เพราะชีวิตคือปากกา และท้องฟ้าคือกระดาษเปล่า

คุณเคยชอบศิลปินคนหนึ่งมากๆ มั้ย

แอบมองเธอคนนั้นตั้งแต่ยังเป็นนักร้องคัฟเวอร์ที่ยังไม่มีผู้ติดตาม จนวันนี้เธอเป็นนักร้องแถวหน้าของประเทศแล้ว

การได้เฝ้ามองการเติบโตของเด็กคนหนึ่ง มันมีความสุขดีนะ

แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อเธอก้าวไปไกลเท่าไร

พอคิดถึงระยะห่างระหว่างเรากับเด็กคนนั้น มันก็แอบเศร้าเหมือนกัน

ผมชอบเวลาที่ได้เห็นเธออยู่บนฟ้า เป็นดวงดาวที่ส่องประกายบนนั้น

ผมชอบเวลาที่ได้ยินคนอื่นๆ พูดถึงเธอ และชื่นชมดาวดวงนั้น

แต่นั่นแหละ…ทั้งหมดนั่นหมายถึงเธอเป็นดาว

ดาวที่อยู่ไกลเกินที่มือของคนธรรมดาอย่างผมจะเอื้อมถึงอีกต่อไป

คุณทำอะไรเพื่อศิลปินที่คุณรักบ้างเหรอ?

ส่วนผม…ทำสิ่งนี้

นี่คือบันทึกการเดินทางของนักเขียนที่มอบให้กับไอดอลที่เขาหลงรักมากที่สุด