ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : oppa lust; ง้ อ ไ ม่ เ ป็ น ค รั บ . . . 100%
"........"
".........."
".........."
"หึ..." เร็ดเซลฟลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปทิ้งโฮชิให้นั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว
"มึงไปพูดอย่างงั้นเขาไม่ถีบยอดหน้ามึงมาก็บุญแล้วไอ้โง่!!!" จอน วอนอู ตะโกนใส่หููโฮชิเพื่อนสุดโง่ของเขาที่มาปรึกษากับเขาเรื่องเร็ดเซลฟ
"เอ้า?! น้องเขาจะถีบหน้ากูไมวะ?"
"....."
".....?"
"น้องเค้าชอบมึงมาตั้ง10ปีกว่าๆ มึงไปพูดอย่างเนี้ยใส่น้องเค้าเป็นมึงมึงทำยังไง!!"
".....?"
"น้องเค้าชอบมึงมาตั้ง10ปีกว่าๆ มึงไปพูดอย่างเนี้ยใส่น้องเค้าเป็นมึงมึงทำยังไง!!"
".........." โฮชิได้แต่นิ่งเงียบและครุ่นคิดกับประโยคที่เพื่อนของเขาพูดมา...ถ้าเป็นเขางั้นหรอ...
อืม.....คงจะ......งอนแบบเร็ดเซลฟ...มั้ง
"คิดได้แล้วก็ไปง้อน้องเขาด้วยมึงอ่ะไอ้หำแมว!"
-
- - - - - - - ตัดเปอร์เซ็น - - - - - - - -
feel hoshi
ทำไงดีวะง้อหรอ? เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยง้อใครเลยเหอะ . . . . ง้อผู้หญิงนี่ต้องง้อไงวะ?
"บุกบ้านแม่ง...." พูดแล้วใครจะไปว่าเปล่าๆ ขับรถบุกบ้านสิครับ...
jeonghan's home
- - - - - - - - - - - - - - - - -
"ออกไปห่างๆน้องเลยงอนน!!" รอบที่สามรอบที่สี่ของวันนี้แล้วที่เร็ดเซลฟปัดมือผม
แถมยังผลักผมอีก อย่าให้ง้อได้เมื่อไหร่เถอะ!
"โอ๋ๆ! พี่ขอโทษษษ"
ทำไมกูต้องมาทำตัวมุ้งมิ้งๆใส่เด็กผู้หญิงด้วยวะ?
"พี่อย่าคิดว่าใส่ชุดนี้แล้วน้องจะเลิกงอนนะ!"
ก็ไม่อยากจะพูดหรอกครับ....ตอนนี้ณที่นี้ผมใส่ชุดริลัคคุมะอยู่...นี่อุตสาห์ไปยืมไอ้รีนมาเลยนะเว้ยย
เลิกงอนพี่เถอะ please!
"โง้ยย! น้องเลิกงอนพี่เหอะครับบ พี่ง้อคนไม่เป็นนน"
"นี่ขนาดง้อไม่เป็น....ถ้าง้อเป็นน้องไม่หัวใจระเบิดบูมบูมแล้วหรอพี่? นี่ขนาดง้อไม่เป็นหัวใจน้องก็จะเบิดแล้วอ่ะพี่ ฮรืออT///T"
พูดเสร็จแล้วหน้าน้องเขาก็ขึ้นสีทันที...ก็ไม่อยากจะอวด...น้องเขาหน้าแดงแปร๊ดเลยครับ....
"เลิกงอนพี่เหอะครับคนดีมายดาร์ลิ่ง♥"
พูดเสร็จผมก็เขยิบเข้าใกล้ๆน้องเขา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ฮรืออออออY///Y พอแล้วพี่พอๆหนูยอมแล้วค่ะ>////<" เธอยกมือห้ามให้ผมเขยิบหน้าเข้าไปใกล้เธอมากกว่านี้
"หนูไปอาบน้ำนะพี่บายย!"
ฮ่าๆ น้องเขาน่ารักจังวันนี้วิ่งพรวดขึ้นบันไดจนหัวแทบทิ่ม น่ารักชะมัดสัญญากับพี่ได้ไหมครับว่าน้องอยู่ปี1 ไม่ใช่อนุบาล3
ผมนั่งคุยกับไอ้จองที่พึ่งกลับมาบ้านสักพักเร็ดเซลฟก็เดินลงมาข้างล่างแถมยังสะดุดบันไดเพราะหันมาเจอหน้าผมอีก...พี่หล่อใช่ไหมคะคนดี♥
"สะดุดรักหรอเร็ด เห็นหน้าไอ้โฮชถึงกับสะดุด"
"บ้านพี่เหอะ"
"บ้านฉันก็บ้านเดียวกับแกแหละ"
หลังจากไอ้จองพููดจบเร็ดเซลฟก็เหล่ตามองไอ้จองทันที ไอ้จองยังแซวผมกับเร็ดอีกหรอวะ
ถ้าขนาดพี่ชายเร็ดเซลฟยังแซวไอ้พวกไอ้รีนไอ้จุนไอ้วอนจะเหลือหรอวะ
"ชิ....." หลังจากนั้นบรรยากาศในห้องรับแขกก็เงียบไปเลย....
"พี่โฮชิไม่กลับบ้านหรอ?" เร็ดหันมาถามผมด้วยหน้าตาที่ค่อนข้างเรียกได้ว่า โครตง่วง
ง่วงแบบโครตๆ...ไอ้จองก็เช่นกันแต่ไอ้ตัวนี้หลับเลย...
"เออ...งั้นพี่ไปละบาย" ผมโบกมือให้เร็ดและจองฮันที่หลับไหลไปแล้วก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกบ้าน
อื้อหืออ วอนอูลูกก
ด่าเพื่อนได้แบบสะใจมาก ไอ้หำแมว ไอ้โง่
โถ! อิพี่โฮชิก็โง่จริงโง่จัง
เรื่องแบบนั้นละรู้ดี ที่เรื่องแบบนี้โง่เชียว- -
มาสั้นชิหัย...
อาจจะลงช้านิสสนึงทยอยแต่ง
- - - - - -
ร้อยเปอร์สั้นเหมือนไม่ใช่ร้อยเปอร์เลยอ่ะ555
ไรท์เรื่องนี้ค่อนข้างขี้เกียจค่ะ555
- - - - - -
FIC NO NC
ฟิคเรื่องนี้ไม่เขียนNCนะคะ
ไรท์เรื่องนี้อายุแค่11
เป็นฟิคใสๆหวานๆไม่ได้เรทแบบคำโปรยนะคะ
ถึงจะแฝงมาบ้างแต่รับรองว่าน้อยค่ะ♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น