[Identity V]ทำไมฉันกับเพื่อนต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย!?(แจ็คxOc) (นาอิบxOc)[END]

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่8 โจเซฟปรากฏกาย!

ความเดิมตอนที่แล้ว

"ไม่เอาน่าซูมิเปิดใจให้พวกเราอีกสักครั้งเถอะนะ"

"ไม่มีวัน!"

ทามาโมะพูดจบก็เดินกลับไปที่คฤหาสน์ฮันเตอร์ทันทีแจ็คจึงเดินตามไปด้วยส่วนพวกเซอร์ไวเวอร์ก็เริ่มคิดว่าควรจะออกห่างจากอาคิตะเข้าไว้เพราะไม่อย่างงั้นได้มีปัญหาตามมาแน่นอน

_________________

ต่อค่าาา!!!

_________________

เอมี่  บรรยาย

กลัว

นี่คือสิ่งแรกที่ฉันเป็นตอนนี้ฉันกำลังเดินกลับห้องพร้อมกับนาอิบฉันไม่พูดอะไรอีกเลยตอนนี้ในหัวของฉันเอาแต่ห้วนคิดถึงอดีตที่แสนเลวร้ายนั้น ยูเมโนะ ซารุตะ  คือน้องชายฝาแฝดของฉันเองซารุตะเสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์แต่ฉันเชื่อว่าต้องเป็นฝีมือของอาคิตะแน่นอน

"ถึงห้องแล้วเอมี่"

ฉันหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของนาอิบแล้วก็ได้พบว่าถึงห้องของฉันเองแล้ว

"..ขอบคุณที่มาส่งนะ"

ฉันพูดขอบคุณไปพร้อมกับที่จับลูกบิดประตูแล้วเปิดประตูแต่ก็ถูกนาอิบจับข้อมือไว้ก่อน

"เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?"

ฉันหันไปมองนาอิบเห็นว่าเขาทำหน้าเป็นห่วงฉันไม่ตอบแต่เข้าไปกอดนาอิบแทนซึ่งนาอิบก็ตกใจอยู่แต่เขาก็ลูบหัวของฉันเป็นการปลอบ

"ฉันว่าเข้าห้องก่อนเถอะเดี๋ยวหมอนั่นจะมาเห็นเอา"

นาอิบพูดขึ้นฉันยจึงยอมคล้ายอ้อมกอดแล้วเข้าไปในห้องนาอิบเข้ามาที่หลังแล้วปิดประตูลงฉันกอดแขนตัวเองแล้วนั่งอยู่บนเตียงก่อนจะพูดออกไปว่า

"มีคำถามก็ถามมาเถอะฉันตอบได้"

นาอิบที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วก่อนจะมานั่งลงทางซ้ายมือของฉันแล้วเริ่มคำถามแรก

"เธอกับหมอนั่นเคยเป็นแฟนกันมาก่อนจริงๆสินะ?"

"ใช่ฉันคบกับอาคิตะมาได้ประมาณ2ปีตอนนั้นฉันคิดว่าเขาอาจจะเป็นรักแท้ของฉันแต่ไม่ใช่ทุกอย่างที่หมอนั่นทำก็เพื่อตัวเองเท่านั้นแล้วหมอนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ซารุตะน้องชายฝาแฝดของฉันต้องตาย"

พอฉันพูดถึงซารุตะความทรงจำหนึ่งก็ผุดขึ้นมา

'ซากุผมว่าอย่าไปไว้ใจอาคิตะมากกว่านั้นเลยนะครับ'

'ทำไมล่ะ?'

'ผมมีลางสังหรณ์ว่าเขาเป็นคนไม่ดีน่ะสิผมว่าเลิกกับเขาเลยดีกว่านะ'

'คิดมากน่าซารุอาคิตะคุงออกจะใจดีแถมสุภาพบุรุษอีกนะคนดีๆแบบนี้จะไปเป็นคนไม่ดีได้ยังไงล่ะ?จริงมั้ย?'

'แล้วแต่เถอะผมเตือนซากุแล้วนะ'

ทำไมฉันถึงไม่เชื่อซารุน้องชายแท้ๆของฉันเองนะแต่ฉันกลับไปเชื่อคนพรรคนั้นแทนฉันนี้มันแย่จริงๆ!

"งั้นอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเลิกกับหมอนั้นล่ะ?"

นาอิบถามคำถามที่สองมาฉันจึงตอบกลับไปว่า

"หมอนั้นนอกใจฉันไปคบกับผู้หญิงคนอื่นพอฉันรู้เข้าก็ไปขอเลิกแต่หมอนั้นไม่ยอมทามาโมะเองก็เป็นแบบฉันแต่ของฉันจะหนักกว่านั้นพอฉันยืนยันว่าจะขอเลิกอาคิตะก็จะข่มขืนฉัน..ฮึก..ตอนนั้น..ฉันกลัวมาก..ฮึก..แต่ว่าทามาโมะก็มาช่วยฉันทัน..ฉันจึงยังไม่โดนทำอะไรมากกว่านั้น..ฮึก"

ฉันเริ่มสะอื้นเพราะเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ฉันเกือบเป็นโรคซึมเศร้าและพยายามจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้วล่ะ

"...ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรหรอก"

นาอิบพูดพร้อมกับเอานิ้วมาปาดน้ำตาให้ฉันฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำได้เพียงโผเข้ากอดนาอิบเท่านั้น

"นาอิบฉันขอถามนะถ้าหากวันหนึ่งฉันหายไปพร้อมกับที่ความทรงจำของนายหายไป...นาย...จะทำยังไง?"

