Silver Blood (Yaoi) :: จบแล้ว ::

ตอนที่ 35 : ปลายกระบอกปืน

อีธานเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ เมื่อบานประตูกระจกเปิดออก ชายหนุ่มผมยาวที่มีผิวสีเข้มก็ก้าวเท้าผ่านเข้ามา ดวงตาเรียวสีเข้มจ้องมองอีธาน รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่มุมปากเล็กน้อย

“อะไรกัน...นี่ผ่านไปยังไม่ทันจะครบวันคุณอีธานก็เปลี่ยนใจอยากจะพูดขึ้นมาแล้วเหรอ?” ครูสกล่าวด้วยท่าทางสบายๆ

ก่อนหน้านี้  ในใจของอีธานมีแต่ความสับสน เรื่องมากมายที่ตีวนในหัวยุ่งเหยิงไปหมด ยิ่งพยายามคบคิดก็ยิ่งทำให้อีธานเหมือนจะระเบิด  สุดท้ายก็ตัดสินใจต้องโยนทุกอย่างที่วุ่นวายทิ้งออกไปก่อน แล้วมาแก้ปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้าเป็นอันดับแรก

และอันดับแรก ก็คือ การพยายามต่อรองกับครูส

เมื่อคิดได้อีธานแจ้งความประสงค์กับคนที่เฝ้าคุมเขาผ่านผนังกระจกว่าอยากพบครูสอีกครั้ง ให้หลังจากนั้นไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงชายคนนี้ก็ปรากฏตัว

“ผมอยากให้ยุติเรื่องที่กำลังทำอยู่”  อีธานพูดขึ้นก่อน

“อะไรนะ?”  ครูสขมวดคิ้ว หรี่ตาจ้องมองคนพูด

“อยากขอให้ยกเลิกแผนการโจมตีเซ็นโทร...ยังไงซะการประทะกัน มันจะนำมาแค่การนองเลือดเท่านั้น ไม่เป็นผลดีกับใคร”  อีธานกล่าวตอบน้ำเสียงราบเรียบ ไม่มีความลังเลอีก

ครูสหัวเราะด้วยน้ำเสียงแค่นๆ  “นี่คุณกำลังพูดในฐานะเลือดน้ำเงิน ชนชั้นปกครองที่มองลงมาจากหอคอยหรือไง?”

“ไม่ใช่ ผมแค่ไม่ต้องการเห็นการสูญเสียอย่างสูญเปล่า”  อีธานพยายามใส่ความจริงใจลงในคำพูดให้ได้มากที่สุด แต่ก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ว่ามันจะสื่อไปถึงคนที่ไม่คิดจะเปิดรับหรือเปล่า

ครูสจ้องตาเขา ก่อนจะทุบโต๊ะเสียงดังปัง

“สูญเปล่าเหรอ? ...สูญเปล่ามันคือเวลาที่เราพยายามจะหาวิธีปรองดองกับพวกเลือดน้ำเงินอย่างคุณต่างหาก! ข้อเรียกร้องของพวกเราเลือดสีแดง ไม่เคยได้รับความสนใจ ทุกครั้งที่พยายามมันจบลงด้วยการกวาดล้าง จบลงด้วยข้อหาก่อการร้าย ถูกปราบในฐานะกบฏคุณเองก็น่ารู้ดี! ...อ่อ ไม่ใช่ ‘น่าจะ’ สิ แต่เป็นรู้ดีเลยมากกว่า เพราะเป็นคนสั่งการด้วยซ้ำ!”

อีธานเข้าใจอารมณ์ของครูส เพราะกระทั่งตัวเองยังคิดเลยว่าการขอให้อีกฝ่ายเชื่อใจทั้งที่ผ่านมาต้องพบเจอเรื่องอะไรมาบ้าง มันเป็นการเห็นแก่ตัวแบบหน้าด้านๆ  

“งั้นจะสู้ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ชนะน่ะเหรอ?”

“เอาอะไรมาตัดสินว่าจะแพ้หรือชนะล่ะ”  ครูสถามกลับ  “ยิ่งตอนนี้เรามีตัวว่าที่ผู้นำเซ็นโทรคนต่อไป เป็นตัวประกันอยู่ด้วยทั้งคน”

อีธานส่ายหน้า  “เซ็นโทรสามารถหาคนมาแทนที่ผมได้ตลอดเวลา เพราะอย่างนั้นไม่มีทางที่จะยอมอ่อนข้อให้ไม่ว่าจะถูกข่มขู่ยังไงก็ตาม”

ชายหนุ่มผิวเข้มไม่ได้ตอบกลับ อีธานจึงพูดต่อ

“ล้มเลิกแผนการซะตอนนี้เถอะ ก่อนที่จะสายเกินไป”

“แล้วจะให้เราโดนกดขี่ ถูกมองในฐานะแรงงานทาส ถูกช่วงชิงกระทั่งปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตต่อไปงั้นเหรอ?”

