คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 เล่นเกมครั้งแรก
พูดถึงก็มาเลยแหะอีกแค่นิดเดียวก็จะเสร็จแล้วล่ะ
ตี๊ด~!
เสร็จแล้ว!ไปเลยดีกว่าก่อนที่จะ--
"หวัดดีจ๊ะเพื่อนรัก!"
ฉัวะ!
อึก! บ้าจริง!ยัยทามาโมะมาเร็วชะมัดตอนนี้ฉันโดนไปแล้วหนึ่งทีต้องรีบหนี!
ฉัวะ!
บ้าน่า!ทำไมถึงตีเร็วขนาดนี้ล่ะ!?ปกติมันต้องดีเลย์สักนิดหนึ่งสิแต่นี้กับตีต่อได้เลยนี่มันโกงชัดๆ!
"แบบนี้มันโกงนี่นาทามาโมะ"
ตอนนี้ฉันโดนอุ้มอยู่แล้วก็ดิ้นเพื่อให้หลุดแต่ยัยนี้ก็แค่อุ้มฉันไว้เฉยๆไม่ได้พาไปนั่งเก้าอี้เลยอ่ะ
"อ้าว! ฉันไม่ได้บอกหรอกหรอ?ว่าฉันสามารถตีเซอร์ไวเวอร์ได้เลยโดยไม่มีดีเลย์อะไรทั้งนั้นน่ะ"
"ก็ไม่ได้บอกน่ะเซ่!"
ตี๊ดดด~!!!
เครื่องถอดรหัสก็เสร็จไปอีก2เครื่องเหลือแค่เครื่องเดียวเท่านั้นแล้วฉันก็ดิ้นหลุดแล้วด้วย
"ตามมาเลยทามาโมะ!"
ฉันตะโกนให้ยัยนั่นได้ยินแล้วใช้ไอเท็มทันทีทำให้ฉันออกมาจากตัวโบสถ์อย่างรวดเร็วแล้วฉันก็กระโดดลงมาเจอกับ3คนที่ปั่นกันอยู่พอดีโชคดีจังแหะที่เจอน่ะ
"คุณเอมิลี่ช่วยฮีลทีค่ะ"
คุณเอมิลี่พยักหน้ารับแล้วเข้ามาฮีลฉันทันทีแล้วนาอิบที่ปั่นอยู่ก็ถามออกมาว่า
"ทำไมเธอถึงล้มเร็วนักล่ะ?เมื่อกี้ฉันดูอยู่เห็นว่าเธอโดนไปทีหนึ่งหลังจากนั้นไม่ถึงวิเธอก็โดนอีกที"
"ความสามารถของทามาโมะยังไงล่ะยัยนั่นน่ะสามารถตีพวกเราได้ทันทีโดยไม่มีการดีเลย์อะไรทั้งนั้นหรือก็คือสามารุตีได้เรื่อยๆนั้นล่ะ"
พอทุกคนได้ยินก็ตกใจกันหมดแล้วคุณเอมิลี่ก็ฮีลฉันเสร็จฉันจังแตะเครื่องถอดรหัสนิดหนึ่งแล้วถอยออกมาก่อนจะหันไปทางตรงข้ามกับทุกคนแล้วพูดว่า
"ทุกคนรีบปั่นไปเถอะเดี๋ยวฉันจะล่อทามาโมะให้เองพอประตูเปิดแล้วก็ส่งสัญญาณมาได้เลยนะแล้วฉันจะใช้ไอเท็มไปหาทันที"
พูดจบฉันก็วิ่งออกมาทันทีไม่สนใจเสียงร้องเรียกของเอ็มม่าด้วยและพอวิ่งออกมาได้สักแปปเสียงหัวใจก็ค่อยๆเต้นขึ้น
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจเต้นถี่เร็วขึ้นบ่งบอกว่าทามาโมะอยู่แถวๆนี้แล้วฉันก็เห็นหางเก้าหางสีเหลืองนวลที่น่ากัด(?)กำลังโบกสะบัดไปมาอย่างอารมณ์ดีฉันจึงทำการวิ่งอ้อมไปทางข้างหน้าที่ห่างจากทามาโมะอยู่พอสมควรแล้วฉันก็ร้องเรียกทันที
"ฉันอยูาทางนี้!มาตีฉันสิ!"
