[Undertale aus] ดวงดาวนำพา

สวัสสดีทุกคน ไรท์ เจ้าเก่าเจ้าเดิมพร้อมเปิดนิยาย ดอม อันเดอร์ เทล ใหม่จ้า บอกเลยไรท์ ติ่งอันเดอร์เทลมาก ชอบครั่งไคล้ เเซนส์สุดๆ มีนิยายเกี่ยยกับเเซนส์ที่เเต่งเอาไว้…้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้เเต่ เเอคเค้าเก่าผมจำรหัดไม่ได้ กู้ก็ไม่ได้อีกเลย …ปล่อยเทขอโมษ สำหรับใครหลายๆคนที่ติดเรื่องนั้นด้วยนะครับเเละผมมาเเต่งเรื่องใหม่ เเทนเลย เผื่อใครลืมนิยายเก่าผมเดียวจะขึ้นรูปให้นะครับ สำหรับเรื่องนี้ ผมปล่อยเท เรียบร้อยงับ--

นี  เธอคือหญิงสาวธรรมดาๆที่มีครอบครัวที่ไม่ได้ สนับสนุนเธอจนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้หนีออกจากบ้านหลังจากที่ทางบ้านของเธอนั้นได้ทำร้ายจิตใจของเธอเป็นอย่างมากจนเธอหนีออกจากบ้านและใช้ชีวิตด้วยตัวเองและเรียนต่อจนถึงมหาวิทยาลัยที่เธอใฝ่ฝัน…แต่เธอไม่รู้เลยว่า ในวันที่เธอขอพร จาก ดวงดาว….คำขอที่เธอขอจากดวงดาวนั้นก็ได้สัมฤทธิ์ผลทำให้เธอถูกดูดเข้ามาในมิติอื่น เพื่อได้พบกับตัวละครที่เธอชอบมากที่สุดนั่นก็คือ ‘Sans’

.

.

.

.

---

---

«You've heard the legend about making a wish on the stars, right? You've made a wish on the stars…I'd say if you Blessings on the full moon Your dreams will come true…and of course I'm not lying……»

คุณเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับการขอพรบนดวงดาวใช่ไหม คุณเคยขอพรบนดวงดาว…ฉันจะบอกว่าถ้าคุณ ขอพรในวันพระจันทร์เต็มดวง ความฝันของคุณจะเป็นจริง…และแน่นอนว่าฉันไม่ โกหก……

«Because I made a wish and it came true…»

เพราะผมขอพรไว้แล้วมันก็เกิดขึ้นจริง

---

---

“กรี๊ดยยยยยยยนยย เเซนส์~~~~~~ อย่างหล่า อ้ายยยยยยยย”

ท่ามกลางชีวิตประจำวันของเธอ นี กำลังอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเพ้อฝันอย่างแท้จริง เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะท่ามกลางเสียงเพลง ของคอมพิวเตอร์ เธอมองดูภาพ ของ Sans ซึ่งเป็นตัวละครที่เธอชื่นชมอย่างสุดซึ้ง ด้วยแววตาขี้เล่นของเธอ เธอกดภาพลงบนริมฝีปากของเธอ และจูบอย่างขี้เล่นคอมพิวเตอร์….

ราวกับติดอยู่ในฝันกลางวันอันแสนสุข ริมฝีปากของเธอ โค้งเป็นรอยยิ้มอันอ่อนโยน “โอ้ แซนส์ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน หลงรักตัวละครเกม อย่างบ้าคลั่ง ใครจะคิดล่ะ” เธอรำพึงดัง ๆ เสียงของเธอกระซิบเบา ๆ

ภาพของแซนส์มองย้อนกลับไปที่เธอ แต่กลับมีชีวิตชีวาด้วยความรักที่เธอมอบให้ ในห้องอันเงียบสงบของเธอ คำสารภาพของ…เธอ คือมันเป็นการเเสดง ความรัก —เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกของเธออย่างจริงจัง แม้ว่าจะมุ่งไปที่ตัวละครในจินตนาการก็ตาม

แต่ในขณะที่หัวใจของ นี พุ่งสูงขึ้นด้วยช่วงเวลาที่แปลกประหลาดนี้ ความเป็นจริงก็กลับมาพังทลายอีกครั้งพร้อมกับการหยุดชะงักอันสั่นสะเทือน เสียงของผู้คนรอบตัวเธอ (ซึ่งน่าจะเป็นสมาชิกในครอบครัวของเธอ) ดังก้องไปทั่วกำแพง ตะโกนเรียกความสนใจจากเธอ และทำลายช่วงเวลา ความรักความครั่งไคฃ้ ที่เธอสร้างขึ้นในชั่วขณะหนึ่ง