ฉันที่ถามออกไปไม่รู้หรอกว่านาอิบทำหน้ายังไงแล้วฉันก็ได้คำตอบกลับมาว่า

"ฉันก็จะตามหาความทรงจำของฉันแล้วก็จะตามหาเธอด้วย"

ฉันที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาอย่างน้อยๆฉันก็พอจะรู้ความรู้สึกของนายบ้างแล้วล่ะ

"ขอบคุณนะนาอิบขอบคุณ"

ฉันพูดขอบคุณนาอิบไปก่อนจะพล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยและความเครียดโดยไม่ได้ยินเสียงของนาอิบที่พูดว่า

"ให้ตายเถอะอย่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงมากสิเอมี่ไม่สิซากุระ"

(เช้าวันถัดมา)

"อืมมม"

ฉันส่งเสียงออกมาเพราะโดนแสงแดดแยงตาก่อนจะกระพริบตาปริบๆเพื่อปรับภาพให้ชัดขึ้นก่อนจะหันไปข้างหลังเพราะรู้สึกถึงน้ำหนักตรงช่วงเอว  ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นท่อนแขนของนาอิบที่มากอดฉันไว้อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนาอิบไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องน่ะ!?

"อะ..อืม"

แย่แล้วนาอิบตื่น!ฉันจึงรีบแกล้งหลับทันทีเพราะไม่อยากให้เขาเห็นหน้าที่เริ่มแดงของฉัน

"ยังไม่ตื่นหรอ?"

เสียงของนาอิบดังขึ้นพร้อมกับการที่นาอิบเอาแขนออกจากเอวฉันแต่ฉันเกือบจะลืมตาก็คือลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ตรงใบหน้าของฉันนี้สิ!

"ตอนหลับก็น่ารักดีนะ...น่าลักหลับแหะ"

ห๊ะ!อะไรนะ!?นาอิบจะลักหลับฉันบ้าไปแล้ววว!แกล้งทำเป็นตื่นเลยแล้วกัน!

"อืมม"

ตอนที่ฉันกำลังลืมตาฉันสัมผัสได้ว่านาอิบรีบเอาหน้าออกไปพร้อมกับที่ลงไปนั่งบนพื้นด้วยน่าแกล้งแหะ

"...นาอิบนายไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องหรอกหรอ?"

ฉันแกล้งถามออกไปนาอิบรีบพยักหน้าจนมีพิรุธแต่ฉันก็ทำได้แค่แกล้งทำเป็นไม่เห็นเท่านั้นแหละ

"เมื่อคืนเธอกอดฉันสะแน่นทำเหมือนไม่อยากให้ฉันไปอย่างงั้นแหละ"

ฉันถึงกับหันขวับไปมองนาอิบทันทีนี่ฉันกอดนาอิบขนาดนั้นเลยหรอ?คงเพราะเมื่อก่อนมีแต่ทามาโมะเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างฉันน่ะคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ค่อยติดต่อมาหาฉันหรอก

"หรอ?แต่ก่อนที่ฉันจะตื่นฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงของนายพูดว่า'ตอนหลับก็น่ารักดีนะ...น่าลักหลับแหะ'แบบนี้แหละ"

ฉันพูดพร้อมกับเก็บที่นอนแล้วหยิบผ้าขนหนูเพื่อที่จะเดินเข้าไปห้องน้ำปล่อยให้นาอิบทำหน้าเหวอไปแบบนั้น

"เธอตื่นอยู่แล้วนี่!"

"ฉันก็ยังไม่ได้บอกนี่น่าว่าฉันหลับจริงน่ะฮะๆๆ!"

พอฉันพูดจบก็รีบเดินเข้าห้องน้ำทันทีก่อนจะจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จ

13  นาทีผ่านไป

ฉันก็แต่งตัวทำอะไรเสร็จแล้วพอออกมาก็เห็นว่านาอิบไม่อยู่แล้วคงไปอาบน้ำที่ห้องตัวเองนั่นแหละ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

หื้ม? ใครมาเคาะประตูกันวันนี้เป็นวันหยุดของฮันเตอร์กับเซอร์ไวเวอร์นะฉันจึงเดินไปเปิดประตูออกแต่ก็ต้องชะงักเมื่อพบกับ...

"อรุณสวัสดิ์ซากุระ"

อาคิตะที่มายืนอยู่หน้าประตูห้องของฉันฉันจึงรีบปิดประตูทันทีแต่ก็ช้าไปเมื่ออาคิตะเอามือมาจับไว้แล้วดันประตูออกอย่างแรงทำให้ฉันเซถอยหลังมาแล้วอาคิตะก็เข้ามาในห้องแล้วล็อคประตูทันที

"อะ..ออกไปอาคิตะ..ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วยนะ!"

ฉันพูดพร้อมกับถอยหลังไปเรื่อยๆจนไปชนกับเตียงเข้าแต่อาคิตะก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักนิดฉันจึงตะโกนออกไปทันทีว่า

"ชะ..ช่วยดะ--อุ๊บ!"

