จดหมายรัก (Secret Letter)

​

 

ธเนศกับบดินทร์ ตัดสินใจมาพักร้อนที่บ้านหลังเล็กแห่งนี้ บ้านต่างจังหวัดที่ถูกรายล้อมไปด้วยสวนผลไม้ร่มครึ้ม ชีวิตที่แสนวุ่นวาย จากปัญหาสารพัดที่คอยรุมเร้า ทำให้ทั้งสองอยากหลบหนีมาใช้ชีวิตเรียบ ๆ และเงียบสงบที่นี่กันดูสักหลาย ๆ วัน

 

แต่ปัญหาที่ดูจะวุ่นวายที่สุด ไม่ใช่ปัญหาจากใครที่ไหน แต่เป็นปัญหาจากความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนั่นเองที่ตัดสินใจว่า เมื่อถึงทางแยกของความสัมพันธ์ จะไปต่อ หรือพอแค่นี้ 

 

แต่ครั้งใดที่จะมีเหตุให้ต้องแยกกัน ก็จะมีอีกฝ่ายที่ยื้อยุดไม่ให้อีกคนต้องห่างพราก อาจเพราะความสัมพันธ์นานนับปี อาจเพราะความรักที่ทำให้ทั้งสองเคยฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา  หรืออาจเพราะความเคยชิน ที่จะต้องมีกันและกัน 

 

หลาย ๆ ครั้ง ที่ทั้งสองคนทะเลาะกันจนแทบไม่เผาผี หลาย ๆ ครั้งที่จะมีอีกฝ่ายหนึ่งเก็บข้าวของ และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมย้อนกลับมาคืนดี จะไม่ยอมย้อนกลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอีก  แต่เมื่อเวลาผ่านไป อีกคนตามมาง้องอนถึงที่ ก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันทุกทีร่ำไป

 

เมื่อมาถึงบ้านที่ตัดสินใจมาพักร้อน   ทั้งสองคนช่วยกันเก็บเอาข้าวของออกมาจัดเรียงเข้าตู้เสื้อผ้า เมื่ออยู่ในห้องนอนแสนสะอาด เตียงสี่เสาที่แขวนมุ้งโปร่ง ๆ ไว้ชายทั้งสี่ด้านถูกรวบไว้ ชั้นวางของที่หัวเตียงนั้นเป็นไม้สักที่แกะสลักลายสวย อย่างไว้ฝีมือ แม้จะเก่าคร่ำไปตามวันเวลา แต่ก็ยังแข็งแรงดีอยู่ 

 

ลิ้นชักบานสุดท้ายถูกเปิดออก บดินทร์ พบกองจดหมายที่ถูกมัดไว้เป็นก้อนโต  ความสงสัยใคร่รู้ทำให้บดินทร์แกะมันออกมาดู ทุกซองแทบทั้งหมด ถูกจ่าหน้าซองถึงผู้รับคนหนึ่ง แสตมป์ถูกปิดไว้แล้ว แม้จะเก่าคร่ำ แต่ไม่มีร่องรอยของการแสตมป์จากไปรษณีย์

 

"แสดงว่า จดหมายพวกนี้ไม่เคยถูกส่งออกไปเลยอย่างนั้นสิ" บดินทร์คิดในใจ และเรียกธเนศให้มาดูด้วยกัน

 

"อะไรน่ะ?" ธเนศถามพร้อมทำหน้าฉงน

 

"จดหมาย เหมือนจะไม่เคยถูกส่งไปเลย ดินแกะออกอ่านจะเสียมารยาทไหมวะ?" 

 

"อืม คงไม่มั้ง อีกอย่างเธอชอบเสือกเรื่องชาวบ้านอยู่แล้วหนิ" ธเนศพูดแล้วอมยิ้มที่มุมปาก 

 

"งั้นดินอ่านคนเดียวนะ"

 

"เรื่องอะไร ขอเราเสือกด้วยคน" 

 

"ก็พอกันนั่นแหละวะ"  บดินทร์ ค้อนขวับ แล้วตีแขนผู้ชายที่นั่งยอง ๆ ข้าง ๆ อย่างหมั่นไส้ กวนประสาทเหลือรับ

 

"เปิดสิ" ธเนศเย้า พร้อมดันไหล่คนข้างหน้า

 

"งั้นมาอ่านด้วยกัน"  

 

"อืม"  ธเนศรับคำ แล้วนั่งลงข้าง ๆ ค่อย ๆ แกะจดหมายอย่างเบามือ แล้วยื่นให้บดินทร์อ่านออกมา

​