ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่7 เซอร์ไวเวอร์คนใหม่ที่มาด้วยกันถึง2คน(100%)
ไรต์จะบอกว่ามีรีดท่านหนึ่งที่อยากให้ไรต์สร้างocมาคู่กับโจเซฟซึ่งไรต์ก็ได้สร้างเสร็จเรียบร้อยแล้วคะแล้วในวันนี้ไรต์ก็ได้นำลูกสาวคนที่3มาเปิดเภยตัวแล้วค่าาา~!!!^0^
ชื่อเล่น: อาคิตะ
________________________
เอมี่ บรรยาย
สวัสดีฉันเอมี่เองตอนนี้ก็กำลังหนีโจ๊กเกอร์อยู่ในเกมตานี้มีฉัน เอ็มม่า นาอิบ แล้วก็ เฮเลน่า บอกเลยว่าพอเฮเลน่าหายตาบอดแล้วเล่นได้เก่งมากๆเลยล่ะ! บางครั้งยังมาช่วยฉันกับนาอิบจู๊คเลยล่ะฉันล่ะดีใจจริงๆที่เฮเลน่าสามารถกลับมามองเห็นได้อีกครั้งหนึ่ง
"ยัยเด็กแสบเธอต้องโดนฉันตีให้สลบก่อนมั้ยถึงจะเลิกล้อฉันน่ะ!?"
ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดเมื่อได้ยินเสียงของโจ๊กเกอร์มาอ้อลืมบอกด่านนี้คือด่านหมู่บ้านริมทะเลสาบนะฉันที่เป็นตัวจู๊คกับนาอิบกำลังหลอกล้อโจ๊กเกอร์อยู่ล่ะ
"แบร่~! แน่จริงก็มาตีฉันให้โดนสิคะคุณโจ๊กหมูสับ!555"
ฉันพูดพร้อมกับกดใช้สกิลเชือกให้ออกห่างจากโจ๊กเกอร์อีกนิดตอนนี้โจ๊กเกอร์หัวร้อนเอามากๆสงสัยถ้าถอดรหัสครบ5เครื่องแล้วคงเอาตาแดงมาแน่นอน
"เธอนี่ช่างสรรหาคำพูดมาได้จังนะ"
นาอิบที่หลบอยู่ตรงข้ามฉันพูดขึ้นมาฉันจึงตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่นว่า
"ก็จริงมั้ยล่ะ?ชื่อของฮันเตอร์แต่ล่ะคนน่ะมันเอาไปเรียกได้หลายอย่างเลยล่ะ โอ๊ะ! โจ๊กเกอร์มาแล้ว"
ฉันบอกนาอิบก่อนจะก้มหลบกันแล้วโจ๊กเกอร์ก็เดินผ่านพวกเราไปอย่างฉุนเฉียวฉันจึงชะโงกหัวออกมาแล้วหันไปมองรอบๆเพื่อดูว่าโจ๊กเกอร์จะกลับมามั้ยแล้วันก็โล่งอกเมื่อเสียงหัวใจเต้นเบาลงแล้ว
"ดูท่าเกมนี้พวกเราคงชนะแล้วล่ะ"
นาอิบพูดขึ้นมาในขณะที่พวกเราวิ่งออกมาอีกทางเพื่อถอดรหัสเครื่องสุดท้าย
"ก็ไม่แน่หรอกถ้าโจ็กเกอร์เอาตาแดงมาพวกเราก็จบอย่างน้อยๆก็ต้องรอดไปให้ได้2คนถึงจะเสมอ"
ฉันพูดออกไปพร้อมกับรีบถอดรหัสทันทีเพราะดูท่าโจ๊กเกอร์จะเจอกับเอมม่าแล้วล่ะ
"อืม"
นาอิบรับคำก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาถอดรหัสต่อไปจนตอนนี้เหลืออีกแค่นิดเดียวเท่านั้น
โป๊ก!
ฉันหันไปมองสถานะของทุกคนก็ปรากฏว่าเอ็มม่าโดนตีฉันจึงรีบถอดรหัสทันทีและแล้วก็เสร็จ!แถมด้วยอาการบาดเจ็บของเอ็มม่าก็หายแล้วด้วย
ตี๊ดดด~!!!
"รีบไปเปิดประตูกันเถอะ"
ฉันพูดขึ้นพรางวิ่งนำนาอิบออกมาทางฝั่งข้าวโผดแล้วก็กดเปิดประตูทันที
โป๊ก!
พอฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นเอ็มม่าที่โดนตีทีเดียวแล้วล้มทันทีนั่นไงเอาตาแดงมาจริงๆด้วย
"นาอิบเปิดประตูไปฉันจะไปช่วยเอ็มม่าเอง"
นาอิบพยักหน้ารับฉันจึงรีบวิ่งออกไปทันทีจะเรียกว่าโชคดีหรือไม่ดีดีล่ะ?เพราะเอ็มม่าโดนตีใกล้กับจุดที่ฉันกำลังเปิดประตูอยู่เลยน่ะสิ
"ฉันเก็บหนึ่งก็ยังดี!"
พอฉันมาถึงก็ได้ยินเสียงโจ๊กเกอร์พูดอย่างหัวร้อนทันทีพอเอ็มม่าโดนอุ้มปึปฉันก็ใช้ไอเท็มเข้าไปช่วยทันทีโดยไม่ลืมพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
"แต่น่าเสียดายที่ตานี้คุณต้องแพ้นะคุณโจ๊กหมูสับ!"
แล้วฉันก็พาเอ็มม่าวิ่งมาทางประตูฝั่งข้าวโผดที่นาอิบเปิดทิ้งไว้ทันทีเห็นนาอิบยืนรออยู่ที่หน้าประตูแล้วฉันก็ส่งสัญญาณให้เฮเลน่าที่อยู่อีกประตูหนึ่งออกไปทันที เฮเลน่าที่เห็นสัญญาณฉันก็วิ่งออกไปทันทีตามด้วยพวกฉันสามคนปล่อยให้โจ๊กเกอร์ที่มาถึงหัวร้อนอยู่ตรงนั้นไป
(ณ คฤหาสน์เซอร์ไวเวอร์)
ตอนนี้ฉันกับทุกคนก็กลับมาแล้วแล้วพวกเราก็เล่าเรื่องของเกมตาที่แล้วให้ฟังจนทุกคนหัวเราะกับการตั้งชื่อฮันเตอร์ของฉันเลยล่ะ
"จะมีเซอร์ไวเวอร์มาใหม่นะ"
"กรี๊ด~!"
ฝึบ! หมับ!
ฉันถึงกับกรี๊ดทันทีเมื่อจู่ๆดาร์คทีเซียก็มาโผล่อยู่ที่ข้างหลังฉันทำไมเวลายัยนี้มาถึงมาแบบปกติไม่ได้นะ?แล้วแน่นอนว่าปฏิกิริยาของฉันก็คือปล่อยหมัดออกไปทันที แต่ดาร์คทีเซียก็ยังรับไว้ได้เหมือนเดิมแล้วดาร์คทีเซียก็พูดขึ้นมาว่า
"เร็วขึ้นกว่าเดิมนะแต่ก็ยังช้าไปอยู่นิดหนึ่งเอาล่ะเข้าเรื่องวันนี้จะมีเซอร์ไวเวอร์มาใหม่ถึง2คนช่วยกันดูแลพวกเขาด้วยล่ะ"
พูดจบก็ปล่อยมือฉันก่อนจะเดินออกไปยืนอยู่กลางห้องโถงแล้วดีดนิ้ว
ป็อก!
