นิยาย Dek-D
อ่านแบบไม่มีโฆษณาที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
160
ผู้เข้าชมเดือนนี้
17
ผู้เข้าชมรวม
160
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 3 ม.ค. 68 / 15:25 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
00
My baby , my baby
You’re my baby , say it to me.
Tell your baby that I’m your baby.
.
.
I bet on losing dog
“ ACE ”
Lusiana Trusova 18
“ จงจดจำโปรโตกัส ดี เอสไว้ให้ดี ”
Protogas D Ace 20
“ ต้องเป็นเธอเท่านั้น ลูเซียนา ”
TBC
เรื่องสั้นๆนํ้านองทุกช็อต จากสกีบีดี้นกคุมหลี
เนื้อเรื่อง
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เสียรีร้อท่ามลาเมือหลวเหล่าโรสลัเ้ามาบุยึพื้นที่ ทำให้เิสถานาร์ ละมุนวุ่นวายร้าน้าถูทำลายสิน้าระายเลื่อนเ็มถนน
อัศวินอประเทศนี้มีำนวนน้อยไร้วามสามารถึทำให้ถูรุรานอยู่บ่อยรั้ ํ้ายัเป็นประเทศที่ห่าไลาที่อยู่อทหารเรือ
“เอาเินพวมันมาให้หม พอบเเล้วเเะเอาสาวที่ไหนมาปรนเปรอ็ไ้ ” ลุ่มโรสลัพารามี่ หัวเราะ้วยนํ้าเสียเหี้ยมเรียม ระายัวทำลายพื้นที่นี้
“ว๊ายยย อย่าทำอะไรร้านันนะ ” ร้านายผลไม้ถูปล้นทรัพย์ ผลไม้ระัระายพัไม่เป็นท่า
“ ุหนูะรีบหนีันเถอะ่ะ ”สาวใ้อหิสาวนหนึ่ำลั่อนัวอยู่หลัรถเ็นายอัมีปลอมที่นายิ่หายไป่อนที่เธอะไ้ื้อมันเสียอี
โีอย่าเเรที่เธอไม่ไ้ื้อไป เเ่ที่โร้ายือโรสลัพวนี้อยู่้าร้านที่เธอับสาวใ้ำลั่อนอยู่
“ะบ้าหรออันนา พวโรสลัุมบริเวนี้ทั้หม เราออไป็โนมัน่าายสิ ” เธอระิบเสียสั่น ใบหน้าีถอสี ถึเาะนี้ะอยู่ภายใ้อลุ่มโรสลัหนวาว เาะมีหลายเาะยิ่เป็นเาะเล็ๆ ยิ่ไม่น่าเ้ามารวสอบปัหาหรือวามปลอภัยเ้าไปให่
เสียปืนยััเรื่อยๆ ระหว่าโรสลัปะทะอัศวิน
“ หยุไ้เเล้วยอมำนนะโรสลัพารามี่ พวเราล้อมบริเวนี้ไว้หมเเล้ว! ” หิสาวถอนหายใโล่อเพราิว่าทุอย่า็ะบ เธอลายมือที่ับับสาวใ้เเน่นนึ้นเหน็บาไปทั้ัวาารเร็เป็นเวลานาน
พารามี่ัฟันัรอเหลือบทา้ายวาเพื่อหาทาหนี่อนะสะุาายระโปรโผล่ออมาารถเ็น มันยิ้มระหยิ่ม่อนะเินไป้มัวล
รี๊
ร่าายหนุ่มสอร้อยเมรระาหิสาวร่าสะโอสะอ์สวมุอร์เระโปรลุมเท้ารอเท้าส้นสููพื้น ัวอเธอลอยามเเรสอมือถูระบ้วยมือเียว
