North Star ให้รักเหนือดาว (จบแล้ว:อ่านฟรี)

North Star ให้รักเหนือดาว

พีรดา x ดาวเหนือ

เรื่องย่อ

เมื่อสองปีที่แล้ว...เธอที่เกือบจะเสียเขาไปตลอดกาล เพราะเหตุการณ์เมื่อวันนั้นมันทำให้เธอคิดได้ว่า ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ทำไมถึงไม่ยอมทำตามความรู้สึกของเรา ชีวิตของเราทุกคนไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง แค่ลองทำตามหัวใจของตัวเองสักครั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร... 

แต่ที่มันผิด...คือ เขามีคนอื่นในใจอยู่แล้ว

เธอแพ้...ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ

แล้วยิ่งกว่านั้น คนที่อยู่ในใจของเขากลับเป็น...พี่สาวฝาแฝดของเธอ...

ในที่สุดแล้ว เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ระหว่าง 'ตัดใจ' กับ 'เป็นตัวสำรอง'

*********

“พี ช่วยอะไรพี่หน่อยได้หรือเปล่า” ฉันหันไปมองคนด้านข้างที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา

“อะไรหรือคะ?” มือสองข้างของคนขอความช่วยเหลือตะปบลงบนไหล่เล็กอย่างแรง ก่อนจะตามมาด้วยแววตาจริงจัง
“ถ้าถึงวันที่พี่ต้องไปทำธุระที่ว่านั้นจริงๆ พี่อยากให้พีอยู่กับดาวเหนือแทนพี่...”

สิ้นคำพี่แพรฉันก็สำลักน้ำลายตัวเองทันที พี่สาวจนต้องรีบถลาเขามาลูบหลังฉันเป็นพันละวันด้วยความตกใจ

“พะ พี่แพรคะ” ฉันพูดตะกุกตะกัก พร้อมกับโบกมือไปมา ประมาณว่าไม่เป็นอะไรแล้ว

“เป็นอะไรไหม” มือเล็กยังคงลูบหลังฉันด้วยความเป็นห่วง จนสักพักอาการไอก็เริ่มหายเป็นปกติ ฉันหยิบน้ำที่พี่ส่งมาให้ก่อนจะกรอกลงคออย่างรวดเร็ว

“ค่อยๆ สิพี เดี๋ยวก็สำลักอีกหรอก” หลังจากดื่มเสร็จก็ส่งขวดคืนให้พี่ทันที
“พี่แพรหมายความว่ายังไงคะ พี่แพรเป็นคู่หมั้นของพี่เหนือนะคะ แล้วจะให้พีไปอยู่กับพี่เหนือแทน...” ฉันชี้ที่ตัวเองก่อนจะถามต่อ “พีไม่เข้าใจ”

พี่แพรถอนหายใจยาวๆ หนึ่งทีก่อนจะมองฉันด้วยแววตาที่จริงจังไม่มีความหยอกเล่นในสายตาคู่นั้นเลย “พี่อยากให้พี...ปลอมตัวเป็นพี่”

“ให้พี...ปลอมตัวเป็นพี่แพร?” ฉันชี้ที่ตัวเองแล้วก็ชี้ที่พี่แพร เจ้าตัวก็พยักหน้า “พีทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ”

*********

“มองอะไร” ฉันถามพี่เหนือเสียงห้วนตามฉบับพี่แพรเป๊ะ แต่ก็แอบใจหายเหมือนกันเพราะปกติฉันไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้มาก่อน

“ทำไมไม่แต่งตัวสวยๆ มาแบบวันนั้น” นี่คือเหตุผลที่เขามองฉันแบบนั้นเหรอ แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ นอกจากชุดนักศึกษาแล้วพี่แพรก็ไม่เคยใส่กระโปรงเลยนะ ขนาดพ่อเคยบังคับให้พี่เขาใส่ไปออกงานกับท่านรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ พี่เขาก็ยังมีกางเกงยีนใส่ไว้ใต้กระโปรงชุดแซ็กเลยล่ะ แล้วชุดที่พี่แพรใส่วันนั้นน่ะ มันชุดของฉันต่างหากล่ะ

“คนสวยแต่งอะไรก็สวยไหม แค่นี้ก็ดีแล้ว แล้วนี่ยังไม่สั่งอาหารอีกเหรอ ตัวเองก็มาตั้งนานแล้วทำไมไม่สั่งก่อน” ฉันตอบแบบปัดๆ ก่อนจะยกเรื่องรายการอาหารมาอ้าง ขืนปล่อยให้พูดเกี่ยวกับเรื่องพี่แพรแล้วล่ะก็ ต้องเผลอปล่อยไต๋ออกมาให้พี่เขารู้แน่ๆ

“ก็รอสั่งพร้อมกัน” พอเขาพูดแบบนั้น ฉันก็หยิบเมนูที่วางอยู่ใกล้มือข้างขวาขึ้นมาดู แล้วก็สั่งเมนูโปรดตัวเองโดยไม่รีรอ
 

*********

“พี่เหนือมีอะไรอยากถามพี ก็ถามมาเลยค่ะ พีเห็นพี่เหนือถอนหายใจจนในรถร้อนไปหมดแล้วค่ะ”

“งั้นเหรอ?” ฉันเลิกคิ้วมองเขา “พี่น่ะไม่มีอะไรจะถามหรอก แต่เราน่ะ ไม่มีอะไรจะบอกพี่สักหน่อยเหรอ?”

“เรื่องอะไรคะ?”

“ยังมาถามอีก”

“อ้าว ก็พีไม่รู้นี่คะ ว่าพี่เหนืออยากให้พีบอกอะไรพี่เหนือล่ะคะ” พี่เขาถอนหายใจยาวก่อนจะบอก

“ก็อย่างเช่น...สาเหตุที่ต้องปลอมตัวเป็นแพรไง”

“เรื่องนั้น...พีว่าพีบอกเหตุผลไปแล้วนะคะ”

“แล้ววันนั้นล่ะ?” พี่เหนือถามต่อ

“วันไหนคะ?”

“ก็วันที่เราไปเดทกันไง”

“คะ ค่ะ ทำไมเหรอคะ?” ฉันตอบเสียงติดขัด

“ที่พี่หอมแก้ม...”

*********