว่าก่อนจะเห็นกองเอกสารสามกองซึ่งวางกองกันอยู่ทีาพื้นนั่นยังไม่นับกับกองเอกสารมี่อยู่บนโต๊ะของชายหนุ่มอีก

"ฮะฮะ งั้นเดี๋ยวข้าจะไปตามเพนมาให้เองล่ะกัน"เธอเสนอออกไป

"งั้นหรอ!ขอบใจเจ้ามากนะ ลิเลียน่า"

"ไม่เป็นไรหรอก คนกันเอง"หลังจากที่ตกลงรับปากเสร็จ เธอก็เดินออกตามห้องของดิแรคเพื่อไปตามเพนทันที

.

.

.

"ไม่ ข้าไม่ไป"แต่กลับได้คำปฏิเสธกลับมาซะนี่

"งั้นข้าคงไม่มีทางเลือก"

ปุ้ง!

"ไปหาดิแรคกันเถอะ"หลังจากแปรงร่างเป็นจิ้งจอกเสร็จ เธอก็โยนเพนขึ้นหลังก่อนจะวิ่งออกไปทันที

"เห๊!เดี๋ยวไปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยจิ้งจอกบ้า!!"เพนร้องโวยวายเพราะระหว่างทางนั้นต่างก็มีเหล่านักเรียนประปรายอยู่และสายตาที่มองมานั้นมีแต่ความเอ็นดู....

เขาเป็นผู้ชายนะเว้ย ไม่ต้องการให้ใครมาเอ็นดูอยู่แล้ว!!

.

.

.

.

กลับมาปัจจุบัน

"เลิกคิดถึงเรื่องนั้นสักทีเถอะ"เพนกล่าวด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวดูคล้ายคนกำลังกลั้นขำ

"อุ๊บ!"ไม่คล้ายหรอก ใช่เลยล่ะ

"ยัยจ-"

"กรี๊ด!อาจารย์คะ หลีกไป"เสียงกนีดร้องจากข้างบนเรียกคงามสนใจของทั้งสองอาจารย์เป็นอย่างดีก่อนที่ทั้งคู่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ลูกบอลยักษ์สีดำปนม่วงกำลังลอยมาทางนี่ด้วยความเร็วพร้อมกลับรอบปริแตกบนลูกบอลมันกำลังพุ่งมาทางนี้เรื่อยๆจนกระทั่ง...

"อันตราย!!"เธอหันไปพลันกเพนให้ออกไปก่อนจะดีดตัวออกมาจากจุดนั้นแต่...

"เอ๊ะ..."

"ลิเลียน่า!!!"ลูกบอลยักษ์กลับมาอยู่ตรงหน้าเธอทั้งๆที่มันควรจะตรงไปที่พื้น

"อึก!"เมื่อลูกบอลยักษ์นั้นกระแทกเข้าที่ตัวเธอจังๆมันก็ทำให้กิดแสงสว่างขึ้นจนเธอต้องยกมือขึ้นเพื่อบดบังแสงด้านหน้า

เมื่อมั่นใจแล้วว่าแสงตรงหน้าหายไป เธอก็ค่อยๆลืมตาก่อนจะอึ้งไปสักพักเมื่อตรงหน้าเธอที่เคยเป็นทางเดินเข้าคาราโน่กลับกลายเป็น...

คฤหาสน์หลังใหญ่

นี่เธอหลุดมาอยู่ที่ไหนกันเนี่ย!!!!

ป่ามนตรา อาบิส เวด้าหรือนอร์แมน?

แต่ที่เธอศึกษามาทั้งชีวิต ในลกอธานอร์ที่เธออยู่มันยังไม่มีไอ้เครื่องจักรกลที่มีประตูนั่นเลยนะ

หรือนี่อาจจะไม่ใช่โลกอธานอร์ที่เธอรู้จักกัน..?

#ข้าไม่คนของโลกนี้

•| Liliana |•

Humans are such a fun race.

มนุษย์นี่ช่างเป็นเผ่าพันธุ์ที่น่าสนุกจริงๆ

Ship: Liliana all skin x ???