“ ุหนูลูเียนา!! ”
“ ะ..เ็บ มันเ็บนะ ”
พารามี่อึ้ับวามามหิสาวที่เป็นัวประันใบหน้าพริ้มเพราามวาสีอเมทิสลมโลอ้วยนํ้าสีใส มูเเํ่า ริมฝีปาเอรี่น่าูบเผยอ
วามามเป็นที่ประัษ์นเผลอลายมือ เธอหล่นลัุบ
“ ุหนูรีบวิ่เร็ว่ะ! ” อันนาสาวใ้ะโนเรียสิ เธอพยายามะลุเเ่เท้ามันเล็น้อล้มลไปอีที
“ ันไม่ให้เธอไปไหนหรอนะสาวน้อย เธอ้อเป็นเมียัน ”มือให่ว้าเเนำเเน่นนเธอร้อโอ้ย าเรียวถูเิ่ึ้นใบหน้าที่เป็นเเผลรุระยื่นใล้เ้ามา
ถุย
“ เเ… ”ฝ่ามือนาให่ำลัะถูบ หิสาวหลับาเเน่นัวสั่นเทา ทันในั้น็ไ้มีไฟนาเล็พุ่เ้าที่มือหลายรอบ
“ อะไรวะ ”สายาหลายู่มอไฟมาาที่้นเหุ บนหลัามีายหนุ่มยืนออสวมหมวาวบอยสีส้ม มีรอยสัที่เเนบนหลัอเามีรูปสััอหนวาว
“ นั่นมัน หัวหน้าลุ่มโรสลัหนวาวหน่วยที่สอ! โปรโัส ี เอส!! ”
“ เห้ยๆ ล้ามาปล้นในลุ่มพวันูเเลมันหยามันไปหน่อยมั้ ”
พารามี่นึสถานาร์อนนี้ไม่ีเเล้วถ้าอยู่่อไป้อายอยู่ที่นี่เเน่ มันึลอยึ้นเพื่อที่ะิ่หนีโยิที่ะทิ้ลูทีมไว้เพื่อเอาัวรอ
อเเ่ไ้อยู่ับสาวน้อยนนี้เา็ไม่้อารอะไรเเล้ว
“ ใระไปอยู่ล่ะวะ อ๊า ” ลูไฟพุ่เ้าที่หน้าอพารามี่ ู่ๆเธอ็ถูปล่อยบนอาาศพร้อมับร่าอพารามี่ร่วลไป
“ รี๊ ่วย้วย ” ลูเียนาหลับาปี๋่อนะระเเทลพื้นิน็มีใรบานมารับร่าอเธอ้วยอ้อมเเน เธอโผเ้าออเเน่นหนา
“ลืมาสิ เธอปลอภัยเเล้ว ” วาสีอเมทิสเปื้อนราบนํ้าา เธอ ร้อไห้โฮเมื่อพารามี่ถูัาร อัศวินัารุมัวส่เ้าุ
“ ฮึ.. ” เเม้ะถึพื้นินเเล้วเธอ็ยัไม่ยอมล ลับันเธอออเเน่นว่าเิม ้อนา มอายหนุ่มที่่วยเธอเอาไว้
“เอ๋!! ” อัศวินหนุ่มรอบัวที่เเอบใฝ่่ฝันถึหิสาวในอ้อมอนั้นไ้ใสลายเป็นผุยผ เมื่อสาวามที่สุในประเทศไ้ปิ๊รัโรสลัื่อัอย่าโปรโัส ี เอสไปเสียเเล้ว
เอสที่ไม่เยถูผู้หินไหนเ้าหาเเบบนี้มา่อน็ลนลานให่ ใบหน้ามเ้มเเเเํ่า เผลอลืนนํ้าลายัเอื้อ หล่อนเป็นนสวยใบหน้าเหมือนในรูปภาพที่ัอยู่บนห้อโถนนั้นสู
เสมือนไม่มีอยู่ริ
“ อบุมาเลยนะะุเอส ุเป็นผู้มีพระุอันเเล้ว ้อารอะไรอบเเทนบอันไ้เลย่ะ ” รอยยิ้มทรอานุภาพอเธอเเทบ้านทานไว้ไม่อยู่
“ ั้นันอไปิน้าวบ้านเธอไ้ป่าว ” ลูเียนาอึ้ไปั่วะ นะ..นี่มันผู้ายเเปลประหลา
“ ไ้อยู่เเล้ว่ะ ” เอสยิ้มว้าาหยี สุใใไม่เท่าไ้ินอาหารฟรียิ่เป็นเธอเป็นผู้หิั้นสูไ้ินออร่อยเยอะเเน่