แต่ฉันก็ถูกอาคิตะพุ่งเข้ามาปิดปากสะก่อนแถมหมอนั้นยังจับมือทั้งสองข้างของฉันด้วยมือเดียวอีก!แรงจะเยอะไปไหนเนี่ย!?

"รู้อะไรมั้ยซากุระ?ฉันน่ะตามหาเธอมาตลอดเลยนะไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะไม่คิดถึงเธอน่ะคิดถึงรอยยิ้มของเธอคิดถึงเสียงหวานๆของเธอคิดถึงทุกๆอย่างที่เป็นเธอ แต่เธอกลับหนีไปจากฉัน!ทั้งๆที่ฉันมอบความรักให้เธอขนาดนั้น!และดูเหมือนเธอจะเจอความรักครั้งใหม่ด้วยสิแต่ฉันไม่ยอมหรอก!ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว!"

จบคำร่ายยาวของอาคิตะหมอนั้นก็ซุกลงมาที่ซอกคอขาวของฉันฉันขัดขื่นสุดแรงจนกระทั่งมือของหมอนั่นหลุดจากปากของฉันฉันจึงรีบตะโกนขอความช่วยเหลือทันที

"นาอิบ!!ช่วยฉันด้วย!!!"

ชื่อที่ฉันคิดออกเป็นอย่างแรกก็คือนาอิบคนที่อยู่ห้องตรงข้ามเนี่ยแหละแล้วฉันก็ดีใจที่ได้ยินเสียงเขาจากหลังประตูนั้น

"เอมี่!เธอเป็นอะไร!?ทำไมประตูถึงล็อคล่ะ!?"

"อาคิตะจะข่มขืนฉัน!!ช่วยฉันที!!"

ฉันรีบตะโกนกลับไปแล้วฉันก็ได้ยินเสียงพังประตูเข้ามาคงมีคนอื่นเข้ามาได้ยินด้วยล่ะอาคิตะทำเสียงจิ๊ในลำคอแต่เขาก็ไม่ยอมหยุดการกระทำอันน่าขยะแขยงสักทีหนึ่ง

ปัง!

ฉันหันไปทางประตูก็พบกับทามาโมะและนาอิบที่ร่วมมือพังประตูเข้ามาทามาโมะที่เห็นสภาพฉันก็โกรธจัดเข้ามากระชากตัวของอาคิตะออกจากตัวฉันทันที ฉันจึงรีบลุกและเข้าไปกอดนาอิบทันทีนาอิบกอดปลอบฉันแล้วฉันก็เห็นว่าอาคิตะโดยทามาโมะต่อยสะจนเลือดกบปากเลย

"ฉันเตือนนายแล้ว!ว่าอย่ามายุ่งกับเอมี่อีก!แต่นายคงไม่จำ!เพราะฉะนั่นวันนี้ฉันขอต่อยนายหน่อยเถอะ!"

ทามาโมะพูดอย่างโมโหพร้อมกับต่อยเข้าไปอีกอาคิตะหลบได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ส่วนใหญ่จะหลบไม่ได้หรอกแล้วฉันก็เห็นว่าเสื้อผ้าของทามาโมะกับสีผมและสีตาเปลี่ยนไปแล้ว! จากผมที่เคยสีเหลืองทองนวลเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท เสื้อผ้าที่เป็นแบบกิโมโนที่เคยสีขาวสะอาดเปลี่ยนเป็นสีดำลายแดงทันที ดวงตากลมโตจากสีอำพันเปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที

[ฮันเตอร์ทามาโมะได้ปลดล็อคร่างจุติของเทพจิ้งจอกเก้าหางแห่งการทำลายล้าง]

ฉันที่ได้ยินเสียงระบบก็พอเข้าใจทันทีทามาโมะได้สกินใหม่แล้วแถมเป็นร่างจุติด้วย

"พอได้แล้ว!!"

พวกฉันทุกคนหันไปตามเสียงก็พบกับดาร์คทีเซียที่มาตอนไหนไม่รู้ตะโกนบอกให้ทามาโมะหยุดต่อยอาคิตะที่ตอนนี้กำลังจะหมดสติเพราะเสียเลือดหรือโดนไปหลายทีก็เถอะ

"ชิ!"

ทามาโมะต้องปล่อยอาคิตะที่ตอนนี้ล่อแล่มากขนาดลุกยังลุกไม่ขึ้นเลย

"เอาตัวเซอร์ไวเวอร์ใหม่ไปรักษา"

ดาร์คทีเซียพูดจบก็มีคนสวมหน้ากากนกไนติงเกลออกมาจากไหนไม่รู้เข้ามาพาอาคิตะออกไปคงจะเอาไปรักษานั่นแหละ

"กฏของฉันมีแค่อย่างเดียวคือห้ามฆ่าใครตายหวังว่าเธอคงทำได้นะ?ทามาโมะ?"

