มหาปราชญ์​แดนพลังจิต

บทนำ

มหานครศักดิ์สิทธิ์​ เวโรเนีย

ภายในมหานครอันกว้างใหญ่​ หนึ่งในมหาอำนาจที่แข็งแกร่ง​ที่สุดโลกแห่งเวทมนต์​

​ ณ​ หอคอยแห่งปราชญ์​ สถานที่ซึ่งเป็นที่พำนักของเหล่าจอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

บนยอดหอคอยที่สูงใหญ่​ มหานักปราชญ์​ผู้หนึ่งที่มีใบหน้าเยาว์วัย​ราวกับชายหนุ่ม​วัยยี่สิบกำลังยืนรับลมพรางครุ่นคิด​

เขาคือจอมเวทที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่ง​ที่สุดในโลก​ เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้โค่นล้ม​จอมมาร​ มหาปราชญ์​สูงสุด​

เซกัล​ เด​ เวโรเนีย

มหาปราชญ์​เซกัลนั้น​ นอกจากจะเป็นมหาปราชญ์​แล้วเขายังเป็นอดีตราชามหานครศักดิ์สิทธิ์​เวโรเนีย​ เมื่อ​ 200​ ปีก่อน

เห็นหนุ่มแบบนี้เขาก็มีอายุมากถึง​ 350​ ปีเข้าไป​แล้ว เป็นมนุษย์ที่มีอายุขัยยาวนานเกือบที่สุดในโลกใบนี้​ แต่ไม่ว่าจะแข็งแกร่ง​มากเท่าไร​ มีอายุขัยยาวนานเท่าไร​ สุดท้าย​ก็ไม่พ้นความตายอยู่ดี

แต่นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ​ ที่สำคัญกว่านั้นคือโลกใบนี้กำลังเข้าสู่การล่มสลายหรือจุดจบของโลกใบนี้กำลังมาถึง

เพราะพระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์​นั้นได้สิ้นชีพ​ ภายใต้เปลวเพลิงของมังกรผู้ทำลายล้างเบรูเวลและมังกรตนนั้นกำลังลงมายังโลกใบนี้​ เพื่อทำลายโลกตามคำพยากรณ์​

ในตอนนี้​ข่าวเกี่ยวกับ​การมาถึงของมังกรผู้ทำลายนั้นยังไม่แพร่กระจาย​ออกไป​ แต่ก็คงปิดเรื่องนี้ไว้ได้อีกไม่นาน

ตึก!

"..กำลังกังวลเรื่องไร้สาระอยู่ใช่ไหม​ เจ้าเห็บหมา.."

เสียงเรียกอันแสนหยาบคาย​ดังขึ้นพร้อมกับร่างของ​เด็ก​หนุ่ม​วัยสิบแปดในชุดแปลกประหลาด​ที่เรียกว่ากิโมโน​ปรากฏ​ตัวขึ้นราวกับภูติผี

หอคอยเวทมนต์​นั้นได้รับการลงเวทมนต์​เตือนภัยรวมถึงเวทมนต์​ป้องกันชนิดต่างๆมากมาย​ แต่ชายผู้นี้ก็ยังลอบเข้ามาได้อย่างง่ายดาย​

เขานั้นมีชื่อว่า​ เซน​ เป็นบุรุษลึกลับที่ช่วยสอนเวทมนต์​ให้กับเซกัล​ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครรวมถึงเผ่าพันธุ์​และอายุของเขา​

สิ่วที่เซกัลรู้นั้นมีเพียง​ เขานั้นเป็นคนที่หยาบคาย​แถมยังบ้าการพนัน​ ชอบเที่ยวไปเรื่อยสนุกไปวันๆ​ มีสาวมากหน้าหลายตา​ไว้คอยปรนนิบัติ​ไม่ขาดสาย

บนโลกใบนี้มีหอนางโลมไหนบ้างที่ไม่รู้จักเขา​ นักพนันคนไหนบ้างที่ไม่รู้​จักชื่อเสียงเรียงนาม​ของเขา​ นอกจากนี้​ยังเป็นคนที่มีค่าหัวสูงที่สุดในโลก

เหตุที่ค่าหัวของเขามากมายมหาศาล​นั้น​ ก็เป็นเพราะเรื่องผู้หญิง​ที่เขาไปมีอะไรด้วย​นั้นแหละ​ ตั้งแต่​องค์หญิงยันราชินีมีเผ่าพันธุ์​ไหนบ้างที่เขาไม่เคยได้! 