“ ั้นไปันเลย ยะฮู้ววว ” ายหนุ่มระับอ้อมเเน่อนะระโึ้นบนหลัาะที่ลูเียนาเหม่อมอเา้วยวใเ้นเเรไม่เป็นัหวะ
นั่นเป็นรั้เเรสุประทับใที่เธอไ้เอเอส
่วหลายอาทิย์ที่ผ่านมาลูเียนาับเอสนัเอันเพื่อออไปเที่ยว โยที่ลูเียนาแอบออมาับเอส้วยหอยทาสื่อสารอายน้าายเธอ
้วยวามผูพันอทั้สอ้วยารไปไหนมาไหนันบ่อย ึเิสายใยรัผูเ้าับวใอทัู้่ ะออไปเที่ยวหรือนอน้าืน สอแทรร่าายเี่ยวพัน้วยวามรัที่มี่อัน รอยูบลาอยัเเสบร้อนเสมอ รัอันร้อนแรอวัยเริพันธุ์
ระทั่เอสถูนบนเรือับไ้
“ เเมีเเฟนไม่บอันเลยนะเอส ” มัลโ้รอหัวหน้าเอ่ยหยอล้อะที่เอสไม่ไ้บมุลับ เพราะัวารือนอมะนี่สิที่ทำให้เา้อพาเธอมา
ทั้สออยู่บนเรือนามโหฬารท่ามลาลูเรือที่้อแ่หิสาวร่าอรรำลัหลบหลันรััวสั่นเทา
้าหน้าเป็นายแ่นั่อยู่บนเ้าอี้มีสายนํ้าเลือระโยระยาเาะบนท่อนแนให่ ็ไม่สามารถลบวามน่าเรามเเม้เเ่น้อย
“ ออมาให้ันไ้เห็นหน้าหน่อยนัหนู ” เสียทุ้มัวานเรียเธอนํ้าเสียเเ็ร้าวทำให้เธอเเทบะร้อโฮลั้นไม่อยู่ เอสบีบมือนุ่มเบาๆ่อนะถอย้อนหลัเธอ
“ ไม่้อลัว พ่อันไมุ่ ” เอสระิบเบาๆ ลูเียนาเปิฮู้ปรหน้าออ ในใหวาหวั่นไม่เเพ้ับาสั่นสู้
“ ลูเียนา ทรูาวา่ะ ” ร่าสวยสามย่อำนับีบระโปร สะทุสายาใบหน้าเลี้ยเลา เรือนผมสีาวโพลนเเสนหายา วาลมสีอเมทิสเล่นเเสระยิบยับ
“ เเม่หนูเ้าเป็นนนั้นสู ” ลูเียนารับำพยายามไม่สบสายา
“ันไม่สนับสนุนให้เธอบับลูอันหรอนะ เธอรู้ใ่ไหมเพราะอะไร ”
“ พ่อ!! ”
เอสทัท้วทันใ ใบหน้าถอสีทำให้เธอสูเสียวามมั่นใเป็นศูนย์ ม่านนํ้าบบัวาไม่เท่าใอเธอ
เอสับเธอ่าันราวฟ้าับเหว
เอสเป็นโรสลัส่วนเธอเป็นุหนูในเาะเล็ๆมีพ่อมีเเม่เป็นนธรรมานหนึ่
เอสที่้อาระท่อโลมี่าหัวให้ถูทหารเรือามล่าอยู่เป็นประำมีอันรายเ้าหาอยู่เสมอึไม่สามารถปป้อนอย่าเธอที่เเ่โนัน็ะร้อไห้อยู่รอมร่อ วิ่ไ้ไม่นาน็เหนื่อย
สั้นๆือเธออ่อนเเอ ไม่เหมาะสมับเอส
“ ันเ้าใี่ะ เเ่ว่าันรัเอสอยาอยู่เีย้าที่เาหันหลัมาเมื่อไหร่็ะมีันอยู่รนี้เสมอ ันไม่เยโลภมาอให้เาอยู่้าายลอเวลาเเ่อเเ่ให้เามีวามสุมาพอที่มนุษย์นหนึ่ะไ้รับ ไ้โปร… ”
ลูเียนาทรุลับพื้นนํ้าาอเธอไหลพราไม่เหลือมา สอมือเล็ุมมือล้ายอ้อนวอน่อพระเ้าโปรวิวอนเเ่ลูให้เธอไ้รัับผู้ายอเธอ