แม้ว่าต้องเผชิญกับเสียงโห่ร้องจากโลกภายนอก แต่ความรักของ เธอ ก็ยังคงไม่สั่นคลอน เธอเหลือบมองไปยังความสับสนวุ่นวาย มีรอยยิ้มที่รู้ดีปรากฏบนริมฝีปากของเธอ “ความรักก็คือความรักใช่ไหม ไม่ว่าจะแหวกแนวแค่ไหนก็ตาม” เธอรำพึงกับตัวเอง

แต่ในใจเธอ ความหลงใหลที่นีมีต่อแซนส์เป็นแหล่งของความสุขและความอบอุ่น เป็นสิ่งเตือนใจว่าบางครั้งแม้จะอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย การค้นหาความปลอบใจและความสุขด้วยวิธีที่เรียบง่ายและเต็มไปด้วยจินตนาการที่สุด…

     ขณะที่นีลงบันไดและหา…ครอบครัวของเธออยู่ข้างล่าง ช่วงเวลาส่วนตัวของเธอกับภาพลักษณ์ของแซนส์ก็ดูเหมือนจะจะจบลง… เสียงของครอบครัวพ่อเเม่ เเละพี่น้องของเธอ… เเต่เธอจะทำอะไรได้ …เขาเป็นพี่น้องของเธอและเป็นครอบครัวของเธอนี่นา 

     อย่างไรก็ตาม แล้วเมื่อเธอเข้าไปหาพวกเขา บรรยากาศก็เปลี่ยนไป เสียงของพวกเขาดูเหมือนจะแสดงความไม่เห็นด้วย และความกังวลที่มีเจตนาดีผสมกับวิจารณญาณก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้

    ท่ามกลางเสียงที่หมุนวนรอบตัวเธอ พบว่าตัวเองตกเป็นเป้าหมายของ บทสนทนาเหล่านี้…. “คุณต้องหยุดหมกมุ่นอยู่กับตัวละครเหล่านี้ได้แล้ว” “มันไร้สาระ “ “การจมอยู่กับจินตนาการเหล่านี้มันมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรสำหรับแกเลยมึงควรที่จะ เลิกดูซะของไร้สาระพวกนั้นได้แล้วจับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงสักที!! ” "ฉันกลัวว่าคนอื่นจะหาว่าพวกเราบ้าเหมือนพ่อแกนั่นแหละ”

     คำพูดนั้นกระทบกระเทือน และท่าทางของนีก็เปลี่ยนจากคนช่างฝันขี้เล่นมาเป็นฝ่ายตั้งรับ เธอรู้สึกถึงความคับข้องใจและความเปราะบางผสมปนเปเมื่อความสนใจของเธอถูกวิพากษ์วิจารณ์และตราหน้าว่า "บ้า" ของการไม่ยอมรับร่วมกันของพวกเขาส่งผลกระทบต่อเธอ

     ทว่าแม้จะเผชิญกับความคิดเห็นมากมาย ความมุ่งมั่นของ นี ก็ยังคงมั่นคง แต่เธอเข้าใจว่าความหลงใหลและความสนใจของเธอเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนที่เธอเป็น แม้ว่าโลกรอบตัวเธออาจจะมองข้ามความหลงใหลในตัวละครในนิยายของเธอ แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งนี้ทำให้เธอมีความสุขและสบายใจ

    ด้วย…ความปรารถนาอันเงียบสงบ นีได้พบกับคำวิจารณ์ด้วยสายตาที่แน่วแน่ “บางทีมันอาจจะดูบ้าสำหรับคุณ แต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข และฉันคิดว่านั่นคือสิ่งที่สำคัญ”

     ห้องตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ มุมมองที่ขัดแย้งกันแขวนอยู่ในอากาศ คำพูดของนีเป็นเครื่องเตือนใจว่าความสุขส่วนตัวนั้นถูกต้อง แม้ว่าจะไม่สอดคล้องกับความคาดหวังของผู้อื่นก็ตาม ….เเต่…มันไม่ใช่สำหรับครอบครัวของเธอครอบครัวของเธอนั้นเป็นพวกหัวโบราณและมันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนที่ต้องเก็บกด…เรื่องราวที่มีแต่ดราม่าพวกนี้มันจะจบลงตอนไหนกันนะ…?

« เเซนส์ ….ถ้าคุณ…มีหยุดจริงๆก็คงดีฉันอยากจะไปพบคุณจัง »