Siren's Song of Love

Siren's Song of Love

บทเพลงแห่งความรักของไซเรน

------------------------------------------

นิยายเรื่องใหม่ของไรทอีกเเล้ว สงสัยสินะว่าไรท์ขยัรเเต่วนิยายใช่ เเบะขอบเเต่งไม่จบสักที เเจาเอาเถอะไรท์ชอบดองอ่ะ ขอโทษด้วยครับ55555 เรื่องนี้ไรท์ เอาไปเอาไปเเต่งอนิเมชั่นส่งอาจารย์ ด้วยนะ เอาล่ะ เรื่องนี้ก็...เดี่ยวกับ ทะเล เเบบออกทะเล ตามชื่อเลย ลุยเลยเหล่่ลูกโจรสลัดทั้งหลายเราจะไปหาวันพีช--เเอ็ค//โดนลูกตบหัว ok ไม่เล่น ล่ะ5555 ไปๆ เนะ เรามาอ่านนิยายเรื่องนี้ให้สนุกดันดีกว่า~~จุ๊บๆ รักนะทุกคน~

---------------------------------------------

เด็กชายที่มัก กลั่นแกล้งตลอดเวลาจนสุดท้าย ในวันเกิดครบรอบ16ปี ตัวเขาถูกกลั่นแกล้งในระหว่างกลับบ้านก่อนที่เขาจะถูกผลักตกลงสู่มหาสมุทร ก่อนที่เขาจะพบว่าแท้จริงเขาคือ 'ไซเรน '

.

.

.

.

.

.

.

.

---------------------------------------------

ภายในห้องที่ปิดไฟจนเหลือแค่โคมไฟภายในห้องนอนพร้อมกับร่างของเด็กชายและร่างของผู้ใหญ่คนนึงที่เป็นแม่ของเด็กคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับถือหนังสือนิทานที่เกี่ยวกับนางเงือกพร้อมกับเด็กชายที่กำลังตั้งหน้าตั้งใจรอฟังแม่เล่านิทาน เรื่องโปรดของเขาที่มักฟังทุกวัน...

แม่คำบัว นั่งอยู่ที่ขอบเตียงของลูก น้ำเสียงนุ่มนวล ไพเราะ ขณะที่เธอเริ่มเล่าเรื่องราว ของสาวน้อยน่งเงือก ภายในห้องมีแสงไฟสลัวๆ แสงนวลๆ ของแสงไฟยามค่ำคืนทอดเงาอันอ่อนโยนบนผนัง ตัวของเด็กชาย จ้องมองไปที่แม่ของเขาด้วยดวงตาที่สดใส จนสะท้อนออกมาทางสายตา ดวงตาที่สะท้อนความคาดหวัง

“กาลครั้งหนึ่ง ในโลกที่ทะเลมาบรรจบกับท้องฟ้า มีนางเงือกน้อยเเสนสวย อาศัยอยู่” แม่เริ่มใช้นิ้วของเธอลูบผมของเขาอย่างอ่อนโยนขณะพูด “เอเลียรามีหางสีฟ้าเขียวที่สดใสที่สุด ประดับด้วยไข่มุกที่ส่องแสงระยิบระยับราวกับดวงดาวเบื้องบน เธอเป็นที่รู้จักจากจิตใจที่ใจดีและเสียงที่ไพเราะซึ่งสามารถสงบได้แม้กระทั่งพายุทีีโหมกระหนั่ม ของเธอก็ยังสงบนิ่ง ”

เด็กชายซุกลึกลงไปใต้ผ้าห่มของเขา จินตนาการของเขาล่องลอยไปในขณะที่เขาจินตนาการถึงอาณาจักรใต้น้ำที่แม่ของเขาบรรยายถึง มันทำให้จินตนาการของเขาร่องรอยและทำให้ดวงตาของเขาชื่นชอบเรื่องราวที่แม่ได้นำมาเล่าถึงแม้ว่าเขาจะฟังมาหลายรอบแล้วก็ตามแต่มันก็ไม่เคยทำให้เขาหมดสนุกเลยเพราะเขาชอบเรื่องราวนี้มากๆเรื่องราวของนางเงือกน้อยที่เขาอยากจะเป็นเหมือนกัน

“ทุกคืนเมื่อพระจันทร์ขึ้นสูง เอเรียล จะว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ หางของเธอส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางแสงจันทร์ เธอจะนั่งบนก้อนหินและร้องเพลงที่เล่าเรื่องราวของดินแดนที่ถูกลืมและสมบัติล้ำค่า สิ่งมีชีวิตในทะเลจะมารวมตัวกัน ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจขณะที่เสียงของเธอพาดผ่านคลื่น....และเธอมักเป็นพวกที่ชอบสะสมและสิ่งของจากจากมนุษย์ที่ตกลงมาสู่ทะเลเธอมักจะเก็บสะสมและหวงแหนพวกมัน”

ดวงตาของเด็กชาย หนักขึ้น ลมหายใจของเขช้าลงในขณะที่จังหวะการเล่าเรื่องของเเมา ที่ผ่อนคลายพยายากล่อมให้เขาหลับแต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่หลับง่ายๆเพราะเขาอยากจะฟังเรื่องราวให้จบ เขาเหาออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะจ้องมองแม่เพื่อให้เธอเล่าต่อและเมื่อแม่ของเขาเห็นว่าเขากำลังจะง่วงเธอก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรูปผัวของเขาเบาๆก่อนที่จะเล่าต่อ...