หนวาวไม่ไ้ให้ำอบ ใบหน้านิ่เรียบทำให้เาทาไม่ถู
เหล่าลูเรือ่าสสารเวทนาร่าอรรเปราะบาเพียสินิหน่อย็ะสลายหายพริบา
เอสเห็นร่าทรุอยู่รหน้าเ็บปวล้ายถูมีนับพันนับหมื่นรีลลาใไม่ปาน เาไม่เยทำให้เธอร้อไห้ เเ่พ่ออเาทำไมถึทำให้เธอร้อไห้ไ้นานี้
“ พ่อไม่มีสิทธิ์มาัสินพวเรา ผมะปป้อลูเีย้วยัวอผมเอ ” ายหนุ่มพูนํ้าเสียหนัเเน่น ่อนะประอหิสาวลับเ้าห้อนอนอนเอ
“ ปล่อยไปเเบบนี้ะีหรอพ่อ ” มัลโ้ถามายที่ภวั์ับวามินเอ เรื่อราวำลัเิึ้นํ้าสอ
“ ปล่อยไปะ ”
หลายวันผ่านมาลูเียนาสัเวามสัมพันธ์อเอสับหนวาวูทะมึนึ นทำให้ทุนที่อยู่ในนั้นอึอัันไปหม
“ เอส.. ” เธอสวมอนรับลบนหลัที่มีมวลล้ามเนื้อเป็นมัสัลัษ์หนวาว หนัใที่เป็นเพราะเธอทำให้เอสับพ่อ้อทะเลาะัน
“ ันไม่เป็นไรห่วเธออนนี้่อนเถอะ ” เอสหันหลัุมพิหน้าผาาวพลาลูบศีรษะ พวเราทั้สอ่าปลอบประโลมันเเละัน ล้มลบนเียร่าทั้สอนอนราบอ่ายให้วามอบอุ่น
“ นายเเ็เเร่ัเลยเอส ันไม่มีอะไรที่ะทำให้นายไ้เลย ” ฝ่ามืออุ่นเเนบรอบหน้ามายลูบไล้เเผ่วเบา มูโ่รูปหยนํ้าลอเลียเเ้มสามีรอยระ
“ ันอให้เธอเป็นวามสุอัน ส่วนที่เหลือันะัารเอ ” รอยยิ้มว้าเผยเี้ยวรเรียสวยวาามั่นใ ประทับูบบนริมฝีปาบา
“ ันสัาะไม่ให้ใรมาพราเราไ้ นที่ันรัะ้อเป็นเธอเท่านั้นลูเียนา ”
“ ัายเเล้ว ทีเป็นน่าัน้อไปามล่ามัน มันทรยศพวเรา ” เอสเอ่ยวาา้วยวามโรธเเ้น รัสีโหเหี้ยมอำมหิเเผ่ออมาาร่าสูให่
“ มันอันรายนะ ันไม่อยาให้นายไป ” เธอับมืออเาำเเน่นนเห็นเส้นเลือปู
“ ไม่ไ้ ” เาึ้นเสียอย่าเผลอัว้วยอารม์ร้อนที่รอบำ นเธอผะใ มือให่รวบเอวอิ่วึเธอเ้าสู่อ้อมอ
“ ลูเียเธอรอันไ้ไหมันสัาว่าะลับมาให้เร็วที่สุ ” เอสลับมาอออ้อนราวับเมื่อี้ไม่ไ้ทำอะไร
ผู้ายนนี้มีอิสระเป็นอนเอเินไป เอสเปรียบั่ไฟที่ถูสายลมพัไปไร้ทิศทาไม่มีวันมอับ
วาลมสุใสเ็มไป้วยวามห่วใยเเละน้อยใ
เเล้วเธอเลืออะไรไ้บ้า
“ นาย้อลับมาหาันนะ ” เสียหวานเือสะอื้น ้วยเรว่าท้ายสุเเล้วเาะปล่อยมือาเธอ
นับเป็นเวลา4เือน
เอสยัอยู่ที่อีสท์บลูามหามาเเล ี ที่อไป เป็นรั้ราวที่เอสะโทรมาหา เล่าเรื่อสิ่่าๆที่พบเอ นํ้าเสียอเายัปิ ร่าเริ ินอาหารอิ่มท้อ นอนหลับรบเวลา ไม่ป่วยไม่ไ้สมับเป็นเอส
