ชีวิตของสาวน้อยผู้กลับมาเกิดใหม่

 " เฮ้อ... ในที่สุดก็จบซักทีสินะ"

มีคำพูดของชายคนนึงนอนอยู่ท่ามกลางกองซากศพเป็นภูเขา เพราะที่ๆชายคนนั้นอยู่ก็คือสนามรบที่ไม่เคยสร้างความสุขให้ใครได้สร้างแต่ความทรมารให้กับผู้คนนับไม่ถ้วนและสงครามในครั้งนี่ก็ได้จบลงด้วยฝีมืของคนๆเดียว

"อยากกลับบ้านเกิดไปนั้งกินข้าวร้อนๆจังเลยนะ ถึงจะไม่มีคนคอยอยู่ก็เถอะ"

ชายคนนั้นพูดอย่างเลื่อนลอยเพราะไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ไม่สามารถขยับตัวได้อีกแล้วมีพลาดแผลทั่วทั้งร่างแต่ก็แทบจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว

"เอาเถอะพอจบสงครามครั้งนี้ประเทศนี้คงพัฒนาไปอีกมากเท่านั้นก็พอแล้วล่ะมั้งหวังว่าจะไม่มีคนที่โดนแบบเราอีกแล้วนะ"

ชายที่เปรียบเสมือนวีรบุรุษแต่ความจริงแล้วก็เป็นแค่นักรบในสงครามที่โหดร้าย

และตอนนี้ภาพรอบๆของเขาก็เริ่มเลือนรางเต็มทนและซากศพที่กระจายเกลื่อนกลาดไม่ว่าใครต่างก็หมดหวังที่จะรอดชีวิต

"แค๊ก แค๊ก"

ชายคนนั้นไอ้ออกมาเป็นเลือดเขาเป็นชายสวมชุดป้องกันซึ่งเต็มไปด้วยบาดแผล

ชายผู้นั้นพยายามจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แต่ไม่อาจประคองร่างเอาไว้ได้ทำให้ต้องล้มลงอยู่หลายต่อหลายครั้ง ชายผู้นั้นล้มเลิกความตั้งใจที่จะลุกยืน

ก่อนจะคลานไปข้างหน้า เอนหลังไปพิงกับก้อนหินที่อยู่ใกล้แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งจากนั้นก็มองสร้อยคอที่หลุดออกมา

"ขอโทษนะ ที่รักษาสัญญาเอาไว้ไม่ได้"

ชายผู้นั้นมองสร้อยในมือแล้วยิ้มข่มก่อนที่มือจะอ่อนแรงและสติของเขาก็หายไป........