ยาหม่องกับหมอตี๋

​

 

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ กูจะไม่เลือกเรียนหมอให้ตัวกูต้องมาลำบากอย่างนี้เล๊ย แต่ก็ช่างเถอะ นี่ก็อยู่ใช้ทุนมันไปอีกไม่นาน แถมคนไข้ที่นี่ก็น่ารัก เหล่าคุณลุงคุณป้า เวลามารักษาก็ขนหน่อไม้ ขนผักที่ปลูกเองเอามาฝาก จะปฏิเสธก็กลัวจะเสียน้ำใจ แถมกูก็ทำกับข้าวไม่เป็นซะอีก 

 

เดชะบุญที่แจ๊คพอตได้มาอยู่โรงพยาบาลที่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก คืออยู่แค่กาญจนบุรี ถ้าใช้เวลาขับรถกลับบ้านก็ไม่กี่ชั่วโมง  วันหยุดก็ขอกลับไปนอนอยู่บ้าน แต่ตั้งแต่พี่ชายมีแฟนไป กลับบ้านมาก็ต้องอยู่คนเดียวอีก แต่เอาเหอะ อย่างน้อย ไปอ้อนอาซ้อให้ทำอะไรอร่อย ๆ ให้แดกมั่งก็ยังดี อ้อนพี่ชายมั่ง อ้อนพี่สาวมั่ง อดทนอีกนิดก็ใช้ทุนหมดจะย้ายกลับไปอยู่โรงพยาบาลแถวบ้าน แล้วก็เปิดคลินิกให้สบายใจ 

 

คนไข้แถวนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นคนแก่ แล้วก็แสนจะน่ารักอย่างที่ว่า บอกให้กินหยูกกินยาก็กินกันตามสั่ง ไม่ทำให้หมออย่างกูต้องอ่อนใจ 

 

แต่ทำไม๊ ไอ้คนที่ทำให้หนักใจทั้งเช้าทั้งค่ำ ก็คือไอ้คนที่ไม่ใช่คนป่วย ที่เอาแต่ตามวอแว ก็รู้แหละว่าหล่อ แต่นี่ก็เลือกนะเว้ย

​