จากนั้นภาพรอบๆตัวของพวกเราก็เปลี่ยนไปเป็นห้องโถงรวมทันทีพร้อมกับที่พวกฮันเตอร์มองมาทางพวกฉันด้วยฉันหันไปมองโจ๊กเกอร์ที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่แหนะ เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้แหะแต่จะให้ฉันแพ้ก็ไม่เอาด้วยหรอกนะสถิติของฉันก็คือชนะ15 เสมอ7 แพ้4 ไอ้ที่แพ้4ครั้งนี้คือเล่นในโหมด8v2นะไม่ได้แพ้ในโหมดธรรมดาหรอก เหลือชนะอีก115ครั้งแหนะถึงจะขอพรกับดาร์คทีเซียได้น่ะแต่ยังไม่เห็นเซอร์ไวเวอร์คนใหม่เลยนิ
"รออีก1ชั่วโมงก็มาแล้วล่ะจะว่าไป...เอมี่ ทามาโมะ ฉันไปดูประวัติของพวกเธอมาแล้วรู้มาว่า เอมี่เธอเป็นแชม์ปเทควันโด้สายดำ3ปีซ้อนแถมยังเป็นระดับโลกด้วย และเธอทามาโมะเธอเป็นแชม์ปคาราเต้3ปีซ้อนแถมยังเป็นระดับโลกเหมือนกันอีกฉันจึงอยากดูฝีมือของพวกเธอสองคนจัง"
ฉันกับทามาโมะหันมาสบตากันก่อนที่ฉันจะถามดาร์คทีเซียว่า
"จะให้ฉันกับทามาโมะประลองกันเพื่อฆ่าเวลาสินะ?"
ดาร์คทีเซียพยักหน้ารับแต่จะให้ฉันประลองด้วยร้างตุ๊กตาเนี่ยนะ?มีหวังแพ้แน่นอน
"อ้อ! แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวฉันจะคืนร่างให้เธอเป็นกรณีพิเศษแบบนี้เธอจะได้ประลองกับทามาโมะอย่างสูสีหน่อย"
ฉันถึงกับเกือบร้องเย้เพราะที่ฉันมาอยู่ที่นี้ก็จะเกือบเดือนแล้วคิดถึงร่างมนุษย์ของตัวเองจังเลย
"ขอบคุณ"
ดาร์คทีเซียทำการดีดนิ้วอีกครั้งแล้วรอบๆตัวของฉันก็เกิดแสงสว่างขึ้นทำให้ทุกคนต้องยกมือขึ้นมาบังไว้แล้วแสงก็ค่อยๆจางลงทำให้ทุกคนเอามือลงก่อนจะมองมาทางฉันอย่างตกใจ แหงล่ะก็นกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้งแล้วนิ
"เอมี่เธอสวยจัง"
เอ็มม่าพูดชมฉันขึ้นมาฉันจึงก้มไปมองเธอใช่อ่านไม่ผิดหรอกฉันก้มไปมองเธอเพราะตอนเป็นตุ๊กตาส่วนสูงของฉันหดเล็กลงน่ะสิแต่พอกลับมาก็สูงขึ้นเหมือนเดิม ดีใจจริงๆที่ได้ส่วนสูงตัวเองกลับมาแต่ก็คงต้องกลับไปเป็นตุ๊กตาเหมือนเดิมนั่นแหละ
"ขอบคุณที่ชมนะเอ็มม่า^_^"
ฉันส่งยิ้มไปให้แล้วเดินออกมาประจันหน้ากับทามาโมะที่รออยู่แล้ว
"นานแค่ไหนแล้วล่ะที่พวกเรา2คนไม่ได้ประลองกันน่ะ?"
ทามาโมะถามขึ้นมาฉันที่ดึงเอาริบบิ้นออกจากหัวแล้วผูกใหม่ให้เป็นทรงหางม้าก่อนจะตอบกลับไปว่า
"ประมาณ3เดือนได้นะแต่ครั้งนี้ฉันจะไม่แพ้เธอหรอกนะ"
ฉันพูดจบก็ตั้งท่าทันทีทามาโมะเองก็เหมือนกันตอนนี้ภายในห้องโถงรวมมีแต่ความเงียบซึ่งก็ดีฉันจะได้มีสมาธิเพิ่มขึ้น
"งั้นก็...เริ่มได้!"
พอดาร์คทีเซียให้สัญญาณฉันกับทามาโมะก็พุ่งเข้าหากันด้วยความเร็วทันทีพอถึงระยะฉันก็ปล่อยหมัดขวาออกไปทามาโมะเอี้ยวตัวหลบแล้วจับแขนฉันไว้ จะจับทุ่มหรอ?ไม่มีทางหรอก!ฉันจึงวาดขาซ้ายเตะขึ้นไปทำให้ทามาโมะต้องกระโดดถอยออกไป
"ยังเร็วเหมือนเดิม"
"เธอนั่นแหละไม่คิดจะเปลี่ยนสไตล์การบุกหน่อยหรอ?"
ฉันถามไปเพราะแต่ล่ะครั้งทามาโมะมักจะจับฉันทุ่มเสมอแต่ฉันก็รอดมาได้ล่ะนะ
"กมรสน.จ๊ะ^_^"
ทามาโมะพูดก่อนจะพุ่งเข้ามาหาฉันด้วยความ้ร็วสูงแต่สำหรับฉันที่ฝึกซ้อมจนชินแล้วเลยกะระยะความเร็วของทามาโมะถูกแต่ว่า...
"ไม่ใช่ทางนั้นสะหน่อย"
เสียงของทามาโมะดังขึ้นมาจากข้างหลังพร้อมกับที่ฉันสัมผัสได้ถึงเล็บของทามาโมะที่มาจ่ออยู่ที่หลังคอฉันนิ่งไปพร้อมกับก้มหน้าลง
"ไม่ตอบโต้หน่อยหรอ?"
"ทามาโมะเธอลืมอะไรไปหรือป่าว?"
ฉันถามออกไปพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปมองทามาโมะนิดหนึ่งก็เห็นว่าทามาโมะขมวดคิ้วสงสัยกับสิ่งที่ฉันพูดฉันจึงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดออกไปว่า
"ถ้าเรื่องประชิดตัวและความเร็วฉันเก่งกว่าเธอ!"
แล้วฉันก็หมุนตัวไปข้างหลังทามาโมะอย่างเร็วพร้อมกับจับมือข้างขวาที่มีเล็บยาวของทามาโมะแล้วดันมันให้มาจ่อคอของเจ้าตัวสะเองเลย
"เป็นยังไงบ้างเอ่ยกับการถูกเล็บตัวเองจ่อที่คอน่ะ?"