“ผมสัญญาว่าจะทำให้นโยบายการปกครองของเซ็นโทรจะถูกร่างใหม่ทั้งหมด...ผมจะทำให้ในสภามีสมาชิกของทุกชนเผ่า ความเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น แม้จะเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปสักหน่อยก็ตามที”

ครูสหัวเราะขึ้นจมูก เขามองอีธานด้วยสายตาดูแคลน

“เอาตัวเองให้รอดยังทำไม่ได้ แล้วจะให้ผมเชื่อว่าคุณจะเปลี่ยนแปลงเซ็นโทรได้อย่างนั้นเหรอ?”

สิ่งที่ได้ยินทำให้หน้าตึงไปบ้าง แต่อีธานไม่ได้โกรธ เพราะมันก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายพูด ไม่ผิดสักคำ

“กองกำลังเซ็นโทรเข้ามาใกล้ที่นี่มากแล้ว ถ้าคุณไม่อยากสูญเสีย ควรรีบอพยพคนออกจากชุมชนตั้งแต่ตอนนี้”  อีธานกล่าว

“นี่คิดจะใช้แผนลวงให้เราปั่นป่วนหรือไง”  ครูสส่ายหน้า

“ไม่ใช่” 

“งั้นคุณรู้ได้ยังไง ทั้งที่ไม่ได้ติดต่อกับเซ็นโทร”

“เรื่องนั้น...ผมบอกไม่ได้”  อีธานไม่รู้ว่าตัวเองจะยืนยันเรื่องนี้ได้ยังไงโดยไม่เปิดเผยตัวตนสเวน การพูดปากเปล่าไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย

ครูสหัวเราะในลำคอครั้งหนึ่ง ส่ายหน้าเบาๆ  “งั้นเราก็หมดเรื่องพูดกันแล้วล่ะ” 

ชายหนุ่มผมยาวลุกขึ้นจากเก้าอี้หันหลังเดินตรงไปยังประตู ใช้มือเคาะสองหนเป็นเชิงส่งสัญญาณ แล้วบานประตูก็เปิดออก 

ครูสที่ยังคงไม่ได้ก้าวเท้าออกไป กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สึกดูแคลน  “ผมสงสัยมาตลอดเลยนะ ว่าพวกเลือดน้ำเงินอย่างคุณ อยู่กันได้ยังไงโดยไม่รู้สึกรังเกียจขยะแขยงตัวเองกันบ้างเลย”

อีธานรู้สึกเหมือนโดนซัดด้วยหมัดหนักๆ ...เจ็บซะจนจุก

ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มเชื่อว่าเลือดสีเงินเป็นชนเผ่าที่โหดเหี้ยมป่าเถื่อนตามจากบันทึกประวัติศาสตร์ เชื่อทั้งที่ไม่ได้เห็นมันกับตาตัวเอง แต่กับเรื่องความโหดร้ายทารุณเหยียบย้ำชนเผ่าอื่นของเลือดสีน้ำเงินที่มีให้เห็นอยู่ตำตา เขากลับมองข้ามมันไป รับรู้แต่ไม่กล้าจะยอมรับออกมาตรงๆ

“เดี๋ยว!”  อีธานส่งเสียงเรียก 

ครูสชะงักเท้าที่ยังไม่พ้นบานประตู  

“กำแพงอาณาเขตเซ็นโทร ฝั่งที่ติดกับเขตทางตะวันออกเฉียงเหนือ ให้ลองไปสืบดูว่ามีการเคลื่อนไหวหรือเปล่า”

“ทำไมต้องทำอะไรอย่างนั้น?”  อีกฝ่ายถาม

“ที่นั่นมีทางออกพิเศษ และใกล้กับเขต N มากที่สุด...”

ชายหนุ่มผมยาวหมุนตัวกลับมามอง ดวงตาสีแดงคล้ำหรี่ลงเล็กน้อย ขณะรอให้อีธานเอ่ยต่อให้จบ

“...ทางพิเศษของกองกำลังปราบปรามใต้พื้นดิน”

ไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมครูสก็เข้าใจ กองกำลังที่อีธานพูดถึง เป็นหน่วยรบที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดของเซ็นโทร มีอาวุธและยุทโธปกรณ์ทันสมัยที่ออกแบบมาสำหรับการทำสงครามภาคพื้นรวมถึงใต้ดิน รถถังบุกทะลวงขุดเจาะ เรดาห์ตรวจตราชนิดพิเศษ  อาวุธทำลายล้างในพื้นที่ปิด และกองกำลังพิเศษที่ได้รับการฝึกฝนมาให้ต่อสู้ด้วยทักษะระดับสูง

เพราะมันนี่แหละที่ทำให้แหล่งน้ำทุกแห่งมีแต่สารพิษ ไม่เว้นแม้กระทั่งแหล่งน้ำใต้ดิน

ครูสที่มีสายตาแข็งกร้าวขึ้น และออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำเดียว

อีธานถอนหายใจ เขารู้ดีกว่าตัวเองกำลังเหยียบเส้นต้องห้าม เส้นเขตที่แสนก่ำกึ่งระหว่างอุดมการณ์ กับการทรยศเลือดในกายตัวเอง

ต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้แน่ และอีธานเชื่อว่าถ้าตัวเองพยายาม ย่อมไม่มีทางจะหาทางนั้นไม่พบ

ก่อนอื่น...ต้องหาทางคุยกับสเวน ให้ได้ซะก่อน