ฉันมีโลก 2ใบ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เสียงดนตรีที่เร้าใจในผับแห่งหนึ่ง

เพื่อนๆ :มึงดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิ น่ารักว่ะ 

พร้อมกับถือแก้วยกส่งสายตาให้กับกลุ่มหนุ่มๆ 

ไม่นานชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมเครื่องดื่ม 

และเริ่มสนธนากับเพื่อนสาวของเรา และการแนะนำตัวก็เกิดขึ้น

ผมชื่อชัยนะ แล้วคุณละ ผมขอเลี้ยงได้ไหม ?

ชื่อนุชค่ะ นุชกับเพื่อนกินเก่งนะ เลี้ยงไหวหรอ

ชัย:สบายมาก ตัวเล็กแค่นี้เอง แล้วเพื่อนนุชชื่ออะไร

นุชดึงแขนเราเข้ามา และแนะนำเราให้รู้จักชัย กานต์ เพื่อนชื่อกานต์

แล้วชัยก็ก้มหน้ามาใกล้ๆเราแล้วแนะนำว่า มีเพื่อนอยากรู้จัก

เรารีบบอกนุชทันที ใหนว่าจะมาดื่มอย่างเดียวไง 

นุชตอบกลับอย่างไวพร้อมโยกเบาๆและส่งสายตาที่ยั่วยวนชัย แค่ขำๆอย่าคิดมาก

 ใจเราคิดไปไกล นึกถึงสามีที่รอที่บ้าน ได้แต่โยกไปกับเพลง 

และหลบสายตาเพื่อนของชัยที่พยายามขอซนแก้วตลอดเวลา

นุช และ ชัย เริ่มมีอาการเมาและชัยอาสานั่ง taxi ไปส่ง

นุชไม่ปฎิเสธ ชัยเช็คบิล และออกไปเรียกรถ 

ชัย : กานต์เพื่อนชัยต้องไปด้วยนะ ทิ้งเพื่อนไม่ได้

เราได้แต่นิ่ง เพื่อนของชัยอีกคนรีบนั่งเบาะหน้า นุชนั่งริมหน้าต่างชัยและเพื่อนนั่งกลาง

เราได้แต่จำใจ นั่งริมหน้าต่างอีกฝั่งที่เพื่อนชัยนั่งมาด้วย

นั่งมาชักพัก กานต์ผมชื่อบอยนะ ผมอยากรู้จักกานต์ให้มากกว่านี้ ขอเบอร์โทรได้ไหม?

เราเงยหน้าขึ้นมองหน้าบอย แววตาที่สดใส ริมฝีปากสีชมพู ใจเราเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอีกต่อไป เหมือนบอยจะรู้ ยกแขนมาโอบไหล่อย่างอ่อนโอน 

  เราไม่ได้ผลักใสบอยออกไป และรีบบอกคนขับให้จอดรถข้างหน้าเพราะกลัวว่าสามีจะเห็นว่ามีคนมาส่ง

     บางคนอาจจะจบแค่นั่นแต่ไม่

เช้าของวันทำงาน กานต์มีคนโทรหารับสายที่หน้าเค้าเตอร์หน่อย

เรางง แต่ก็ไปรับสาย สวัสดีค่ะ กานต์ค่ะ ปลายสายเงียบซักพัก 

กานต์ นี้บอยนะ บอยอยากคุยกับกานต์ เลยขอเบอร์จากนุชมา

ใจเราเต้นแรงอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงบอย และทุกวันตอนเที่ยง บอยจะโทรมาเสมอ

จนผ่านไป1เดือน

  นุช พรุ่งนี้วันหยุด  มาทำอะไรกินกันนะ

เรารับปากและไปหานุชที่ห้อง

  ใช่แล้ว นุชอยู่ห้องกับชัย และบอกให้เรารอที่ห้อง จะออกไปซื้อของมาทำอาหาร

เรานั่งรอและนุชโทรมา ลงไปรับบอยหน่อย ข้างล่าง เรางง แต่ก็ยังลงไป

  เราเดินลงบันไดไป 2ชั้น เห็นบอยยิ้มสดใสเหมือนเคย ใจเราเต้นไม่เป็นจังหวะ

ได้แต่พยายามนึกถึงหน้าสามีเพื่อข่มใจตัวเอง ไม่ให้คิดไปไกล ทั้งที่ใจมันสั่น

เราอยู่ในห้องกับบอย2คน บอยจ้องตาเราบ่อยครั้ง

แอบสัมผัสมือบ่อยๆ แล้วนุชกับชัยก็กลับมาพร้อมเครื่องดื่ม เราทำอาหารด้วยกัน

ดื่มด้วยกัน เราไม่ได้บอกบอยว่าเรามีสามี ทำให้บอยรุกเราหนักกว่าเดิม 

หลังจากวันนั้น ถ้าวันไหนบอยไม่โทรมา เราจะเหม่อลอย คิดถึงเขาตลอดเวลา

ใช่แล้ว เราตกหลุมรักบอยเข้าแล้ว 

          “ความสุขของฉันในทุกวัน คือการได้ยินเสียงเธอ ”

                     บอย รัก กานต์ นะ

ในส่วนของโลกอีกใบ

  สามีเราทำงานประจำ อยู่ด้วยกันไม่บ่อย ถ้างานเยอะเราจะกลับห้องแค่วันหยุด

การที่เราหายไปสามีเราเลยไม่สงสัย

    เที่ยงวันหนึ่ง กานต์ตอนเย็นไปกินข้าว 2คนได้ไหม

เรารีบตอบตกลง เพราะเวลานี้ เรารู้สึกมีความสุข เวลาอยู่กับบอย

   ตกเย็น ป๋า วันนี้กานต์มีงานมืด ไม่ต้องโทรมานะ 

สามีตอบว่า ได้ค่ะที่รัก ดูแลตัวเองด้วย (ความคิดที่รู้สึกผิดต่อสามีไม่ได้หายไปแต่เราอยากอยู่กับโลกอีกใบมากกว่า)

อาบน้ำแต่งตัว ไปเจอที่หน้าห้างสรรพสินค้า บอยยืนรอพร้อมดอกไม้ และรอยยิ้มที่สดใส

“   โถใจของฉัน มันไร้แรงต่อต้าน”

เห็นกงจักรเป็นดอกบัว รู้ดีชั่วแต่ไม่ห้ามใจ!

วันนี้เราไปทานอาหารที่ห้องของบอย แน่นอน มันไม่ได้จบที่ทานข้าว

  บอยโอบกอดและจูบเราอย่างอ่อนโอน 

เราโอบที่เอวของบอย และจูบตอบโต้ 

บอยมองเรา และขอเรา เป็นของบอย นะ กานต์

เราตอบบอยด้วยภาษากาย และทุกๆวันบอยจะมารับเราไปห้องบ้าง ไปโรงแรมบ้าง

 ช่วงนั้นเราไม่กลับบ้านเลย ถ้ากลับเราก็จะไม่นอนกับสามีเลย 

จะซื้อเบียร์ให้เขาทานจนเมาและหลับไป เป็นแบบนี้อยู่ครึ่งปี 

จนวันหนึ่ง เมื่อความลับไม่มีในโลก

สามี ฉันจับได้ เพราะฉันเปลี่ยนไป

  มีอะไรกับเขาหรือยัง มันเป็นใคร ?