วามรู้สึโหวหวิวอ้าว้าเาะุมหัว ลูเียนาลูบท้อนูนป่ออนเอเบามือ
เธอท้อ ท้อโยที่ไม่มีใรรู้ พอเ้าไรมาสที่2 เเล้ว็รู้สึีว่า่วเเร ไม่เป็นอันิน นอนไม่หลับ อ้วบ่อยเหม็นอาหาร
บารั้ระยะห่าไม่ใ่เพราำว่าไล เเ่เพราะหัวใอเราไม่เยอยู่ใล้ันเลย…เฝ้ารอเอสรอเเล้วรอเล่า
มือเรียวสั่นเทาหนัสือพิมพ์ถูอ่านเปียโานํ้าา ใบหน้าายนรัมีรอยเเผล พาหัว่าวให่
“ ไม่ริใ่ไหมเอส..เอส ” หิสาวลำอีบัน พยายามสะวามรู้สึเเสบร้อนที่ผุึ้นมาในอ ้อนสะอื้นเเล่นึ้นมาุออย่าห้ามไม่อยู่ อัวุมท้อที่เ็บเเปล๊บ
เธอะไม่ไ้เอเอสเเล้วหรอ เอส
ฟิ้วว ูม
ายบนเเท่นประหารร่วลมาพร้อมับน้อายอเา น่าใหายวาบ ฝุ่นวันโมาเเท่นประหารล้ม ปืนอทหารเรือที่ยิอัวันเ้าไปรัวๆ
“ เอสถูปล่อยออมาเเล้ว ” ไฟสัลัษือผู้ายนนั้นวอึ้นเป็นสัลัษ์อหนวาว ร่าสอพี่น้อลมาบนพื้นอย่าสวัสิภาพ
“ สุยอไปเลยน้อายเอส ! ” เหล่าโรสลั่าื่นม มีำลัใฮึโหม ภาริ่อไป็อหนีออไปาที่นี่เพื่อลับไปยันิวเวิล
“ เอสสสส ” วามโหยหาไม่มีอะไรบัับหยุไ้ สอาเรียววิ่ไป้าหน้า วาสีอเมทิส์ลอหน่วปลิวไปามเเรลม รอยยิ้มามระ่าใสปราบนใบหน้า สะทุน้อหยุเลื่อนไหว
เเสสว่าอเธอลับมาเเล้ว
ลูเรือ่าใ ที่หล่อนวิ่ไปไม่ลัวทหารเรือหรือไม่สนใเเม้เเ่น้อย พา่อนัวอยู่ั้นานสุท้าย็ออมานไ้
วาสีนิลทอประายหยานํ้าาเเห่วามเปี่ยมสุ มุมปาเหยียเป็นรอยยิ้ม เอสทนวามิถึเเละวามรู้สึผสมปนเปันไป
“ ผู้หินนั้นหรอเเฟนเอส ” น้อายเอสยิ้มว้าอย่าีใ ผู้หิที่เอสเล่าอยู่บ่อยรั้สมับที่เอสพรรนาเอาไว้
“ ใ่เเล้ว เธอสวยใ่ไหม ” เอสหัวเราะีใไปพร้อมับลูฟี่ ่อนที่ทั้สอะยืนอยู่รหน้าเธอ
นํ้าารื้นลั้นไม่อยู่ เพราะวามิถึ ทั้เาเเละน้อายที่เอสเล่าให้ฟับ่อยๆ
“ ทั้สอนเ่มาเลย ” เธอรุเ้าไปสวมอทัู้่้วยวามเป็นห่วเเมื่นม ไม่ธรรมาเลยสมับพี่น้อเเบ็ให่ริๆ
ลูฟี่ส่เสียฮิฮิออมาพลันถูมู
“ ันลับมาเเล้วลูเีย พวเราลับบ้านไป้วยันนะ ” ลูเียน่าพยัหน้า้วยวามยินี เอสสวมอเธออีรั้อย่าเเนบเเน่น วามรัอทัู้่ไม่เยาหายไปเเม้ะห่าันไลเเ่ไหน พวเราะวนลับมาหาันอีรั้
นระทั่
อึ
เเมมานาให่ทะลุร่าอทั้สอ ห่าเพียืบเียวเือบเเะใบหน้าอเ็หนุ่มที่นัุ่เ่า
