GHOSE CAT แมวเอ๋ยแมวเหมียว

GHOSY CAT เเมวเอ๋ยแมวเหมียว

แมวเอ๋ย แมวเหมียว

รูปร่าง ประเปรียว เป็นนักหนา

ร้องเรียก เหมียวเหมียว เดี๋ยวก็มา

กัดแข้ง ตัดขา น่าหวาดกลัว

รู้จัก เอาเล็บ เข้าคว้านไส้

ค่ำค่ำ ซ้ำจ้อง ระวังหนา

ควรรู้ ว่ามัน แค้นใครมา

ใครฆ่า มันหนา ระวังตน

สิ้นเสียงร้องบทอาขยานของเด็กวัยปฐมต้น เนื้อร้องบางท่อนนั้นผิดเพี้ยน ใครหนอช่างสอนให้อ่านเขียน หญิงหนึ่งทักถามด้วยเห็นใจ เด็กน้อยยิ้มรับอย่างประหลาด สายตาจับจ้องหญิงหนึ่งนั้น ขานตอบรับคำน่าอัศจรรย์

"แมวของฉัน คือแมวผี"

สิ้นเสียงทันใด ใจจะขาด ลำขาที่ขาดออกสองท่อน ก้มมองแมวดำด้วยตาที่พร่ามัว มันคาบเอาขาของข้าไป

"มึงฆ่ากู อีมนุษย์ อีใจบาป

แล้วมึงยัง พูดหยาบ กับนางหนา

มึงจำได้ หรือไม่ เมื่อก่อนมา

มึงโยน กูออกมา จากชั้นสอง บ้านของมึง!"

เสียงก้องสะท้อนของเด็กและเสียงขู่ของแมวที่คาบขาดังขึ้นพร้อมกับแมวอีสิบตัวที่กระโดดเข้ามาตะครุบหญิงผู้นั้นปานจับหนู เสียงหญิงร้องสุดใจ แขนและขาถูกกัดดึงแยกชิ้นส่วนจนสิ้นใจ ตายเพราะแมวผี

"หลอนบาดจิตเลยวะนิยายเรื่องนี้...ขอบใจนะที่ซื้อมาให้ก

อ่าน อีเทียนไข" วางจบก็เอาสันนิยายสัลลงที่กลางกระหม่อมของเด็กสาวตรงหน้า เทียนไขก้มหน้ากุมหัวด้วยคสามเจ็บแต่ก็ทำได้แค่นั้น คุกเข่ารอให้เจ้าคนที่แย่งนิยายของเธอออกไปก่อน น้ำตาที่พรั่งพรูออกมาจากสองข้างตาสื่อให้เห็นว่า

"ถ้าแค้นนี้กูไม่ได้ชำระ กูจะไม่ยอมตายแน่ อีผกาแก้ว!"