ทามาโมะที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะเดินมาทางฉันดีนะที่หล่อนเดินช้าถ้าเดินเร็วด้วยนี้มันโครตอภิมหาโกงเลยนะ
"เรียกฉันมากๆเดี๋ยวฉันก็รำคาญไปตีพ่อหนุ่มชาเขียวของแกเข้านะ"
ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็โกรธสิค่ะ!ใครจะไปยอมให้ทำชาเขียวของฉันกัน!?มีแต่ฉันเท่านั้นที่ทำได้ยะ!คอยดูเถอะถ้าฉันได้เล่นตาต่อไปแล้วฮันเตอร์เป็นแจ็คปิ้งไก่ล่ะก็ฉันจะกวนหมอนั้นให้ร้องไห้ไปฟ้องแม่เลยคอยดู!
"แล้วฉันก็จะไปแกล้งอีแจ็คปิ้งไก่ถ้าเธอทำอะไรชาเขียวน่ะ!"
ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าฉันกับทามาโมะไม่ได้ไล่ล่ากันเลยเพราะพวกเรายืนเถียงกันอยู่ยังไงล่ะ!จะมีใครใจกล้ามายืนเถียงฮันเตอร์แบบฉันบ้างล่ะ?ไม่มี!เพราะฉะนั้นถือเป็นประวัติศาสตร์ที่โลกต้องจารึกไว้!(มันใช่หรอยะ!?//ไรต์)
ตี๊ดดด~!!!
แล้วสัญญาณที่บ่งบอกว่าเครื่องถอดรหัสตัวสุดท้ายเสร็จแล้วก็มาถึงฉันเห็นสัญลักษณ์ประตูที่ขึ้นมาอยู่ก่อนจะดับไปแต่ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าประตูอยู่ทางไหนบ้างแต่ประเด็นสำคัญคือ ทำไมฉันถึงยืนเถียงกับทามาโมอยู่ล่ะ!?แล้วฉันก็เห็นสัญญาณของคุณเอมิลี่ฉันจึงพูดประโยคที่ทำให้ทามาโมะถึงกับเดือดทันทีว่า
"ระวังแจ็คหลัวแกไปหลงชาเขียวของฉันเข้าล่ะไม่งั้นฉันจะจัดการเตะก้านคอหมอนั้นแน่!"
แล้วฉันก็ใช้ไอเท็มทันทีปล่อยให้ยัยทามาโมะฟันมีดหวืดไปตอนนี้ฉันใช้ไอเท็มได้อีกแค่2ครั้งเท่านั้นฉันจึงใช้อีก1ครั้งทำให้ตอนนี้ตัวฉันมาโผล่อยู่ที่หน้าโบสถ์แล้วฉันก็เห็นทุกคนรออยู่จึงรีบวิ่งไปหาทันที แต่วิ่งไปได้แค่4ก้าวเท่านั้นฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังผ่านอากาศเข้ามาในโสตประสาททำให้ฉันต้องหลบไปตามสัญชาติญาณทันที!
ฟิ้ว~! ฉึก!
สิ่งที่ทะลุผ่านอากาศมาก็คือมีดเล่มหนึ่งที่ตอนนี้ไปปักอยู่ที่แขนซ้ายของเอ็มม่าแล้ว!ทำให้เธอต้องรีบวิ่งออกไปทันทีถึงดาเมจจะขึ้นมาหน่อยหนึ่งแต่ก็ไม่ควรประมาทคนอื่นๆที่เห็นแบบนั้นก็วิ่งออกไปเว้นแต่นาอิบที่ยังไม่ไปจะอยู่ทำไมเนี่ย!?
"นาอิบออกไปเลย!ไม่ต้องรอฉัน!รีบออก--"
ฟิ้ว~! ฉึก!
"อึก!"