มือเรียวบาใ้มือที่ยัยับไุ้มำปั้นให่นั้นไว้ ถึมันะเเสบปวร้อน็ไม่เท่าับ้อเสียใรไปอีน
“ อะ..เอส ลูเียั.. ” ภาพรหน้าที่ไม่มีใรอยาะมอ ายหนุ่มที่้อนอยู่หลันรั เเมมาที่ทะลุทัู้่
วามเ็บปวที่เธอไม่เยไ้รับ มันหนัหนาเหลือเิน
“ ลู..ลูอัน..เอ—อ่อ ” เลือทะลัออาปา สิเริ่มเลือนราเเล้วเเ่็ยัฝืน ถึะถูเเททะลุอ เธอุมท้อราวับหวเเหน
เมื่อเเนถอนออไปเธอึทรุลโยไร้เรี่ยวเเร ลูฟี่รับเธอไว้ในอ้อมเเนเเละอี้าเป็นเอสพี่ายอเา
“ ลูหรอ..ลู ลูเียน่าันอโทษ ” เอสร้อไห้โฮ ภาพรหน้าือหิสาวที่มีเเ่เลือเปื้อนุเรสาวเเนบับหน้าท้อนูนป่อ เาเอื้อมมือไปลูบท้อนั้นเเผ่วเบารรภ์ูโะท้อไ้หลายเือนเเล้ว
ในท้อนั่นลูอเาับลูเียน่า เเ่ว่าเ็นนี้ำลัะาย
“ เธอท้อ ! ” ทหารเรือใ ปนยินีที่ไม่มีปีศาำลัำเนิึ้นมาอีรั้
“ ใร็ไ้่วยทั้สอนที อล่ะ ” ลูฟี่ะโนวอนอให้ใร็ไ้่วยเหลือ ทุนทีรับรู้่าอึ้ หมออโรสลัหนวาววิ่มาโยนำพลามัลโ้
“ ะ..อนนี้ันไม่ไหวเเล้วล่ะ ” ลูเียน่าไหวศีรษะ ใบหน้าเปื้อนราบนํ้าา เธอเสียใที่พวเราไม่ไ้รอออไปพร้อมันสามน เเ่อย่าน้อยน้อายอนรั็ยัรอ เธอยิ้มบาเบาให้ับนที่รับเธอไว้ในอ้อมเเน
“ ลูฟีุ่ันออบุเธอนะ เเล้ว็ันรันายเอส ันับลูะรอนายอยู่ที่บ้าน..นะ.. ” นํ้าเสียเเผ่วเบาลเรื่อยๆนับล ร่าเพรียวทรุลอ้อมเเนน้อายอเา
“ ลูเียน่า อึ..ัน็รัเธอ ! ” ถึเเม้ำพูอเอสะไม่ส่ไปถึอีเเล้ว
ในใเธอ็ยัมีวามหวั่อเอสเสมอ เาุมพิศลบนริมฝีปาเยเเนบิันเป็นรั้สุท้าย
พวเราะอยู่้วยันพร้อมหน้าพร้อมาอีรั้
END
- Loop ( ันึวนลับมา ) — เอเียเเว่น
อบุมานะะที่มาอ่านบเเล้ว่ะ
รีวิวจากนักอ่าน
นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กันคะแนนรีวิว
- คะแนนรีวิว
- คะแนนรีวิว คือ ระดับความพึงพอใจของนักอ่านที่มีต่อนิยายเรื่องนั้น ซึ่งจะมีทั้งหมด 5 ระดับคะแนน
- วิธีการคิดคะแนน
- คิดจากการนำเอาคะแนนที่ได้รับจากการเขียนรีวิวของนักอ่านมาหาค่าเฉลี่ย
- คะแนนรีวิว = ยอดสะสมดาวทั้งหมดของทุกรีวิว ÷ จำนวนนักอ่านรีวิวทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สกีบีดี้นกคุมหลี ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สกีบีดี้นกคุมหลี
กำลังโหลด...
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น