seventeen X you ลิขิตรักบัญชาสวรรค์

"อีกนิดเดียว"ฉันบ่นกับตัวเองพร้อมเอื้อมมือไปว่าวที่ติดอยู่ต้นไม้สูงใช่แล้วแหละตอนนี้ฉันอยู่บนต้นไม้ กำลังที่จะจับแต่เลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงที่กำลังอ่านหนังสือ
"อ่านหนังสือบนหลังม้าด้วยข้างนอกวังคงมีอะไรสนุกทำแน่เลย"ฉันพูดพลางมองดูรอบๆเพราะว่าวันนี้เป็นเลี้ยงฉลองวันขึ้นปีไหม่
"องค์หญิงเพคะขึ้นไปทำอะไรข้างบนเพคะลงมาเดี๋ยวนี้นะเพคะ"
"โอะ .."ฉันร้องออกมาเพราะว่าฉันกำลังคิดอะไรเพลินแล้วแชซังกุงก็มาเรียกฉันจึงตกใจจึงตกต้นไม้หน้าอายชะมัดผู้ชายคนนั้นคงเห็นแล้วสิน่าา
"เป็นอะไรไหมเพคะ ทำไมถึงได้ดื้อขนาดนี้นะเพคะหม่อมฉันจะบ้าตายแล้วนะเพคะถ้าองค์หญิงเป็นอะไรไปหม่อมฉันได้หัวขาดแน่เพคะ"แชซังกุงรัวคำด่าใส่ฉันเลยแหละทำไงได้ก็ว่าวมันติดอยู่บนต้นไม้อ่ะ
"ข้าขอโทษข้าจะไม่ทำอีกแล้วหายโกรธนะแชซังกุง"ฉันพูดแล้วเดินไปทำหน้าแบ้วใส่แชซังกุง
"สัญญานะเพคะ"แชซังกุงพูด
"แน่นอนสิ"ฉันเอานิ้วก้อยเกี่ยวก้อยกับแชซังกุงแล้วเราก็ยิ้มไห้กัน
"เสด็จพี่หม่อมฉันหล่อไหม"
"หล่อแล้วเพคะองค์ชายยองชานของพี่"ฉันพูดกับยองชานแล้วเราก็เดินเล่นไปเรื่อยพร้อมกับนางหลายสิบคนที่เดินตามมายกเว้นแชซังกุงเพราะว่าฉันให้แชซังกุงไปรับใช้เสด็ยแม่แล้ว
"นี่องค์ชายยองชานของพี่ อยากเล่นอะไรเดี๋ยวพี่จะเล่นด้วย"ฉันพูดกับองค์ชายเพราะเห็นองค์ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"หม่อมฉันอยากไปนอกวังพะยะคะวันนี้เป็นวันขึ้นปีไหม่นอกวังคงน่าสนุกน่าดูพะยะคะ"องค์ชายยองชานพูดพร้อมอ้อนวอน
"ไม่ได้นะยองชานข้างนอกมันอันตรายพี่กลัวว่าเจ้าจะเป็นอันตรายหาอะไรทำในวังนี้แหละ"ฉันพูดพร้อมอธิบายเห็นผลให้องค์ชายฟังแต่ดูท่าองค์ชายคงไม่ฟังแน่เลย
"ไม่เอาพะยะคะ หม่อมฉันไปคนเดียวก็ได้พะยะคะ"องค์ชายพูดพร้อมเดินหนี
"ก็ได้แต่ต้องสัญญานะว่าจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลา"ฉันพูดและทำหน้าจริงจังเพราะกลัวว่าองค์ชายจะไปคนเดียวจริงๆเลยตอบไปอย่างนั้น
"พะยะคะงั้นเราไปเปลี่ยนชุดกันพะยะคะ"ฉันกับองค์ชายยองชานจึงบอกนางในว่าพวกเราจะไปนอนแล้วไม่ต้องให้ใครเข้ามาในห้องนอกจากเสด็จแม่และพวกเราก็รีบหนีออกจากวังทันทีพวกเราจึงไปร้านขายอาหารกัน


ร้านขายอาหาร


"นี่ยองชานพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะรออยู่ตรงนี้นะอยากกินอะไรก็บอกเขาแล้วกันนะ"ฉันพูดพร้อมกัยเดินไปหาเจ้าของร้าน
"ช่วยพาข้าไปห้องน้ำได้ไหมคะ"ฉันพูดกับเจ้าของร้าน
"ทางนี้"เจ้าของร้านบอกแล้วพามาแต่ว่าทำไมมันถึงได้สกปรกขนาดนี้น่ะ
"นี่หรอคะทำไมมัน เอ่ออ"ฉันพูดด้วยความตกใจกับสภาพที่เห็นแล้วพูดต่อว่า
"งั้นไม่เป็นไรคะ"ฉันพูดแล้วทำไห้เจ้าของร้านโกรธนิดหน่อย
"พามาแล้วไม่เข้ามันเสียเวลาจริงๆ"เขาพูดแล้วก็เดินหนีฉันกำลังเดินตามไปแต่ได้ยินคนคุยกันว่า
"ข้าว่าคนต่อไปที่พระราชาจะฆ่าต้องเป็นองค์ชายยองชานไม่ก็องค์หญิง
ซงมีแน่เลย"ชายคนที่1พูด
"นี่เจ้าเบาๆหน่อยเดี๋ยวคนมาได้ยินเดี๋ยวเราจะเป็นอันตรายนะข้าว่าเราไปกันเถอะ"ขายคนที่2
"พี่ชายไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน"ฉันพูดกับตัวเองแล้วเดินไปหายองชานแล้วทำไมยองชานต้องร้องไห้ด้วยพวกเขาทำอะไรยองชาน
"นี่พวกเจ้าทำอะไรน้องชายข้า"พูดด้วยความโกรธ
"ก็น้องชายเจ้ากินอาหารแล้วก็ไม่ยอมจ่ายเงิน"เจ้าของร้าน
"เงินคืออะไร"ยองชานถาม ใช่เงินคืออะไรฉันไม่รู้จัก
"นี่พวกเจ้าไม่รู้จักเงินจริงๆหรอเนี่ย