ดาร์คทีเซียพูดขึ้นทามาโมะสะกดความไม่สบอารมณ์ไว้ก่อนจะตอบออกไปอย่างเรียบนิ่งว่า

"จะพยายามแล้วกันแต่ถ้าหมอนั่นยังทำแบบนี้อีกฉันคงต้องฆ่าทิ้งหวังว่าเธอคงเข้าใจด้วย"

"ได้แน่นอนถ้ามันมีอะไรนอกเหนือจากนั้นเชิญพวกเธอ2คนจัดการได้เลย"

ทามาโมะพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันที่ยังกอดนาอิบไว้อยู่

"ไม่เป็นไรแล้วฉันอยู่นี้แล้วเอมี่"

ฉันโผเข้ากอดทามาโมะทันทีแล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทนที่ฉันไม่ใช้วิชาป้องกันตัวเพราะฉันสติไม่อยู่กับตัวพอเห็นอาคิตะทีไรมันจะนึกถึงเหตุการณ์ที่ซารุตะตายทันทีน่ะสิ เพราะแบบนี้ฉันเลยไม่สามารถต่อกรกับอาคิตะได้ต่างจากทามาโมะที่แข็งแกร่งกว่าฉันทั้งกายและใจเลยล่ะ

"ทามาโมะ..ฮึก..ฉันน่ะ..ฮึก..มันอ่อนแอไม่เข็มแข็ง..ฮึก..เหมือนกับเธอ..ฮึกๆ..ฮือออ~!"

ฉันพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาทามาโมะลูบหัวฉันแล้วพูดปลอบว่า

"ไม่จริงหรอกเธอน่ะเข็มแข็งจะตายเวลาที่ฉันอ่อนแอก็มักจะมีเธอที่มาช่วยฉันเสมอนะเพราะฉะนั่นแล้วเธอไม่ได้อ่อนแอนะเอมี่"

"ขอบคุณทามาโมะที่คอยเป็นเพื่อนกับฉันมาตลอดนะ"

"ฉันตั้งหากที่ต้องพูดคำนั้นขอบคุณเธอที่ยอมมาเป็นเพื่อนกับฉันที่เป็นผู้หญิงมีปัญหาน่ะขอบคุณจริงๆ"

ฉันกับทามาโมะกอดกันโดยมีนาอิบ(ที่ถูกลืม)คอยดูอยู่แล้วพวกเราสองคนก็ผละออกจากกันก่อนที่ทามาโมะจะปาดน้ำตาให้ฉันแล้วพูดตลกว่า

"เลิกร้องเถอะเดี๋ยวหน้าเสียโฉมน้า~"

ฉันยิ้มออกมาแล้วพูดกลับไปว่า

"แต่ฉันก็ยังสวยกว่าเธอล่ะนะ^_^"

ทามาโมะหัวเราะออกมาก่อนจะลุกขึ้นคงต้องกลับแล้วมั้งไม่งั้นเดี๋ยวสามีมาตามขอแซวหน่อยเถอะ

"รีบกลับไปหาสามีหรอ?"

แต่กลายเป็นว่าทามาโมะกลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงขี้เล่นว่า

"ใช่จะไปอวดสกินใหม่หน่อยรับรองสามีจะต้องหลงฉันแต่เพียงผู้เดียว"

ฉันถึงกับเบะปากทันทีที่แซวทามาโมะไม่ได้แต่ก็จริงของเธอสกินใหม่ของทามาโมะสวยจริงๆถ้าไม่รวมกับเลือดของอาคิตะที่ติดอยู่ที่มือล่ะนะ

"จะล้างมือก่อนมั้ย?"

นาอิบถามขึ้นมาทำให้ทามาโมะก้มไปมองมือตัวเองก่อนจะทำหน้าขยะแขยงออกมาทันทีแล้วก็พูดขึ้นมาว่า

"เอาไปให้เพื่อนมันดูหน่อยล่ะกันจะได้เป็นคำเตือนอีกทีหนึ่ง"

ฉันพยักหน้าเห็นด้วยแล้วทามาโมะก็เดินออกไปแต่ก็ไม่วายแซวฉันกลับว่า

"งั้นฉันขอให้แกอยู่กับสามีคนใหม่ดีๆล่ะบาย~"

ฉ่า~!

หน้าของฉันแดงขึ้นทันทียัยบ้าทามาโมะ!ทำไมถึงพูดแบบนั้นกันล่ะย่ะ!?

"สามีใหม่?หมายความว่าไง?"

นาอิบหันมาถามฉันแต่ไอ้สายตากดดันนั่นมันอะไรกัน?เหมือนกับจะบอกว่า'บอกความจริงมาให้หมด'อย่างงั้นแหละ

"มะ..ไม่มีอะไรหรอกทามาโมะก็แค่ล้อฉันเล่นเฉยๆน่ะฮะๆๆ^0^;;"

เหงื่อตกทันทีเกือบหาคำตอบมาไม่ได้แหน่ะเห้อ~

"งั้นหรอ?"

