แวมไพร์ไร้นาม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

คำเตือน Warnings!!!

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างทำให้เกิดความรู้สึกหดหู่ใจและจิตตก

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิยายเรื่องนี้ไม่เป็นความจริงและเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเอง

การข่มเหง กายภาพ, จิตใจ, อารมณ์, ทางคำพูด, ทางเพศ (Abuse)

  การใช้อำนาจเหนือกว่า / การใช้ความรุนแรง 

การละเมิดเด็ก และ ใคร่เด็ก (Child Abuse and Pedophelia)

การพนันและการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ (Gambling and drinking alcohol)

การตายของสัตว์และการบรรยายสภาพศพ (animal death)

การทำร้ายตัวเอง (Self-harm)

  การพยายามทำร้ายตัวเอง/ฆ่าตัวตาย หรืออาการทางจิต

การใช้ของมีคม (Using sharp objects)

การทำร้ายร่างกาย (Mayhem)

การกลั่นแกล้ง (bullying)

การเหยียดเชื้อชาติ/ชนชั้น (Racism and class)

พฤติกรรมเลี้ยงต้อย (Child Grooming) การเลี้ยงดูเด็กเพื่อให้เป็นภรรยาหรือสามีในอนาคต

การใช้สารเสพติด (Substance abuse)

ทั้งนี้ผู้เขียนไม่ได้สนับสนุนให้เกิดพฤติกรรมที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นทั้งในนิยายและในชีวิตจริง

ENJOY READING

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ณ อาณาจักรอันกว้างใหญ่ทางใต้ที่อุดมไปด้วยเหล่าพืชพรรณและสัตว์ป่ามากมายมีนามว่าอาณาจักรซานีเวีย 

บัดนี้ได้เกิดเหตุโศกเศร้าขึ้นเนื่องจากพระราชาเอดเวิร์ด แบทเทนเบิร์กของอาณาจักรนี้ได้สิ้นพระชนมอย่างปริศนาและผู้ที่จะมาสืบทอดบัลลังก์ก็คือเจ้าชายอาเธอร์ แบทเทนเบิร์กซึ่งตอนนี้ก็ได้หายตัวไปอย่างปริศนาเช่นกัน

ทำให้เกิดข่าวลือมากมายบ้างก็ว่าเจ้าชายหนีออกไปจากอาณาจักรหรือถูกบุตรนอกสมรสของราชาเอดเวิร์ดลอบปลงพระชนม์เสียแล้ว 

อย่างไรก็ตามเรื่องขององค์รัชทายาทที่หายสาบสูญก็ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่อาจรู้ได้ซึ่งผู้ที่ได้สืบทอดบังลังก์ในตอนนี้ก็เหลือเพียงท่านดยุกแอสตัน เวลส์ บุตรนอกสมรสของราชากับสนมเอก

“พวกเราต้องหนีไปที่ดินแดนทางเหนือ!”

“แต่องค์ชายอาเธอร์การเดินทางข้ามป่าที่ใกล้ที่สุดเพื่อไปทางเหนืออันตรายนัก”ทหารนายหนึ่งตะโกนขณะที่ฝนห่าใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาเรื่อยๆ

“พวกเราไม่มีเวลาแล้ว!”องค์ชายอาเธอร์ตะโกนกลับพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้าเพื่อสำรวจเส้นทาง

“อาเธอร์! พวกมันตามมาทันแล้ว”เสียงหญิงสาวผู้หนึ่งตะโกนอาเธอร์รีบวิ่งกลับมาทันที

“ดูสภาพของท่านตอนนี้สิท่านพี่ ถ้าท่านกลับไปกับข้าท่านจะไม่ต้องมาเผชิญความยากลำบากเช่นนี้”ท่านดยุกแอสตันที่นำทหารจำนวนมากมาล้อมพวกเขาไว้เอ่ยขึ้น

“เจ้าฆ่าท่านพ่อแล้วยังมีหน้ามาทำหน้าตาระรื่นอยู่อีกเหรอ!”อาเธอร์ตะโกนอย่างสุดเสียงด้วยความโกรธแค้น

“ข้าไม่สนว่าท่านจะพูดอะไรแต่วันนี้ข้าจะพาตัวท่านกลับไปด้วย”แอสตันเริ่มให้ทหารที่ล้อมอยู่ให้ทำวงแคบขึ้นเรื่อยๆ

“ในเมื่อเจ้ากระหายแต่อำนาจท่ามกลางเลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของประชาชน ข้ายอมไม่ได้!”อาเธอร์ตะโกนใบหน้าของเขาแดงกล่ำเพราะความโกรธแค้น

“ท่านอย่าเสียเวลาเลย พลังของท่านก็ถูกผนึกอยู่กับข้า ตอนนี้ท่านก็เป็นแค่แวมไพร์ไร้เวทย์เท่านั้น”แอสตันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ”อาเธอร์ถอดเสื้อคลุมของเขาออกและโยนลงพื้น ดวงตาสีดำขลับไร้แววของเขาตอนนี้เริ่มกลายเป็นสีแดงเลือดร่างกายของเขาร้อนขึ้นเรื่อยๆ เขาพุ่งเข้าไปโจมตีนายทหารที่อยู่ใกล้ที่สุดจนหมดสติและเริ่มโจมตีคนอื่นๆที่เหลือด้วยความรวดเร็ว

“เป็นไปไม่ได้”แอสตันรีบสั่งให้ทหารหลายร้อยนายพุ่งเข้าไปโจมตีอาเธอร์ 

“ยอมแพ้ซะเถอะ ยังไงท่านก็สู้ไม่ไหวหรอก”แอสตันยิ้มอย่างสะใจ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น 

อาเธอร์สามารถเอาชนะทหารหลายร้อยนายที่แอสตันสั่งให้เข้าไปทำร้ายเขาได้ อาเธอร์พุ่งเขามาโจมตีแอสตันทันที ทั้งเริ่มสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใครแต่ดูเหมือนว่าแอสตันจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เขาถูกอาเธอร์โจมตีเข้าที่ใบหน้าจนเกิดรอยไหม้ขึ้นบนใบหน้าจนสลบไป

“อาเธอร์!”หญิงสาวคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาพยุงอาเธอร์ ที่หมดแรงและล้มลงกับพื้น

“ข้าไม่เป็นไร”อาเธอร์ลูบไปที่ใบหน้าของเธอ

“องค์ชาย เห็นทีพวกเราคงต้องเดินทางต่อเพราะพายุกำลังจะมา”ทหารนายหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา

“เจ้าไหวหรือเปล่า”หญิงสาวที่พยุงร่างของอาเธอร์ถามเขา

“ข้าก็ต้องไหวอยู่แล้ว เราหนีไปทางเหนือและเริ่มต้นชีวิตใหม่กันที่นั่นนะ”อาเธอร์จับมือของหญิงสาวไว้ก่อนที่เขาจะสลบไปและไม่หลงเหลือสติอีกเลย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

#WhoI'mI

#แวมไพร์ไร้นาม

#ดาร์กช็อกโกแลต