นางมารร้ายทวงคืนด้ายแดง ยุค70’

“ซานซาน ที่ผ่านมาเจ้าเคยรักข้ากับลูกบ้างหรือไม่?…” น้ำเสียงแผ่วเบาขาดห้วงเอ่ยถามหญิงสาวผู้เป็นภรรยาร่วมผูกผมใช้ชีวิตร่วมกันนานเกือบสี่ปี แต่ยามนี้นางกับลงมือเหี้ยมโหดใช้กระบี่ปลิดชีพบุตรชายวัยสามหนาวผู้เกิดจากนางและเขาด้วยแววตาเย็นชาไร้คลื่นอารมณ์ใดเพียงเพราะต้องการพลังอะไรบ้างอย่างจากเขา

“ไม่เคย มนุษย์ต่ำต้อยอย่างเจ้ามีสิ่งใดให้ข้าอาวรณ์หลงไหล จะมีก็แต่ดวงจิตหมกมุ่นในรักของเจ้าที่ข้าต้องการ ในเมื่อเจ้าอุตส่าห์สร้างดวงจิตแห่งรักบริสุทธิ์ให้ข้า ข้าก็จะมอบความตายที่ไม่ทรมานนักเป็นการตอบแทน!”หญิงสาวสบตาชายหนุ่มที่ยามนี้เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำด้วยความรู้สึกเย้ยหยันดูแคลน 

“…ไม่รักข้า แต่เจ้าควรจะรักลูก…” ชายหนุ่มยังคงเอ่ยในสิ่งที่ค้างคาใจ นางกล้าใช้กล้าสังหารลูกผู้เป็นเลือดเนื้อตนเองได้อย่างไรกัน?!

”ลูกรึ? ฮ่าๆๆนั้นเป็นเพียงร่างแปลงกายของภูตรับใช้ข้าต่างหากเจ้ามนุษย์หน้าโง่!” 

“….!?” ชายหนุ่มเมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงรีบก้มมองดูบุตรชายในอ้อมแขนที่สิ้นใจตายเริ่มคืนร่างเป็นจิ้กจอกน้อยกระโจนกลับไปนั่งบนไหล่ของสตรีผู้นั้นอย่างไม่รู้สึกใดๆ

“ลาก่อนท่านพี่ผู้โง่เขลาของข้าหึๆ” หญิงสาวแสยะยิ้มเอ่ยเพียงเท่านั้นก็จัดการใช้พลังปราณดึงจิตวิญญาณรักบริสุทธิ์ของชายหนุ่มออกจากร่างเพื่อนำไปทำพิธีเพิ่มพลังตนเองแต่ก่อนที่นางจะจากไป ชายหนุ่มที่หน้าจะสิ้นลมไปแล้วกลับลืมตาขึ้นมาเอ่ยวาจาทิ้งท้าย

“ข้าขอให้เจ้าอยู่อย่างเดียวดายไร้รักอันแท้จริงผู้คนรังเกียจหวาดกลัว เกิดชาติหน้าภพใดขออย่าให้ข้าได้พบเจอหรือหากเจอก็ขอให้ข้ารังเกียจเกลียดชังในตัวเจ้าทุกภพทุกชาติ! ข้าขอตัดวาสนาต่อเจ้าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป…” ชายหนุ่มใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายเอ่ยความคับแค้นในจิตใจก่อนที่สติจะดับมืดลง

“สาปแช่งข้ารึ…!? เอาร่างมนุษย์ผู้นี้ไปโยนในป่าให้เป็นอาหารสัตว์!!”

***ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรท์นะค่ะ เป็นแนวยุค70' ไม่ดราม่าแน่นอน????