"ใช่เราลงไปข้างล่างกันเถอะฉันหิวแล้วอ่ะ"

ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีแล้วพานาอิบลงมาที่ห้องอาหารทุกคนต่างพากันถามว่าฉันเป็นอะไรมากมั้ย?ฉันก็ตอบไปว่าไม่เป็นไรจะได้ทำให้คนอื่นๆหายกังวลลงบ้าง

ทามาโมะ บรรยาย

ตอนนี้ฉันก็เดินกลับมาถึงคฤหาสน์ของฮันเตอร์แล้วรู้มั้ย?ว่าทำไมฉันถึงไปที่คฤหาสน์ของเซอร์ไวเวอร์แล้วไปช่วยเอมี่ทัน?ก็เพราะสร้อยข้อมือของเอมี่ที่เคยให้ฉันในวันเกิดเมื่อ5ปีที่แล้วยังไงล่ะ มันถือได้ว่าเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ฉันได้รับจากคนอื่นนอกจากป้าน่ะเพราะแบบนั้นฉันจึงรักษามันมาโดยตลอด พอมันหลุดหรือมันตกจากข้อมือฉันมันจะเตือนว่าเอมี่จะตกอยู่ในอันตรายทุกครั้งเหมือนกับครั้งนี้ที่พอสร้อยข้อมือมันตก ฉันก็รีบวิ่งออกมาทันทีโดยไม่สนเสียงเรียกจากเจ๊มิชิโกะเลย

"กลับมาแล้วหรอ?ทำไมถึงวิ่งไปทางคฤหาสน์ของพวกเซอร์ล่ะ?ทา..โมะ..จัง..ทำไมทาโมะจังถึงเป็นแบบนี้ล่ะ!?"

พอมาถึงห้องนั่งเล่นเจ๊มิชิโกะก็ถามทันทีแถมยังร้องสะเสียงหลงอีกทำให้คนอื่นๆหันมามองกันใหญ่ฉันจึงส่งยิ้มก่อนตอบไปว่า

"เป็นสกินใหม่ค่ะเป็นร่างจุติของฉันเองค่ะชื่อว่าเทพจิ้งจอกเก้าหางแห่งการทำลายล้างค่ะ^_^"

พอฉันพูดไปคนอื่นๆก็ฮือฮากันใหญ่คงเพราะสกินใหม่มันเปลี่ยนตัวฉันไปหมดเลยน่ะสิ

"มือเธอเลือดออกหรอ?"

เบนถามขึ้นมาทำให้เจ๊มิชิโกะเข้ามาดูก่อนจะกรี๊ดร้องออกมาอย่างตกใจว่า

"กรี๊ดดด~! ทาโมะจังเจ็บมากมั้ย!?ใครทำ!?เดี๋ยวเจ๊จะไปตบมัน!"

"ไม่ใช่เลือดของฉันหรอกคะแต่เป็นเลือดของ..."

ฉันเว้นวักไปก่อนจะหันไปทางโรมิโอที่มองฉันอยู่ก่อนแล้วฉันจึงพูดต่อไปว่า

"เพื่อนนายยังไงล่ะโรมิโอ!อาคิตะน่ะพยายามจะข่มขืนเอมี่เพราะแบบนั้นฉันเลยต้องชกหน้าหมอนั้นให้เลือดกบปากไปเลยไง!นายต้องไปขอบคุณดาร์คทีเซียนะที่เข้ามาห้ามก่อนที่ฉันจะได้ฆ่าอาคิตะไปจริงๆน่ะ!"

โรมิโอตกใจไปเลยเหอะ!ถ้าคิดจะข่มขืนฉันแบบเอมี่ล่ะก็บอกเลยต่อให้ต้องโดนลงโทษเพราะแหกกฏฉันก็จะฆ่าหมอนี้ให้ได้!

"นี่ถือเป็นการเตือนครั้งสุดท้ายโรมิโอถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับพวกฉันฉันจะฆ่านาย!ต่อให้ต้องโดนลงโทษหนักแค่ไหนก็ช่าง!ขอแค่ได้ฆ่านายได้ฉันก็ยินดีจะรับมันไว้!"

ฉันพูดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือตัวเองก่อนจะปาลงถังขยะอย่างไม่ปรานีและเดินขึ้นห้องมาหงุดหงิดที่สุด!ทำไมดาร์คทีเซียถึงเอา2คนนี้มานะ? แค่เอาโจเซฟมาก็ดีกว่าอยู่แล้วหรือไม่ก็คุณลุงที่จะเข้ามาใหม่ก็ได้นิแต่ทำไมต้องเป็น2คนนี้ด้วยนะ!?

"วันนี้เป็นวันอะไรกันเนี่ย?ทั้งๆที่จะได้ไปวาดรูปกับแจ็คสะหน่อยแต่โดนขัดเพราะเจ้าอาคิตะคนเดียวเลย!"

ชิ! เจ้าบ้านั้นถ้าเกิดว่าสร้อยข้อมือไม่หลุดเตือนนะฉันคงไปไม่ทันหรอก เอ๊ะ! สร้อยข้อมือฉันล่ะ!?

"ซวยแล้ว!เผลอลืมไว้กับเจ๊มิชิโกะจนได้ต้องลงไปเอา"

ฉันพูดเพราะมันสำคัญมากแต่ก่อนที่ฉันจะจับลูกบิดประตูนั้นก็มีคนเคาะสะก่อน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ฉันจึงเปิดประตูก็พบกับแจ็คที่เป็นคนเคาะเขามาทำอะไรที่นี้กันนะ?

