เจ้าความรักของพีรดา

"มึงเปลี่ยนที่เรียนเพราะพีกับน้ำหวานทะเลาะกันเหรอ"
" อือ วันนั้นมึงก็เห็นว่า พี ทำอะไรบ้าง มันเหมือนไม่ใช่ พี ที่กูรู้จัก "
" มึงไม่คิดว่ามันแปลกเหรอว่ะ ปกติพีมันใจเย็นจะตาย แต่นี่ถึงกับฟิวส์ขาด ลงมือกับน้ำหวานขนาดนั้น"
" กูก็ไม่รู้ แต่มึงคนอย่างน้ำหวานเนี่ยนะจะทำอะไรมันได้ แค่เสียงดังใส่หน่อยเดียวก็น้ำตาคลอดแล้ว หรือมึงเคยเห็นน้ำหวานมีปัญหากับใคร กูก็พึ่งเคยเห็นไอ้พีคนแรกนี่แหละ "
" ใจเย็นๆ มึง "
" เย็นยังไงว่ะ นั่นก็เพื่อน นั้นก็แฟน ทำไมพีแม่งงี่เง่าจังว่ะ ที่ผ่านมาเรารู้จักมันจริงๆ เหรอว่ะ "
ปกปักษ์เสยผมตัวเองอย่างหงุดหงิด
" ในสายแก ฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ " พีรดาที่หลบอยู่ข้างบันไดมาตั้งแต่ต้นเอ่ยถามเพื่อนตัวเองด้วยเสียงสั่นเครือ
" เอาเป็นว่าขอโทษพวกแกด้วยแล้วกัน ปกแกไม่ต้องย้ายที่เรียนหรอก ทำตามความตั้งใจเดิมที่จะเรียนที่เดียวกัน พวกแกพยายามกันมาอย่างหนักเลยนะ อย่าทิ้งมันเพราะฉันเลย เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะฉัน " พีรดาสูดหายใจเพื่อกลั้นน้ำตา
" ดังนั้นพวกแกไม่ต้องไปไหนหรอก ฉันไปเอง มันจะได้ดีกับทุกฝ่าย " พีรดาพูดจบก็เดินออกมาทิ้งให้เพื่อนอีกสองคนมองตามด้วยอารมณ์ที่หนักอึ้ง
" เฮีย "
" แน่ใจแล้วใช่มั้ย "
" อือ หนูจะไปจากที่นี่ "