ฉันกัดฟันทนความเจ็บแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีตามด้วยนาอิบที่ออกมาทีหลังอย่างน้อยๆพวกเราก็รอด4คนล่ะนะฉันชนะแล้ว1ครั้งเหลืออีก129ครั้งถึงจะครบ130แต่ก็เอาเถอะเล่มเกมนี้ไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็ถึงเองแหละ แต่ถ้าถึงตอนนั้นแล้วฉันจะขออะไรดีล่ะเนี่ย?เอาไว้ค่อยถามยัยทามาโมะแล้วกัน
(ณ คฤหาสน์ของเซอร์ไวเวอร์)
ตอนนี้พวกฉัน4คนก็ออกมาจากเกมแล้วมีแค่ฉันกับเอ็มม่าที่ได้รับบาดเจ็บก็ถือว่าดีล่ะนะส่วนทามาโมะคงตื่นเต้นล่ะมั้งเพราะเป็นตาแรกเลยไม่จับฉันนั่งเก้าอี้น่ะหรือไม่ก็จงใจปล่อยให้ฉันดิ้นหลุดอยู่แล้ว งั้นฉันขอเดาว่าตาต่อไปถ้าในทีมไม่มีฉันแล้วเจอกับทามาโมะยัยนั่นคงเก็บ4หมดแหละเพราะตอนที่ทามาโมะอยู่โลกจริงน่ะยัยนั่นเล่นฮันเตอร์ได้โหดมากบอกเลยว่าเก็บ4ทุกตาไม่เคยมีใครรอดไปได้เลย
"ยินดีด้วยนะที่รอดมาได้น่ะ:)"
คุณมาร์ธาเข้ามาแสดงความยินดีขณะที่ฉันรักษาตัวเองอยู่ไม่ต้องแปลกใจกันนะว่าทำไมฉันถึงรักษาตัวเองได้น่ะเพราะฉันฝันไว้ว่าอยากเป็นหมอซึ่งตอนแรกฉันก็คิดเอาไว้นะถ้าเล่นเกมนี้ครบ130ครั้งจะขอให้ฉันเป็นหมอที่ดี แต่พอมาเล่นแล้วครั้งหนึ่งทำให้ฉันคิดหนักเลยล่ะแต่ฉันก็ไม่ทิ้งความฝันที่จะเป็นหมอหรอกนะไม่งั้นความพยายามของฉันก็สูญเปล่าน่ะสิ
"ต้องขอบคุณเอมี่นั่นแหละค่ะพวกเราถึงรอดมาได้ถ้าไม่มีเอมี่พวกเราคงโดนจับนั่งเก้าอี้ประหารแล้วค่ะ"
เอ็มม่าพูดแล้วหันมาทางฉันด้วยสีหน้าขอบคุณมากๆฉันจึงยิ้มอ่อนๆไปให้แล้วพูดขึ้นว่า
"ไม่หรอกถ้าไม่ได้ทุกคนช่วยไว้ฉันก็คงโดนจับนั่งเก้าอี้ประหารแล้วล่ะ"
"แหม~ ถ่อมตัวจังนะเอานี้น้ำ"
คุณเซอร์เวสเอาแก้วที่เติมน้ำมายื่นให้กับฉันฉันจึงเอื่อมมือไปหยิบก่อนจะพูดขอบคุณเขาไป
"ขอบคุณค่ะ"
แล้วฉันก็กระดกดื่มน้ำรวดเดียวหมดทันทีเพราะต้องวิ่งหนีและกระโดดข้ามกำแพงอีกใช้กำลังเยอะเลยล่ะหลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอนทันทีและเรื่องที่ฉันดีใจก็เกิดขึ้น! เมื่อห้องพักของฉันอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องพักของชาเขียวล่ะ!(อี)เอมี่คนนี้ตายตาหลับแล้วค่าาา~!!!