ฉันถามทามาโมะไปเจ้าตัวจึงยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะบอกว่า
"โอเคฉันยอมแพ้แต่ก็มีอีกเรื่องที่เธอไม่ควรลืมนะเอมี่"
"อะไรหรอ?"
ฉันถามไปจริงๆก็พอรู้อยู่แล้วล่ะนะว่าทามาโมะจะพูดอะไรน่ะ
"ถ้าเรื่องพละกำลังกับความพลิกแพลงฉันเก่งกว่าเธอ"
ฉันยกยิ้มขึ้นก่อนจะได้ยินเสียงตบมือจากทุกๆคนฉันกับทามาโมะจึงก้มหัวลงพร้อมกันเพื่อแสดงการขอบคุณที่ดูพวกเราประลองกัน
"สมกับเป็ยแชม์ปจริงๆน่าเสียดายนะที่พวกเธอ2คนยังไม่เอาจริงกันน่ะ"
ฉันกับทามาโมะหันมามองหน้ากันก่อนจะตอบดาร์คทีเซียไปพร้อมกันอย่างกับนัดกันมาว่า
"ก็ไม่มีความจำเป็นต้องเอาจริงกับเพื่อนนิ"x2
ดาร์คทีเซียยกยิ้มขึ้นก่อนจะหันไปทางประตูของคฤหาสน์ที่พวกเราไม่สามารถออกไปได้แล้วพูดว่า
"เธอคงประทับใจในการประลองนี้นะ...อแมนด้า"
อแมนด้า? อ้อ! คงเป็นชื่อของเซอร์ไวเวอร์คนใหม่สินะ?แถมยังเป็นผู้หญิงอีกด้วยแหนะแล้วพวกเราทุกคนก็หันไปทางหน้าประตูก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาลักษณะของเธอคือ ผมสีชมพูอ่อนออกขาว ตาสีฟ้าใสเหมือนอัญมณี จมูกเล็กเชิดขึ้นนิดๆ รับกับใบหน้าเรียวรูปได้ดี ใส่แว่นด้วยแถมยังทำหน้านิ่งๆอีกแหนะแบบนี้ฉันจะทำให้เธอคนนั้นยิ้มให้ได้!
ทามาโมะ บรรยาย
เซอร์ไวเวอร์คนใหม่ที่มาเป็นผู้หญิงที่สวยใช้ได้เลยล่ะแต่หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนนะ?แถมยังชื่ออแมนด้าอีกอืม...จะใช้อแมนด้าที่ฉันรู้จักหรือป่าวนะ?
"แนะนำตัวด้วยเซอร์ไวเวอร์คนใหม่"
ดาร์คทีเซียบอกก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเหมือนหน้าตาว่า
"ฉันอแมนด้า อแมนด้า วอร์เรน"
ฉันถึงกับชะงักไปนิดหนึ่งเพราะนามสกุลนั่นมันเป็นนามสกุลของอแมนด้าที่ฉันรู้จักน่ะสิ!พอเธอแนะนำตัวเสร็จก็กำลังจะเดินไปหาพวกเซอร์คนอื่นๆแต่ฉันก็ร้องทักเธอไปก่อนด้วยคำง่ายๆเลยล่ะ
"ไม่เจอกันตั้ง2ปียังเตี้ยเหมือนเดิมเลยนะแล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ?แมนด้าจัง?(ชื่อย่อค่ะ//ไรต์)"
อแมนด้าที่โดนฉันว่าเตี้ยไปถึงกับหันขวับกลับมาทันทีเพราะยัยนี้ไม่ชอบให้ใครไปว่าเรื่องส่วนสูงนัก
"เตี้ยแล้วไปหนักหัวเธอหรอ?(ขออภัยในความไม่สุภาพเพราะอแมนด้าจะหน้านิ่งแต่ก็กวนTeenมากๆเลยคะ//ไรต์)ว่าแต่...เธอเป็นใคร?"
นั่นไงยังกวนTeenไม่เคยเปลี่ยนแต่ดูเหมือนคำพูดจะแรงขึ้นแหะ
"จำกันไม่ได้จริงๆหรอ?คนที่เคยไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศอังกฤษแล้วช่วยเธอไว้จากพวกนักเลงไง"
ฉันเห็นยัยเอมี่ทำหน้าสงสัยก่อนจะเปลี่ยนเป็นเข้าใจทันทีก็แน่ล่ะฉันเคยเล่าเรื่องของอแมนด้าให้เอมี่ฟังอยู่แล้วล่ะจะบอกว่าอแมนด้าเป็นเพื่อนคนแรกของฉันก็ได้ อันที่จริงตั้งแต่ตอนที่ฉันไปช่วยเธอฉันก็เจอแต่อแมนด้าบ่อยขึ้นจนฉันเข้าไปคุยกับเธอดูตอนแรกๆขอบอกว่าเกือบต่อยยัยนี้ไปแล้วเหมือนกัน แต่ก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่สูญเสียสิ่งสำคัญไปเหมือนกันนะ
"...ซูมิโกะหรอ?"
กว่าจะนึกได้ต้องใช้เวลา20กว่านาทีเลยหรอ!?ความจำสั้นไปมั้ยย่ะยัยนี้!
"เอาไว้ค่อยคุยกันแต่ฉันดีใจที่ได้เจอเธออีกนะถึงคำพูดเธอจะแรงขึ้นก็เถอะ"
"เหมือนกัน"
แล้วอแมนด้าก็เดินเข้าไปหาพวกเซอร์คนอื่นๆที่ยืนฟังบทสนทนาของฉันอยู่แล้วฉันก็เห็นยัยเอมี่เข้าไปคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มล่ะเนี่ยแหละที่ทำให้ฉันเปิดใจยอมรับเอมี่ว่าเพื่อนต่อจากอแมนด้าน่ะ
"เพื่อนหรอ?"
พอฉันเดินกลับมาแจ็คก็ถามทันทีฉันจึงตอบไปว่า
"อืม เป็นเพื่อนคนแรกน่ะเจอกันตอนที่ไปเรียนแลกเปลี่ยนอังกฤษน่ะ"
แล้วบทสนทนาของฉันกับแจ็คก็จบไปจะว่าไปดาร์คทีเซียบอกว่าจะมีเซอร์มาใหม่2คนนิแล้วอีกคนล่ะ?
"ดาร์คทีเซียเซอร์ไวเวอร์อีกคนล่ะ?"
ด้วยความสงสัยฉันจึงถามออกไปคนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วยดาร์คทีเซียจึงตอบมาว่า
"อีกคนหนึ่งรอตอน1ทุ่มเขากำลังเดินทางมาอยู่ตอนนี้ก็ขอให้เล่นเกมแก้เหงาไปก่อนนะ"
ว่าจบคุณเธอก็หายตัวไปทันทีฉันล่ะอยากจะรู้จริงๆว่าตัวจริงของดาร์คทีเซียคืออะไรถึงขนาดที่ว่าฟื้นคืนชีพคนตายได้น่ะพระเจ้าก็ไม่น่าใช่แล้วจะเป็นอะไรล่ะเนี่ย?
