รักเราไม่เท่ากัน.

รักเราไม่เท่ากัน มี E-book แล้วนะคะ

จิ้มลิ้งค์โหลดได้

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTc5NDEyNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5NDI3NCI7fQ

*** ลงเนื้อหาเพียง 50 % ***

คำโปรย

“จริงๆแล้วพี่รักแต่ตัวเอง"

หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย

"ใครบ้างไม่รักตัวเอง ถามหน่อยเถอะ"

เขาตอบกลับคนตรงหน้าอย่างหัวเสีย แต่ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าเธอที่อาบไปด้วยน้ำตา แน่นอนน้ำตาเธอส่งผลต่อความรู้สึกเขา ข้างในใจปวดหนึบเมื่อน้ำใสๆที่ไหลผ่านแก้ม

"เออ! ใครบ้างจจะไม่รักตัวเอง พร้อมก็รักตัวเองแต่ดันมันน้อยกว่าที่มันรักพี่ไง"

มือบางยยกขึ้นมาปาดน้ำตาลวกๆ แต่เหมือนยิ่งปัดมันก็ยิ่งไหลมากกว่าเดิม กับสรรพนามแทนตัวเองที่แปลกไป มันฟังไม่ค่อยเข้าหู

"พร้อมพูดดีๆ อย่าชวนทะเลาะกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง" เขาเตือนด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่แฝงไปด้วยความดุ ถ้าเป็นช่วงเวลาเป็นปกติเธอคงเกรง แต่ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้น ในใจเธอก็เดือดเหมือนกัน

"พี่พูดดีกับคนอื่นได้ หัวเราะยิ้มแย้มกับเพื่อนพี่ได้ หรือแม้กระทั่งเจ้าของรถคนนั้น แต่กับพร้อมพี่ไม่เคยเลย"

"จะบอกว่าพี่ไม่เคยมีความดีเลยว่างั้น" เขาย้อน ยอมรับว่าในใจเขาเริ่มร้อน

"ความดีกับความชั่ว มันคนละส่วนหักล้างกันไม่ได้"

"เอาแบบนี้ใช่ไหมพร้อม สามีเธอมันชั่วมากเลยใช่ไหม!" เขาตวาด

ร่างสูงเข้าประชิดเธอ มือหนากำรอบข้อมือบางออกแรงบีบจนอีกฝ่ายเบ้หน้า แต่ฝืนตัวเอง

"เห็นแก่ตัว"

ตาคมเบิกกว้างกับคำพูดของคนตรงหน้า มือหนาออกแรงมือ แต่คราวนี้พัทธนันท์ร้องเสียงหลงสะบัดข้อมือออกจากการจับกุม

"พร้อมเจ็บนะพี่กันต์!"

"หึ เห็นแก่ตัวเหรอวะ อย่าพูดคำนี้ให้ได้ยินอีกนะ" กันตรวีใช้ลิ้นดุนแก้มอย่างหัวเสีย หันหลังยกมือเท้าสะเอว จากที่มันเริ่มร้อนทว่าตอนนี้มันกำลังเดือด พร้อมระเบิดออกมาเพราะคำพูดของเธอ

"ใช่!"

"..." นับหนึ่งถึงร้อยในใจ อย่าพูดคำนั้นให้ได้ยินอีก แต่มันไม่เป็นผล พัทธนันท์ที่เก็บความน้อยใจเขามาตลอด เธอเลือกที่จะพูด นั้นทำให้เส้นความอดทนเขาขาดสะบั้น

"พี่มันเห็นแก่ตัว!"

กันต์ กันตรวี

พร้อม ภัทธนันท์

#พร้อมกันต์

**อัพตอนใหม่ทุกวัน**

นิยายมีการตรวจเช็คคำผิด1รอบก่อนลงระบบ

อาจจะมีคำผิดหลงเหลืออยู่ มีการมีจัดรูปแบบที่ยังไม่เหมาะสม

ขออภัยไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ กำลังทยอยรีไรท์ใหม่ค่ะ