"เธอลืมสร้อย"

ฉันเข้าใจทันทีนี้เขาอุตสาเอาขึ้นมาให้เลยหรอเนี่ยเป็นคนใจดีจัง(หรอ?//ไรต์ เงียบน่าแม่!//ทามาโมะ เงียบก็ได้จ๊ะ//ไรต์)ฉันจึงเอื่อมมือไปรับสร้อยข้อมือมาสวมแล้วขอบคุณเขาไป

"ขอบคุณที่อุตสาเอาขึ้นมาคืนให้นะ"

"ไม่เป็นไร"

แจ็คตอบก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า

"หกโมงเย็นมีฮันเตอร์เข้ามาใหม่อย่าลืมไปล่ะ"

หือ...มีฮันเข้ามาใหม่คงเป็นโจเซฟสินะดีเลยอยากถ่ายรูปกับแจ็คจังอืมลองบอกดูดีกว่า

"แจ็คมาพนันกับฉันมั้ย?"

"พนันอะไร?"

"พนันว่าฮันเตอร์คนใหม่จะมีอาชีพอะไรแบบนี้น่ะสนมั้ย?คนที่ชนะสามารถขออะไรผู้แพ้ก็ได้หนึ่งอย่าง"

แจ็คที่ได้ยินก็นิ่งไปก่อนจะพูดมาว่า

"อะไรก็ได้สินะ?"

ฉันทำหน้างงแต่ก็พยักหน้าไปทำไมพูดเหมือนตัวเองจะชนะกันล่ะเนี่ย

"งั้นฉันขอเดาว่าเป็นอาชีพพ่อครัวแล้วกัน"

พ่อครัว?คงจะคิดว่าจะให้เอาตะหลิวไปตีเซอร์สินะช่างคิดได้นะ

"ฉันเดาว่าเป็นช่างภาพจากประเทศฝรั่งเศษ"

อาชีพไม่พอเอาประเทศไปด้วยเลยแล้วกันนะแล้วแจ็คก็สงสัยฉันไม่รู้หรอกว่าเขาทำหน้าแบบไหนเพราะเขาใส่หน้ากากแต่ก็พอจะเดาได้นั่นแหละ

"เธอรู้หรอว่าเขามาจากประเทศอะไรน่ะ?"

แจ็คถามแต่ฉันไม่ตอบแต่เพียงยกยิ้มไปให้ก่อนจะพูดออกไปว่า

"งั้นหกโมงเจอกันฉันขอไปสงบสติอารมณ์แปปหนึ่งอยากทดลองดูว่าถ้าฉันทำให้จิตใจสงบลงสกินเดิมของฉันจะกลับมามั้ยน่ะ"

แจ็คพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องของตัวเองฉันจึงปิดประตูลงแล้วมานั่งบนเตียงพรางคิดเรื่องดีๆ

5 นาทีผ่านไป

และแล้วก็สำเร็จ!สกินเดิมของฉันกลับมาแล้ว!แถมฉันยังสามารถเปลี่ยนเป็นสกินใหม่ได้อีกด้วยล่ะ!ดีใจจริงๆเลย!

"อ๊ะ! ใกล้ได้เวลาแล้วนิไปอาบน้ำดีกว่า"

ฉันพึมพำก่อนจะหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง

13 นาทีผ่านไป

แล้วฉันก็ออกมาด้วยชุดกิโมโนสีเดิมแต่ตัวใหม่นะในตู้เสื้อผ้าฉันมีแต่ชุดกิโมโนนั่นแหละแต่มันก็น่ารักดีนะ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

หือใครเป็นคนเคาะอีกล่ะคราวนี้?แจ็คหรอ?ฉันที่คิดอยู่ก็เดินไปเปิดประตูก่อนจะพบว่าเป็นแฝดขาวดำนี่เองคงจะมาเรียกสินะ

"ขอโทษที่ไปช้านะคะ"

ฉันพูดออกไปก่อนที่คุณเชี่ยปี่อ้านจะพูดว่า

"ไม่เป็นไรแจ็คเองก็ยังไม่ลงมาเจ๊มิชิโกะเลยให้พวกเรามาตามพวกเจ้าไปน่ะ"

ฉันพยักหน้ารับก่อนที่คุณฟ่านอู้จิ้วจะเป็นคนเคาะประตูห้องของแจ็ค

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เกร็ง! แอ็ด~!

รอแปปเดียวแจ็คก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับชุดสูทที่บอกได้คำเดียวว่าหล่อมากๆคะ!(สกินหนวดทองของแจ็คนั่นแหละคะแต่ไรต์จะให้เขายังสวมกรงเล็บเหมือนเดิมคะ//ไรต์)

"ไปกันเถอะคะแจ็ค"

แจ็คพยักหน้ารับก่อนที่พวกเรา4คนจะเดินลงมาที่ห้องโถงก็พบกับฮันเตอร์ทุกคนนี่รอฉันกับแจ็คกันหมดเลยหรอเนี่ย?ซึ่งใจจังแหะ

"ขอโทษที่ทำให้รอนานกันนะค่าาา~!"