เรียกได้ว่าเป็นภัยอันตราย​ร้ายแรงสำหรับสตรีทุกท่าน​ อย่างไรก็ตามการที่เขามีชีวิตรอดมาได้ถึงทุกวันนี้​ก็เพราะ​ เขานั้นแข็งแกร่ง​มาก

ความแข็งแกร่ง​นั้นเกรงว่าแม้แต่กลุ่มผู้โค่นล้มจอมมารบวกกับจอมมารทั้งกองทัพเองก็ยังเอาไม่อยู่

"..อาจารย์​ท่านเลิกเรียกข้าแบบนั้นสักทีจะได้ไหม.."

"..ไม่มีทางเจ้าเห็บหมา.."

เซกัลแบะปากมองบนอาจารย์​ของตนเอง​ เขาขอมาแล้วตั้ง​ 300​ ปี​ แต่ไม่เคยสักครั้ง​ที่อีกฝ่ายจะยอมเรียกชื่อเขา

".. ข้ากำลังเครียดอยู่นะ​ อาจารย์.."

"..เรื่องของเจ้าสิ.."

ปึด! 

เส้นเลือดปูดโปนขึ้นบนหน้าผากของเซกัล​ เขาพยายาม​ฝืนยิ้ม​ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้​ การต่อต้าน​อีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องที่ดี

เขาจะทำยังไงกับเจ้าคนบ้ากวนเบื้องล่างนี่กัน​ จะสู้ก็เจ็บตัว​ จะกวนกลับก็แพ้พ่าย​ จะด่าก็ไม่กล้า​ ให้ตายเถอะ! 

"..เอาน่าเจ้าเห็บหมา​ ไหนๆ​ เจ้าก็ใกล้จะลงโลงอยู่แล้ว​ ก็ลองไปสู้ดูสิ​ เจ้าอาจจะชนะก็ได้.."

เซนกล่าวพร้อมกับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย​ ทิ้งให้เซกัลนิ่งอึ้ง​กับคำพูดของเขา​ นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าบ้านี่พูดว่าเขาจะชนะ

"..ก็แค่ต้องลองดู.."

หลังจาก​นั้น​ 1​ ปี

สงครามระหว่าง​เบรูเวลกับสิ่งมีชีวิต​ทั้งหมดบนโลกก็เริ่มขึ้น​ เพียงแค่มันปรากฏ​ตัวทุกอย่างก็ถูกทำลายจนย่อยยับ

สงครามดำเนินไปเจ็ดวันเจ็ดคืน​ โลกทั้งใบใกล้จะพินาศเต็มที​ เซกัลร่ายมหาเวทย์​ต้องห้ามเพื่อโค่นล้มเบรูเวล​ แต่ไม่สำเร็จ

การโจมตีนั้นไม่อาจสังหารเบรูเวลได้​ ทำได้เพียงสร้างบาดแผลให้กับเบรูเวลเท่านั้น​ หลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดไปหมด

"..อึก​ ที่นี้คือโลกหลังความตาย​เหรอ?.."

เซกัลลืมตาตื่นในสถานที่แปลกๆ​ ที่หนึ่ง​ เขากำลังนอนอยู่บนเตียงภายในห้องสีขาว​ ที่นี้ช่างไม่เหมือนโลกหลังความตายที่้เขาเคยได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"..ไง​ เจ้า​เห็บหมา.."

เสียงอันหยาบคาย​ของเซนดังขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่กำลังนั่งมองเขาอยู่ปลายเตียง​ นั้นทำให้เซกัลสงสัยเป็นอย่างมาก

เขาไม่คิดว่าคนระดับเซนจะตาย​ อย่างน้อยเขาเชื่อว่าชายที่หยาบคายคนนี้นั้นจะต้องมีวิธีเอาตัวรอดในสถานการณ์​ที่ย่ำแย่เสมอ

"..ข้าไม่ได้ตายสักหน่อย​ เจ้าต่างหากที่ตาย.."

คำพูดของเซนได้ปลุกความทรงจำบางอย่าง​ของเซกัล​ มันเป็นความทรงจำที่แปลกประหลาด​ ซึ่งไม่ใช่ความทรงจำของเขา

"..อะไรกันใครคือริโตะ?​ แล้วทำไมเรื่องราวของเขาถึงมาอยู่ในหัวของข้ากัน.."

