เมื่อเราต้องหยุดในความสัมพันธ์
แม้เราจะหมดเวลาพบกัน
ในใจของฉันเนิ่นนานแค่ไหน
ก็ยังไม่ลืมเธอ
ทั้งทุกข์และสุขที่เคยพบเจอ
เรื่องราวความรักของฉันและเธอ
ภาพติดตาเสมอ ยังละเมอเพ้ออยู่ทุกวัน
"ขิง...ขอร้องล่ะ อย่าพูดแบบนี้"
"เรามันก็แค่หมออินเทิร์น คงไม่เร้าใจแบบดาราคนนั้นหรอก"
"................................."
"เลิกกันเถอะ" เมื่อสิ้นสุดประโยคน้ำตาที่เอ่ออยู่ก็ไหลอาบแก้มคนพูดทันที
"ทำไมขิงไม่ฟังเรา ขิงฟังเราสิ"
"จริงอย่างที่คนอื่นเค้าพูดกัน กฏของธรรมชาติไม่มีใครฝืนได้"
ไม่มีใครฝืนธรรมชาติได้ แต่ก็สามารถเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้
ข้อ1. 6 ปีแล้วที่เธอจากไป 6 ปีที่ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง
ข้อ2. ไม่มีใครลืมใครได้ แต่เวลาทำให้หลายสิ่งเปลี่ยนไป รวมถึงใจคนด้วยหรือเปล่า
*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ฝากติดตามกันด้วยนะ
**เรื่องแรกยังไม่จบเลย แต่มันได้ฟิล
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น