"เหมออะไรอยู่คนอื่นๆจะกลับกันแล้วนะ"
ฉันหลุดออกจากความคิดก่อนจะหันไปหาต้นเสียงก็เป็นแจ็คเองที่เรียกฉันฉันจึงตอบกลับไปว่า
"ขอโทษพอดีคิดเรื่องอะไรนิดหน่อยน่ะ"
แล้วฉันกับแจ็คก็เดินกลับไปที่คฤหาสน์ของฮันเตอร์โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองโดนจ้องจากโรมิโอ
"เธอจะมีความสุขได้อีกไม่นานหรอกซูมิโกะ"
________________________
เอาแค่นี้ไปก่อนนะคะไรต์กลัวรีดจะรอนานเลยเอาให้อ่านไปก่อน50%นะคะ
________________________
(แถมรูปของอแมนด้าคะ(ไรต์เอาอแมนด้าที่รีดสร้างมาเปลี่ยนกับของที่ไรต์สร้างนะคะเพราะยังไงตัวละครนี้ก็เป็นของรีดคะ^_^)//ไรต์)
ชื่อ: อแมนด้า วอร์เรน
ชื่อเล่น: อแมนด้า,แมนด้า(เฉพาะทามาโมะที่เรียกได้)
อายุ: 22 ปี
ส่วนสูง/น้ำหนัก: 164 ซม./ 44 กก.
ส่วนสูง(ตอนเป็นตุ๊กตา): 145 ซม.
นิสัย: กวนTeen หน้านิ่งมากจนเหมือนตายด้าน ฉลาด แต่ถึงจะเห็นอแมนด้านั้นนิ่งและกวนเท้าเพียงใดแต่เธอก็หวั่นไหวมากและเธอก็หวังว่าจะมีใครซักคนที่ทำให้เธอกลับมายิ้มได้อีกครั้งหนึ่ง
ความสามารถ: ถ้าถอดรหัสคนเดียวจะถอดไวมากถึง30%เป็นทั้งตัวจู๊คและถอดรหัสแต่ถ้าจู๊คจะวิ่งเร็วขึ้น10%และข้ามสิ่งกีดขว้างเร็วขึ้น5%
ไอเท็มประจำตัว: คำภีไบเบิ้ลเวลาฮันจะตีสามารถเปิดคำภีเพื่อสร้างบาเรียมากันได้และฮันก็จะสตั้นนาน10วิทุกครั้งที่ใช้จะวิ่งเร็วขึ้น5วิดีเลย์10วิเอาไว้ให้ฮันเตอร์หัวร้อนเล่น(และใช้ได้แต่คำภีเท่านั่นไม่สามารถถือไอเท็มอื่นได้คะ)
จุดอ่อน:ถ้าถอดรหัสหรือรักษากันเป็นกลุ่มจะทำได้ช้าลงถึง50%(เพราะมนุษย์สัมพันธ์แย่มากๆแย่ถึงขนาดที่ว่าหมอก็ช่วยไม่ได้)
สถานะ: ผู้ถูกล่า
คู่: โจเซฟ
ประวัติ: อแมนด้าเป็นลูกสาวคนเดียวของเอ็ดและลอร์เรน.วอร์เรนชื่นชอบในเรื่องราวลึกลับมาตั้งแต่เด็กอแมนด้ามีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งชื่อลอร่า.สมิตเป็นลูกสาวของเอ็ดน่า.สมิตพี่สาวของเอ็ดเอ็ดน่าเป็นนักธุระกิจและไม่ค่อยชอบอาชีพที่เอ็ดทำเท่าไหร่วันหนึ่งสามีของเอ็ดน่าประสบอุบัติเหตุทำให้นางกลายเป็นหม้ายและต้องทำการบริหารธุรกิจจึงพาลอร์ล่าไปอยู่กับเอ็ดทำให้ลอร์ร่าและอแมนด้ามีความผูกพันกันเหมือนเป็นพี่น้องแท้ๆทุกครั้งเอ็ดและลอร์เรนไปปราบปีศาจก็จะพาอแมนด้าและลอร์ร่าไปด้วยแต่วันหนึ่งระหว่างที่กำลังส่งปีศาจกลับลงนรกก็มีคนมาชนอแมนด้าจนหลุดเข้าไปในวงแหวนเวทย์ทำให้ปีศาจจะมาเอาอแมนด้าลงนรกไปด้วยแต่ลอร์ร่ากลับเป็นคนที่ไปผลักน้องออกจากตรงนั้นและถูกปีศาจพาลงไปนรกแทนอแมนด้าเสียใจมากที่ต้องเสียพี่สาวที่ตนเองรักมากๆไปทำให้ใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มนั้นหายไปเป็นใบหน้าที่นิ่งเฉยแทนจากนั้น3วันเอ็ดน่าที่รู้ข่าวก็ขู่ว่าจะฟ้องเอ็ดแต่จะไม่ฟ้องเอ็ดถ้าเอ็ดยกอแมนด้าให้มาเป็นลูกสาวตนอแมนด้าก็ยอมเพราะไม่อยากให้พ่อต้องมีเรื่องกับป้าแต่พออแมนด้ามาอยู่กับป้ามันไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่น้องเพราะเธอไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอแมนด้านั้นอยากเป็นนักปีศาจวิทยาเพื่อช่วยเหลือทุกคนไม่ให้ต้องสูญเสียคนสำคัญแบบเธอและเป็นนักล่าสมบัติที่ลอร์ล่าฝันแต่ป้าเอ็ดน่านั้นบังคับอแมนด้านั้นให้เป็นในแบบที่เอ็ดน่าต้องการเพราะเอ็ดน่าไม่เห็นด้วยดับการล่าสมบัติที่เผ้อฝันของลอร์ล่าเอ็ดน่าต้องการให้อแมนด้าบริหารธุรกิจต่อจากตนแต่อแมนด้านั้นก็แอบศึกษาศึกษาเรื่องลึกลับจากพ่อกับแม่จนวันหนึ่งอแมนด้าได้ยินเรื่องที่เอ็ดน่าพูดถึงความฝันของลอร์ล่าทำให้อแมนด้าโกรธมากจึงทะเลาะกับเอ็ดน่าอแมนด้าบอกความรู้สึกที่อยากเป็นตัวของตัวเองให้เอ็ดน่าฟังเอ็ดน่ารับไม่ได้จึงตบหน้าอแมนด้าและพูดว่า'เธอกับพี่สาวเธอก็เหมือนกันนั่นละฝันปัญญาอ่อนเหมือนกันไปให้ผ้นเลยนะออกไป!'นั้นทำให้อแมนด้ากลับมาอยู่กับเอ็ดและเริ่มทำตามความฝันของตัวเองและของลอร์ล่าจนวันหนึ่งมีจดหมายมาเชิญเธอเข้าร่วมเกมส์โดยบอกว่าจะช่วยทำให้ความฝันของเธอกับพี่สาวเป็นจริง
(ประวัติยาวไปหน่อยแต่ก็เพื่อให้รีดทุกคนได้รู้เกี่ยวกับตัวตนของอแมนด้านะคะมีเพลงประกอบคะพิมพ์เข้าไปฟังตามลิ้งค์นี้ได้เลยนะคะ//ไรต์)
เพลงคะhttps://youtu.be/cIlghWDd7RU
_____________________
ต่อนะคะ
_____________________
[ต่อไปนี้จะทำการสุ่มเซอร์ไวเวอร์กับฮันเตอร์เพื่อเล่นเกมขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและโปรดฟังเสียงที่ดังขึ้นต่อไปนี้]
เสียงของระบบดังขึ้นมาฉันที่กำลังขัดเล็บอยู่จึงหยุดแล้วตั้งใจฟังทันทีและแล้วระบบก็ประกาศมาว่า
[โหมดนี้จะเป็น8vs2เซอร์ไวเวอร์ได้แก่ เอมี่ เฮเลน่า วีร่า เอ็มม่า เอมิลี่ ฟีโอน่า มาการิต้า อแมนด้า
ฮันเตอร์ได้แก่ เกอิชา ทามาโมะ]
ตานี้มีแต่ผู้หญิงแหะก็ดีแถมฉันยังได้เล่นกับเจ๊มิชิโกะอีกด้วย
"เย้!ในที่สุดเจ๊ก็ได้เล่นกับทามาโมะจังแล้ว!"
