Saturn,ให้รักวนไป (จบแล้ว : อ่านฟรี)

Saturn ให้รักวนไป

ดาวเสาร์ x วีนัส

เรื่องราวความรักของบรรดาพี่น้องจากตระกูลกาจน์กลับมาอีกครั้ง โดยความรักในครั้งนี้จะเป็นเรื่องราวความรักของลูกชายคนที่สองกับลูกสาวคนเล็กของตระกูล อย่าง 'ดาวเสาร์' และ 'วีนัส' ความรักที่มาพร้อมกับการแบกรับชื่อเสียงและเกียรติของตระกูล ความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้...

เขา...ที่ไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้ง เลยทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเกลียด เพราะไม่อยากให้เธอมองเขาเหมือนพี่ชายคนอื่น

เธอ...ไม่เคยรู้เลยว่าสาเหตุที่ทำให้เขารังเกียจเธอขนาดนี้คืออะไร แต่กระนั้นความรักที่เธอมีให้เขาก็ไม่เคยแปรเปลี่ยนไป แม้ว่าเขาจะร้ายกับเธอมากก็ตาม

มาติดตามความรักครั้งใหม่จากพี่น้องตระกูลดาวกาจน์กันเถอะค่ะ!!

*********

เรื่องย่อ

สองเท้าที่เดินได้เกือบจะปกติเดินตรงยังห้องที่อยู่ตรงกันข้าม ซึ่งเป็นห้องของพี่เสาร์ ในขณะที่จะยกมือเคาะประตูก็เห็นว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค เลยถือวิสาสะผลักเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเหมือนมีคนกำลังคุยกันอยู่

และได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรเข้า...

“พี่ก็รู้ว่าผมไม่อยากเป็นพี่ชายของยัยเด็กนั่น แล้วก็ไม่มีวันยอมรับเธอเป็นน้องสาวของเราด้วย!” มือเล็กชะงักค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึงพร้อมกับอาการตัวแข็งทื่อ รางกายชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หยดน้ำอุ่นๆ เอ่อล้นในดวงตา

“แกทำแบบนั้นไม่ได้! ในเมื่อตอนนี้วีนัสอยู่กับเรา เธอก็ต้องเป็นน้องสาวของเรา แล้วแก...ก็ต้องเป็นพี่ชายให้เธอด้วย” พี่เหนือตะโกนเสียงดังกลับไป

“แต่ผมไม่อยากมีน้องสาว ไม่มีวัน”

พลัวะ! จากนั้นพี่เหนือก็ต่อยไปที่แก้มซ้ายของพี่เสาร์เข้าอย่างจัง

“แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธทั้งนั้น ถ้าแกยอมรับไม่ได้ก็ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ”

“ผมไม่มีทาง...!

ฉันไม่สามารถทนฟังเรื่องราวต่อจากนั้นไม่ไหวอีกต่อไป ทิ้งมือลงข้างกายอย่างหมดแรง สองเท้าก้าวเดินโผเผเพราะยังช็อกกับสิ่งที่ได้ยินไม่หาย หัวสมองขาวโพลน มือทาบที่อกข้างซ้ายหัวใจที่รู้สึกเจ็บจนด้านชาไร้ความรู้สึก แค่หายใจเข้าก็รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งอก

ประตูห้องปิดลงร่างกายก็ถูกโน้มถ่วงของโลกที่ฉุดรั้งให้ฉันลงไปกองอยู่ที่พื้น ราวกับตกอยู่ในภวังค์ เสียงทุกเสียงรอบตัวพลันเงียบสงัดยกเว้นเสียงหัวใจที่กำลังร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด ลำคอตีบตันด้วยก้อนสะอื้นที่แล่นขึ้นมา ก่อนน้ำตาจะไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

*********

“เจ็บ” ช่องเสียงแปลกๆ จากคนตัวสูงทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

“เจ็บเหรอคะ” ฉันถามซ้ำ เขาพยักหน้า ฉันฉีกยิ้มเล็กน้อย “...งั้นให้วีเป่าข้าวต้มให้เย็นลงสักหน่อยดีกว่านะคะ”

พี่เสาร์ฉีกยิ้มกว้างจากนั้นก็พยักหน้ารัว

นี่พี่เขาคงไม่ได้กำลังอ้อนฉันอยู่หรอกใช่ไหม

“ฟู่วว นี่ค่ะ” จากนั้นฉันก็ยื่นไปตรงหน้าเขา พี่เสาร์อ้าปากกินข้าวต้มที่ฉันป้อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ยิ้มหวานแบบนี้เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเช้าหรอก”

“หืม? ทำไมเหรอคะ”

จุ๊บ

“พี่เสาร์! เจ็บปากอยู่ไม่ใช่เหรอคะ” ที่พี่เขาจุ๊บน่ะฉันไม่เป็นไรหรอก แต่กลัวปากพี่เขาเจ็บนี่สิ

“ถ้าเจ็บแล้วได้จุ๊บวี...พี่ถือว่าคุ้ม”

“พี่เสาร์!” ฉันตีเขาที่ไหล่กว้างเบาๆ แก้เขิน

*********

บทจะร้ายก็ร้ายจนน่ากลัว...บทจะดีก็ดีจนน่าใจหาย...บทจะหวานก็หวานซะจนน่าอิจฉา

ใครชอบนิยายแนวพระเอกร้าย แต่สุดท้ายก็โบ้...เชิญทางนี้เลยค่ะ!!

เริ่มลงให้อ่านตอนแรก วันที่ 27/09/2567 เวลา 19.00น

และจะลงให้อ่านทุกวัน เวลาหนึ่งทุ่มตรง!

วันเสาร์และวันอาทิตย์ จะลงให้อ่านวันละ 2 ตอน

วันธรรมดาจะลงให้อ่านวันละ 1 ตอนค่ะ

(นิยายเรื่องนี้แต่งจบแล้วนะคะ ไรท์ลงให้อ่านจนจบแน่นอนค่ะ)

*********

ฝากนักอ่านช่วยติดตาม กดหัวใจ ช่วยให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ

ติดต่อพูดคุยกันได้ที่

Facebook : Twingle Twenty-six

Fanpage : Twingle26

*********