นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
| FANFIC LOOKISM YAOI | เป็นทุกอย่าง [อัพแล้ว]
'ปาร์ค ฮยองซอก' เป็นสิ่งมีชีวิตเพอร์เฟกต์ไปเสียทุกด้าน และเป็นบุคคลที่ทำให้แจยอลรู้สึกพูดไม่ออกเวลาเผชิญหน้าด้วยทุกครั้ง สถานะ : อัพแล้ว
ผู้เข้าชมรวม
6,761
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
6.76K
หมวด : ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
อัปเดตล่าสุด : 31 พ.ค. 60 / 11:49 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เป็นทุกอย่าง
เอาตรงๆ ไหม
อาจจะเวิ่นเว้อไปหน่อยแต่เราเพิ่งอ่านเรื่องนี้ถึงตอนล่าสุดจบ ก็ถึงกับอดรนทนไม่ไหวต้องมาแต่งฟิคของคู่นี้เลยค่ะ
ถึงแม้ไม่ใช่คู่หลักจริงๆ ของออฟฟิเชียลก็ตาม
แต่
เรามีความรู้สึกว่าสองคนนี้มันมีอะไรบางอย่างที่อ่านโมเม้นและรู้สึก 'ฟิน' กว่าคู่วายจริงๆ บางเรื่อง
มันเป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อนช่วยเหลือเพื่อนที่น่ารัก อ่านแล้วอมยิ้มอย่างบอกไม่ถูก แจยอลคอยทำทุกอย่างให้ฮยองซอก เสมอ ทั้งซื้อเสื้อผ้าดีๆ ให้ใส่ ตัดหน้าจัดการพวกที่จะมาเล่นงานฮยองซอก ช่วยติวหนังสือ รับเลี้ยงลูกสุนัขสี่ตัวทั้งๆ ที่เป็นคนกลัวหมามากกก และอีกหลายๆ เรื่องที่พ่อหนุ่มพูดน้อยคนนี้แอบช่วยเหลือฮยองซอกแบบลับๆ โดยไม่ได้บอกให้เจ้าตัวรับรู้
ประกอบกับเรากำลังติดเพลงของ Room39 มากๆ คือเพลง 'เป็นทุกอย่าง' ใช่ค่ะ แจยอลเป็นทุกอย่างให้ฮยองซอกได้ แม้ฮยองซอกไม่เคยทำอะไรตอบแทนให้เลย ทำดีกับฮยองซอกทั้งร่างหล่อและร่างอ้วน ไม่เคยดูถูก เอาแต่เปย์ เอาแต่ให้ พ่อหนุ่มใจป้ำตัวจริง เอาแต่ช่วยเหลือ มันเป็นความสัมพันธ์ที่สื่อได้สองแง่คือวาย กับมิตรภาพดีๆ แบบเพื่อน แต่เราเป็นสายวายไงคะ เลยเอียงไปข้อแรกมากกว่า เรารู้สึกชอบคู่นี้จริงๆ ค่ะ ชอบมากๆ บางครั้งอ่านฉากของสองคนนี้แล้วยังนึกเลยว่าอยากให้มันเป็นวายจังเลย รู้สึกดีต่อใจมาก เป็นการ์ตูนสะท้อนสังคมที่ให้แง่คิดมากมาย แถมยังจิ้นวายได้ฟินสุดๆ จึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่แต่งแฟนฟิคคู่นี้เลยค่ะ ^^
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังเรามาถึงตรงนี้นะคะ...เป็นการเพ้อที่ยาวนานพอสมควรเลย แฮะๆ แต่เราชอบคู่นี้มากจริงๆ ชอบจนต้องเขียนฟิค ไม่เขียนไม่ได้ ต้องเอาความรู้สึกในใจออกมาให้หมด!
ถึงเวลาอันสมควรแล้วค่ะ ขอเชิญทุกท่านรับชมความสัมพันธ์น่ารักๆ ของคู่นี้ได้เลยนะคะ อย่าลืมมาแชร์ความรู้สึกหลังอ่านจบด้วยนะ ^__^
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เาเป็นผู้ายที่มีานะร่ำรวยมา ลัษะภายนอหาให้อธิบายรวมๆ หนีไม่พ้นไปาำว่า 'ูี' านอิเรไม่มีแน่นอน ลัวสุนัมาๆ อบี่มอเอร์ไ์...ไม่่อยะใส่ในรอบ้า อืม ให้ว่าใหม่ริๆ เาไม่รู้วิธีที่ะใส่ในอื่นมาว่า สุท้ายเวลาั้ใะเ้าไปทัใรสัน มันมัะบล้วยวามเียบน่าอึอัเสมอ
แยอลำลัสนใเ็ใหม่นหนึ่ที่พึ่ย้ายเ้ามา...