เจ๊มิชิโกะพูดขึ้นก่อนที่พวกเราสองคนจะเดินไปที่ประตูแต่ก็มีหน้าจอขึ้นมาสะก่อนแถมยังฉ่ายถึงด่านที่ฉันกับเจ๊จะเล่นอีกด้วยสวนสนุกยังไงล่ะ
"ไปล่ากันให้สนุกเถอะเนอะทามาโมะจัง?"
"ค่ะ^_^"
แล้วพวกฉันก็เดินเข้าประตูไปพร้ัอมกับที่ภาพรอบๆตัวเปลี่ยนไป
ไรต์ บรรยาย
(ทางด้านเซอร์ไวเวอร์ก่อนเริ่มเกม3นาที)
พวกเอมี่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ก็ต้องหยุดเมื่อมีเสียงระบบดังขึ้นมาว่า
[ต่อไปนี้จะทำการสุ่มเซอร์ไวเวอร์กับฮันเตอร์เพื่อเล่นเกมขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและโปรดฟังเสียงที่ดังขึ้นต่อไปนี้]
เหล่าเซอร์ไวเวอร์จึงตั้งใจฟังกันทั้งหมดแล้วระบบก็ประกาศขึ้นมาอีกว่า
[โหมดนี้จะเป็น8vs2เซอร์ไวเวอร์ได้แก่ เอมี่ เฮเลน่า วีร่า เอ็มม่า เอมิลี่ ฟีโอน่า มาการิต้า อแมนด้า
ฮันเตอร์ได้แก่ เกอิชา ทามาโมะ]
เอมี่(ที่อยู่ในร่างตุ๊กตาแล้ว)ถึงกับหลุดพูดออกมาว่า
"นี่มันทีมหญิงล้วนในตำนาน"
เหล่าเซอร์ไวเวอร์ผู้หญิงต่างพากันเครียดเพราะไม่มีพวกผู้ชายคอยล่อฮันเตอร์ให้เลยน่ะสิถึงคนอื่นจะเครียดกันแต่ก็มีแค่เอมี่กับอแมนด้าเท่านั้นที่ไม่แสดงสีหน้าอะไร พร้อมกับลุกขึ้นไปยืนรอที่หน้าประตูแล้วแต่ก่อนที่เอมี่จะเดินเข้าไปนั่นนาอิบก็ได้พูดขึ้นมาก่อนว่า
"ระวังตัวด้วยล่ะ"
เอมี่จึงหันมาแล้วส่งยิ้มไปให้ก่อนจะพูดว่า
"อื้ม!^_^"
แล้วพวกผู้หญิงก็พากันเข้าไปพร้อมๆกับที่พวกนาอิบได้เห็นหน้าจอขึ้นมาพร้อมกับฉายให้เห็นถึงด่านที่พวกเอมี่จะไปเล่นกัน
"ด่านสวนสนุก?คงพึ่งอัพเดทสินะ"
วิลเลี่ยมพูดขึ้นพร้อมกับที่มองไปที่หน้าจ่อที่ตอนนี้ผู้หญิงทุกคนโดนสุ่มไปตามแต่ล่ะที่แล้วภาพก็มาหยุดอยู่ที่เอมี่ที่เกิดใกล้ๆรถไฟเหาะแล้วเอมี่ก็วิ่งหาเครื่องถอดรหัสทันที
โป๊ก! โป๊ก!
เสียงการโดนตีดังขึ้นสองจุดจุดแรกอยู่อีกฝั่งซึ่งเป็นทามาโมะที่ตีโดนฟีโอน่าส่วนอีกจุดคือของมิชิโกะที่ตีโดนเอมิลี่แถมยังอยู่กันในบ้านใหญ่ด้วยสิทำให้เอมี่รีบถอดรหัสทันทีและเสร็จ เฮเลน่าเองก็ถอดเสร็จแล้วเหมือนกันเหลือแค่5เครื่องเท่านั้นเอมี่จึงวิ่งไปทางบ้านใหญ่เพื่อไปจู๊คแทนเอมิลี่ทันทีพอเอมี่เห็นเอมิลี่วิ่งผ่านไม้ที่เธอซ่อนไป แล้วตามด้วยมิชิโกะที่ตามมาเอมี่จึงล้มไม้ใส่หน้ามิชิโกะไปทันที
"หน้าแหกแล้วค่ะคุณแม่"
เอมี่พูดพร้อมกับทำท่านอนเล่นไปด้วยเพื่อยั่วโมโหมิชิโกะแล้วมันก็ได้ผลมิชิโกะกรี๊ดร้องออกมาก่อนจะพังไม้เอมี่จึงรีบวิ่งออกมาทันทีมิชิโกะเปลี่ยนเป้าหมายทันที
"เจ๊จะจับเธอก่อนเลย!"
"หว้า! คุณแม่โกรธแล้วน่ากลัวจุง"
เอมี่วิ่งไปพร้อมกับล้มไม้ไปเพื่อให้มิชิโกะสนใจแต่ตัวเองเพื่อคนอื่นจะได้ถอดรหัสต่อไปแต่โชคร้ายที่เอมี่วิ่งมาแล้วเจอทามาโมะด้วยทำให้โดนตีไปครั้งหนึ่ง
โป๊ก!
"อึก!"
เอมี่จึงรีบวิ่งออกมาทันทีทามาโมะบอกให้มิชิโกะไปเอาคนอื่นแทนเดี๋ยวเอมี่ตัวเธอจะจัดการเองมิชิโกะพยักหน้ารับพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาอแมนด้าที่ถอดรหัสอยู่ทันที แล้วทามาโมะก็เดินตามเอมี่มาส่วนเอมี่ก็โทรสั่งซื้อเข็มฉีดยามาทำให้หายเป็นปกติทามาโมะก็มาถึงพอดี
"หมดกันฉันจู๊คกับแกไม่ค่อยจะรอดสะด้วยสิ"
เอมี่พูดขึ้นก่อนจะหลบมีดสั้นของทามาโมะที่ฟันลงมาทันที
"หนีให้ได้ล่ะเอมี่เพราะฉันจะไม่ใจดีแล้วนะ"
ทามาโมะพูดขึ้นเอมี่จึงรีบวิ่งไปหาที่จู๊คทันทีถ้าเธออยู่ที่โล่งล่ะก็เสร็จทามาโมะแน่ๆ
ฟิ้ว! ฉึก!