" คืนหนึ่ง ขณะที่ เอเลียล ร้องเพลงของเธอ เธอก็ได้ยินเสียงเพลงแว่วออกมาพร้อมกับที่เธอเงยหน้าขึ้นไปมองพร้อมกับเธอได้เห็นเรือขนาดใหญ่จนทำเอาเธอสนใจและรีบไหว้ตรงไปที่เรือแห่งนั้นก่อนที่เธอจะพบว่ามันคือเรือของ เจ้าชาย ในขณะที่เธอกำลังเฝ้ามองพวกเขาเต้นระบำเธอได้พบกับรักแรกของเธอนั่นก็คือเจ้าชายรูปงาม... ก่อนที่จะพบว่าเรื่องเข้าไปอยู่ในพายุที่รุนแรงว่าจะกลืนเรือของเขาหายลงไปจากทะเล "

สายตาเขาไม่เคยละสายตาไปจากแม่ของเขา และหลงใหลในเรื่องราวที่เธอหยิบยกขึ้นมามห้เขาฟัง

"แอเรียลได้เข้าไปช่วยเหลือเจ้าชายก่อนที่จะนำพาเขาไปยังชายหาดพร้อมกับตกหลุมรักเขามากกว่าเดิมก่อนที่จะล่าถอยออกไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ ”

เสียงของเมนุ่มนวลขึ้น คำพูดของเธอราวกับเพลงกล่อมเด็กที่อ่อนโยนขณะที่เธอเล่าเรื่องราวต่อไป

"และแล้วเธอก็ได้ถูกคุณพ่อที่เป็นราชาของเหล่านางเงือกได้ทำลายข้าวของของเธอก่อนที่จะนำเธอไปกักขังเอาไว้ เธอได้ต่างเสียใจก่อนที่เธอจะได้ทำการไปหาแม่มดแห่งท้องทะเลพร้อมกับเปลี่ยนขายของเธอให้กลายเป็นขาโดยแลกกับเสียงของเธอเพื่อตามหารักแรก...และรักสุดท้ายของเธอ"

ในขณะที่เธอกำลังเล่าต่อเด็กชายก็ได้จับแม่จับแขนเสื้อของแม่เอาไว้ก่อนที่จะดึงเบาๆก่อนที่คุณแม่นั้นก็หันมายิ้มให้กับเขาอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะถามว่ามีอะไรหรือเปล่าก่อนที่จะหยุดเล่าไป

"....แม่คิดว่านางเงือกกับไซเรน มีจริงๆหรือเปล่าถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยเห็นแต่ผมอยาก พบเจอกับความรักเหมือนกับนางเงือกน้อยที่อยู่ในเรื่องนิทานเรื่องนี้ผมอยากจะเป็นเหมือนกับพวกเขาที่ได้เจอรักแรกและได้อยู่กับพวกเขาอย่างมีความสุขไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ไหม...?"

ตัวเขายิ้มออกมาก่อนที่จะถามเอ่ยถามแม่อย่างมีความหวังด้วยดวงตาที่ทอประกายแสงแห่งความหวังก่อนที่แม่จะยิ้มออกมาก่อนที่จะค่อยๆลูบหัวของเขาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเอ่ยบอกเด็กชายไป...

"...แน่นอนรู้ไหมว่าคนเรานั้นก็ได้เจอกับคนรักที่เป็นรักแรกและรักเดียวของพวกเราและเป็นคู่แท้ มันคือเส้นชะตาที่ถูกกำหนดให้พวกเรามาพบกันและผูกเส้นปมด้ายสีแดง ให้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข....นั่นก็เหมือนกับแม่และกับพ่อและได้มีลูกออกมายังไงล่ะ? มันคือความรักของพ่อและแม่แน่นอนว่าพ่อกับแม่รักกันและมีลูกเป็นพยานรัก"

"ลูกสามารถที่จะเจอความรักเหมือนกับนางเงือกน้อยที่อยู่ในนิทานเรื่องนี้ได้แม่เชื่อมั่นอย่างนั้นถ้าลูกตั้งใจและค้นหาความรักของลูก ...ด้วยตัวลูกเอง"

เสียงของแม่นุ่มทุ้มและอ่อนโยนพร้อมกับรูปของเขาเขาพยักหน้าอย่างสบายใจก่อนที่เขารู้สึกว่าเขาเริ่มง่วงมากกว่าเดิมก่อนที่ดวงตาของเขาจะเริ่มปิดลง แม่นั้นยิ้มออกมาพร้อมกับรูปหัวของเขาไปมาเบาๆก่อนที่จะบอกฝันดี

"ฝันดีนะ 'ไซเรน' น้อยของเเม่..."

ดวงตาของเด็กชาย ปิดลง จิตใจของเขาล่องลอยไปสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ที่ซึ่งนางเงือกและไซเรน ไม่แหวกไหว้ภายในจินตนาการของเขา

      เสียงของแม่คำบัวจางหายไปในยามค่ำคืน ทิ้งความรู้สึกมหัศจรรย์และความสงสัยที่คงอยู่นานหลังจากพูดออกไป และในขณะที่ เด็กชาย เข้าสู่ห้วงนิทรา ความฝันของพวกเขาก็เต็มไปด้วยเสียงเพลงของ เเอเรียล เเละคำสัญญาที่ว่าแม้แต่เรื่องราวที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดก็สามารถเป็นจริงได้ใจ

---------------------------------------------