'ปาร์ ฮยออ'
เป็นผู้ายหน้าาหล่อเหลา ัวสู มาูี ะเรียว่าไล่ะ...แยอลไ้ยินพวผู้หิในห้อบอว่าฮยออเหมือนพระเอาร์ูนในีวิริหลุออมา ผู้ายนนี้ึูวามสนใอผู้นรอบ้าในทุๆ ที่ที่ไปปราัวอยู่เสมอ เพอร์เฟ์ไปเสียทุ้าน และมีนิสัยเป็นมิร อัธยาศัยีับทุน แม้ระทั่ับแยอลเอที่ไม่่อยพู็าม
ฮยออัอยู่ในประเภทนหน้าาีที่นิสัยี้วย
นแบบนี้หายา...
ร่าสูเรียบเรียำพูเป็นประโยไม่่อยไ้ แ่...เาแน่ใว่าัวเอำลัเิวามรู้สึ อยาเป็นเพื่อนับฮยออ าปิที่เอาแ่เท้าาแล้วเหม่อออนอหน้า่าในห้อเรียน ลายเป็นว่าเี๋ยวนี้สายาอแยอลภายใ้ผมปรหน้าม้าเริ่มถูึูไปยัผู้ายที่ัวสูพอๆ ับเา ฮยออ นิว่าถ้าไ้โอาสวิสัยทัศน์อัวเอ็ะเบนหาอีนทุทีอย่าห้ามไม่ไ้
"..."
นรู้ัวอีที
พอหูัวเอไ้ยินเรื่อราวเี่ยวับฮยออทีไร ็อใไม่ไหวที่ะยื่นมือเ้าไปสอเสียแล้ว
อยู่มาวันหนึ่ ่อนลับบ้านอนเย็น หลัเสียริ่ัามปิ ฮยออ็โบมือลาทัทายทุนอย่าที่ทำประำ ส่วนแยอล็ไม่ไ้อบอะไรลับไปอย่าเย เาไ้แ่มอร่าสูพอๆ ับนำลัแรอยยิ้มเรี่ยราไปทั่ว ท่ามลาสายาอ่านไม่อออใรหลายน
อันที่ริ่วนี้แยอลไ้ยิน่าวลือแปลๆ าในหมู่พวนัเรียน้วยันเรื่อที่ 'ฮยออเป็นยา'
และ
อีเรื่อ
แยอลเผอิไ้ยินฮยออุยโทรศัพท์ับแม่เรื่อวันเิอเ้าัว
ร่าสูไม่ไ้ั้ใแอบฟันะ
เาแ่...บัเอิ บัเอิไ้ยิน เาไม่ไ้มีเนาที่ะเสียมารยาท
อ่อ...ยัมีอีเรื่อที่แยอลำัพวเศษสวะสี่ห้านึ่รวมหัวันวาแผนะัารฮยออ่อนลับบ้าน้วย อันนั้นเา็บัเอิไ้ยินเหมือนัน ไปๆ มาๆ ลายเป็นว่าหลัานั้นร่าสู้อรีบุลีุอลับไปบ้านเอาอที่เรียมไว้ให้ฮยออในวันเิ แล้วมาัรอเ้าอวันเิอนำลัเินลับบ้านะแล้ว
"บ้านอยู่ทานี้เหมือนันเหรอ?" ทันทีที่พบหน้าันเสียใสๆ ็เอ่ยทัเา้วยรอยยิ้มเ่นเย...
"..." แยอลไม่พู เาวาถุอวัที่ัวเอเรียมเอาไว้ลบนพื้น บนระเป๋าใส่อวันั้นมีระาษแปะอยู่้าบนว่า 'สุสัน์วันเิ' ฮยออูใมาที่เารู้เรื่อนี้ อีฝ่ายเอาแ่พล่ามไม่หยุ และบอว่าะรับไว้แ่น้ำใอเาเพราะอเยอะเินไป สุท้ายแยอล็เลย้อหลอว่าเป็นเสื้อผ้าที่ไม่ใ้แล้วอนฮยออถึะยอมรับไปแ่โยี
วามริมีนาฬิา้วย....
แยอลเรียมไว้ให้เยอะว่านี้อีนะ ยัไ็้อให้ให้หม....เาั้ใแล้ว
...
"มะ...ไม่อยู่ ไปแล้วเหรอ?"
ท้ายที่สุแยอลเลย้ออาศัยัหวะ่วที่ฮยออำลัะลึับอวันอีรั้รีบวาบรราถุระเป๋าที่เรียมมาและแอบแวบหนีหายไปอย่ารวเร็วเพื่อไม่ให้อีฝ่ายปิเสธไม่ยอมรับอวัอัวเอเหุเพราะเอาแ่เรใไม่เ้าท่า
ทุอย่า็แ่เรื่อบัเอิทั้เพ
ึั ึั
รวมไปถึเสียหัวใที่เ้นระรัวไม่หยุเวลาอยู่่อหน้าฮยออนี่็้วย
----------------------------------
เรื่อสั้นที่อิาเรื่อหลัในาร์ูน.....
ผลงานอื่นๆ ของ URE_B ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ URE_B
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น