"อึก!"
เอมี่กัดฟันทนความเจ็บเพราะทามาโมะปามีดมาแถมแม่นมากๆด้วยทำให้เอมี่บาดเจ็บไปเหลือการโจมตีอีก2ครั้งเอมี่ก็จะล้มทันทีตอนนี้เหลือเครื่องถอดรหัสแค่2เครื่องเท่านั้น แถมเอ็มม่ากับวีร่าก็บินกลับไปที่คฤหาสน์สะด้วยสิดีที่เฮเลน่าคอยปั่นให้ไม่งั้นเอมี่ต้องให้คนอื่นมาจู๊คแล้วไปถอดรหัสแทน
"หลบเก่งจริงนะ"
ทามาโมะพูดขึ้นเพราะเธอเริ่มหัวร้อนกับเอมี่แล้วน่ะสิตรงนี้มันดันเป็นจุดจู๊คอีกด้วยถ้าไม่รีบเธอกับมิชิโกะได้แพ้แน่
"ก็ฉันเป็นตัวจู๊คนี่น่าแค่ถ่วงเวลาเธอได้แล้วให้คนอื่นถอดรหัสฉันก็จะชนะ"
"แต่เจ๊มิชิโกะก็ไม่ยอมหรอกเพราะตอนนี้คนที่3บินไปแล้วนะ"
ใช่แล้วเอมิลี่บินกลับไปที่คฤหาสน์แล้วแถมตอนนี้เฮเลน่าก็โดนจับนั่งเก้าอี้อยู่ด้วยต้องรอ35วิถึงจะไปช่วยได้แล้วตอนนั่นเองที่ฟีโอน่าก็ล้มลงไป เอมี่จึงรีบวิ่งสลัดตัวเองให้หลุดจากทามาโมะทันทีเพื่อจะได้ไปช่วยถอดรหัส
"หลบมาได้สักทีแต่คงต้องขอโทษคนที่มาเจอทามาโมะด้วยก็แล้วกันนะ"
เอมี่พึมพำก่อนจะวิ่งไปหาเครื่องถอดรหัสทันทีตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจแผลหรอกเพราะเอมี่ได้ทำการอัพเปริค์อดีนลีนมาทำให้บาดแผลของเธอจะหายทันทีถ้าถอดรหัสครบ ตอนนี้ก็เหลือแค่เครื่องเดียวแล้วก็คือเครื่องของเอมี่และแล้ว...
ตี๊ดดด~!!!
ก็เสร็จ!ทำให้บาดแผลของเอมี่หายทันทีแล้ววิ่งไปเปิดประตูทันทีเฮเลน่าได้มาการิต้าช่วยเอาไว้แต่ฟีโอน่าก็โดนส่งกลับคฤหาสน์ไปแล้วเพราะอแมนด้าไปช่วยไม่ทันแล้วประตูของเอมี่ก็เปิด เธอจึงวิ่งไปหาโทรศัพท์แล้วสั่งซื้อปืนมาทันทีเพื่อช่วยป้องกันตัวเองล่ะนะ
"ประตูทางฝั่งนั้นคงเปิดแล้วล่ะแต่วิ่งเข้าไปช่วยหน่อยดีกว่า"
เอมี่พึมพำพร้อมกับวิ่งไปทางฝั่งตรงข้ามแล้วเธอก็เห็นว่าทามาโมะกับมิชิโกะตีมาการิต้ากับเฮเลน่าล้มลงเธอต้องเลือกระหว่างจะช่วยใครแล้วล่ะแต่ว่าเก้าอี้ใกล้กับเฮเลน่ามากเกินไป แต่เอมี่ก็เหลือบไปเห็นอแมนด้าที่หลบอยู่คงรอช่วยเฮเลน่าเอมี่จึงวิ่งเข้าไปหามิชิโกะที่อุ้มมาการิต้าพอดี
"เจ็บหน่อยนะคะคุณแม่!"
ปัง!
"กรี๊ดดด! ควันเข้าตาเจ๊!"
มิชิโกะกรี๊ดร้องทำให้ทามาโมะเลิกเฝ้าเฮเลน่าแล้วจะเดินเข้ามาช่วยเปิดโอกาสให้อแมนด้าเข้าไปช่วยเฮเลน่าแล้วพาออกประตูไปได้เหลือแค่เอมี่แล้วเพราะมาการิต้าเองก็วิ่งออกไปแล้ว
"เหลือเธอคนสุดท้ายแล้วนะ"
ทามาโมะพูดขึ้นพร้อมกับปามีดออกไปแต่เอมี่ก็ใช้ไอเท็มแล้วออกประตูไปทันทีเท่ากับตานี้เสมอไป
"ชิ! ยัยเด็กนั่นถ้าเจ๊เจออีกจะจับนั่งเก้าอี้คนแรกเลยคอยดูนะ!"
มิชิโกะพูดออกมาอย่างหัวเสียพร้อมกับเดินกลับไปที่คฤหาสน์ของฮันเตอร์ทามาโมะเองก็เหมือนกัน
(ทางด้านเหล่าเซอร์ไวเวอร์)
ตอนนี้ทุกคนก็มานั่งทำแผลให้กับพวกผู้หญิงที่เข้าไปร่วมเกมมาจะมีก็แต่เอมี่กับอแมนด้าที่ดูดีสุดเพราะ2คนนี้เอาตัวรอดได้สบายมาก
"ดีนะที่ครั้งนี้เสมอน่ะแต้มจะได้ไม่ลดลงเยอะ"
วีร่าพูดขึ้นมาคนอื่นๆก็เห็นด้วยอแมนด้าก็พูดขึ้นมาว่า
"ฉันขอตัวเข้าไปพักบนห้องก่อนล่ะ"
พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้เทรซี่พึมพำว่า
"ทำไมถึงชอบอยู่คนเดียวจังแถมยังคำพูดที่คอยกวนฮันเตอร์นั่นอีกด้วย"
เอมี่จึงหันไปบอกกับเทรซี่ว่า
"ปล่อยเธอไปเถอะเทรซี่บางทีอแมนด้าอาจจะมีอดีตที่ไม่ดีก็ได้นะเลยทำให้เธอเป็นแบบนั้นน่ะ"
เทรซี่พยักหน้ารับแล้วเอาผ้าเย็นมาให้กับเอมี่เอมี่จึงรับมาแล้วพูดขอบคุณไป
(ทางด้านฮันเตอร์)
มิชิโกะกับทามาโมะกลับมาแล้วพร้อมกับที่ได้การต้อนรับจากโรมิโอว่า
"ยินดีต้อนรับกลับครับทั้ง2คน^_^"
"ไม่รับ"
ทามาโมะพูดออกไปทันทีมิชิโกะก็สะบัดหน้าหนีแล้วทั้ง2สาวก็เข้าไปนั่งโซฟาที่อยู่ห่างจากโรมิโอมากที่สุดแน่นอนว่าทามาโมะนั่งข้างๆแจ็คเพราะปลอดภัยสุด โรมิโอที่เห็นแบบนั้นก็พยายามคิดสรรหาคำพูดเพื่อให้ฮันเตอร์คนอื่นๆแตกแยกกับทามาโมะให้ได้จนกระทั่งความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ทำให้โรมิโอแอบยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ไวโอเล็ตต้าที่เงียบเพื่อดูสถานการณ์อยู่นั่นเห็นรอยยิ้มของโรมิโอได้อย่างชัดเจนแต่ก็เงียบไว้เพื่อดูสถานการณ์ต่อไปก่อน
"ได้โปรดซูมิเปิดใจให้ผมอีกครั้งเถอะผมผิดไปแล้ว"
โรมิโอพูดขึ้นมาแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าทามาโมะแล้วกำลังจะเอื่อมมือไปจับมือของทามาโมะนั้นก็โดนมือของแจ็คปัดทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วแจ็คก็พูดขึ้นมาว่า
"ผู้หญิงเขาไม่ชอบก็ยังมาตามรังควานอีกไม่อายตัวเองหรือไง?"