ทามาโมะ บรรยาย
(ณ คฤหาสน์ฮันเตอร์)
ชิ! ยัยเอมี่ยัยบ้าเอ๋ย!คิดจะมาเตะก้านคอท่านแจ็คของฉันอย่างงั้นหรอ?ฝันไปเถอะ!ถ้าฉันรู้ว่าหล่อนเตะจริงๆล่ะก็แม่จะจับมาเฉือดทิ้งสะ!(โหดไปเจ๊//ไรต์)เอาเถอะเรื่องอื่นปล่อยมันไป ตอนนี้ฉันก็มาถึงห้องนั่งเล่นแล้วล่ะเหล่าฮันเตอร์ก็มารวมตัวกันหมดแล้วแต่ฉันยังไม่เห็นพี่ปลาหมึกเลยอ่ะเห็นแต่อู่ฉางปกติในเกมพี่ปลาหมึกต้องมาก่อน2พี่น้องฝาแฝดนิแต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ฮันเตอร์ที่ฉันอยากเจอมากที่สุดก็คือท่านแจ็คมากกว่า!แล้วก็อยากเห็นหน้าโจเซฟแบบเป็นๆด้วยอ่ะ
"ไงเด็กใหม่เป็นยังไงกับเกมแรกบ้าง?"
เจ๊เกอิชาหรือมิชิโกะถามฉันขณะที่ฉันนั่งลงบนโซฟาข้างๆเจ๊แกฉันจึงหันไปตอบว่า
"ก็สนุกดีค่ะถึงจะแพ้ก็เถอะแต่ตาแรกใครจะไปชนะเลยแบบนั้นมันก็เกินไปหน่อยนะคะ"
เจ๊เกอิชาแค่ยิ้มรับแล้วก็มองหางฉันที่โบกสะบัดไปมาอยากจะจับล่ะสิฉันจึงทำการโบกหางหนึ่งหางไปหาเจ๊แกทำให้เจ๊มิชิโกะมองฉันฉันจึงยิ้มให้เป็นสัญญาณว่า'ให้จับได้'แล้วเจ๊แกก็จับหางของฉันทันที ดูจากสีหน้าแล้วคงมีความสุขน่าดูก็เล่นเอาหน้าถูไถไปมากับหางของฉันเลยน่ะสิถ้าไม่มีความสุขก็บ้าแล้ว
"อ้อ! ลืมบอกไปห้องของเธออยู่ฝั่งตรงข้ามกับเดอะริปเปอร์นะตามเขาขึ้นไปก็แล้วกัน"
ฉันถึงกับเกือบกรี๊ดร้องออกมาดังๆเมื่อได้ยินสิ่งที่โจ๊กเกอร์บอกได้อยู่ห้องตรงข้ามกับคนที่ชอบแบบนี้ใครมันจะไม่ดีใจล่ะค่าาา~!!!แล้วพวกเราเหล่าฮันเตอร์ก็แยกย้ายกันขึ้นห้องพักไปตอนนี้ฉันก็เดินตามหลังท่านแจ็คอยู่ล่ะ หลังของท่านแจ็คช่างกว้างและดูแข็งแรงอ่า...อยากเข้าไปซบจังเลยในขณะที่ความคิดของฉันกำลังออกทะเลไปไกลโผนก็ไม่ได้สนใจเลยว่าท่านแจ็คจะมีปฏิกิริยายังไง เพราะตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขกับการมองท่านแจ็คอยู่ยังไงล่ะแล้วความสุขของฉันก็ต้องหยุดลงเมื่อท่านแจ็คหันมาฉันจึงยิ้มอ่อนหวาสไปให้เขาแต่ดูเหมือนท่านแจ็คจะไม่สนใจเลย
พอฉันเห็นท่านแจ็คกำลังจะเข้าห้องก็รีบพูดออกไปทันทีแล้วฉันก็วิ่งเข้าห้องตัวเองโดยเร็วเพราะหน้าฉันมันร้อนแปลกๆเกิดมาก็พึ่งเคยบอกฝันดีกับผู้ชายครั้งแรกเนี่ยแหละ! อ๊ะ! ไม่สิท่านแจ็คไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่ฉันบอกฝันดีสักหน่อยผู้ชายคนแรกที่ฉันบอกฝันดีน่ะเป็นคนที่น่ารังเกียจมากทำไมตอนนั้นฉันถึงไปพูดแบบนั้นกับคนพรรคนั้นกันนะ?คงเพราะความรักสินะ แต่ฉันขอไม่นึกถึงมันอีกก็แล้วกันไอ้ผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นน่ะพอฉันคิดได้แบบนั้นก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วเข้านอนทันทีวันพรุ่งนี้จะได้เล่นเกมมั้ยนะ?
TBC.
___________________
ความคิดเห็น