"ไม่เป็นพวกเราก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน"

คุณลีโอบอกแล้วพวกเราทุกคนก็เดินไปที่ห้องโถงรวมกันแล้วก็เจอกับพวกเซอร์ไวเวอร์กันฉันเห็นว่าเอมี่มีสีหน้าดีขึ้นแล้วแถมยังยืนกับนาอิบอีกด้วยเพื่อนฉันใกล้จะได้แฟนที่ดีกว่านี้แล้วล่ะนะดีใจด้วยล่ะ

"ขอให้ฮันเตอร์คนใหม่ออกมาแนะนำตัวด้วย"

จบคำของดาร์คทีเซียก็มีผู้ชายเอ่อ...ตัวเล็กดีมั้ยนะ?เอาเป็นว่ามีผู่ชายร่างบางเดินออกมาแล้วแนะนำตัวว่า

"สวัสดีครับผมชื่อโจเซฟเป็นช่างภาพผมเดินทางมาจากประเทศฝรั่งเศษฝากตัวด้วยนะครับ^_^"

พูดได้คำเดียวว่าหล่อคะรอยยิ้มนี้กระชากใจสาวๆได้อย่างสบายๆแต่คงไม่ใช่กับฉัน เอมี่ แล้วก็ อแมนด้า หรอกยัยอแมนด้ามันมีเซ้นต์ผู้ชายได้แย่มากเจอใครหล่อก็ทำหน้านิ่งตลอด แถบจะไม่แสดงสีหน้าอื่นเลยฉันก็พอจะเข้าใจนะว่าการสูญเสียคนที่ตัวเองรักไปมันเจ็บปวดมากแค่ไหนน่ะ แต่เอาเรื่องเศร้าไว้ที่หลังเถอะตอนนี้ฉันหันไปทางแจ็คแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะบอกกับแจ็คว่า

"ฉันชนะแล้วน้าแจ็ค~"

แจ็คที่ได้ยินก็ยักไหล่เหมือนไม่ใส่ใจงั้นเรื่องสั่งเอาไว้ทีหลังดีกว่าเพราะตอนนี้โจเซฟหันกล้องมาทางฉันกับแจ็คด้วยล่ะฉันจึงควงแขนแจ็คแล้วชูสองนิ้วขึ้นทันที

แชะ!

ฉันเอามือออกจากแขนของแจ็คแล้วเดินเช้าไปดูรูปถ่ายว่าจะออกมาเป็นยังไงบ้าง

"เหมาะสมกันดีนะครับ^_^"

ฉันก้มมองรูปถ่ายก็เป็นจริงอย่างที่โจเซฟพูดฉันกับแจ็คเหมือนคนรักกันมากเลยล่ะแต่ฉันต้องฟังจากปากเขาก่อนว่าเขาคิดยังไงกับฉัน

"ขอบคุณคะฉันขอรูปถ่ายใบนี้นะคะ อ้อ! แล้วก็ฉันชื่อทามาโมะยินดีที่ได้รู้จักคะ^_^"

"เช่นกันครับ"

พอฉันคุยเสร็จก็เดินกลับมาแล้วชูรูปถ่ายให้แจ็คดูแต่เขากลับไม่สนใจสะนี่เป็นอะไรไปล่ะเนี่ย?

"แจ็ค~ไม่สนใจหน่อยหรอ?รูปสวยมากๆเลยนะ"

ฉันพยายามจะให้แจ็คดูรูปแต่แจ็คก็ไม่สนใจอยู่ดีอ่ะทำไมอ่ะ?ฉันทำอะไรผิดหรอ?ฉันคิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองไปทำอะไรให้แจ็คโกรธหรือป่าว?จนมันแสดงออกมาทางสีหน้าเนี่ยแหละ

"ก็สวยดี"

ฉันหูตั้งขึ้นทันทีที่แจ็คพูดก่อนจะเห็นว่าแจ็คเดินกลับไปแล้วฉันจึงเดินตามกลับไปด้วย

อแมนด้า บรรยาย(ให้นางได้พูดบ้างก็ดีไรต์กลัวนางจะเป็นใบ้คะ//ไรต์)

สวัสดีฉัน อแมนด้า วอร์เรน หรือจะเรียกอแมนด้าก็ได้ตอนนี้ฉันเบื่อมากอยากจะเล่นเกมแต่ก็ทำไม่ได้เพราะวันนี้มีฮันเตอร์เข้ามาใหม่เลยต้องออกมาต้อนรับ ฮันเตอร์คนใหม่เป็นผู้ชายที่สูงกว่าฉันหน่อยหนึ่งหน้าตา...ก็งั้นๆอ่ะ(อแมนด้าระวังโดนแฟนคลับโจเซฟรุมนะ!//ไรต์)แถมยังเป็นช่างถ่ายภาพอีก จะเอากล้องมาถ่ายติดวิณญาณหรือไงนะ?

แชะ!

"หือ?"

ฉันหันไปตามเสียงก็พบว่าฮันเตอร์คนใหม่ที่ชื่อโจเซฟยื่นถ่ายรูปฉันอยู่ไร้มารยาทสิ้นดี

"ไม่มีใครบอกนายหรอ?ว่าถ่ายรูปคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาติมันไร้มารยาทน่ะ?"

ฉันพูดออกไปด้วยสีหน้านิ่งๆก็แหงล่ะฉันพูดถูกนิจู่ๆก็มาถ่ายเหมือนพวกโรคจิตฉะมัด

"ถ้างั้นผมก็คงต้องตอบว่าขอโทษแล้วกันครับที่แอบถ่ายแต่ว่าคุณสวยดีเลยถ่ายเก็บไว้น่ะแถมคุณยังมี..."