แจ็คพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งดุจน้ำแข็งพร้อมกับที่บรรยากาศรอบตัวของแจ็คลดต่ำลงเรื่อยๆโรมิโอที่โดนขัดทำเสียงจิ๊ในลำคอก่อนจะเดินออกไปทามาโมะจึงหันไปทางแจ็คแล้วพูดว่า
"ขอบคุณนะ"
แจ็คไม่พูดอะไรพร้อมกับหันมาสนใจพู่กันในมือของตัวเองทามาโมะจึงถามไปว่า
"จะว่าไปแจ็คเป็นจิตกรนี่เนอะฉันรู้จักที่สวยๆด้วยล่ะจะไปดูด้วยกันมั้ย?"
ทามาโมะรอฟังคำตอบของแจ็คแจ็คที่เห็นทามาโมะมองตัวเองเพื่อต้องการคำตอบก็ถอนหายใจออกมาเพราะท่าทางเหมือนลูกหมาอยากให้เจ้าของพาไปเที่ยวอย่างงั้นแหละ
"นำทางสิ"
ทามาโมะที่ได้ยินคำตอบก็ยิ้มออกมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนำแจ็คไปส่วนพวกอุปกรณ์วาดรูปทามาโมะใช้หาง2หางเอามาด้วยเพราะไม่อยากให้แจ็คถือ
(ณ สวนดอกไม้ที่หลังคฤหาสน์ฮันเตอร์)
ทามาโมะวางอุปกรณ์วาดรูปของแจ็คลงอย่างเบาแล้วก็ผายมือออกแล้วพูดว่ากับแจ็คว่า
"เป็นยังไงบ้างสวยมากเลยใช่มั้ยล่ะ?^_^"
แจ็คมองไปรอบๆก่อนจะมาหยุดที่ทามาโมะกำลังยิ้มอยู่จนเผลอพูดออกไปว่า
"ใช่สวยมากเลยล่ะ"
ทามาโมะที่ได้ยินก็ยิ้มกว้างขึ้นแล้วเดินชมดอกไม้ไปเรื่อยๆแถมทามาโมะยังเก็บหูกับหางไปอีกด้วยทำให้ตอนนี้ทามาโมะดูเหมือนผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางเหล่าดอกไม้ มันเป็นภาพที่งดงามมากเลยล่ะแจ็คจึงรีบเตรียมอุปกรณ์สำหรับการวาดทันทีส่วนทามาโมะก็กำลังเล่นกับนกน้อยที่บินมาเกาะที่มือ โดยไม่สนใจแจ็คอีกเลยแจ็คจึงลงมือวาดภาพของทามาโมะที่กำลังเล่นกับนกน้อยอย่างเป็นธรรมชาติทันทีใช้เวลาไม่นานภาพวาดก็ใกล้เสร็จ ส่วนทามาโมะรายนี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองโดนวาดอยู่แถมยังหมุนตัวไปรอบๆเหมือนกับกำลังเต้นรำอยู่เลย
10 นาทีผ่านไป
10นาทีผ่านไปแจ็ควาดรูปได้ไปหลายรูปเพราะเขามีต้นแบบที่สวยงามอยู่ไงล่ะแต่นี้ก็ใกล้ได้เวลารวมตัวกันแล้วเพื่อไปเจอกับเซอร์ไวเวอร์คนใหม่ แจ็คจึงเก็บอุปกรณ์แล้วเรียกทามาโมะที่กำลังเพลินกับการเต้นรำว่า
"ได้เวลาไปรวมตัวกันแล้วนะ"
ทามาโมะจึงหยุดแล้วเดินกลับมาหาแจ็คทันทีพลางถามถึงรูปวาดไปว่า
"เป็นไงบ้างรูปพวกดอกไม้กับวิวพวกนี้คงจะวาดได้หลายรูปเลยนะ"
แจ็คนิ่งไปนิดหนึ่งจะให้เขาตอบว่า'ไม่ได้วาดวิวแต่วาดเธอแทน'เนี่ยนะคงได้โดนทามาโมะหลบหน้าแน่ๆแจ็คจึงพยักหน้ารับทามาโมะจึงเอาหูกับหางทั้ง9ออกมาแล้วใช้หางช่วยถืออุปกรณ์เหมือนเดิม
"ขอดูได้มั้ยอ่ะ?"
"..ไม่.."
"ขี้งก"
ทามาโมะเบะปากแจ็คจึงหัวเราะในลำคอก็ใครจะให้เห็นล่ะภาพที่สวยงามแบบนี้น่ะมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นมัน
(ณ ห้องโถงรวม)
ตอนนี้ทุกคนก็มารวมตัวกันหมดแล้วยกเว้นเอมี่ที่ขอตัวไปเอาน้ำชาเพื่อจะได้มาเสริฟให้กับทุกคน(รวมฮันเตอร์ด้วย)และแล้วเซอร์ไวเวอร์คนใหม่ก็มาถึงดาร์คทีเซียจึงให้แนะนำตัว
"สวัสดีครับผม มิโนรุ อาคิตะ ครับขอฝากตัวด้วย"
ทามาโมะถึงกับจิกเล็บเข้าไปในเนื้อทันทีเพราะว่า มิโนรุ อาคิตะ ก็คือแฟนเก่าของเอมี่เหมือนกันแจ็คที่เห็นปฏิกิริยาของทามาโมะก็พอจะเดาได้จึงเอื่อมมือไปจับเพื่อให้ทามาโมะคลายลงแล้วมันก็ได้ผลลักษณะของอคิตะก็คือ ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาเป็นกระดุมสีมรกต จมูกเชิดขึ้น รับกับใบหน้าคมคายที่ใส่แว่นได้เป็นอย่างดีแล้วอาคิตะก็เดินเข้าไปทักทายเหล่าเซอร์ไวเวอร์ทุกคนแต่ก็มีแค่นาอิบเท่านั้นที่ไม่เข้ามาทักทาย อาคิตะเองก็ไม่คิดจะเข้าไปทักด้วยทำไมต้องทักในเมื่อเขาเองก็รู้จักตัวละครพวกนี้อยู่แล้วน่ะแล้วก็มีเสียงหวานดังขึ้นมาว่า
"น้ำชามาแล้วจ้า!ขอโทษที่ทำให้รอนานน้า!"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ"
เอมิลี่พูดขึ้นพร้อมกับเข้าไปช่วยยกถ้วยชาอีกแรงแล้วก็วางลงที่โต๊ะอาหารเอมี่จึงหันไปทางเซอร์ไวเวอร์คนใหม่แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเซอร์ไวเวอร์คนใหม่หน้าตาเหมือนแฟนเก่าตัวเองมากไม่สินั่นแหละคือ มิโนรุ อาคิตะ ไม่ผิดอย่างแน่นอน!เอมี่จึงเผลอเรียกชื่อของอาคิตะออกมา
"อาคิตะ"
อาคิตะที่โดนเรียกก็หันไปทางเสียงเพราะคนญี่ปุ่นถ้าไม่สนิทกันก็ไม่สามารถเรียกชื่อได้หรอกนะแต่อาคิตะก็ต้องเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วเพราะผู้หญิงที่เรียกชื่อเขานั้น มันช่างคุ้นเคยเหลือเกินเขาจึงลองเรียกชื่อนี้ออกไปดู
"ซากุระ?"