เซกัลตกอยู่ภายใต้ความสับสน​ จนเขาจำได้ว่าครั้งหนึ่ง​เซนเคยเล่าเรื่องราวของดวงวิญญาณ​ที่ข้ามผ่านไปยังอีกโลก

"..มันไม่เหมือนกันเจ้างั่ง​ นั้นมันคือการเกิดใหม่แต่ของเจ้าคือการสิงร่าง​ ช่วยไม่ได้​งั้นข้าจะช่วยให้เจ้า​เข้าใจเรื่องราวได้ง่ายขึ้น.."

ป็อก!

เซนทำการดีดนิ้วพร้อมกับภาพเหตุการณ์​หลังจากที่เซกัลตายได้ปรากฏ​ขึ้นทั้งหมด​ ซึ่งหลังจากเซกัลตายนั้น

"..บังอาจมากเจ้ากิ้งกือ.."

เซนได้ปรากฏตัว​ขึ้นพร้อมกับรอยจูบทั่วตัว​ ตามตัวของเขานั้นมีกลิ่นเหล้าที่แรงเป็นอย่างมาก​ ในมือของเขามีขวดเหล้าที่แตกละเอียด​

"..กล้าทำเหล้าแสนมีค่าของข้าแตกเรอะ!!.."

จิตสังหาร​อันรุนแรงแผ่กระจายออกจากร่างของ​เซน​ รังสีสังหารนั้นก่อร่างเป็นยมทูตสีเทาพร้อมกับกลิ่นอายแห่งความตายที่หนาวเหน็บ​

"..ข้าจะกลืนกินเจ้าไม่ให้เหลือเลย!.."

กลิ่นอายแห่งความตายนั้นกลายเป็นหมอกสีเทาหนาทึบแผ่กระจายไปทั่วทั้งโลก​ ในตอนนั้นทุกอย่างบนโลกก็ถูกพลังแห่งความตายดูดกลืนพลังชีวิตไม่มีเหลือ

"..ซวยละ​ หนักมือไปหน่อย​.."

เซนยักไหล่เล็กน้อย​ ก่อนจะปิดตาแล้วลืมตาของเขาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง​ ดวงตาทั้งสองข้างนั้นปรากฏ​เข็มนาฬิกา​และอักษรเลขโรมันทั้งสิบสอง

เข็มนาฬิกา​นั้น​เริ่มหมุนย้อนกลับ​ จากนั้นเรื่องราว​ทั้งหมดก็ถูกย้อนกลับไปก่อนที่ทุกอย่างจะพินาศยกเว้นตัวตนของเซกัลและเบรูเวลที่ไม่ถูกย้อนกลับให้มีชีวิต

แน่นอน​ว่าความทรงจำในช่วงสงคราม​ของทุกคนนั้น​จะยังคงอยู่​ นอกจากนี้เซนยังเพิ่มความทรงจำให้เซกัลเป็นผู้สังหารเบรูเวลอีกด้วย

หลังจาก​นั้น​ภาพเหตุการณ์​ทั้งหมดก็จบลง​ เซกัลเข้าใจเรื่องเกือบทั้งหมด​ ที่เขายังไม่เข้าใจนั้นคือทำไมเขาถึงมาสิงร่างเจ้าหนุ่มที่ชื่อริโตะ

"..เรื่องที่เจ้าคิดอยู่นั้นเอาเป็นว่า​ คนเรามันก็ผิดพลาด​กันได้ละนะ​ ฮ่าๆ.."

"..อย่าบอกนะว่า​ ท่านเผลอฆ่าเจ้าหนุ่มนี่.."

"..เปล่าสักหน่อย​ เอาเป็นว่าเรื่องนั้น​เดี่ยวเจ้าก็รู้เองแหละ.."

เซนทิ้งปริศนา​ไว้ให้กับเซกัล​ จากนั้นตัวเขาก็สลายหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่มาก่อนเหลือทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า

"..แท้จริงแล้วท่านเป็นใครกันแน่.."

เซกัลเก็บความสงสัยนี่ไว้แล้วสาบานว่าเขาจะตามหาความลับของอีกฝ่ายให้ได้​ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม

"..เอาละ​ ต่อจากนี้ข้าคือทาซากิ​ ริโตะ!.."

[ Pinterest​ ]​