ก่อนที่โจเซฟจะพูดจบฉันก็ตัดบทเขาสะก่อน

"นายเป็นคนโรคจิตดีๆนี่เอง"

ฉันพูดจบก็เดินออกมาปล่อยให้โจเซฟยืนทำหน้านิ่งแบบนั่นไปฉันก็ไม่อยากรู้จักหรอกนะยิ่งเป็นคนประเภทนั้นน่ะยิ่งไม่อยากอยู่ด้วยเลย...ลอล่าฉันคิดถึงพี่จัง ฉันจะทำความฝันของพวกเราให้เป็นจริงให้ได้!ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม!โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าการกระทำของฉันทั้งหมดอยู่ในสายตาของคนที่ตายไปแล้ว

'เมื่อไหร่เธอจะยิ้มสักทีนะอแมนด้า'

ไรต์ บรรยาย(ให้นางได้บรรยายแค่นั่นแหละคะ//ไรต์)

หลังจากที่โจเซฟโดยหาว่าเป็นโรคจิตไปก็พึมพำเบาๆว่า

"เป็นผู้หญิงที่ปากเสียจังแหะ"

เอมี่ที่เข้ามาก็บังเอิญได้ยินพอดีจึงพูดออกไปว่า

"ถ้าอยากรู้เรื่องอแมนด้าก็ไปถามกับทามาโมะนะคะแล้วก็ฉันชื่อ เอมี่ คอว์ตัล คะเป็นเซอรไวเวอร์ถ้าหากว่าคุณเจอฉันกับอแมนด้าในตาเดียวกันระวังจะหัวร้อนนะคะ^_^"

โจเซฟหันมาก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็กผมสีดอกซากุระกับดวงตาที่เป็นกระดุมสีแดงทับทิมสวมเสื้อเชิ้ตแขนกุดสีชมพูอ่อนกับกางเกงยีนขาสั้น ดูๆแล้วเป็นคนที่สวยมากๆคนหนึ่งเลยล่ะแต่โจเซฟสงสัยบางอย่างทำให้ถามออกไป

"ทำไมคุณถึงให้ผมไปถามเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นล่ะครับ?"

"นั่นก็เพราะฉันไม่อยากให้คุณโจเซฟมองอแมนด้าว่าเป็นคนไม่ดีน่ะค่ะคำพูดของเธออาจรุนแรงไปบ้างแต่เพราะเธอเป็นคนพูดตรงๆเนี่ยแหละคะ แล้วเธอก็มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ติดลบมากๆเลยล่ะค่ะบางทีถ้าหากรู้สิ่งที่เธอชอบอาจจะเอามาเป็นจุดอ่อนของเธอก็เป็นได้นะคะ^_^"

เอมี่ร่ายยาวแล้วยกแก้ว(ที่เอามาตอนไหนไม่รู้)ขึ้นดื่มแก้กระหาย

"ทำไมคุณถึงมาบอกเรื่องนี้กับผมล่ะ?ผมเป็นฮันเตอร์นะครับ"

"ฉันแค่อยากเห็นอแมนด้ายิ้มบ้างก็เท่านั้นแหละคะและฉันหวังว่าคุณโจเซฟคงทำให้อแมนด้ายิ้มได้คะ อ๊ะ! เพื่อนฉันรอแล้วไปก่อนนะคะ^_^"

เอมี่พูดจบก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้โจเซฟคิดถึงคำพูดของตัวเองไป

"ทำให้เธอคนนั้นยิ้มหรอ?...น่าสนุกดีนิงั้นผมจะขอทำให้เธอยิ้มให้ได้อแมนด้า"

โจเซฟพูดก่อนจะเดินตามลีโอไปทางคฤหาสน์ของฮันเตอร์โดยที่ในหัวก็คิดแผนว่าจะทำยังไงให้อแมนด้ายิ้มส่วนทางฝั่งอแมนด้าก็อ่านหนังสือแฮรี่พอตเตอร์อยู่อย่างไม่สนใจโลกภายนอกเลย

TBC.

__________________________

และแล้วท่านปู่โจเซฟก็โผล่มาแล้วค่าาา~!!!หวังว่าจะถูกใจกันนะคะไรต์จะขอบอกเลยว่าตอนแต่งให้อแมนด้าพูดกับโจเซฟไรต์พยายามนึกว่าตัวเองคืออแมนด้า ที่หน้านิ่งพูดตรงๆ(จนเหมือนขว้างผ่าซาก)แล้วก็กวนด้วยจะได้มีอารมณ์หน่อยพอเปิดมาคุณเธอก็ไปว่าปู่ว่าเป็นโรคจิตสะแล้วววว~ แต่ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวตอนหน้าอีกประมาณ2ตอนไรต์จะแต่งฉากหวานๆของแต่ล่ะคู่ให้นะคะอยากได้คู่ไหนก่อนก็เม้นมาได้เลยค่าาา~!!!^0^ และอย่าลืมนะคะ 1 เม้น = 10 กำลังใจค่าาา~!!!ไว้พบกันใหม่ตอนหน้าบายบีค่าาาา~!!!^0^

แถมอีกนิดคะไรต์มีเพจแล้วนะค่าาาเข้าไปติดตามได้คะใครอยากจะโพสอะไรเกี่ยวกับเกมไอเดนก็โพสเลยคะไรต์ไม่ว่า

พิมพ์ชื่อตามนี้เข้าไปเลยคะรูปก็จะเป็นเหมือนรูปปกนิยายเลยคะ^_^