[菊花] ข้าแค่อยากเป็นผู้เฝ้ามองเท่านั้น

 

"ข้า'จวินหย่งเล่อ' ขอสาบานต่อฟ้าดินว่าจะผันตัวไปเป็นแค่ผู้เฝ้ามองเท่านั้น!"

....

"แล้วใยพวกเจ้าถึงตามมาราวีข้านัก! พวกตัวเอกหน้าตาย!!"

แซ่ จวิน 

นาม หย่งเล่อ

คนสนิทมักเรียก เล่อเล่อ,อาเล่อ,หย่งเล่อ

เขาเป็นคุณชายสามตระกูลจวิน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นในวัยเด็ก จึงโดนบิดากับมารดาหมางเมิน

ในนิยายเขาคือตัวร้ายระดับลาสบอสที่จะเริ่มมีบทในช่วงใกล้จบซีซั่นแรก ถือเป็นตัวละครที่สร้างสถานการณ์ให้พระ-นายได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด

และก็เป็นตัวละครที่อาภัพที่สุดในขณะเดียวกัน

หย่งเล่อเป็นตัวละครที่ถูกผู้เขียนวางบทให้ผู้อ่านหมั่นไส้ และน่าไปตายมากที่สุด

เพราะหย่งเล่อเป็นตัวร้ายที่ต้องหลงชอบพระเอก แล้วจับนายเอกไปขัง ทารุณต่างๆนานา ให้นายเอกทนทุกข์ ในขณะที่หย่งเล่อสนุกสนานกับการละเล่นแบบนี้ จนแฟนๆนักอ่านด่ากราดไม่ซ้ำประโยค ถูกยกให้เป็นตัวร้ายที่น่าตบมากที่สุด และยังเป็นเจ้าของแฮชแทคอันดับหนึ่งอย่าง ตัวร้ายสุดเลวระยำ

แต่สุดท้ายแล้ว....

ฉัน คือหนึ่งในนักอ่านทั้งหลายเหล่านั้น แต่ก็เป็นผู้ที่มีความคิดที่ต่างจากชาวบ้านชาวช่อง แอบไม่เห็นด้วยกับการด่าทอตัวละครที่แอบปลื้มอย่างจวินหย่งเล่อ

ยอมรับว่าเขาเลวระยำ แต่สาเหตุความเลวของเขาแม้จะดูไร้เหตุผลไปหน่อย แต่เขาก็ดูน่าสงสารจะตาย เป็นฉัน ฉันก็ทำแบบเดียวกันกับจวินหย่งเล่อ

แอบไม่ชอบนายเอกนิยายเรื่องนี้ เจอใครหล่อมีอำนาจ ก็เข้าหา 

สงสารพระรองที่หล่อแสนดีอ่อนโยน แต่ก็สู้อำนาจ ความหล่อแบดๆของพระเอกไม่ได้ สู้พวกมีอำนาจที่นายเอกเข้าไปประจบไม่ได้ โดนเขี่ยทิ้งอย่างน่าสงสารไม่พอ พระรองยังโดนตัดตอนจนเป็นขันที ไร้คู่ไปทั้งชีวิต

สาปแช่งนักเขียนอย่างเกรี้ยวกราด

บางเรื่องนี่โครตจะไม่เมคเซ้นส์ แค่ผมโดนตัดก็โดนหาว่าเป็นพวกตัดแขนเสื้อ

หมดเรื่องตัดแขนเสื้อก็โดนตราหน้าว่าไร้ค่าอีก

อะไร! ผมสั้นออกจะน่ารัก ยุคนี้ผมทรงบ๊อบนี่ท็อปเทรนเลยนะ!

เกรี้ยวกราดสุดฤทธิ์ ปาหนังสือนิยายใส่ผนังบ้าน แอบหัวเสียหน่อยๆ แต่ก็ทนอ่าน เพราะอยากรู้ความเป็นไปของจวินหย่งหลานผู้น่าสงสารที่โดนนักเขียนสาดโคลนใส่อย่างต่อเนื่อง

แต่พออ่านใกล้จะจบเท่านั้นแหละนะ

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"ไฟไหม้เจ้าค่าาาา"เสียงตะโกนจากเพื่อนข้างห้องทำให้ฉันลุกพรวด

กว่าฉันจะลุกออกไปประตู

มวลของแรงระเบิดที่มากมายมหาสาร ก็บีบอัดจนฉันกรีดร้องไร้เสียง

และก็ตายในวันนั้น 

วันที่ฉันยังอ่านตอบจบของเล่อเล่อไม่รู้เรื่องเลย!!!

แต่พอตื่นขึ้นมาอีกที...

"แอ๊..."

"นามของบุตรเราคือ หย่งเล่อ...จวินหย่งเล่อ"สิ้นเสียงที่แสนเย็นชาของผู้ชายคนนั้น ฉันที่ร้องอ้อแอ้ก็ร้องไห้จ้าบ้านแตก

ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับฉันแล้วล่ะค่ะ

ฉัน

กลายเป็นเล่อเล่อลูกชังของนักเขียนนิยายเรื่องนั้นไปซะแล้ว

"แง๊ แง๊ แงงงง"

สวดภาวนากับพระเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เง็กเซียนฮ่องเต้...

อวยพรให้ลูกช้างด้วยนะเจ้าคะ...

---

---

---