“เจ้าของร่างโง่หรือเปล่า? เป็นถึงบุตรสาวของอัครมหาเสนาบดีอยากจะได้อะไรก็ย่อมได้ และต่อให้พิษจะทำลายใบหน้าก็ไม่เห็นจะต้องมาแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รักตัวเองเลย แถมคืนที่ผ่านมายังวางยาให้ตัวเองเสียตัวให้ถูกคนแบบนั้นเหยียดหยามอีก!” เธอกลับมานั่งเงียบด้วยความรู้สึกสลดใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“สุดท้ายเจ้าก็ต้องกระโดดทะเลสาบเพื่อที่จะฆ่าตัวตาย ช่างโง่เขลามากจริงๆที่คิดจะครอบครองทายาทหลานฮ่องเต้”
เธอกอบกุมหน้าอกเอาไว้เพราะรู้สึกเจ็บแปลบๆ “เจ็บเหลือเกิน ฉันแค่คิดว่าอ๋องนี่ก็เป็นแค่ผู้ชายห่วยแตก ความรักของเจ้าของร้างนี่ช่างฝังลึกจริงๆ แม้จะตายไปแล้วแต่ร่างกายก็ยังคงจดจำผู้ชายที่รักอย่างลึกซึ้งสินะ?”
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้อิงประวัติความเป็นมาจากเหตุการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น หากจะเม้นติชมให้กำลังใจรบกวนเม้นกันอย่างสุภาพด้วยนะคะ
ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2567 ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น