เอมี่ถึงกับชะงักไปทำให้อาคิตะยิ่งมั่นใจว่าต้องเป็นซากุระแฟนเก่าของเขาอย่างแน่นอนเขาจึงรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้เอมี่ทันทีทำให้เอมี่นิ่งไปทันที ตอนนี้หมัดหรือเท้าของเอมี่ไม่สามารถกระดิกได้แม้แต่นิดเดียวเพราะความกลัวที่ซ่อนอยู่ในจิตใจยังไงล่ะอาคิตะจึงทำการสวมกอดเอมี่ทันทีแล้วพูดออกไปว่า
"ตอนนั้นฉันขอโทษขอโทษที่ตบหน้าเธอไปขอโทษที่ไม่เชื่อเธอเลยขอโทษนะขอโทษจริงๆ"
เอมี่อึ้งไปแต่ก็ได้สติกลับมาก่อนจะทำการผลักอาคิตะออกไปไกลๆอย่างรังเกียจแล้วพูดด้วยความโมโหว่า
"พึ่งจะมาขอโทษฉันตอนที่มันผ่านมา3ปีแล้วน่ะหรอ!?รู้เอาไว้สะอาคิตะ!ว่าฉันน่ะหมดรักนายแล้ว!ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเราสองคนมันเป็นได้แค่คนรู้จักเท่านั้น!"
เอมี่พูดพรางถอยออกมาจากอาคิตะเรื่อยๆทามาโมะรีบวิ่งเข้ามาหาเอมี่แล้วสวมกอดทันทีพรางปลอบเอมี่ไปว่า
"ชู่! ไม่เป็นไรนะเอมี่ฉันอยู่นี้แล้วจะไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้อีกแล้วล่ะ"
เอมี่ตอนนี้เริ่มตัวสั่นเพราะไปนึกถึงอดีตอันแสนเลวร้ายเข้าภาพที่อาคิตะตบหน้าเธอภาพที่อาคิตะเป็นต้นเหตุให้น้องชายของเธอต้องตายค่อยๆผุดขึ้นมาทำให้เอมี่ตัวสั่นยิ่งกว่าเดิม นาอิบที่เห็นแบบนั้นก็วิ่งเข้ามาอย่างเร็วทามาโมะจึงให้นาอิบประคองเอมี่เอาไว้พร้อมกับให้นาอิบพาเอมี่ไปส่งที่ห้อง นาอิบพยักหน้ารับก่อนจะพาเอมี่เดินออกมาทามาโมะจึงหันมาจ้องหน้าอาคิตะอย่างแค้นเคือง
"ตอนนี้นายกับเอมี่ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วเพราะฉะนั่นฉันจะขอเตือนนายอาคิตะว่าอย่ามายุ่งกับพวกเรา2คนอีก!ไม่อย่างงั้นก็เตรียมตัวบอกลาชีวิตของนายได้เลย!"
ทามาโมะพูดพรางนำมีดสั้นออกมาโยนเล่นอาคิตะจึงพูดกลับไปว่า
"เหอะ!เธอก็มาด้วยหรอ?ซูมิโกะ?คิดหรอว่าพวกเธอจะรอดจากพวกฉันไปได้น่ะ?งั้นฉันขอบอกเอาไว้เลยนะว่าถ้าฉันไม่ได้ซากุระใครก็ไม่มีทางได้!"
ทามาโมะปามีดไปหาอาคิตะทันทีแต่ก็โดนกริชของโรมิโอขว้างไว้สะก่อน
"ไม่เอาน่าซูมิเปิดใจให้พวกเราอีกสักครั้งเถอะนะ"
"ไม่มีวัน!"
ทามาโมะพูดจบก็เดินกลับไปที่คฤหาสน์ฮันเตอร์ทันทีแจ็คจึงเดินตามไปด้วยส่วนพวกเซอร์ไวเวอร์ก็เริ่มคิดว่าควรจะออกห่างจากอาคิตะเข้าไว้เพราะไม่อย่างงั้นได้มีปัญหาตามมาแน่นอน
TBC.
_______________________
จบแล้วค่าาา!!!บอกเลยว่าไรต์แต่งได้ยาวขนาดนี้เพราะไรต์อยากให้รีดอ่านกันยาวๆแล้วก็สนุกไปจะได้ทำให้ไรต์มีเวลาแต่งตอนต่อไปอีกด้วยคะและอย่าลืมนะคะ 1 เม้น = 10 กำลังใจคะ
แถมรูปอาคิตะคะ
ชื่อ: มิโนรุ อาคิตะ
ชื่อเล่น: อาคิตะ
อายุ: 22 ปี
ส่วนสูง/น้ำหนัก:178 ซม. / 64 กก.
ส่วนสูง(ตอนเป็นตุ๊กตา):154 ซม.
นิสัย:เจ้าเล่ห์ อยากได้อะไรก็ต้องได้ เจ้าชู้ตัวพ่อ ฉลาดในการวางแผนการ คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่
ความสามารถ:ถอดรหัสเร็ว(แต่ช้ากว่าเฮเลน่า)แต่ถ้าเจอฮันเตอร์หรืออยู่ใกล้จะทำอะไรช้าลง15%
ไอเท็มประจำตัว: หูฟัง(ที่สวมอยู่นั่นแหละ)พอใส่หูฟังจะทำให้ถอดรหัสเร็วขึ้น10%รวมถึงถ้าถอดรหัสกับคนอื่นคนๆนั้นก็จะถอดรหัสเร็วขึ้นเหมือนกัน
จุดอ่อน: ข้ามไม้กับหน้าต่างช้าขึ้น5%
สถานะ: ผู้ถูกล่า
ประวัติ:เป็นแฟนเก่าของเอมี่มีนิสัยที่คล้ายกับโรมิโอก็คือคิดว่าผู้หญิงเป็นที่สำเร็จความใคร่เท่านั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น